Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΕΙΠΕ:
• «Οι μεγάλοι
Πατέρες της Εκκλησίας, οι Καππαδόκες , πάλι μας λένε∙ Καλύτερα να σφάλω και να είμαι μέσα στην Εκκλησία, παρά να ορθοτομώ, να νομίζω, και να είμαι εκτός Αυτής, διότι όταν αντιδρώ, όταν απομονώνομαι, όταν δεν έχω
επίσκοπο, θέτω τον εαυτό μου εκτός Εκκλησίας, κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο»
[44:37]
• «Μπορώ να πω και
κάτι άλλο, γιατί το έχω ακούσει. Να νομίσω ότι εγώ εξασφαλίζω το Ευαγγέλιο, τη
διάδοσή του ή την αλήθεια του, εγώ ως πρόσωπο μόνος μου. Και να μην υπάρχει
Εκκλησία (εννοείται πως εννοεί∙ Επίσκοπος) από πίσω. Ή να νομίσω πολύ περισσότερο ότι έχω
την δική μου Εκκλησία»
ΤΙ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ;
ΔΕΝ
ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΣΧΙΣΜΑ
Δέν ἐξαιρεῖται
ὁ μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Θεόκλητος, τοῦ ὁποίου διέκοψαν τό μνημόσυνο εὐάριθμοι
κληρικοί, ἐν πρώτοις διότι καί αὐτός, παρά τίς ἀρχικές ἐπιφυλάξεις γιά τήν
συμμετοχή του στήν «Σύνοδο» καί τήν ἄρνησή του νά μετάσχει, τελικῶς ἀποδέχθηκε
τίς ἀποφάσεις της καί διένειμε τό φυλλάδιο «Πρός τόν Λαό». Οἱ κληρικοί του καί
μεγάλο μέρος τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς ἐπαρχίας του τόν ἤθελαν νά ἀκολουθεῖ τά βήματα
τοῦ προκατόχου του ἀγωνιστοῦ ἐπισκόπου Αὐγουστίνου
Καντιώτη καί νά δώσει πρῶτος αὐτός τό σύνθημα τῆς ὀρθοδόξου ἀντιστάσεως,
πολύ περισσότερο, διότι γαλουχηθέντες ἐπί μακρόν μέ τά ὀρθόδοξα φλογερά
κηρύγματα τοῦ μακαριστοῦ ἱεράρχη δέν ἀνέχονταν, ἀπό ἀγάπη καί σεβασμό, νά τόν ἀκούουν
ὡς ἀρχιερέα τῶν «Νέων Χωρῶν», νά ψεύδεται
μνημονεύοντας τόν πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὡς «ὀρθοτομοῦντα
τόν λόγον τῆς ἀληθείας».
Πρωτοπρεσβύτερος
Θεόδωρος Ζήσης
Ὀφειλόμενες
ἐξηγήσεις
Μερικά πρόσωπα τά ὁποῖα διαπνέονται ἀπό τήν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη πρός ὅσους ἐν τῷ κόσμῳ κληρικούς ἔχουμε παύσει τήν μνημόνευση τῶν οἰκείων ἐπισκόπων, ἀλλά καί ἀπό τόν γενικότερο σεβασμό πρός τούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἰδιαίτερα, μάλιστα, ὅσα πρόσωπα δέν γνώρισαν καλά τόν γράφοντα καί δέν τόν ἔχουν ζήσει, ὥστε νά ἑρμηνεύουν σωστά τήν τελευταία ἐνέργειά του τῆς διακοπῆς τοῦ λειτουργικοῦ μνημοσύνου τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου, ἀνησυχοῦν ἀπό σκοπίμως διαδιδόμενες φῆμες ἤ καί ἀπό ἰδικές των ἐσφαλμένες ἐκτιμήσεις, ὅτι ὁ π. Θεόδωρος θά κάνει σχίσμα. Συνδυάζουν μάλιστα πρός τήν
κατεύθυνση αὐτή καί τά ὅσα λέγουν ἤ πράττουν ἄλλα πρόσωπα μέ τά ὁποῖα
συνεργάσθηκε ἤ συνεργάζεται ὁ π. Θεόδωρος, χωρίς ὅμως πράγματι νά συμφωνεῖ ἤ νά
συμπράττει σέ ὅλα μαζί τους, καί ἐξ αὐτοῦ βγάζουν λάθος συμπεράσματα.
1. Τί προκύπτει ἀπό τόν 15ο
Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας
Γιά νά διασκεδασθοῦν λοιπόν αὐτές οἱ ἀνησυχίες καί νά ἠσυχάσουν κάποιων οἱ λογισμοί, τῶν καλοπροαιρέτων βέβαια, δίνονται οἱ ἑξῆς ἐξηγήσεις: Ἡ διακοπή μνημοσύνου τοῦ αἱρετικοῦ ἤ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου συνιστᾶται ἀπό τόν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861) τοῦ Μ. Φωτίου, ὅταν ὁ ἐπίσκοπος δημοσίως κηρύσσει «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», δηλαδή φανερά, ἀπροκάλυπτα, κάποια αἵρεση, καταδικασμένη ἀπό Συνόδους ἤ Ἁγίους Πατέρες[1]. Ἀπό τόν κανόνα προκύπτουν τά ἑξῆς:
(α) Ἡ
διακοπή μνημοσύνου ἀφορᾷ τόν οἰκεῖο ἐπίσκοπο καἴ ὄχι ὅλους τούς ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας.
Ἕκαστος κληρικός διακόπτει τό μνημόσυνο τοῦ δικοῦ του ἐπισκόπου.
(β)
Οὔτε συνιστᾶται οὔτε ἐπιβάλλεται ἡ διακοπή μνημοσύνου νά εἶναι συντεταγμένη, νά
γίνει δηλαδή ἀπό πολλούς, νά μήν εἶναι μεμονωμένη. Μπορεῖ καί ἕνας πρεσβύτερος
νά προχωρήσει σέ διακοπή μνημοσύνου.