Φώτης Μιχαήλ, Ἀντί νά μιμηθοῦμε τούς Ἁγίους, μιμούμαστε τούς θηριώνυμους διῶκτες τους!

Στίς 23 Μαΐου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν καί Ὁμολογητοῦ Μιχαήλ, ἐπισκόπου Συνάδων.

Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό συναξάρι: Οὗτος ὁ ἀγγελώνυμος Μιχαήλ ... ἠφάνισεν τήν βλάσφημον αἵρεσιν τῶν εἰκονομάχων καί ἔφραξε τά ἄθεα αὐτῶν στόματα...Ὅθεν Λέων (αὐτοκράτορας) ὁ θηριώνυμος δέν ὑπέφερε τό ρεῦμα τῆς ἱερᾶς γλώσσης τοῦ ἁγίου, διότι παρασταθείς ἔμπροσθεν τοῦ βήματος αὐτοῦ ὁ μακάριος οὗτος, οὔτε ἀπό τούς φοβερισμούς του ἐδηλίασεν, οὔτε ἀπό τάς κολακείας του ἐμαλακώθη, ἀλλά μέ ἐλευθέραν καί ἀνδρείαν φωνήν ἐξεβόησε λέγων: ’’Τήν ἄχραντον εἰκόνα εὐσεβῶς σέβομαι καί προσκυνῶ τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς θείας αὐτοῦ μητρός, τό δέ δόγμα σου καί τόν ὁρισμόν πτύω καί ὡς οὐδέν λογίζομαι’’.

Ταῦτα ἀκούσας ὁ βασιλεύς ... ἀνάψας ὑπό θυμοῦ κατεδίκασε τόν ἅγιον εἰς μακράν ἐξορίαν.

Ἔφραξεν ὁ Ὅσιος Μιχαήλ τά ἄθεα στόματα τῶν εἰκονομάχων. Ἀθέους ὀνομάζει τούς εἰκονομάχους ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.

Σήμερα τούς εἰκονομάχους (παπικούς καί προτεστάντες) τούς ὀνομάζουμε ’’ἀδελφές ἐκκλησίες’’! Γίναμε ἕνα μαζί τους. Ἕνα μέ τήν ἀθεΐα! Νά, τί εἶναι ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Νὰ παύσῃ ἡ ἐξάρτησι τοῦ ἀποδήμου ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ...

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ

ΛΟΓΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ

Να παυσῃ ἡ εξαρτησι του αποδημου ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΗΣ ΛΟΓΟΥΣ:

Μικρό ὰπόσπασμα νέου βιβλίου τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὺγουστινου Καντιώτου

«ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ Νάρκη στὴ διοίκησι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας & στὸν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό, τὴν πυροδοτεῖ ὁ πατριάρχης» (περιέχει ἄρθρο ὰπό «Χριστιανικῆ Σπίθας», φύλ. 251, Αὔγουστος 1962)

«Ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμός, ποὺ εἶχε ἐκχωρηθῆ μὲ πατριαρχικὸ καὶ Συνοδικὸ τόμο στὶς 8/18ης Μαρτίου 1908 στὴν αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶχε τὸ κυριαρχικὸ καὶ κανονικὸ δικαίωμα τῆς προστασίας τοῦ ἀπόδημου Ἑλληνισμοῦ, ἀκυρώθηκε στὶς 1/14 Μάρτιο 1922, λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή, ἀπὸ τὸν πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, ποὺ οἱ μασόνοι τὸν ἔχουν καμάρι.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀντέδρασε. Δὲν παρέδιδε τὸν ἀπόδημο Ἑλληνισμὸ στὰ χέρια τοῦ πατριάρχου, ἀλλὰ δύο χρόνια μετὰ ὑποχώρησε. Σήμερα βλέπουμε τὰ θλιβερὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς ἁρπαγῆς.

ΕΘΝΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ

Νὰ παύσῃ ἡ ἐξάρτησι τοῦ ἀποδήμου ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΗΣ ΛΟΓΟΥΣ·

• 1) Ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης δὲν μιλᾷ τὴν γλῶσσα τῆς ἀληθείας καὶ δὲν συγκινεῖ τὶς καρδιὲς τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων….
• 2) Ὁ σημερινὸς πατριάρχης, ἂν καὶ Ἕλληνας, εὐκαίρως ἀκαίρως ἀκούγεται νὰ λέῃ, ὅτι εἶναι Τοῦρκος!…
• 3) Ὁ πατριάρχης κόλακας καὶ ὑμνητὴς τῆς Τουρκίας!…
• 4) Οἱ ἐπίσκοποι, ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, δὲν θερμαίνουν τὸ πατριωτικὸ συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων…»

Μὲ τέτοιο πατριάρχη καὶ ἐπισκόπους φανταστῆτε τί διάβρωσι θὰ ὑποστῇ ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμός…

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ

νὰ παύση ἡ ἐξάρτηση τοῦ ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ

ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
(Ἰωάν. ζ΄ 37-52· η΄ 12)

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ;

«Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω» (Ἰω. 7,37)

• Ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας

Τὸ εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁμιλεῖ ἐν ἀρχῇ διὰ κάποιαν ἑορτήν. Ποία εἶνε αὐτή; Εἶνε μία ἑβραϊκὴ ἑορτή.
Οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν ἑορτάς, ὅπως ἔχουν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ λαοί. Ἡ κυριωτέρα ἑορτὴ τῶν Ἑβραίων, τακτική, ἑβδομαδιαία, εἶνε τὸ Σάββατον, τὸ ὁποῖον εἶνε ἡμέρα ἀναπαύσεως. «Ἕξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἔξ. 20,9-10). Τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου οἱ Ἑβραῖοι τηροῦν μέχρι σήμερον αὐστηρότατα. Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν οὐδείς ἐργάζεται. Ὅλοι πηγαίνουν εἰς τὰς θρησκευτικάς των συνάξεις, ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου. Ἐὰν ἐπισκεφθῆτε τὰ Ἰεροσόλυμα τὴν πρωτεύουσαν τοῦ Ἰσραήλ, θὰ ἰδῆτε ὅτι τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου εἰς τοὺς δρόμους δὲν κυκλοφοροῦν αὐτοκίνητα, ἐκτὸς μόνον τῶν αὐτοκινήτων τοῦ ἰατροῦ καὶ τῆς ἀστυνομίας.
Ἐδῶ εἰς τὴν πατρίδα μας ἀντίστοιχος ἡμέρα εἶνε ἡ Κυριακή. Καὶ ὅμως κατὰ τὴν Κυριακὴν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ δὲν τηροῦμεν τὴν ἀργίαν. Οἱ δρόμοι εἶνε γεμᾶτοι ἀπὸ αὐτοκίνητα. Συνωστισμὸς παρατηρεῖται ἐν ἡμέρᾳ ἀναπαύσεως, λατρείας καὶ δοξολογίας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἔγινεν ἡμέρα ἐκδρομῶν, ἡμέρα διασκεδάσεων, ἡμέρα μέθης, ἡμέρα ὀργίων καὶ ἐγκλημάτων… Οἱ Ἑβραῖοι, συνεπῶς, μᾶς διδάσκουν μὲ τὰς ἑορτάς των πῶς θὰ ἔπρεπε νὰ ἑορτάζωμεν ἡμεῖς τὰς χριστιανικὰς ἑορτάς.

Η δωρεά της Πεντηκοστής

(†) Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, Η δωρεά της Πεντηκοστής

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς

Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί μου, φθά­σαμε στὸ τέλος τῶν ἑορτῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου. Πρώτη ἑορτὴ εἶνε ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποία ἐξαίρει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία. Καὶ σ᾽ αὐτὸ τὸ σημεῖο διαφέρουμε ἀπὸ τοὺς φράγκους, ποὺ ἑορτάζουν μεγαλοπρεπέστερα τὰ Χριστούγεννα· οἱ ὀρθόδοξοι στὴν Ἀνατολὴ ὡς βασιλί­δα τῶν ἑορτῶν ἔχουμε τὸ Πάσχα· σαράντα μέρες ἀ­κούγεται τὸ «Χριστὸς ἀνέστη». Μετὰ τὴν Ἀνάστασι εἶνε ἡ ἀ­νά­ληψις τοῦ Κυρίου, ποὺ ἑ­ωρτάσαμε πρὸ δέ­κα ἡμερῶν. Τί νόημα ἔχουν οἱ ἑορτὲς αὐτές; Ἡ Ἀνάστασις· ζῇ καὶ βασιλεύει ὁ Χριστός. Ἡ Ἀνάληψις· «ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας».