Οδηγούμαστε σε νέο σχίσμα λόγω "κοινής ημερομηνίας" Ορθοδόξων-Παπικών για τον εορτασμό της Ανάστασης το 2025

 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ (ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ) ΤΟΝ ΛΑΟ

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως σκανδαλίζει δεινώς, καθώς και ο Φλωρίνης Θεόκλητος

(Με αφορμή το άρθρο της naftemporiki.gr,11 Νοεμβρίου 2022)

«Χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη» 

 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Εδώ και καιρό ακούμε διάφορες ειδήσεις εκκλησιαστικού περιεχομένου που σχετίζονται με τον κοινό εορτασμό του Πάσχα μεταξύ Ορθοδόξων Χριστιανών και παπικών. Την πιο πρόσφατη απ΄ αυτές βρίσκουμε στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Ναυτεμπορική» με τίτλο: “Πατριάρχης Βαρθολομαίος: «Ευχή και προσπάθεια» για κοινό Πάσχα Ορθόδοξων – Καθολικών (Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου 2022)” [1].

Α'. «Ευχή και προσπάθεια»

Αν και η ιστορία της παράνομης αυτής προσπάθειας, που ξεκινά μάλλον απ΄την ημέρα ενθρόνισης του κ. Βαρθολομαίου στον υψηλό θρόνο της Κων/πολεως , ο συντάκτης του άρθρου μας βεβαιώνει ότι «ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει επαναλάβει τη θέση του αυτή και πριν έναν χρόνο, κατά τη συνάντησή του με τον Πάπα Φραγκίσκο, στη Βουδαπέστη».

Αλήθεια, οι επίσκοποί μας γνωρίζουν τι εύχεται ο Πατριάρχης; Αν γνωρίζουν συμφωνούν; Αν διαφωνούν γιατί δεν ενημερώνουν τον πιστό λαό του Θεού; Και πάλι όσοι με τα λόγια έλεγαν για «κόκκινες γραμμές» και μαζί ότι «οι παπικοί είναι αιρετικοί» μπορούν να μας πουν σε τι άλλαξαν οι παπικοί, αν μετανόησαν και πότε, αν είναι έτοιμοι να αναθεματίσουν τα δαιμονικά τους δόγματα, να βαπτιστούν και να χρισθούν;

ΠΑΡΟΝ στις αγωνίες που τάραζαν τις κοινωνίες του κόσμου!

 

«Όσιος Σάββας ο Ηγιασμένος – 5 Δεκεμβρίου»

(Ως απάντηση στον πλατωνικό αντι-οικουμενισμό)

 

Αναμφίβολα, δεν είναι ορθό-θεάρεστο να δέχεται κανείς (θεωρητικά – πρακτικά) την Ορθοδοξία και να μην αντιδρά στην αίρεση του οικουμενισμού. Αυτό συνιστά προδοσία, πλατωνικό αντι-οικουμενισμό, ο οποίος οδηγεί σε εκλεκτισμό επί των εκκλησιολογικών θεμάτων – γεγονότων και σε ανοχή αντιφάσεων της επισκοπικής Ιεραρχίας.

Οι Πατέρες και η Γραφή διδάσκουν πως η όποια στάση του προσώπου – πιστού έναντι της αιρέσεως είναι μια εκκλησιολογική στάση, που θέτει το πρόσωπο σε ορισμένη μορφή εκκλησιαστικής ευθύνης έναντι του Θεού.

Οι Αγιορείτες σε ομολογητική επιστολή τους προς τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο το είχαν τονίσει με απόλυτη κατηγορηματικότητα:

«Και πως ταύτα ανέξεται ορθοδόξου ψυχή, και ουκ αποστήσεται της κοινωνίας των μνημονευσάντων αυτίκα, και ως καπηλεύσαντας τα Θεία τούτους ηγήσεται;».

Γι’ αυτό και η Εκκλησία τιμά στις 5 Δεκεμβρίου τον Άγιο Σάββα, διότι οι αποφάσεις και οι εκλογές του ήταν πάντα Ορθόδοξα προσδιορισμένες, με ακρίβεια στην Άσκηση και στην Ομολογία της Πίστεως, χωρίς ανοχή στις αιρέσεις.

Η «εικαζομένη συναίνεση» (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

 

Η «εικαζομένη συναίνεση» (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Οι μεταμοσχεύσεις είναι μια σύγχρονη τακτική που προωθείται από το Κράτος και από τους ειδικούς ιατρούς για να αντικατασταθούν διάφορα προβληματικά όργανα του ανθρωπίνου σώματος, προκειμένου να επιβιώση ο άνθρωπος περισσότερο χρόνο πάνω στην γη. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας τής Ελλάδος, ως προς τις μεταμοσχεύσεις από φερομένους ως νεκρούς δότες, έθεσε τρεις απαραίτητες προϋποθέσεις, ήτοι την πιστοποίηση του θανάτου, την ελεύθερη συγκατάθεση των δοτών ή των συγγενών και την μη εμπορευματοποίηση των μοσχευμάτων. Βέβαια και οι τρεις αυτές προϋποθέσεις στην πράξη υπονομεύονται, αφού υπάρχει μεγάλος προβληματισμός για την ταύτιση του εγκεφαλικού θανάτου με τον βιολογικό θάνατο, για τον όλο και περισσότερο περιορισμό τής ελευθερίας τών δοτών και για διάφορες άλλες πρακτικές, όπως τα μεγάλα χρηματικά ποσά που απαιτούνται για τις μεταμοσχεύσεις, οπότε οι «έχοντες και κατέχοντες» ωφελούνται κυρίως από τις μεταμοσχεύσεις.

Πάντως, όταν για την λήψη τών οργάνων τού ανθρωπίνου σώματος ετέθη ως κριτήριο ο βιολογικός θάνατος που τον συνέδεσαν με την νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους, ήταν επόμενο να εγερθούν πολλά ερωτήματα για το μυστήριο του θανάτου, από πλευράς ψυχολογικής, φιλοσοφικής και κυρίως θεολογικής. Η επιστήμη δεν μπορεί να επιλύση ζητήματα που άπτονται άλλων παραμέτρων και για τα οποία ασχολείται η θεολογία, όπως είναι το μυστήριο του θανάτου.

Η απροθυμία τών ανθρώπων στην Ελλάδα να γίνουν δότες οργάνων, όταν βρεθούν σε κατάσταση «εγκεφαλικού θανάτου», οδήγησε το Κράτος να εξετάση το ενδεχόμενο να προβή στην θέσπιση της λεγόμενης «εικαζομένης συναίνεσης», που παραβιάζει την ελευθερία τού ανθρώπου.

Πλύση εγκεφάλου, μήπως η Κλιματική Αλλαγή; Γιατί άραγε;

 

Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν

Σε αντίθεση με την θεόσδοτη εντολή “αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς”  ο δυτικός κόσμος ακολουθεί τα τελευταία χρόνια μία εντελώς αντίθετη πορεία: “Μην κάνετε παιδιά, διότι ο πλανήτης έχει υπερπληθυσμό και παρουσιάζει εξάντληση των διαθέσιμων πόρων”. Το επιχείρημα αυτό δεν ευσταθεί, διότι μας αποκρύπτουν, ότι ένα ελάχιστο ποσοστό ανθρώπων λυμαίνεται όλους τους διαθέσιμους πόρους του πλανήτη και αφήνεται η πλειοψηφία να πεινάσει. Ο πλανήτης μας έχει την δυνατότητα να θρέψει όλους τους ανθρώπους αρκεί οι “πολιτισμένοι¨ να καταναλώνουν με εγκράτεια τα αγαθά ώστε να επαρκούν για όλους!

Ανατριχιαστικό ωστόσο αληθινό: Η σέχτα της Κλιματικής Αλλαγής και του υποτιθέμενου υπερπληθυσμού διαφημίζει την μη γέννηση παιδιών.

Αρκετές διαφημίσεις που ενθαρρύνουν οικογένειες με ένα παιδί ή χωρίς παιδιά αρχίζουν να εμφανίζονται στο Βανκούβερ.

Το «One Planet, One Child» λέει ότι η καμπάνια του ξεκίνησε για να επιταχύνει την πρόοδο προς ένα μικρό οικογενειακό πρότυπο, οδηγώντας σε έναν «βιώσιμο παγκόσμιο πληθυσμό».

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ...

"Μήπως η πλάνη είναι και μέσα σε μερικούς ανθρώπους της εκκλησίας; Αυτό μάς καίει..." (Λόγια του π. Κωνσταντίνου Στρατηγοπούλου)

ΠΗΓΗ: http://logosfotos.blogspot.com/2018/10/blog-post_86.html

 Σχόλιο Λόγος Φωτός: Για την πληρέστερη επιστημονικά ενημέρωσή μας γύρω από τούτο το πολύ σοβαρό θέμα των μεταμοσχεύσεων, η κυρία Λαλιώτη Κωνσταντίνα, Ιατρός Βιοπαθολόγος, μάς προτείνει το παρακάτω βιβλίο:

Κριτική τοῦ Βιβλίου: «ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» 

Ἀθανάσιος Β. Ἀβραμίδης Καρδιολόγος Καθηγητής Παθολογίας Παν. Ἀθηνῶν

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Κριτική τοῦ Βιβλίου.

Ἀθανάσιος Β. Ἀβραμίδης Καρδιολόγος Καθηγητὴς Παθολογίας Παν. Ἀθηνῶν

Στὸ βιβλίο αὐτὸ γίνεται μία ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένη μελέτη, κατὰ τὴν ὁποία κρίνεται καὶ ἀμφισβητεῖται ὁ ὁρισμὸς τοῦ “ἐγκεφαλικοῦ θανάτου”, ὅπως σήμερα χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ χαρακτηριστεῖ ἕνας ἄνθρωπος “νεκρός”.

ΕΙΣΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΕΙΣΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ Ή ΙΤΑΛΙΑ Ή ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ;

 

 

ΕΙΣΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΕΙΣΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ Ή ΙΤΑΛΙΑ Ή ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ; ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΙΕΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ΞΓ’ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΚΡΕΑΣ ΜΕ ΑΙΜΑ;

«Ώστε οι Λατίνοι, και όσοι άλλοι εσθίουσι πνικτά, ή θηριάλωτα, ή θνησιμαία, και απλώς ειπείν, κρέας με αίμα, και το χείριστον, αίμα μοναχόν, ούτοι εις μέσα δόγμα σφάλλουσι. Θνητήν γαρ την λογικήν ψυχήν, και υλικήν, και παθητήν ως τα σώματα δογματίζουν με τούτο όπου κάμουν. Επειδή όσα εις τον τύπον γίνονται, εις αυτό το τυπούμενον αναφέρονται. Ταυτόν ειπείν, όσα εις την βρώσιν του αίματος ακολουθούν αυτά και εις την λογικήν ψυχήν διαβαίνουν, δια τούτο και θάνατον ηπείλησεν ο Θεός εναντίον εις εκείνους όπου αίμα εσθίουσι, «πᾶς ὁ ἔσθων αὐτὸ ἐξολοθρευθήσεται.» (Λευϊτικ. ιζ’ 14). («ἡ γὰρ ψυχὴ πάσης σαρκὸς αἷμα αὐτοῦ ἐστι. καὶ εἶπα τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ· αἷμα πάσης σαρκὸς οὐ φάγεσθε, ὅτι ἡ ψυχὴ πάσης σαρκὸς αἷμα αὐτοῦ ἐστι· πᾶς ὁ ἔσθων αὐτὸ ἐξολοθρευθήσεται» (Λευ. 17,14 ). Δηλαδή,  Διότι η ζωή παντός εμβίου όντος είναι στο αίμα αυτού. Δια τούτο είπα στους Ισραηλίτας, δεν θα φάγετε αίμα παντός εμβίου όντος, διότι η ζωή αυτού υπάρχει στο αίμα. Εκείνος που τρώγει το αίμα, θα εξολοθρευθή.).

Και συνεχίζει: «Ίσως δε και κατά μυστικώτερον νόημα η του αίματος βρώσις απηγορεύθη δια να δηλωθή, ότι, καθώς το αίμα δεν ετρώγετο αδιαφόρως και παρομοίως με το κρέας· έτσι και το πανακήρατον αίμα του Θεανθρώπου Ιησού δεν πρέπει να εσθίηται αδιαφόρος και παρομοίως με τα άλλα βρώματα, αλλά με ξεχωριστήν και εξαίρετον ευλάβειαν, και πίστιν αδίστακτον. Ότι δε τα αίματα των θυσιών, τύπον είχον του αίματος του Χριστού, μάρτυς είναι ο θείος Απόστολος, τούτο βεβαιών εν όλη τη προς Εβραίους και μετά του Αποστόλου, ο των Θείων Πατέρων χορός.» [1].

ΕΙΣΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΕΙΣΑΙ ΚΥΝΗΓΟΣ;

 

ΕΙΣΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΕΙΣΑΙ ΚΥΝΗΓΟΣ; ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΙΕΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ΞΓ’ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΚΡΕΑΣ ΜΕ ΑΙΜΑ;

«Όθεν εκείνοι, όπου σκοτόνουσι με τουφέκι ζώα τετράποδα, ή πουλία, και παρευθύς δεν τα σφάζουσι, δια να χυθή όλον το αίμά των, μεγάλως αμαρτάνουσιν, ως κρέας εν αίματι ψυχής εσθίοντες, και τον παρόντα Αποστολικόν παραβαίνοντες Κανόνα. Τι γαρ διαφέρουσι, παρακαλώ, τα θηριάλωτα (ήτοι ζώον πιασμένον και σκοτωμένον από λύκον, θετέον, ή από αρκούδαν, ή άλλο τοιούτον), ή ορνεοσπάρακτα ζώα, χερσαία, ή πουλία, τα οποία εμποδίζει ο Κανών, από εκείνα όπου με μολύβι σκοτόνονται; Σχεδόν ουδέν, Διότι, καθώς μέσα εις εκείνα μένει πάντοτε το αίμα, έτσι ομοίως και μέσα εις αυτά. Λοιπόν πρέπει ευθύς όπου οι θηρευταί σκοτώσουν κυνήγιον, να το σφάζωσι δια να χύνηται όλον το αίμά του, καθώς τούτο προστάζει και ο Θεός, λέγων· «Άνθρωπος, άνθρωπος των υιών Ισραήλ, η των προσηλύτων των προσκειμένων εν υμίν, ος αν θηρεύση θήραμα θηρίον, ή πετεινόν, ο έσθεται, και καλύψει αυτό τη γη» (Λευϊτικ. ιζ’. 13.)» [1]. (Δηλαδή, Εάν κανείς από τους Ισραηλίτας ή από τους ξένους, που μένουν μαζή σας, συλλάβη δια κυνηγίου θηρίον τι ή πτηνόν και πρόκειται να το φάγη, θα χύση το αίμα αυτού εις την γην και θα το σκεπάση με χώμα.)

(«Διότι η ζωή παντός εμβίου όντος είναι στο αίμα αυτού. Δια τούτο είπα στους Ισραηλίτας, δεν θα φάγετε αίμα παντός εμβίου όντος, διότι η ζωή αυτού υπάρχει στο αίμα. Εκείνος που τρώγει το αίμα, θα εξολοθρευθή.» (Λευ. 17,14)).

"Ὁ λήπτης λαμβάνει θνητὸ σῶμαּ ὁ δότης δίνει ἀπὸ τὴν ἀθάνατη ψυχή του." (ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ)

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η   Ι Ε Ρ Α   Σ Υ Ν Ο Δ Ο Σ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ιωαννου γενναδιου 14 (115 21)

___________

ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ

ΗΘΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ

  

Α. ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

1) ῾Η ᾿Εκκλησία, ἀντικρύζει τὶς μεταμοσχεύσεις, ὅπως καὶ κάθε τι ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν πάλη του μὲ τὸν θάνατο, μὲ ἰδιαίτερη συμπάθεια, κατανόηση καὶ αἴσθημα σοβαρότητος. ᾿Αντιλαμ­βάνεται καὶ τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος καὶ τὶς δυνατότητες ποὺ παρέχουν οἱ μεταμοσχεύσεις καθὼς καὶ τὸ μεγάλο της χρέος ἀπέναντι στὴν κοινωνία, στὴν ἰατρικὴ πράξη, στοὺς λῆπτες ἀλλὰ καὶ στοὺς δυνητικοὺς δότες.  Καὶ τὸν λήπτη θέλει νὰ βοηθήσει, ἀλλὰ καὶ τὸν δωρητή ὀφείλει νὰ σεβασθεῖ.

2) Τὸ κριτήριο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων, ὅπως καὶ κάθε προβλήματος, εἶναι πνευματικό. Ἂν κάτι βλάπτει τὴν ψυχὴ ἢ ὑποβιβάζει τὶς πνευματικὲς ἀξίες, ἀνεπιφύλακτα τὸ ἀπορρίπτει.  Ἀντιθέτως, ἐὰν τὸ ἐπὶ μέρους ἐπιστημονικό ἐπίτευγμα εἶναι συμβατὸ μὲ τὴν θεολογικὴ παράδοση, διδασκαλία καὶ ἐμπειρία της, τὴν ἰδιοφυῆ ἀνακάλυψη τὴν ἀντιμετωπίζει μὲ τὴν τόλμη τῆς πνευματικῆς καινοτομίας της. Οὔτε μὲ τὸν ὀρθολογιστικὸ σχολαστικισμὸ ἔχει σχέση, οὔτε σὲ πολιτικὲς σκοπιμότητες ὑποχωρεῖ, οὔτε μὲ τὴν ἐκκοσμίκευση συντάσσεται.

3) Κάθε τι ποὺ ὑπερβαίνει τὸν ἀτομικισμὸ καὶ τὴν φιλοζωία καὶ συνδέει τοὺς ἀνθρώπους μὲ σχέση ἀμοιβαιότητος καὶ κοινωνίας, κάθε τι ποὺ ἀποδεικνύει τὴν ὑπεροχὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἐπὶ τῆς βιολογικῆς ἐπιβιώσεως, ἡ ᾿Εκκλησία τὸ προστατεύει καὶ τὸ ὑποστηρίζει.  ᾿Αλλὰ καὶ μπροστὰ στὸ μυστήριο τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου καθὼς καὶ τῆς ψυχοσωματικῆς συμφυΐας τοῦ ἀνθρώπου στέκεται μὲ σεβασμὸ καὶ ἰδιάζουσα εὐαισθησία.

Β. ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

4) Οἱ μεταμοσχεύσεις μεταμορφώνουν τὸ δράμα τοῦ λήπτη σὲ ἐλπίδα ζωῆς.  Ἡ ᾿Εκκλησία θὰ μποροῦσε μὲσα ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία της νὰ τὶς εὐλογήσει, μὲ τὴν ἀδιαπραγμάτευτη ὅμως προϋπόθεση ὅτι κατὰ τὴ μεταμοσχευτικὴ διαδικασία προστατεύεται ἡ συνείδηση τοῦ δότη καὶ δὲν παραβιάζονται οἱ πνευματικὲς ἀξίες.

5) Kάθε λογικὴ ἀποδοχῆς τῶν μεταμοσχεύσεων ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία ἔχει τρεῖς ἄξονες·

α) ῾Η ᾿Εκκλησία αἰσθάνεται μὲν τὸ φιλάνθρωπο χρέος της ἀπέναντι στὸν λήπτη -ποὺ ἔχει ἀνάγκη νὰ ζήσει-, ἀντιλαμβάνεται ὅμως περισσότερο τὸν ρόλο της δίπλα στὸν δότη -ποὺ μπορεῖ ἐλεύθερα νὰ προσφέρει  ᾿Επ᾿ οὐδενὶ λόγῳ καὶ μὲ κανένα τρόπο δὲν θυσιάζει τὸν σεβασμὸ πρὸς τὸν δότη στὴν ἀνάγκη ἐπιβιώσεως τοῦ λήπτη. Ὁ σκοπὸς δὲν εἶναι νὰ ζήσει ὁ λήπτηςּ ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ δώσει ὁ δότης.  Ὁ λήπτης λαμβάνει θνητὸ σῶμαּ ὁ δότης δίνει ἀπὸ τὴν ἀθάνατη ψυχή του.  Ὅσο ἀνώτερη εἶναι ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα τόσο μεγαλύτερο εἶναι τὸ πνευματικὸ ὄφελος τοῦ δότη ἀπὸ τὸ βιολογικὸ κέρδος τοῦ λήπτη.   «Μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν»  (Πραξ. κ´ 35).

" Ἡ πλάνη, πού προβάλλεται ἀπό τίς θέσεις τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Βιοηθικῆς εἶναι: «Ὁ λήπτης λαμβάνει θνητό σῶμα, ὁ δότης δίνει ἀπό τήν ἀθάνατη ψυχή του»...Τόλμησαν μάλιστα νά δώσουν καί τίτλο τῶν παραπάνω θέσεων: «Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας»." (του αείμνηστου πρωτ. Κων/νου Στρατηγοπούλου)

"10 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 2018, πρό τριετίας, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἕνας καλός Πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὁ π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος." (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος )

Εἰσήγηση στήν Ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»
Σάββατο 20-4-2013 καί ὥρα 4 ἕως 9 μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς σέ συνεργασία μέ τήν Ἱ.Μ.Γλυφάδας.

TΩΡΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ - ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Πλάνες καί ψεύδη γύρω ἀπό τό θέμα τῶν Μεταμοσχεύσεων» πρωτ. Κων/νου Στρατηγοπούλου (ἀπομαγνητοφωνημένη εἰσήγηση).

Εὐχαριστῶ, χαμογελώντας, τήν ἐπιτροπή.

Ἔρχομαι χαμογελώντας.

Χαμογελῶ γιατί ἔφθασε τό Πάσχα! Τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα γελοιοποιῶ τόν θάνατο!

Ἔτσι ὅπως ἔκαναν οἱ πρῶτες κοινότητες. Εὐχαριστῶ τόν ἅγιο Πειραιῶς καί τόν ἅγιο Γλυφάδας. Συμπορεύθηκαν μέ πόνο κι᾿ ἀγωνία λαοῦ.

Θά κάνω μιά μεταμόσχευση στήν πρόταση «τό λακωνίζειν ἐστί φιλοσοφεῖν» καί θά πῶ «τό λακωνίζειν ἐστί θεολογεῖν». Ἀσχολοῦμαι μέ τήν ἱστορία τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας, δέν ἀσχολοῦμαι μέ τήν κυβέρνηση! Δέν ὑπάρχουν καθαροί νόες μέσα σ᾿ αὐτήν· ἄρα δέν ζητῶ τίποτε ἀπό αὐτούς.Τί νά ἀπαντήσω λοιπόν;

Στρέφομαι στά δικά μας. Μήπως εἶναι μέσα σέ ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας ἡ πλάνη;

Τρία τραγικά βιβλία: «Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς», «Ἐπίσημα βιβλία Βιοηθικῆς» καί «Ἐλεύθεροι ἀπό τό γονιδίωμα». Διατίθενται στά βιβλιοπωλεῖα.

Ἄν ἤμουν φιλόσοφος θά ἤμουν ἐγελειανός. Θέση ἡ πλάνη, δέν μπορῶ νά τό πῶ αἵρεση, ἀντίθεση οἱ ἅγιοι Πατέρες, σύνθεση ἡ θεολογία (Οἰκουμενικές Σύνοδοι).

Ἡ πλάνη, πού προβάλλεται ἀπό τίς θέσεις τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Βιοηθικῆς εἶναι: «Ὁ λήπτης λαμβάνει θνητό σῶμα, ὁ δότης δίνει ἀπό τήν ἀθάνατη ψυχή του». Αὐτό ἔχει νά κάνει μέ Βουδισμό, μέ μετεμψύχωση. Ποιό εἶναι τό πνευματικό ὄφελος;

Ἡ Ἐκκλησία ποτέ δέν ἀποφάσισε. Ἔπαιξαν μέ τήν βιβλική καί τήν πατερική θεολογία. Τόλμησαν μάλιστα νά δώσουν καί τίτλο τῶν παραπάνω θέσεων: «Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας». Ὁ Χριστός, λένε, ὅταν εἶπε «Ἐγώ τίθημι τήν ψυχή μου ὑπέρ τῶν προβάτων» ἐννοοῦσε τίς μεταμοσχεύσεις· «....Διά τοῦτό ὁ πατήρ με ἀγαπᾶ, ὅτι ἐγώ τίθημι τήν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν» (Ἰωάν. ι΄, 17).

Δέν διάβασαν ὅλο τό κείμενο; «ἵνα λάβω αὐτήν» συνεχίζει. Μόνο Αὐτός μπορεῖ νά τή δώσει καί νά τή λάβει. Ὁ Χριστός, εἶναι κυρίαρχος, καί λέει «ἵνα λάβω αὐτήν». Τήν βάζω καί τήν παίρνω. Ποῦ τήν βάζει τήν ψυχή του; Πρέπει νά θεολογήσωμε ἐδῶ. «Τίθημι», λέει. Ποῦ; Γιά ποιούς; Γιά τόν λαό. Ποῦ; Ἐδῶ εἶναι καθαρή θεολογία, ἡ περί Ἀναστάσεως θεολογία, καί ἡ περί καθόδου στόν Ἅδη θεολογία τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Τό λέει καί τό τροπάριο: «Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν Ἅδου δέ μετά ψυχῆς, ὡς Θεός...», Ὑπάρχει, λοιπόν, μία θεολογία. Εἶναι ἡ κάθοδος στόν Ἅδη, πού κατεβαίνει ὁ Χριστός, μέ τήν ψυχή Του, γιατί τό σῶμα Του εἶναι στόν τάφο. Καί κατεβαίνει ὡς νικητής, καί εἶναι κυρίαρχος τοῦ Ἅδη, καί αἴρει τίς ψυχές ἐπάνω. Ἐδῶ, τό λέει Ἐκεῖνος. Λέει « ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν». Μιλάει προσωπικά. Ἐμεῖς, μετέχομε στόν Χριστό. Ἐκεῖνος, μιλάει προσωπικά. Ἀφορᾶ μόνο στόν Χριστό αὐτό τό κομμάτι.

Σαλταούρας Χρήστος, Η ΟΟΔΕ («Ορθόδοξη» Ομάδα Δογματικής Έρευνας) είναι μία ομάδα που παρουσιάζεται ως Ορθόδοξη, αντιαιρετική και απολογητική ιστοσελίδα ενώ είναι γεμάτη με κακόδοξες διδασκαλίες !

 

Σαλταούρας Χρήστος, Η αίρεση των προ-Αδαμιαίων

Στην παρούσα σύντομη μελέτη θα εξετάσουμε την αιρετική διδασκαλία περί υπάρξεως προ-Αδαμιαίων ανθρώπων ! Ανθρώπων πριν τον Αδάμ δηλαδή !

ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ

Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Αποστάτης (4ος αιών), ήταν ο πρώτος ο οποίος δυναμικά αμφισβήτησε την περί Αδάμ διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Ο αντίχριστος Ιουλιανός όταν αρνήθηκε τον Χριστιανισμό και  ακολούθησε την Νεοπλατωνική Θεουργία κατέληξε να πιστεύει ότι ο Θεός δημιούργησε πολλά ζεύγη ανθρώπων από τους οποίους προέρχονται οι διάφοροι πληθυσμοί. Η διδασκαλία αυτή λέγεται Πολλαπλο-Αδαμισμός ή Πολυγενισμός.  Στο «Κατά Γαλιλαίων» έργο του ο Ιουλιανός ο Αποστάτης αναφέρεται στην δοξασία του αυτή.

«Θα γίνει αιτία εφευρέσεως τρόπων...». Ο νοών νοείτω!

 

«Θα γίνει αιτία εφευρέσεως τρόπων να σκοτώνουν τους ασθενείς, για να πάρουν τα όργανά τους» 

(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

 

Ποια η Ορθόδοξη θέση για τη μεταμόσχευση;

 

Μαρτυρίες Πανιερωτάτου Αγιορείτου ιερομονάχου Η : (σελ. 121-123)

Ο σεβαστός αγιορείτης ιερομόναχος και πνευματικός Γρηγόριος, από το στενότατο περιβάλλον του, ρώτησε τον πατέρα Παΐσιο για το θέμα των μεταμοσχεύσεων και τα συναφή με αυτό αναφυόμενα προβλήματα. Ο Γέροντας απαντώντας επέτρεψε μεν την μεταμόσχευση ενός εκ των διπλών οργάνων, εφ’ όσον ο δότης το προσφέρει εκούσια, αλλά απέκλεισε κατηγορηματικά την αφαίρεση και μεταμόσχευση οργάνων αναγκαίων για την επιβίωση (του δότη) σε οποιαδήποτε περίπτωση, αφού έτσι προξενείται η θανάτωση του δότη.
Σημείωση : Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Χριστόδουλος, το 1991, σαν Μητροπολίτης Δημητριάδος, σε ομιλία του ανέφερε ότι «επιτρέπεται η αφαίρεση μόνο δίδυμων οργάνων (πχ οφθαλμού – νεφρού), ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του δότη και εφ’ όσον το απομένον όργανο είναι υγιές».
Ο Γέροντας, όταν απορρίπτει την μεταμόσχευση αναγκαίων για την επιβίωση οργάνων ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, εννοεί, φυσικά και την περίπτωση των εγκεφαλικά νεκρών. Χρησιμοποίησε μάλιστα, για την κατοχύρωση της άποψής του, τα εξής δύο επιχειρήματα :
Πρώτον ότι αποτελεί ανεπίτρεπτη παρέμβαση, αντιστρατευόμενη το δημιουργικό έργο του Θεού, από τη μια να θανατώνουμε τον δότη και από την άλλη να δημιουργούμε την έπαρση για την ζωοποίηση του λήπτη.
Δεύτερον ότι αυτό θα γίνει αιτία εφεύρεσης τρόπων να σκοτώνουν τους ασθενείς για να τους παίρνουν τα όργανά τους.

Τι λένε κορυφαίοι γιατροί, αλλά και οι Άγιοι Παϊσιος, Πορφύριος και Σοφρώνιος για τις μεταμοσχεύσεις...

 

Τι λένε κορυφαίοι γιατροί, αλλά και οι Άγιοι Παϊσιος, Πορφύριος και Σοφρώνιος για τις μεταμοσχεύσεις και τους “εγκεφαλικά νεκρούς”;;;

Ταυτίζεται ο σωματικός θάνατος με τον «εγκεφαλικό θάνατο»; Όχι!

Ο «εγκεφαλικά νεκρός» ασθενής μπορεί να βρίσκεται σε κατάσταση κώματος και άπνοιας, όμως τα περισσότερα όργανά του λειτουργούν με την κατάλληλη ιατρική υποστήριξη· έτσι, όταν του αφαιρούν τα όργανα, είναι ακόμα ζεστός, η καρδιά του ακόμα λειτουργεί και το αίμα του κυκλοφορεί! (Dr. Alan Shewmon, διεθνούς φήμης Καθηγητής Παιδ. Νευρολογίας στο UCLA (Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες).

Θα σου πουν ότι τα όργανα τα παίρνουν όταν ο άνθρωπος είναι νεκρός. Αυτό δεν είναι αλήθεια.

Υπάρχουν καταγραμμένες αρκετές περιπτώσεις «εγκεφαλικά νεκρών» που επανήλθαν από αυτή την κατάσταση.

Τα ζωτικά όργανα των «δωρητών» παίρνονται ενώ αυτοί είναι ακόμα ΖΩΝΤΑΝΟΙ, με αποτέλεσμα να γίνεται βίαιη διακοπή της ζωής τους κατά τη διαδικασία της λήψης των οργάνων τους.

Πολλοί και κορυφαίοι επιστήμονες στην Ελλάδα (Κ. Καρακατσάνης 2001, Ε. Παναγόπουλος 1998, Μ. Βρεττός 1999, Ι. Κουντουράς 1999, Κ. Χριστοδουλίδης 1995, Ν. Μπαλαμούτσος 1999, Ν. Κωνσταντινίδης 1999, Μ. Γκιάλα 1999, A. Αβραμίδης 1995, Π. Κούγιας 1999, Α. Γουλιανός 1999, κ.α.) και στο εξωτερικό (R.D. Truog 1992, D.A. Shewmon 1997, R.M. Taylor 1997, κ.α.), εκφράζουν σοβαρές επιστημονικές ενστάσεις και δεν διστάζουν να προτείνουν ακόμη και την πλήρη εγκατάλειψη της έννοιας του «Εγκεφαλικού Θανάτου».

Μητρ. Αυγουστίνος Καντιώτης, Πρέπει νὰ ἐργασθῆτε γιὰ τὴ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ τοῦ λαοῦ μας...

Του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη

«Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου» (Λουκ. 18,21)

Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)

Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι καταλαβαίνουμε, ὅτι δὲν πηγαίνουμε καθόλου καλά· ὅτι κάτι κακό, κάτι φοβερό, κάτι τρομερό, θὰ συμβῇ στὶς ἡμέρες μας· ὅτι θὰ συμβοῦν ἐ­κεῖνα ὅλα ποὺ λέει ἡ ἁγία καὶ ἱερὰ Ἀποκάλυψις. Γιατί; Διότι ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, παραβαίνουμε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, παραβαίνουμε τὶς ἐντολές του.

Ὄχι πλέον τὶς μικρὲς ἐν­τολές, ἀλλὰ παραβαίνουμε τὶς μεγάλες ἐντολές, τὶς ἐντολὲς τοῦ Δεκαλόγου, αὐτὲς ἀκρι­βῶς ποὺ ἐφύλαξε ὁ νεανίσκος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.

* * *

Ἀκούσαμε, ἀγαπητοί μου, τὶς ἐντολὲς αὐ­τές· τὸ «μὴ μοιχεύσῃς», «μὴ φονεύσῃς», «μὴ κλέψῃς», «μὴ ψευδομαρτυρήσῃς», «τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου» (Λουκ. 18,20). Καὶ μόνο ὡς πρὸς αὐ­τὲς τὶς ἐντολὲς ἐὰν ἐξετάσουμε σήμερα τὸν κόσμο, θὰ δοῦμε ὅτι εἴμαστε σὲ μεγάλη ἀταξία.

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΘΡΑΥΣΑΣ ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΘΡΑΥΣΑΣ ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αγαπητοί αδελφοί, δέκα ημέρες πριν αλλά και λίγες μόνο ημέρες μετά την ιερή Θεομητορική εορτή των Εισοδίων, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος  σε συνεντεύξεις του προς Ιταλούς δημοσιογράφους εφανέρωσε τις από κοινού με τον Πάπα προσπάθειες που γίνονται με σκοπό τον ορισμό μιας κοινής ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα (Ορθοδόξων, Παπικών και όχι μόνο) και δεν παρέλειψε να εκφράσει την ελπίδα και τη λαχτάρα του για πλήρη κοινωνία ή αλλιώς «κοινό Ποτήριο» μετά των "Καθολικών". 

«Ευχόμαστε και προσπαθούμε να βρούμε σύντομα την απαραίτητη λύση, που θα επιτρέψει σε όλους τους Χριστιανούς όλου του κόσμου να εορτάσουν την πιο σημαντική εορτή της πίστης μας την ίδια ημερομηνία» [1], είπε την 11^η  Νοεμβρίου 2022 στους Ιταλούς δημοσιογράφους.

«Αν δεν μοιραζόμαστε την ελπίδα και τη λαχτάρα για πλήρη κοινωνία, τότε δεν μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι είμαστε μαθητές του Χριστού. Η ένωση και η κοινωνία είναι εντολή του ίδιου του Κυρίου, ο οποίος – τη νύχτα που προδόθηκε – προσευχήθηκε με δάκρυα ώστε οι μαθητές του να είναι ένα ( Ιωάννης 17:21 ). Ο διάλογος και η συμφιλίωση δεν είναι προαιρετικές για εμάς. Είναι οδηγίες και εντολές.

Περιττό να πούμε ότι παραμένουν εμπόδια, τόσο εκκλησιαστικά όσο και θεολογικά. Όμως, στη δεκαετία του 1960, δημιουργήσαμε τον «διάλογο της αγάπης» με τον οποίο οι δύο εκκλησίες μας αντάλλαξαν επισκέψεις και επικοινωνίες με σκοπό να διαλύσουν τις παρεξηγήσεις και τις προκαταλήψεις του παρελθόντος. Και το 1980, ξεκινήσαμε τον «διάλογο της αλήθειας», όπου ως αδελφές εκκλησίες συνεχίζουμε να συζητάμε για θέματα που μας ενώνουν και μας χωρίζουν σε μια προσπάθεια να διακρίνουμε τρόπους για το κοινό μας ταξίδι προς τα εμπρός» [2], είπε σε συνέντευξή του στην παπική ιστοσελίδα “The Pillar”, λίγες μέρες μετά.

Έχοντας κατά νου τα παραπάνω λόγια του Πατριάρχη Κων/πόλεως γεννώνται πολλά ερωτηματικά με πρώτο το αν μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι είναι μαθητές του Χριστού τόσο οι Λατίνοι, όσο και εκείνοι, οι εν ενεργεία επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος που σιωπούν και δεν αντιδρούν ιεροκανονικώς. Μπορούμε;

Παναγιώτης Κατραμάδος, Δύο οἰκουμενισταὶ διὰ τὸν Ἅγιον Μᾶρκον τὸν Εὐγενικόν

Φωτό από το το Ιερατικό Συνέδριο της Ι.Μ. Γερμανίας

Δύο οἰκουμενισταὶ διὰ τὸν Ἅγιον Μᾶρκον τὸν Εὐγενικόν

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, Θεολόγος

   Ὁ Μητροπολίτης Νέας Ἰωνίας καὶ Φιλαδελφείας κ. Γαβριὴλ ἦτο ὁ ὁμιλητὴς τοῦ προσφάτου ἱερατικοῦ συνεδρίου τῆς Ἱ. Μ. Γερμανίας, ὅπου ἀνέπτυξε τὸ θέμα «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ θρησκευτικὴ δεισιδαιμονία». Πράγματι ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε πολλὰ ὀρθά, ὅμως προβληματίζει ἰδιαιτέρως ἡ ὀπτικὴ ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐξέθεσε τὸ ὅλον ζήτημα. Ἂς παραθέσωμεν ἐνδεικτικὰ κάποιας σκέψεις του:

  «…ἡ δεισιδαιμονία ὀφείλεται στὴν ἀπουσία ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ ὁ βαθμός της σχετίζεται μὲ τὸ μορφωτικὸ ἐπίπεδο τοῦ καθενός. Πρόκειται λοιπόν, θὰ λέγαμε, γιὰ πνευματικὴ πτωχεία ἢ ἀκόμη καὶ γιὰ πνευματικὸ ἀναλφαβητισμό…

Νέα αναφορά του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου : Σε εξέλιξη συνομιλίες Καθολικών και Ορθοδόξων για να γιορτάσουν το Πάσχα την ίδια ημερομηνία

 

p

Μια συμφωνία για τον εορτασμό της Ανάστασης του Ιησού θα ήταν μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του Ιωβηλαίου του 2025.

Joachin Meisner Hertz

(ZENIT News / (Κωνσταντινούπολη), 15.11.2022). – Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε συνέντευξή του σε τουρκικό ΜΜΕ, δήλωσε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη συνομιλίες μεταξύ εκπροσώπων της Καθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας για να καταλήξουν σε συμφωνία για τον κοινό εορτασμό της πιο σημαντικής ημερομηνίας για τους Χριστιανούς, δηλαδή του Πάσχα.

Οι συνομιλίες γίνονται στο πλαίσιο του εορτασμού για την 1700επέτειο της Συνόδου της Νίκαιας, που πραγματοποιήθηκε το 325 μ.Χ., της οποίας οι διατάξεις συνεχίζουν να είναι δεσμευτικές και για τις δύο χριστιανικές ομολογίες. 

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποκάλυψε ότι θα ζητηθεί η γνώμη ειδικών  για να προσδιοριστεί η πιο ακριβής ημερομηνία για τον εορτασμό του Πάσχα, δεδομένου ότι δεν πρόκειται για θρησκευτικούς λόγους αλλά για κάτι που έχει να κάνει με την αστρονομία, έναν επιστημονικό τομέα της ανθρώπινης γνώσης. «Στόχος μας είναι σε αυτό το πλαίσιο της επετείου να βρούμε μια λύση για το Πάσχα. Ο Πάπας έχει τις καλύτερες προθέσεις και νομίζω ότι έφτασε η στιγμή, τόσο για την Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και για την Καθολική, να ορίσουμε μια κοινή ημερομηνία για τον εορτασμό της Ανάστασης του Χριστού. Ελπίζω ότι με αυτή την ευκαιρία θα μπορέσουμε να καταλήξουμε σε συμφωνία», είπε ο Πατριάρχης…… 

ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΕΝ ΤΩ ΝΥΝ ΑΙΩΝΙ

 

ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΕΝ ΤΩ ΝΥΝ ΑΙΩΝΙ  

«Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη»  

(Λουκ. 12,49)


 

Αγαπητοί, αυτό που μας παρακίνησε να γράψουμε λίγα λόγια για το φοβερό αμάρτημα της άρνησης της Αγίας Πίστεως ημών των Ορθοδόξων είναι η ανάγνωση του 62ου Αποστολικού ιερού Κανόνα και συγκεκριμένα τα παρακάτω λόγια του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου που υπάρχουν στην 1η υποσημείωση. Ιδού: «Τόσον γαρ λεπτόν πράγμα είναι η πίστις, ώστε οπού ημπορεί να την αρνηθή και όποιος παραβή μίαν μοναχήν συλλαβήν, ή κάμη ένα νεύμα μοναχόν κατά της πίστεως» [1].    

     

Μελετώντας κάνεις την "Ερμηνεία" του Κανόνα που δίνει ο Άγιος Νικόδημος καθώς και τα της " Συμφωνίας" με άλλους Ιερούς Κανόνες, τρομάζει σκεπτόμενος κυρίως πράξεις συγχρόνων (οικουμενιστών και μη) κληρικών της ορθοδόξου Εκκλησίας μας.      

     

Αν και ο Ιερός Κανών ελέγχει τον κληρικό εκείνο όπου δια φόβο ανθρωπίνων τιμωριών και βασανιστηρίων αρνήθηκε είτε το όνομα του Χριστού είτε το  όνομα του κλήρου του (δηλ. πως είναι ο δείνα Κληρικός ή Αναγνώστης ή κάτι άλλο), ο ερμηνευτής του Κανόνα άγιος Νικόδημος μακραίνει το ερμηνευτικό λόγο του καταθέτοντας ενώπιών μας τους ποικίλους και διαφόρους τρόπους άρνησης του αληθινού Θεού. Επιπλέον τοποθετεί στα χέρια μας έναν ολόχρυσο κανόνα, αυτόν του αποστόλου Παύλου («Θεόν ομολογούντες ειδέναι, τοις δε έργοις αρνούνται» Τίτ. 1,16),  με σκοπό να προφυλάξει και απαλλάξει όλους εμάς τους αμαθείς από τον κίνδυνο να απολέσουμε την χάρη του αγίου βαπτίσματος εξαιτίας άχαρων λόγων που προφέρουν απερίσκεπτα τα χείλη μας, π.χ. «αυτά τα ‘γράψαν παπάδες», «ποια ανάσταση, κανείς δεν γύρισε να μας πει», «εδώ είναι ο παράδεισος, εδώ και η κόλαση», «ποια Εξομολόγηση, εγώ τα λέω στην εικόνα», «ποια εκκλησία (ενν. Θεία Λειτουργία), εγώ ανάβω το κερί σε ένα εκκλησάκι και αυτό αρκεί», «οι ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι»...   

Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν.

 

Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν.

Θαυμαστές παρεμβάσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σέ περιπτώσεις ἀπόπειρας αἱρετικῶν νά μολύνουν τήν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Στίς ἡμέρες μας, ὁ ἀντίχριστος κάνει τήν δουλειά του μέ πρωτοφανή δόλο καί μάλιστα ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα. Μᾶς ξεγελάει πανεύκολα μέ διάφορες προφάσεις καί ψευτοδικαιολογίες καί χωρίς νά τό καταλάβουμε, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἄρνηση καί τήν περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Μᾶς λένε, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι ''ἐκκλησίες''. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες ἔχουν ἱερωσύνη καί μυστήρια ἔγκυρα. Μᾶς λένε, νά κρατήσουμε καθαρή μονάχα τήν ἀγάπη καί τήν Ἀλήθεια νά τήν στρογγυλέψουμε. Μᾶς λένε, ὅτι μποροῦμε νά συμπροσευχόμαστε δημοσίως μέ τόν ὁποιοδήποτε αἱρετικό, ἀκόμη καί μέ ἀλλόθρησκο.

Δέν μᾶς λένε, ὅμως, γιά ὅλα τά παραπάνω, πρῶτον, τί λέει τό Εἀγγέλιο. Δεύτερον, τί μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Τρίτον, τί προβλέπεται, γιά ὅλες τίς παραπάνω δογματικές καί ἐκκλησιολογικές παρεκτροπές, τόσον ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες, ὅσον καί ἀπό τίς Ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν μας Συνόδων.

Ὁ ἐχθρός, γιά ὅσους προσέχουν καί ἐνδιαφέρονται γιά τήν σωτηρία τους, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δέν βρίσκεται ἁπλά ἐντός τῶν τειχῶν, ἀλλά ἔχει πλέον θρονιαστεῖ στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας: στίς καρδιές τῶν περισσοτέρων ἀξιωματούχων της. Γι' αὐτό καί δέν τόν ὑποψιαζόμαστε, γι' αὐτό καί παρασυρόμαστε χωρίς τήν παραμικρή ἀντίσταση. Ἔλεγε ὁ ἀγαπημένος μας Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: Ζοῦμε στά χρόνια τοῦ ἀντιχρίστου καί κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια.

Ο Άγιος Παΐσιος για τις συμπροσευχές

 

   

«Σήμερα, δυστυχώς, μπήκε η ευρωπαϊκή ευγένεια και πάνε να δείξουν τον καλό. Θέλουν να δείξουν ανωτερότητα και τελικά πάνε να προσκυνήσουν τον διάβολο με τα δύο κέρατα. “Μια θρησκεία, σου λένε, να υπάρχη” και τα ισοπεδώνουν όλα. Ήρθαν και σ’ εμένα μερικοί και μου είπαν: “Όσοι πιστεύουμε στο Χριστό να κάνουμε μια θρησκεία”. 

“Τώρα είναι σαν να μου λέτε, τους είπα, χρυσό και μπακίρι, χρυσό τόσα καράτια και τόσο μπακίρι που τα ξεχώρισαν, να τα μαζέψουμε πάλι και να τα κάνουμε ένα. Είναι σωστό να τα ανακατέψουμε πάλι; Ρωτήστε έναν χρυσοχόο. Κάνει να ανακατέψουμε την σαβούρα με τον χρυσό; Έγινε τόσος αγώνας, για να λαμπικάρη το δόγμα”. 

Ο π.Θεόδωρος Ζήσης ομιλεί για τον βίο της αγίας Αικατερίνης και τα κοινά σημεία αυτού με το σήμερα.

 

Ομιλία π. Θεόδωρου Ζήση με θέμα: «Παρουσίαση νέου τεύχους της Θεοδρομίας με θέματα επικαιρότητας». (24/11/2022)

 

Ομιλία π. Θεόδωρου Ζήση με θέμα: ''Παρουσίαση νέου τεύχους της Θεοδρομίας με θέματα επικαιρότητας''

Αίσχος: Θεομάχοι Μητροπολίτες Καταργούν Ιερούς Κανόνες Λόγω “Παλαιότητας”…!

 

Αίσχος: Θεομάχοι Μητροπολίτες Καταργούν

 Ιερούς Κανόνες Λόγω “Παλαιότητας”…!

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης

[Εφημέριος του Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης*]

Αφορμή για το παρόν άρθρο έλαβα από περιστατικά που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα και που με πόνο ψυχής δύο αδελφοί μου ιερείς που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες μου τα διηγήθηκαν. Αποδεικνύουν περίτρανα και είναι πολύ λυπηρό, πως πολλοί ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, διακατέχονται από αλλότριο Πνεύμα, από δαιμονικό, όσον αφορά τη σχέση τους με την ιερά Παρακαταθήκη της Πίστεως για την οποία ορκίστηκαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων πως θα την διαφυλάξουν ακέραια. Αντ’ αυτού, καταπατούν τους ιερούς Κανόνες των αγίων Οικουμενικών Συνόδων αλλά και άλλων επικυρωμένων από αυτές τις Συνόδους που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της Εκκλησίας.

Εμπνευστής και καθοδηγητής τους σε αυτήν την αιρετική οδό που βαδίζουν είναι ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Πάντοτε, αλλά ιδίως μετά την λεγομένη “Αγία και Μεγάλη Σύνοδο” της Κρήτης, την ψευδοσύνοδο, με λόγους και έργα διατρανώνει την βούλησή του να καταστρατηγήσει όσους ιερούς κανόνες δε “βολεύουν”. Και βρίσκει συμπαραστάτες ανοήτους μητροπολίτες, οικουμενιστές της κακιάς ώρας, που δεν έχουν ως θεωρητική βάση στις επιλογές τους ούτε καν θέσεις δικές τους. Στηρίζονται ως επί τω πλείστον σε ότι πιο αιρετικό εκπέμπεται από τον κ.Βαρθολομαίο και σε μερικούς ακόμα Φαναριώτες – θεωρητικούς της παναιρέσεως. Όλοι τους βέβαια βρίσκουν “καταφύγιο” στη θεολογία της νέας εποχής, την μεταπατερική, από την Ακαδημία του Βόλου.