Αγαπητέ κύριε Φίλιε, διάβασα το άρθρο σας στα «Νέα της Πτολεμαΐδας» και θα ήθελα να κάνω κάποιες επισημάνσεις επ’ αυτού. Κατ’ αρχάς, συμφωνώ με όσα γράφετε για τον μητροπολίτη μας. Πράγματι είναι ένας άνθρωπος με πολύ αγάπη, σεμνότητα και ανιδιοτέλεια. Δεν τον επέλεξε τυχαία ο π. Αυγουστίνος για πρωτοσύγκελο. Επί 40 χρόνια
τον είχε στο πλάι του, στενό του συνεργάτη και βοηθό.
ΔΙΑΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ;
Διαφωνώ, όμως, «κάθετα» με τα υπόλοιπα που γράφετε. Ενώ ξεκαθαρίζετε ότι «εξ αρχής, δηλώνω ότι σκοπός της έκθεσης των σκέψεων μου δεν είναι να προβώ σε θεολογική ανάλυση επί του θέματος», αλλά ότι, απλά επιθυμείτε να μιλήσετε «για τον άνθρωπο π. Θεόκλητο», ωστόσο, αποφαίνεστε θεολογικά και διατυπώνετε μια αθεολόγητη άποψη ότι ο πιστοί δεν δικαιούνται να ονομάσουν κάποιον «αιρετικό», παρά μόνο η Σύνοδος. Κάνετε λάθος κύριε. Σας ερωτώ: Ο Άρειος κατέστη αιρετικός μετά την καταδίκη του, από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, ενώ πριν απ’ αυτήν δεν ήταν; Ο άγιος Γέροντάς μας, ο π. Αυγουστίνος, δίνοντας τον ορισμό του αιρετικού, γράφει: «Αιρετικός είναι όποιος δεν συμφωνεί με αυτά που διδάσκει η Εκκλησία. Όποιος διαφωνεί με την Εκκλησία λέγεται αιρετικός»(1), ανεξάρτητα, προφανώς, από το αν έχει ή όχι καταδικαστεί από Σύνοδο. Και φυσικά τα λεγόμενα του Γέροντα έρχονται σε συμφωνία με την Καινή Διαθήκη όπου αιρετικός περιγράφεται ο άνθρωπος που «έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει»(Ιω. Β΄1:10) δηλαδή εκείνος που πρεσβεύει διαφορετικά απ’ αυτά που, εμείς οι χριστιανοί, έχουμε διδαχτεί. Θα σας αναφέρω κι ένα παράδειγμα ενός σύγχρονου Αγίου: Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, αποκαλεσε τον Πατριάρχη Αθηναγόρα «αιρετικό», μολονότι ο Αθηναγόρας δεν είχε καθαιρεθεί από καμία Σύνοδο (2).
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ Ή ΚΑΚΟΔΟΞΑ;
Αγαπητέ κύριε Φίλιε, εξακολουθώ να εκκλησιάζομαι στην ενορία μου και έχω τις επιφυλάξεις μου κατά πόσο η απόφαση του π. Παϊσίου, ηγουμένου της μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα, να διακόψει το μνημόσυνο του σεβ. μητροπολίτη μας, είναι η ενδεδειγμένη, αυτή τη χρονική στιγμή. Αυτό, όμως, με το οποίο θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του είναι δύο μεγάλες αλήθειες που είπε, την ημέρα που ανακοίνωσε την απόφασή του:
Πρώτον, ότι «ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ο μεγαλύτερος αιρετικός όλων των αιώνων, χειρότερος απ’ όλους τους παλαιούς αιρεσιάρχες, Άρειο, Νεστόριο, κ.ά» και
Δεύτερον, ότι «όσοι υπέγραψαν την ληστρική ψευτοσύνοδο της Κρήτης είναι για καθαίρεση».
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν αρνήθηκε ποτέ τον χαρακτηρισμό «Οικουμενιστής». Ο Οικουμενισμός είναι κατεγνωσμένη αίρεση, κατά της οποίας έχουν καταφερθεί δύο μεγάλοι Άγιοι: Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας (†1972) είναι το πρότυπο όλων των Οικουμενιστών του Φαναρίου. Ειδικά, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τον έχει για ίνδαλμα και σε κάθε ευκαιρία καυχιέται ότι ακολουθεί την πορεία που εκείνος έχει χαράξει. Έχει αποδειχθεί, με ντοκουμέντα, ότι ήταν μασώνος(3), γι’ αυτό και προωθήθηκε στον πατριαρχικό θρόνο από τους αμερικανούς και ειδικά από τον φίλο του, τέως πρόεδρο των Η.Π.Α., Χάρυ Τρούμαν, που τον μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη με το προσωπικό του αεροπλάνο!(4)
Το 1971, ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, εκφράστηκε για τον τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα. Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι έχει πει για εκείνον. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι,ΑΝ
ζούσε σήμερα, θα έλεγε τα ίδια και χειρότερα για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, γιατί ο τελευταίος ακολουθεί πιστά την Οικουμενιστική γραμμή του προκατόχου του και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, ένταση και χρονική διάρκεια. Λέγει, λοιπόν, ο Άγιος: «Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας; Αυτός με την νεοπαπιστική συμπεριφορά του, στους λόγους και στις πράξεις, σκανδαλίζει επί μία ήδη δεκαετία τις ορθόδοξες συνειδήσεις, αρνούμενος την μοναδική Αλήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας τις Ρωμαϊκές και άλλες αιρέσεις ως ισότιμες με την Αλήθεια και αναγνωρίζοντας τον Ρωμαίο Ποντίφικα με όλη τη δαιμονική αντιεκκλησιαστική υπερηφάνεια του. Τον τελευταίο καιρό, αυτός, έχει γίνει πηγή αναρχισμού και μηδενισμού στον ορθόδοξο κόσμο. Οι Αγιορείτες δικαίως τον ονομάζουν αιρετικό και αποστάτηστις επιστολές τους, που απευθύνονται προς αυτόν, ανοικτώς δια του Τύπου»! (5)
ζούσε σήμερα, θα έλεγε τα ίδια και χειρότερα για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, γιατί ο τελευταίος ακολουθεί πιστά την Οικουμενιστική γραμμή του προκατόχου του και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, ένταση και χρονική διάρκεια. Λέγει, λοιπόν, ο Άγιος: «Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας; Αυτός με την νεοπαπιστική συμπεριφορά του, στους λόγους και στις πράξεις, σκανδαλίζει επί μία ήδη δεκαετία τις ορθόδοξες συνειδήσεις, αρνούμενος την μοναδική Αλήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας τις Ρωμαϊκές και άλλες αιρέσεις ως ισότιμες με την Αλήθεια και αναγνωρίζοντας τον Ρωμαίο Ποντίφικα με όλη τη δαιμονική αντιεκκλησιαστική υπερηφάνεια του. Τον τελευταίο καιρό, αυτός, έχει γίνει πηγή αναρχισμού και μηδενισμού στον ορθόδοξο κόσμο. Οι Αγιορείτες δικαίως τον ονομάζουν αιρετικό και αποστάτηστις επιστολές τους, που απευθύνονται προς αυτόν, ανοικτώς δια του Τύπου»! (5)
Αν δεν είναι αιρετικός ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, τότε δεν υπήρξαν ποτέ αιρέσεις και αιρετικοί στην Εκκλησία! Ο ασεβέστατος προκαθήμενος δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο! Έχει ποδοπατήσει τα πάντα: το Ευαγγέλιο, τις Οικουμενικές Συνόδους, τους Ιερούς Κανόνες, τη μνήμη των Αγίων Πατέρων και το αίμα των αγίων μαρτύρων της Εκκλησίας μας! Το μόνο που δεν έχει κάνει ακόμη, είναι να πάει στην Αμερική, στο «ναό του Σατανά» του Anton LaVey, για να εγκωμιάσει και αυτόν, και το «ναό» του και τον ίδιο το Διάβολο! Αλλά …τί λέω; Κι αυτό το έχει κάνει! Έχει πάει σε εβραϊκές Συναγωγές, αποκαλώντας τες «ευλογημένους τόπους λατρείας του Θεού»(6) και εγκωμίασε τους Ραββίνους τους, ενώ ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τίς αποκαλεί «κατοικητήρια δαιμονίων»(7) και τους Ραββίνους «ανθρώπους που εξουσιάζονται από δαίμονες»! (8)
ΕΙΝΑΙ, Ο π. ΠΑΪΣΙΟΣ, «ΔΙΩΚΤΗΣ» ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ;
Αγαπητέ κύριε Φίλιε, με το άρθρο σας αφήσατε να εννοηθεί ότι ο π. Παΐσιος είναι, τρόπον τινά, «διώκτης» του π. Θεοκλήτου. Το μαρτυρεί και ο τίτλος του άρθρου σας: «Μην διώκετε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φλωρίνης κ.κ. Θεόκλητο». Κάνετε μεγάλο λάθος, κύριε. Τολμώ να πω ότι ο π. Παΐσιος αγαπά τον μητροπολίτη μας πολύ περισσότερο απ’ αυτούς που τον κολακεύουν, τον λιβανίζουν και τον επαναπαύουν στην απραξία και τη σιωπή απέναντι στην οικουμενιστική ασέβεια. Ο Άγιος του μοναστηριού του ―το οποίο έχτισε με κόπους, με ξενύχτια, με δάκρυα και χρήματα που ο ίδιος μάζεψε―είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Ο Άγιος αυτός έγραψε ότι υπάρχουν τρία είδη αθεΐας: Στο πρώτο ανήκουν οι εκ πεποιθήσεως άθεοι. Στο δεύτερο, οι αιρετικοί (όπως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος) και στο τρίτο είδος αθεΐας ανήκουν όσοι χριστιανοί σιωπούν τον καιρό που στην Εκκλησία κηρύσσεται αίρεση! (9). Αναφερόμενος σ’ αυτό το κείμενο του αγίου, ο π. Αυγουστίνος αναφώνησε: «Λέγει ο άγιος Γρηγόριος [ο Παλαμάς] ότι το να σιωπά ο επίσκοπος, σε τέτοιες μέρες, είναι έγκλημα εναντίον της Εκκλησίας. Η σιωπή του επισκόπου είναι αθεΐα!»(10)
Εξ άλλου, όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας συμφωνούν στο εξής σημείο: ότι σε καιρό αιρέσεως η σιωπή και του τελευταίου χριστιανού ―πόσο μάλλον του επισκόπου!― τον οδηγεί στην κόλαση! (11)
Ακούστε και κάτι ακόμη: Στις 15/6/1971 η εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (φύλλο 144) μετέδωσε, από την Γιουγκοσλαβία, την είδηση ότι π. Ιουστίνος Πόποβιτς μόλις έμαθε ότι, στην Ελλάδα, το Άγιο Όρος και τρεις μητροπολίτες (μεταξύ των οποίων και ο π. Αυγουστίνος) διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα, έστειλε επιστολές στον τότε Πατριάρχη Σερβίας Γερμανό παρακαλώντας τον να διακόψει κι εκείνος την μνημόνευση του ασεβούς Οικουμενικού Πατριάρχη (όπως και ο π. Παΐσιος παρακαλεί, εδώ και χρόνια, τον π. Θεόκλητο να κόψει το μνημόσυνο του Βαρθολομαίου). Μόλις όμως κατάλαβε ότι ο Πατριάρχης Σερβίας δεν είχε σκοπό να πράξει κάτι τέτοιο, ο Άγιος πήρε την απόφαση να διακόψει το Μνημόσυνο του Πατριάρχη Γερμανού, μολονότι εκείνος δεν ήταν Οικουμενιστής!
Σας θυμίζει τίποτε αυτό, κ. Φίλιε; Δεν είναι ίδια περίπτωση με αυτή του π. Παϊσίου; Και σας ερωτώ: Κατέστη και ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς «διώκτης» του Πατριάρχη Σερβίας και προκάλεσε «σχίσμα» στη σερβική Εκκλησία; Αγανάκτησε ο άνθρωπος, όπως έχει αγανακτήσει και ο π. Παΐσιος με την πρωτοφανή αποστασία και προδοσία του βλάσφημου και αιρετικού Πατριάρχη ΚΠόλεως. Μάλιστα, η προδοσία έχει μεγεθυνθεί σε τεράστιο βαθμό μετά και την ψευτοσύνοδο της Κρήτης, όπου αναγνωρίστηκαν οι αιρέσεις ως «Εκκλησίες»! Η συνείδησή του, λοιπόν, δεν αντέχει άλλο αυτήν την κατάσταση και συνεπώς, λογικά, κύριος υπόλογος δεν είναι αυτός, αλλά ―ας με συγχωρήσει ο σεβασμιώτατος― ο ίδιος ο μητροπολίτης μας ο οποίος όχι μόνο δεν κάνει χρήση του 15ου Ιερού Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου για να διακόψει τη μνημόνευση του αντίχριστου Πατριάρχη, αλλά και επικαλείται δικαιολογίες που στερούνται σοβαρότητος!
ΕΝ ΤΕΛΕΙ, ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ «ΔΙΩΚΤΕΣ» ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ;
Ναι, έχει «διώκτες» ο σεβ. μητροπολίτης μας. Δεν είναι όμως ο π. Παΐσιος, αλλά εκείνοι που, όλ’ αυτά τα χρόνια, επηρέασαν και αποπροσανατόλισαν τον σεβασμιώτατο. Τους «φωτογράφησα» στο κείμενό μου «ποιοί διασπούν την ενότητα της μητροπόλεώς μας»(12) και, αν χρειαστεί, θα τους ξαναφωτογραφήσω σε ποιο «ευδιάκριτες» «πόζες». Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που συνέβαλαν στο να εκκοσμικευθεί η μητρόπολή μας, να υποστείλει τη «σημαία» του Αγώνα κατά του Οικουμενισμού και τελικά να αποκτήσει ειδυλλιακές σχέσεις με τους εχθρούς του Χριστού, τους Οικουμενιστές. Το άλλοτε «κάστρο της Φλώρινας» κατήντησε «κέντρο διερχομένων Οικουμενιστών» (Σύρου Δωρόθεος, Προύσης Ελπιδοφόρος, Προικονήσου Ιωσήφ, Αυστρίας Μιχαήλ, Δημητριάδος Ιγνάτιος, κ.ά.). Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τη διαμάχη (και τον επακόλουθο σκανδαλισμό) που, δυστυχώς, υπάρχει σήμερα στη μητρόπολή μας. Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται πρόσκομμα και στη σωτηρία του καλού μας του δεσπότη, που οδεύει στο τέλος της επίγειας ζωής του. Έγραψα, κάπου, στον μητροπολίτη μας: «Σεβασμιώτατε, εύχομαι η Παναγία, βλέποντας την αγνή ψυχή σας, να σας φωτίσει να καταλάβετε ―σ’ αυτή τη ζωή και όχι στην άλλη, την αιώνια― ποιοί είναι οι πραγματικοί φίλοι και εχθροί σας». Αμήν!
Πτολεμαΐδα, 16/9/2016
Βασίλειος Π. Κερμενιώτης
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1. Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, η οποία έγινε στον ι. ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλλιθέας - Αθηνών την 14-7-1963 http://aktines.blogspot.gr/2014/07/blog-post_9627.html
2. Στο Υπόμνημά του, «Περί την μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” της Ορθοδόξου Εκκλησίας», «Ορθοδοξος Τυπος», αριθμ. 145-6, 1-15 Σεπτεμβρίου 1971
3. Στο φύλλο 517 του «Ορθοδόξου Τύπου» (1982), δημοσιεύτηκε, στην πρώτη σελίδα, φωτογραφία της αποδείξεως πληρωμής των εισφορών του Πατριάρχη Αθηναγόρα (με το κοσμικό του όνομα Αριστοκλής Σπύρου) για την λήψη του 30ου Μασωνικού βαθμού, στις 25-5-1940, όταν, δηλαδή, ήταν ήδη Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής!
4. Βλέπε τη βιογραφία του στη Βικιπαίδεια.
5. Βλ. την παραπομπή 2.
6. Από την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην εβραϊκή Συναγωγή της Νέας Υόρκης «Park East», στις 28/10/2009 (www.patriarchate.org/video-gallery) και το μήνυμα που έστειλε στο «Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο» (ΚΙΣ), στις 20/1/2010 (http://anti-ecumenist.blogspot.gr/2012/09/o_9.html )
7. Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Λόγοι Κατά Ιουδαίων», λόγοι 1:3 και 1:4, μετάφραση.
8. Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Λόγοι Κατά Ιουδαίων», λόγοι 4:7, μετάφραση.
9. Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, επιστολή προς «Τον ευλαβέστατον μοναχόν κυρ Διονύσιον» (Ε.Π.Ε., έργα Γρηγορίου Παλαμά, 4,404)
11. Βλ. Joannes Chrysostomus Scr. Eccl., De Babyla con-tra Julianum et gentiles (2062:373) / Μεγάλου βασιλείου, επιστολή σξβ΄, κεφ. β΄, P.G. 32, 976A. / Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, επιστολή β΄, βιβλίο β΄, P.G. 99, 1120Β-1121Α και Επιστολή προς Παντολέοντι Λογοθέτη, PG 99, 1321Α.Β, PG 99,1321A-C. (μεταγλώττιση).
12. http://www.eordaia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=39089:noixth-eitoh-o-toy-xitianoy-th----------&catid=2214:23
[Παρασκευή, 16 Σεπτέμβριος 2016 19:20// ΑΠΟ: http://www.eordaia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=40178:-lr-&catid=2272:17]
[Παρασκευή, 16 Σεπτέμβριος 2016 19:20// ΑΠΟ: http://www.eordaia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=40178:-lr-&catid=2272:17]