ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ. Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΠΑΛΙ ΕΓΙΝΕ ‘’ΒΑΛΤΟΣ’’!
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝ-ΟΙΚΟ
ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ
ΚΑΪΛΑΡΙ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
2016, 104 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΕΞ
ΥΠΑΚΟΗΣ» ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ‘’ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ’’!
Γράφει, ο Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός (Γυμναστής)
Αδελφοί, δεν είναι άγνωστο ότι τα 2/3 του ανθρώπινου σώµατος,
περίπου το 70/100, αποτελείται από νερό, όπως επίσης δεν είναι άγνωστο ότι η
Πόλη της Πτολεμαΐδας παράγει περίπου το
70% της ηλεκτρικής ισχύος της χώρας μας, τουλάχιστον κατά το έτος 1996. Δεν
είναι άγνωστο επίσης ότι’ «Κατά την
διάρκεια της Τουρκοκρατίας η περιοχή μας ονομαζόταν "Επαρχία
Καϊλαρίων" και η Πτολεμαΐδα, "Καϊλάρ". Η ονομασία Καϊλάρ
(τούρκικα: Kayilar), πιθανόν να προήλθε από τις πολλές λάσπες της περιοχής»[1].
Αν τώρα αυτά είναι γνωστά για τους πολλούς, είναι όμως άγνωστος, ίσως, ο όρος «ΟΙΚΟΥΜΕΝ-ΙΣΜΟΣ».
Και είναι άγνωστος ο όρος- δρόμος αυτός διότι οι τόνοι
τέφρας και Οικουμενικής λάσπης που κατέβασε η Κατακλυσμιαία «Σύνοδος» της Κρήτης-
ένα μοναδικό φαινόμενο στην Εκκλησιαστική μας Ιστορίας- κοντεύουν να σκεπάσουν
κάθε Ορθόδοξο δρόμο του ωραίου τόπου μας!
Κάθε «ευθεία Οδός»
του Κυρίου μας, συνεχίζει -στις κατά τα άλλα ελεύθερες ημέρες μας- να μεταβάλλεται
σε ΟΔΟΣ ΛΑΣΠΗΣ, ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ! Κάθε εντολή Του
παραβιάζεται, σκεπάζεται με τόνους λάσπης. 104 χρόνια κατολισθήσεων κοντεύουν να αποκόψουν τον δρόμο στην μέση.
Και πριν, αλλά κυρίως μετά την πραγματοποίηση της «Κατακλυσμιαίας Συνόδου» της Κρήτης,
η κατάσταση είναι από «Λασπολογικής» απόψεως τραγική.
Αγαπητοί,
η πόλη μας σήμερα εορτάζει τα ελευθέριά της και ο
ορισθείς άνθρωπος - συνήθως εκπαιδευτικός-θα μας μιλήσει στην πλατεία της πόλης
την κατάλληλη ώρα, με τα κατάλληλα λόγια μνήμης ,για το χτες, αλλά και ευθύνης
για το σήμερα… Όμως, μην τα περιμένουμε όλα από έναν άνθρωπο, να μιλήσει δηλαδή
για όλα όσα έχουν και σήμερα μετατρέψει τους Εκκλησιαστικούς Δρόμους και Οικουμενιστικούς Κύκλους της πόλης μας σε
«Βάλτους»!
ΛΙΓΑ ΑΚΟΜΗ ΛΟΓΙΑ ΜΝΗΜΗΣ και εμπειρίας ακούν! στο δυστυχισμένο δύστυχο:
- ΔΕΝ
ΞΕΧΝΩ!
Δεν ξεχνώ λοιπόν, ότι πριν 33 χρόνια ο δρόμος λίγα μέτρα έξω
από την οικία των γονιών μου ήταν Βάλτος, εν
καιρώ βροχής! Η Πτολεμαΐδα στο χτες, ήταν ένα βαλτοχώρι. Τα μικρά μας πόδια βυθίζονταν στην λάσπη και
αν δεν σε τραβούσε κάποιος κολλούσες εκεί και βασανιζόσουν. Η αίσθηση ότι
βουλιάζεις… Θεέ μου, ευτυχώς υπήρχε πάτος ακόμη και για τα νήπια! Πολύς παιδεμός εκείνα τα χρόνια αλλά όχι, όχι άσκοπα
αλλά για κάποιο σκοπό. Γιατί κάθε βίωμά μας αργά ή γρήγορα βρίσκει τον δρόμο
του ή καλύτερα ανοίγει δρόμους, εξάλλου δεν λένε: Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για
κάποιο σκοπό, έχει το Λόγο του.
Μνήμη απελευθέρωσής μας από
την «Τουρκική κατοχή». Αλήθεια;
15 Οκτωβρίου 1912, 15
Οκτωβρίου 2016, 104 χρόνια ανυποταξίας εθνικής, αλλά…. Ακριβώς 104 χρόνια
«Οικουμενισμού», δηλαδή Αίρεσης, ή διαφορετικά η Ελλάς αεί υποταγμένη- η Ελλάδα
μας -στα σχέδια των Διεθνιστών Εγκεφάλων που είτε μέσα στην Ελλάδα, είτε απ’
έξω…. Πάλι είναι μέσα στα πράγματα! Και
εννοώ τα εκκλησιαστικά-θρησκευτικά και όχι μόνον.
104 χρόνια υπομονής , στους πατριάρχες της
Κωνσταντινουπόλεως, τους Οικουμενικούς, «είναι πάρα πολλά»… αναφώνησαν οι
Αγιορείτες Πατέρες με την ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ τους, που σαν χέρι βοηθείας μας
τραβά για λίγο προς τα άνω, προς τα Ορθόδοξα δόγματα -που αποτελούν λόγια
εμπειρίας του Ακτίστου Φωτός, λόγια βγαλμένα απ’ την Θέα του Θείου Φωτός- που
είναι ικανά να μας ανυψώσουν … να μας ξεκολλήσουν από τον βούρκο της ΑΙΡΕΣΗΣ, εις
τον οποίο μας έριξαν οι «Νομολόγοι» Οικουμενικο- πατέρες μας, οι της δήθεν
Θεσμικής Εκκλησίας της Διοικητικής! Οι Τούρκοι μπορεί να έφυγαν από την πόλη
μας-της οποίας τα πνευματικά δικαιώματα φαίνετε πως απέκτησε το γνωστό πατριαρχείο, το
πάλε ποτέ Ορθόδοξον! Ζήτω!
Ζήτω, οι
«ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΛΙΤΕΣ» ΜΕ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ-ΔΕΣΠΟΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΦΡΟΝΗΜΑ!
Εξάλλου διοίκηση δεν θέλαν, και ο Μουσολίνι, αλλά και ο
Χίτλερ. Αιωνία τους η μνήμη λοιπόν, άχρι Κρίσεως, γιατί μετά δεν θα υπάρχει
λόγος (Μνήμης και Διόρθωσής μας). Αλλοίμονο και στους «Πολιτικούς Επισκόπους»
(ΠΕ) του καιρού μας!!!
ΔΙΠΛΗ ΕΟΡΤΗ, ΔΙΠΛΗ ΜΝΗΜΗ!
Η απελευθέρωσής μας από
την τουρκική κατοχή (στις 15 Οκτωβρίου 1912), είναι το ένα γεγονός, που
γιορτάζει ο λαός μας κάθε χρόνο με
μαθητική παρέλαση, αλλά και με τον πιο επίσημο τρόπο εορτάζει και τη Οσία
Παρασκευή την Επιβατινή. Ας βαδίσουμε για λίγο και στον δικό της ιστορικό
δρόμο και ας σταθούμε στα τελευταία της
βήματα! «Από την Βασιλεύουσα ξεκίνησε να επιστρέψει στους Επιβάτες αλλά
σταμάτησε στην Καλλικράτεια, όπου και έμεινε σε ένα παράπηγμα δίπλα στο ναό των
Αγίων Αποστόλων, διακονώντας την εκκλησία. Έτσι παρέμεινε επί δύο χρόνια.
Κάποια ημέρα αισθάνθηκε ένα μικρό πόνο στο κεφάλι και παρέδωσε το πνεύμα της
ειρηνικά σε ηλικία 27 ετών» (https://el.wikipedia.org/wiki/%
).
Αδελφοί, δεν σας κρύβω και τον δικό μας πονοκέφαλο που έχει
να κάνει με τα πράγματα της Εκκλησίας μας που βαίνουν κατά γκρεμό. Η ενεργειακή
πόλη μας, η Πτολεμαΐδα μας, αφού φρόντισε - μια μικρή ομάδα πιστών- να τυπώσει
και να βάλει 12.οοο φυλλάδια στις θύρες
των σπιτιών μας (σχετικά με την «Αγία
και μεγάλη Σύνοδο», που ήδη έγινε στην Κρήτη τον Ιούνιο του 2016), είναι η μοναδική πόλη με
τα περίχωρά της που πρωτοστατεί σ’ έναν Χριστιανικό Τίμιο Αγώνα, που έχει την
δική του χρονική, τοπική και τροπική ιδιαιτερότητα . Και εννοούμε την τύχη να κλείνει
, μέσα στα όριά της, τον π. Παΐσιο Παπαδόπουλο, αυτόν τον ένα και μοναδικό, άσημο
«Αξιωματικό», του κληρικού επίγειου στρατού (Και φυσικά της Μητροπολιτικής μας περιφέρειας,
της ‘’Καντιωτικής’’!).
«Τουρκική κατοχή»
χτες αλλά και πάντοτε! Υπερβολή;
Ας είναι… Φαίνετε η «ειρήνη και η ενότητα» που μας προτείνει
και, ο νυν πατριάρχης, σας συμφέρει!
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Αγαπητοί, ας ακούσουμε
λίγα ακόμη λόγια μνήμης που βγήκαν από το στόμα του κ. Βαρθολομαίου το 1994 που,
ίσως μας βοηθήσουν να ξεκολλήσουμε!
«[…] Πρέπει-λέει- να συμβάλωμεν ώστε να φέρωμεν εις το
προσκήνιον τας πνευματικάς αρχάς του Οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης
[με άλλα λόγια ρίξτε τα τείχη, μην αντιστέκεστε, παραδοθείτε για χάρη της
ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ διακίνησης κεφαλαίων και «Οικουμενικών-Οικονομικών(!) μεταναστών»].
Πράγματι-συνεχίζει-, δια τον λόγον αυτόν, συγκεντρωθήκαμεν εδώ! Αυτός είναι
ένας τρόπος, δια του οποίου ημείς οι
κληρικοί [που άλλοι χύσαν το αίμα τους στους
απελευθερωτικούς αγώνες του
Έθνους, και άλλοι…!] δυνάμεθα να βοηθήσωμεν αυτούς οι οποίοι
κυβερνούν. […] Αλλά τούτο δυνάμεθα να επιτύχωμεν μόνον εάν είμεθα ηνωμένοι εν τω πνεύματι του ενός Θεού,
‘’Δημιουργού των πάντων, ορατών τε και αοράτων’’. Ρωμαιοκαθολικοί και
Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδουϊσταί,
Βουδδισταί και Κομφουκιανισταί είναι καιρός όχι μόνον δια συμφιλίωσιν [ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΤΑ
ΠΑΡΑΚΑΤΩ!], αλλ’ ακόμη και δια συμμαχίαν και συνεργασίαν, δια να συντελέσωμεν
εις την απομάκρυνσιν της ανθρωπότητος από του ψευτοπροφήτας του εξτρεμισμού και
της μη ανεκτικότητας» [2]…
Ω, ρε μπράβο απόφαση!
Αλλά… ΤΕΛΙΚΑ, Τ Ι Ε Ι Ν Α Ι Ο
ΟΙΚΟΥΜΕΝ-ΙΣΜΟΣ;
Την απάντηση παίρνουμε
από τον γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη (+1998), που «ο βίος του φανέρωνε το απλανή ορθόδοξο
εκκλησιαστικό φρόνημα» [4*]
«Αυτὴν την ερώτηση,
παιδί μου, μου την έχει κάνει κι ένας ακόμη νωρίτερα απὸ σένα. Εγώ, εδώ πέρα
επάνω, βρίσκομαι σαράντα χρόνια στα βράχια (...) αλλά μ αυτό το θέμα δεν έχω
ασχοληθεί. Γι᾿ αυτό, επειδή έπρεπε να του απαντήσω, αφού δέχθηκα ερώτημα και
δεν είχα καμία γνώμη πάνω στο θέμα, πήγα στο κελλί μου και προσευχήθηκα και ρώτησα τον Χριστὸ να με πληροφορήσει τι είναι
ο Οικουμενισμός. Πήρα την απάντησή Του, η οποία είναι ότι ο Οικουμενισμὸς
έχει πνεύμα πονηρίας και κυριαρχείται απὸ ακάθαρτα πνεύματα». Στην ερώτηση του
καθηγητού πως ακριβώς πιστοποιήθηκε αυτό, ο π. Εφραὶμ απάντησε πως «μετὰ την
προσευχὴ γέμισε το κελλί μου απὸ αφόρητη δυσωδία, η οποία μου έφερνε ασφυξία
στην ψυχή, δεν μπορούσα να αναπνεύσω πνευματικά (...). Και ο αοίδιμος γέρων
κατέληξε: «Έχω απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Οικουμενισμὸς δεν έχει το Πνεύμα το
Άγιο, αλλὰ το πνεύμα το ακάθαρτο».[3]
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ: «Κάποτε άγνωστοι μεταξύ τους κληρικοί
συναντήθηκαν στον δρόμο για τα Κατουνάκια και όταν έφτασαν στον παπα-Εφραίμ, ο
μακαριστός άγιος Γέροντας άρχισε να επιπλήττει έναν από τους κληρικούς, πώς δεν
είναι παπάς αλλά μασόνος, που έβαλε ράσο, για να κατασκοπεύει το Άγιον Όρος. Ο μασόνος παραδέχτηκε την ραδιουργία του»
[5].
ΜΕ ΤΙΜΗ ΧΑΡΗ ΜΝΗΜΗΣ
ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 14
ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016, ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΑΤΙΝΗΣ
Παραπομπές
[1] Δήμος
Εορδαίας, επίσημη ιστοσελίδα, Ιστορικά Πτολεμαΐδας
[https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B1
]
[2] Από την
ομιλία του Οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου στο «6ο Παγκόσμιο Συνέδριο
Θρησκείας και Ειρήνης», προς τους εκπροσώπους διαφόρων Θρησκειών, στην πόλη
RIVA DEL GARDA της Ιταλίας, στις 4/11/1994. Περιοδικό «Ορθοδοξία» του Πατριαρχείου,
τεύχος ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1994.
[3] Η σχετική
(προσωπική) μαρτυρία προέρχεται από τον καθηγητή της Δογματικής του Α.Π.Θ. κ.
Δημήτριο Τσελεγγίδη , ΠΗΓΗ: aktines.blogspot.com/2016/05/blog-post_19.html
[4*] «Το 1996 ο παπα-Εφραίμ έπαθε
εγκεφαλικό επεισόδιο και έπεσε σε ακινησία. Πέθανε [το Φλεβάρη ]… του 1998 και
ετάφη στον περίβολο του κελιού του, σε τάφο που είχε ο ίδιος σκάψει με τα χέρια
του» (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%
).
[5] Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ
ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ, ΠΗΓΗ: http://www.pigizois.net/pneumatikoi_logoi/efrem_katouniakiotis/efraim.htm