ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Π. ΝΟΥΝΗΣ, ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΣ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ ΟΠΟΥ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΙ ΑΝΗΛΕΩΣ ΑΝΗΘΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ ΤΗΝ ΦΟΝΙΚΗ «ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΥΗΣΕΩΣ» ΤΩΝ ΕΜΨΥΧΩΝ ΕΜΒΡΥΩΝ
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΣ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ ΟΠΟΥ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΙ ΑΝΗΛΕΩΣ ΑΝΗΘΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ ΤΗΝ ΦΟΝΙΚΗ «ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΥΗΣΕΩΣ» ΤΩΝ ΕΜΨΥΧΩΝ ΕΜΒΡΥΩΝ
Τοῦ Παναγιώτου Π. Νούνη
Κατ΄ἀρχάς νά ἀναφέρουμε στούς φίλτατους καί ἀξιότιμους ἀναγνώστες μας, ὅτι δέν συνηθίζουμε (ἐξ ἰδιοσυγκρασίας καί ἀπειρίας κυρίως) διόλου, νά παρεμβαίνουμε τηλεφωνικῶς, γιά νά διατυπώσουμε τήν γνώμη μας, ἤ ἔστω τήν ἀντίθεση μας, σέ ὅσα θεωροῦμε ὡς παράλογα, σοφιστικά, ἐσφαλμένα ἤ καί ἀλυσιτελεῖς προπαγάνδες. Σπάνια μέν ἀλλά μάταια δε, δοκιμάσαμε σαφῶς νά παρέμβουμε τηλεφωνικῶς σέ τινά ἀποτυχημένη κυπριακή ἐκπομπή τοῦ παρελθῶντος ‘‘ἀνοικτή ΓΡΑΜΜΗ’’ μέ τόν Διάβολο, ὅπου ἦτον καί τόπαταγῶδες Βατερλῶ τοῦ πρώην θεολόγου (νῦν ἀφορισμένου ἐξ αἰτίας κακοδοξιῶν) κ. Ἀνδρέου Πιτσιλλίδη, ὅπερ καί ἔλαβεν «εἰς τον ἀέρα» τον δίκαιον, εὔλογον καί περιπόθητον ἀφορισμόν ἤ καί καταδίκην του, κατά τῶν σωρηδόν συστηματικῶν αἱρετικολογιῶν πού ἐδηλητηρίαζεν σκοπίμως το Χριστώνυμον πλήρωμα, διά τῆς τηλοψίας. Τό δυστύχημα εἶναι: ὅτι ὑφίσταντο καί μερικοί, συναίτιοι ἤ συναυτουργοί, οἱ ὁποῖοι νομίζωσι ἀνόητα καί ἀδαῶς, ὅτι παρέμειναν ἀτιμώρητοι, διότι ἀγνοῶσιν προφανῶς, τήν θεία ὕπαρξη καί ἄμεσην ἐπενέργεια τῶν παντοδυνάμων Πνευματικῶν Νόμων πού διέπωσι τά Σύμπαντα. Πάμε κατ΄ εὐθίαν ὅμως στο θέμα μας.
Δεῖτε [ἐδῶ ἤ ΕΔΩ] σᾶς παρακαλῶ («ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ» 19-10-2016), περίπου στήν μία ὥρα και τό ἔνατον λεπτόν, καί τριακοστόν δευτερόλεπτον [01:09:30], την ἄμεσον τηλεφωνικήν παρέμβαση μας, ἡ ὁποία διακόπηκε: πονηρά, ἄνανδρα, ἀνέντιμα, ἀπότομα, καί ἄκρως ἀπαράδεκτα, μᾶλλον ἀπό τούς συνεργάτες τοῦ ἀφορισμένουθεολόγου κ. Ἀνδρέου Πιτσιλλίδη, μιᾶς καί ὡς γίνεται πλέον, εὐρέως φανερόν, ὅτι ΔΕΝ ἀνέχεται τινά γόνιμον ἀντιλογία, εὐθυτενή κριτικήν καί τήν ἀντίθετον ἄποψιν τῶν ὅποιων τηλεθεατῶν του. Πάντα θα ὑφίσταντο βέβαια, οἱ γλῦφτες, οἱ γλοιώδεις κόλακες καί σφουγγωκολλάριοι, τινές ἄθλιοι καί φανατικοί προσωπολάτρες ἀμοραλιστῶν καί ἀνωφελῶν ψευδο-προτύπων. Τά ψευδοπρότυπα μας ἐνίωτε εἶναι, ἄνευ περιστροφῶν: ἡμιάνθρωποι, μισάνθρωποι, ἤ και διαβολάνθρωποι.
-Τώρα, τί ἀκριβῶς ἐννοούσα, μέ τήν τηλεφωνικά ἄμεσον δεδηλωμένη ἔνστασιν καί ἠχηρά διαφωνία μου;
-Μήπως, τό οὐσιῶδες καί μείζον ζήτημα, τῶν σημερινῶν ἐκτρώσεων, εἶναι: τό ποιός, πῶς, ποῦ, πότε καί τό γιατί, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, κατά τόν πόλεμο τοῦ 1974 «εὐλόγησεν» (καλῶς ἤ κακῶς, θεωροῦμεν πώς: δέν ἦτο ἀλλά οὔτε εἶναι τῆς ὥρας να ἀναλυθεῖ δημόσια μιᾶς και ἀκόμη θάβουμεν ἥρωες και θύματα τοῦ πολέμου) τις ὀμαδικές ἐκτρώσεις πού ἐνήργησαν οἱ βιασθεῖσες μάνες, γυναίκες, ἀδελφές και γιαγιᾶδες μας;
-Δεν εἶναι φαιδρή ἰταμότης και φαύλη προκλητικότης, μερικοί νεοσσοί τηλεπαρουσιαστές, νά ὑπερεστιάζωσι σέ μία χωροχρονική δραματική (1974) συγκυρία, γιά νά ἐμπεδώσωσι ἀνέτως (ἐπάνω στο δράμα και την ἤττα τῆς εἰσβολῆς κατοχῆς) τίς ἀναιμικές ψευδο-βιοηθικές ἰδεοληψίες των;
Δυστυχῶς, ἄν και κάποιοι, μελετῶσι (ὀρθολογικῶς καί κριτικῶς) τό Εὐαγγέλιον, εἴμεθα πλέον βαθειά πεπεισμένοι, ὅτι δέν ὑποψιάζονται οἱ δύσμοιροι κἄν στό ἐλάχιστον τό πυρηνικόν, ἐξάπαντος Πνευματικόν περιεχόμενον τοῦ ἱεροῦ Γράμματος, ἀσχέτως ἄν ῥητορικῶς ὁμιλοῦν πλειστάκις, περί ἀγάπης καί δικαιώματα· νά εἴστε ἀδιαμφισβήτητα ἀπόλυτα σίγουροι, ὅτι δέν πρόκειται διά την ἐν Χριστῷ ἀληθεύουσα ἀγάπῃ καί τά Οὐράνια δικαιώματά μας.
Ἐπιθυμῶ νά ἐστιάσω καί να προβληματίσω τουλάχιστον σέ τοῦτο: Προσωπικῶς, δέν συμφωνῶ (διότι ἀναντίρρητα: δέν συμφωνεῖ το ἱερόν Εὐαγγέλιον, οὔτε ἡ Ἱερά Παράδοσις, πολλῷ μᾶλλον ἡ Συμφωνία τῶν Θεοφόρων Πατέρων, καθῶς καί ἡ σύγχρονη ὀρθόδοξη Βιοηθική καί Βιοθεολογία) μέ τήν πολύ-πιτσικλισμένην καί αἱρετικολόγον ψευδο-διάκρισην: ὅτι ἄλλο πράγμα εἶναι μία ἔκτρωση/ἄμβλωση καί ἕναν ἄλλο πράγμα (καί δῆθεν) ἡ «διακοπή τῆς κυήσεως». Σώνει και καλά, ὁ ἀξιαγάπητος τηλεπαρουσιαστής κ. Α. Π. μετά τῆς ἐκλεκτῆς καλεσμένης αὐτοῦ κ. Ρ. Καρανικόλα, ὅτι πρέπει να καταπιῶμεν ἀμάσητα καί ἀβασάνιστα, ὅτι ἀμοραλιστικές «πολιτικές ἰδεοληψίες» μᾶς (τηλε)μαγειρεύωσιν;! Ὁμιλῶσιν καί συνδιαλέγονται δημοσίως καί ἀνέτως, περί τῆς καινοφανοῦς ὁρολογίας «διακοπῆς τῆς κυήσεως», ὡσᾶν καί ἐπρόκειτο διά τινά ἀπροειδοποίητον καί αἰφνιδιαστικήν διακοπήν τοῦ ῥεύματος ἤ λές και ἐπρόκειτο γιά καλοκαιρινές διακοπές...!
Προσπαθήσαμεν, ἀνεπιτυχῶς βέβαια, νά τεκμηρειώσουμε τηλεοπτικῶς, ἔστω διά τηλεφωνικῆς παρεμβάσεως, την ἄποψίν μας (ὄχι ἐξ ἀφ΄ἑαυτῶν ἤ καί ἐκ κοιλιόπνευστων ἀπόψεων) κατά βάση κυρίως τινῶν ἐπιστημονικῶν μελετημάτων καί γραφθέντων τινός ἔγκριτου Ἕλληνος Καθηγητοῦ (Λέκτορος Α.Π.Θ.) τῆς Βιοηθικής και Βιοθεολογίας τοῦ κυρίου Μιλτιάδου Χρ. Βάντσου* (δεῖτε: ΗΘΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ, τοῦ Μιλτιάδη Χρ. Βάντσου, ἔκδοση: «Τμήμα Ἐκδόσεων», Ἀριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης, Θεσ/νίκη 2006, σσ. 86) ἀλλ΄ ὅμως ὁ τηλεπαρουσιαστής κ. Ἀ. Πιτσιλλίδης παρ΄ ὅλον πού φάνηκε περίεργος διά την ἐπιστημονικήν ἄποψιν τινός πεπαιδευμένου καί εἰδικοῦ διά το ζήτημα Καθηγητοῦ, ΔΕΝ μας ἄφησεν καθόλου νά τήν ἐκφράσουμε (κρυβόμενος και βρίσκοντας μη σοβαρόν ἄλλοθι, ἔν τάχει, ὄπισθεν τῶν αὐστηρῶν παρατηρήσεων καί ἐπικρίσεών μας) μήπως ἔτσι και τυχόν εἰσακουσθεί (ἔστω καί μία ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗἄποψις) καί κατ΄ ἐπέκταση νά ὑποψιασθῶσι (οἱ κύριοι/ες τηλεθεατές/τριες τῆς ἐκπομπῆς του) κάπως καλύτερον-βαθύτερον τά βιοηθικά πράγματα. Γιατί ΔΕΝ ἠθέλησεν νά εἰσακουσθεῖ ἡ ἐπιστημονική ἄποψις τοῦ Βιοηθικολόγου Καθηγητοῦ; Τί ἔχει ἤ ἔστω εἶχεν, νά φοβηθεῖ; Τήν αὐτόφωτον ἀλήθειαν τοῦ πράγματος; ᾎραγέ εἶναι ἀντικειμενική ἡ παρουσίασις τινός σημαντικοῦ και ἐνδιαφέρωντος ἐπιστητοῦ, ἄνευ παραγωγικοῦ διαλόγου, ἀντιλόγου, θέσεων καί ἀντιθέσεων;
Κοντολογίς να ποῦμεν μόνον, κάτι τό ἁπλόν: ὅτι ἡ ἔκτρωση, ἤ καί ἡ λεγόμενη «διακοπή κύησις» ἤ ἀκόμη καί ἡ «θεραπευτική ἄμβλωσις», σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξον Βιοηθικήν/Βιοθεολογία καί τήν ἀπροκατάληπτον ἐπιστημονικήν προσέγγιση, πρόκειται διά τό ἴδιον ΑΚΡΙΒΩΣ καί ταυτόσημον πράγμα. Δηλαδή: «διακοπή» τῆς ψυχοσωματικῆς ἀγέννητου ζωῆς τινός ἀνθρώπινου καί ἐν ἐξελίξει Ἐμβρύου μέ πραγματικά βίαια καί «ἱατρικά» (!) μέσα. Ἡ πολιτική ὀρθότης, ἡ δῆθεν τεχνολογική «ἐπιστημολογική» καί φιλολογική ὡραιοποίησις, τοῦ ἀδυσώπητου φονικοῦ ἐγκλήματος, δέν ἀναιρεῖ τήν κατ΄ ἀκρίβειαν ὀντολογικήν ἀλήθεια τοῦ πράγματος.
Ὡστόσον, ὁ αξιότιμος κ. Ἀ. Πιτσιλλίδης μέ μερικά ἀνόητα γυναικάρια (ὀρκισμένες, φαντασμένες, ξετσίπωτες, ἰδεοληπτικά θεοῦσες ἤ θρησκόληπτα φανατικές φεμινίστριες) ὑποστηρίζωσι μέ βεβλαμένον ψευδο-εὐσεβιστικόν δέος, τόσον τήν ἔκτρωση, ὅσον καί τήν «διακοπή τῆς κύησις», ἤ μᾶλλον ὑποκριτικῶς, ἀρνούνται θεωρητικά τό πρῶτον και ταυτόχρονα, ὑψώνωσι ἀνώμαλα καί ἀντιχριστιανικά λάβαρα, διά το δεύτερον! Δηλαδή ἀδελφοί/ές καί πατέρες/μητέρες, μᾶς κοροϊδεύωσι μπροστά στά μάτια μας, ὅτι τάχα μου καί δῆθεν, δέν συμφωνοῦν με τήν ἔκτρωση, καθότι τοῦτο το ἐντελῶς ἀντίθετον και ἀνυπόστατον τό ἀπεδείξαμεν διαβάζωντας, κατά την τηλεφωνικήν παρέμβασιν μας, ἐξ ἰδικῶν του (δια)δηλώσεων ἀπό τήν ἔγκριτον Ἐφημερίδα «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», πού διατυμπανίζει ὁ ἴδιος ποθκιάντροπα (=ἀδιάντροπα) καί ἀδιάλειπτα, ὅτι ὡς πρώην Εὐρωβουλετής, ἐψήφισεν, ὑπέρ τοῦ δικαιώματος τῶν σεσαλευμένων γυναικών νά ἐνεργοῦσι τινά δολοφονική ἔκτρωση τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ τους. Τό ἔχει καί καμάρι του ὁ ἀθεόφοβος ἀλλοπαρμένος. Τοῦτη ἡ διάκρισις καί σχολαστικότητα, στα λεξίδια ἔκτρωση/διακοπή κυήσεως εἶναι εἰσαγώμενον σκωληκόβρωτον φροῦτον ἐκ Λουθηροκαλβινιστῶν και Ῥωμαιοκαθολικῶν θεολόγων, φιλοσόφων κ.ο.κ. Συνεπῶς, ἐν Χριστῷ ἀδελφοί/ές μου, ὁ ἀφορισθῆς κ. Ἀ. Πιτσιλλίδης, ἀκολουθεῖ και πιθηκίζει, ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ, ὅτι ἄλογον, ἑτερόδοξον καί ἑτερόθρησκον φληνάφημα, ἤ καί αἵρεσιν, τοῦ σφυρίξει ὁ πατήρ τῶν αἱρέσεων ἐξαπωδίτης-Διάβολος.
Δύο τινά (ἐπι)συμβαίνουν στήν περίπτωσή του: εἴτε ἀπλανῶς και ὀρθοδόξως θεολογεῖ, εἴτε πλανερῶς και κακοδόξως πα-ρα-πλη-ρο-φο-ρεῖ, καί δή ἀμετανόητα, τό Χριστοφόρον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ὁ κάθεῖς διαλέγει και παίρνει μιᾶς καί τρίτη περίπτωσις, δέν ὑφίσταται. Μήπως ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, θά πρέπει τέλος πάντων νά προχωρήσει ῥωμαλέα στο ἐπόμενον Κανονικόν στάδιον τοῦ Μεγάλου Ἀφορισμοῦ και Ἀναθεματισμοῦ του; Μήπως ἐν τέλει, ἡ μή δημοσιοποίησις τοῦ δεκαπεντασέλιδου ΣυνοδικοῦΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟΥ πορίσματος, ἦτο μία ἐσφαλμένη καί μᾶλλον πεπλανημένη ἐνέργεια πού ἐθηρίωσεν τά μέγιστα, ἔτι περαιτέρῳ, τήν ἐωσφορική καί μασωνίζουσα ἀλαζωνία τοῦ Αἱρεσιάρχου;
Ἐάν με ἄφηνε νά μιλήσω, ἐλεύθερα καί ἀβίαστα, ὁ φίλτατος καί «δημοκρατικός» ἀδελφός μας κύριος Ἀνδρέας Πιτσιλλίδης, ἐπρόκειτο νά τόν ἐρωτήσω εὐθυτενῶς τά πιο πάνω καθῶς κ.ἄ. πολλά. Ἔχασεν ὅμως μία μεγάλη εὐκαιρία νά μᾶς ἀποδείξει, πρακτικῶς, τήν ἀντικειμενικότητα καί μεγαλόκαρδον ἀνοχήν του, σέ διαφορετικές μέχρι καί ἀντίθετες ἀπόψεις ἐκ τῶν ἰδικῶν του. Το μήνυμα τοῦτο, ἄς τό ἐμπεδῶσουν καλῶς, ὅσοι εἶναι νοσηρά προσηλωμένοι καί προσκολλημένοι πρός τήν ἐπίπλαστον καί ψευδώνυμον τηλεοπτικήν εἰκόνα του. Παρελθοντικά γραπτά μας, ἀποδεικνύωσι ἐκτενῶς, ὅτι οὐδέποτε τόν ἐμπιστευώμεθα.
Λόγῳ ὅμως τινός σημαντικοῦ, ἴσως καί φυσιολογικοῦ τηλεοπτικοῦ τράκ, ἐδήλωσα ἐν τῇ ῥύμῃ τοῦ λόγου κάτι το παντελῶς ἐσφαλμένο: ἤθελα να πῶ, ὅτι εἰς τήν περίπτωσίν τῶν ὀμαδικῶν βιασμῶν (ἀπό τοῦς Μουσουλμάνους) τῶν Ορθοδόξων Σερβίδων Μοναζουσών καί γυναικών, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Σερβίας, οὐδέποτε ἐπέτρεψεν νά «οἰκονομήσει» τίς ἐκτρώσεις (ὅπως ἔπραξαν οἱ Ἐκκλησιαστικές Ἀρχές, τότε τό 1974 στην Κύπρο), και σαφῶς πρόκειται, ἀπό μέρους μας, διά σοβαρόν λεκτικόν λάθος ὅτι τάχα μου «δεν ἐπέτρεψεν τούς βιασμούς». Ἀπολογούμεθα διά τοῦτο και εὐελπιστοῦμεν βαθέως εἰς τήν ἀδελφικήν ἐπιείκιαν σας, λόγῳ τῆς «ἀγωνίας τοῦ πρωτάρη» καί τῆς κραυγαλέας ἀπειρίας μας σέ τέτοιες δημόσιες τηλεοπτικές παρεμβάσεις-συζητήσεις. Τοῦτο δά ἔλειψε να οἰκονομηθῶσι ἐκκλησιαστικῶς καί οἱ βιασμοί… ἀλλά μήπως, ἁπλᾶ προβληματίζομαι, ἠθικῶς· λ.χ. οἱ ἐν Κύπρῳ ἐκτρώσεις (ἐλέῳ Μωαμεθανικῶν βιασμῶν) μία «κατ΄ οἰκονομία» παραχώρησις καί «εὐλογία», ἀπό τῆς ἔκτοτε Διοικήσεως τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας, δέν ἦτο εἶδος ἐπιπρόσθετου ψυχοσωματικοῦ βιασμοῦ; Γνωρίζουμεν δηλ. περιπτώσεις ἑλληνοκυπρίων κορασίδων και γυναικῶν πού ἀρνήθησαν νά ὑπακούσουν στήν περιστασιακήν, ἐκκλησιαστική ἀπόφανση, καί δέν ἐνήργησαν ποσῶς «εὐλογημένη ἔκτρωσιν» καί ἐγέννησαν τά κυοφορούμενα (ἀπό βιασμόν!) ἔμβρυά τους. Τούτα μᾶλλον τά ῥωμαλέα καί ἡρωϊκά εἶναι μᾶλλον, παντελῶς ἄγνωστα(;), ἀπό τοῦ Νεοκύπριου φονταμενταλιστοῦ καί ὑπέρμαχου τοῦ Ἐμβρυοκτονισμοῦ. Ὁ φονταμενταλισμός, ἔχει βαθειές ῥίζες στήν ξεφωνημένη προτεσταντοπληξία πού λαγκοδέρνει τόν κ. Πιτσιλλίδην. Οἱ βιασθεῖσες Μοναχές κ.ἄ. ἁπλές γυναίκες τῆς Σερβίας, ἐκυοφόρησαν μέχρι τέλους, τά ἀνθρώπινα ἔμβρυα καί ἔπειτα τά ἔδωσαν γιά υἱοθεσία! Οὔτε τοῦτο τό ἐγνώριζεν ὁ «Μέγας Πανεπιστήμων τοῦ Σύμπαντος»;! Τότε τί ἀκριβῶς ἐγνώριζεν διά τό ὅλον ζήτημα; Ἀνόνητες πολιτικές προπαγάνδες καί ἀνόητες στρεβλώσεις; Μᾶλλον καί τό πλέον σίγουρον, εἶναι ὅτι: τήν «ἐπιστήμη τοῦ φιμώτρου» τήν κατέχει ἄριστα.
Ἡ πιό πάνω τιτάνια ἡρωϊκή και ἀθόρυβη ἐνέργεια τῶν Κυπρίων καί Σερβίδων, εἶναι ὁλόκληρη Σταυροαναστάσιμως Ἐμπειρική Θεολογία. Ἄγνωστη ἱστορία σε πολλούς φλουφλουριστές καί φελλωτοῦς ξερόλες. Εἶναι ἡ Ὀρθοδοξη Πατερική Θεολογία, τῆς ἐμπειρικῆς Ὀρθοπραξίας, πού πολύ πιθανόν νά ἀδυνατεῖ, ἀσφαλῶς, ὁ κάθε πιτσικλισμένος καί αἱρεσιομανής νόας, νά τήν γευθεῖ. Εἴθε ὅμως καί οἱ ὑπόλοιποι «τηλεθεατές τῆς χαζο-τηλοψίας» νά τήν γευθῶμεν τέλος πάντων ἐν πάσαις αἰσθήσεσιν. Διότι, ἡ ἐκπληκτική ἀνδρεία καί ἱστορική στάσις, ἐξάπαντος τῶν βεβιασμένων τραγικῶν γυναικῶν, πού διετήρησαν, καί ἄλλες ἀκόμη διατηρῶσι, ἄνευ τινῶν ἐκδικητικῶν καί φονικῶν ἐνστίκτων, τό Χριστοφόρον σπλάχνο τους, στηρίζεται ἀκραιφνῶς, εἰς τόἹερό Εὐαγγελικόν Δίκαιον τῆς Νέας Διαθήκης καί εἶναι ὄντως Μυστήριον ξένον καί ἀπαραχάρακτον, πλήν πανάγιον καί πανυπερτέλειον (βιο)Ἠθικόν γεγονός! Διότι καί πάλιν, τό ἐν ἐξελίξει ἀνθρώπινο ἔμβρυο, ἀναντίρρητα καί ΔΕΝ φέρει καμμία εὐθύνη, διά τήν κακόβουλη ἐνέργεια τοῦ βιαστοῦ «πατέρα» του.
Τό ἀναπάντεχα, μεγάλο και ἐγκληματικό κακό (τοῦ βιασμοῦ), σαφῶς καί δέν επιλύεται μέ ἕναν ἄλλο ἀνάλογο βίαιον καί κακόν τρόπο. Ἀλλά τό κακόν πολεμεῖται καί επιλύεται, πάντοτε (σύμφωνα με τους Πνευματικούς Νόμους), μέ καλόν τρόπον καθῶς ΤΟΥΤΟ μᾶς ἐντέλλει πάσα ἡ Ἁγία Γραφή. Διότι, κάθε εἶδος ἔκτρωσις ἴσον δολερῶς και ἐκ προμελέτης φόνος σύμφωνα μέ τήν ἀπλανή ἄποψη ΠΑΝΤΩΝ τῶν θεηγόρων Φίλων τοῦ Χριστοῦ. Ἐξάπαντος ἡ ἐν Χριστῷ Μετάνοιᾳ θεραπεύει, τῷ ὄντι ἀπόλυτα, δηλ. ὁλοσχερῶς και ὀντολογικῶς, πάν θανάσιμον ἁμάρτημάν μας.
Συνεπῶς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, κατά τήν προσωπική τώρα ἄποψίν μας, ἐσφαλμένα ἀπεφάσισεν, τότε, νά ἐπιτρέψει ἐξ ἄκρας «κατ΄οἰκονομίας» τίς ὀμαδικές ἐκτρώσεις κατά τῶν φοβερῶν βιασμῶν τοῦ 1974... ἡ ἀπόφασις τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κυροῦ Χρυσοστόμου Α΄, ἦτο σαφῶς ἐσφαλμένη, ἐξ Εὐαγγελικῆς ἐπόψεως. Ἐκ τῶν ὑστέρων ὅμως και ἑτεροχρονισμένα, εἶναι πανεύκολη, ἡ κριτική προσέγγισις, ἀλλά σύμφωνα μέ τά ἱστορικο-πολεμικά γεγονότα τῆς ἐποχῆς και ὁ κυρίαρχος ἐθνοφυλετισμός, οἱ ἐμπάθειες, καί τό ἀσίγαστον μίσος κατά τῶν Κεμαλικῶν Ἀγαρηνῶν, ἡ διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας, ἔδρασεν μᾶλλον βεβιασμένα, ἐκδικητικῶς, παρορμητικῶς καί ἀναγκαστικῶς. Καί κατά βάση τούτου τοῦ παρελθοντικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σφάλματος, ἔρχονται την σήμερον, τινές νεόκοποι καί γραΐδια τηλεπερσόνες, ἀνόητοι ὀπαδίσκοι πάσας παρά φύσιν ἀνωμαλίας, νά ἀνοἰκοδομήσωσιν θεμέλια ἐπάνω σέ (μετα)κινούμενην ἄμμον, σημαίνουσες σατανικές ἰδεοληψίες. Δέν χρειάζεται νά εἴμεθα ὅλοι μας, πτυχιούχοι θεολογίας ἤ ἄλλου τινός ἀκαδημαϊκοῦ πτυχίου, διά να ἀντιληφθοῦμεν τήν ΑΜΑΡΤΩΛΗ και ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΗ ψυχωτική μανίαν μερικῶν.
Ὁ ἀξιότιμος φίλος καί κύριος Ἀνδρέας Πιτσιλλίδης, καθῶς καί πάντες οἱ ὁμόφρωνες αὐτοῦ, λαμβάνουσι τήν σήμερον, ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ, ἕνα ἀμφιλεγόμενο παρελθοντικόν καί ἄστοχον περιστατικόν στά Ἐκκλησιαστικά δρώμενα τῆς ἱστορίας καί μία σπάνια ἤ καί ἄτοπον «ἐξαίρεση τοῦ Κανόνος» γιά να κατοχυρώσουν ὡςΝΕΟΦΑΝΗ ΚΑΝΟΝΑ τό (δῆθεν) «δικαίωμα» τῆς γυναίκας, νά διαπράττει, πᾶν ὅτι ἐπιθυμεῖ γιά τό κυοφορούμενον, λές καί εἶναι ἕνα παντελῶς ἄψυχον ἀντικείμενον. Πράγμα παντελῶς, σοφιστικόν και ἄτοπον, μιᾶς καί τό ἀνθρώπινον ἔμψυχον ἔμβρυον, δέν εἶναι μία συνηρμοσμένη προέκτασις τῶν σωματικῶν ὀργάνων της, ἀλλά, ἑτέρα ψυχοσωματική ἀνθρώπινη ὕπαρξις (ἀπό τήν πρῶτη στιγμή τῆς γονιμοποιήσεως) με ανάλογα δικαιώματα εἰς την ζωήν, ἀσχέτως ἄν δεν ἐγεννήθην.
Ἐπίσης, σε μερικές μάλιστα Νομολογίες τινός Ἀστικοῦ Κώδικος, μᾶς κάνει ἐντύπωσιν, πού τό μόλις ἀγέννητον ἔμβρυον, νομικῶς, ἔχει και μερικά δικαιώματα… σέ κληρονομική περιουσία! Τί νά τήν κάνει ὅμως… την περιουσία, ὅταν ὡς δῆθεν «καλοί γονεῖς» του προμελετοῦμε -διά τῆς «διακοπῆς τῆς κυήσεως»- τήν βιολογικήν ἐξόντωση τῆς ὑπαρξιακῆς οὐσίας τῆς ὁλιγοστῆς ζωῆς του; Τά δικαιώματα τῆς μητρός, εἶναι ἀνωτέρας φύσεως, ἀπό τά δικαιώματα τοῦ ἀγέννητου ἐμβρύου της; Τά δικαιώματα τῶν μεγαλύτερων ποινικῶν ἐγκληματιῶν/ἰσοβιτῶν, εἶναι ἀνωτέρας φύσεως, ἀπό ἐκείνα τοῦ ἀνυπεράσπιστου ἐμβρύου; Ἤ μήπως δεν ἔχει ἄλλα δικαιώματα πλήν… τῶν κληρονομικῶν; Δεν εἶναι Νομική ἀντίφασις, ἕνα ἔμβρυον, ἀπό τήν μία νά ἔχει δικαίωμα, σέ κινητή και ἀκίνητον περιουσία, και ἀπό την ἄλλη να ἐκμηδενίζεται «ἱατρικῶς» καί «νομικῶς» ἡ ἀξία τῆς ζωῆς του; Τότε, γιατί ᾆραγέ, εἴμεθα τόσον μεγάλοι ὑποκριτές καί ἐφαρμόζωμεν συστηματικῶς τῆν Θανατική Ποινή…(!!!) μόνον διά τά ἔμβρυα;
Γιά τήν σύγχρονη Νεοελλαδικήν και Νεοκυπριακήν φαρισαϊκήν Κοινωνία μας, ἕνας φοβερός ἐγκληματίας ἀνήρ καί μία φεμινίστρια χαζοχαρούμενη γυνή, δικαιούνται μᾶλλον, κάποια ἀνώτερα «ἀνθρώπινα δικαιώματα», διότι ἡ ζωή τους εἶναι ἀνωτέρας ἀξίας, ἀπό ἐκείνη τήν ζωούλα ἑνός μελοθάνατου ἀγέννητου ἐμβρύου. Τά ἴδια «ἀνθρώπινα δικαιώματα» ἐπικαλλούνται καί πάσης φύσεως Κυναιδολέσβιοι ἀνώμαλοι διά νά μᾶς ἐπιβάλλωσι ἀφόρητα τον ἀνήθικον καί ἄσωτον τρόπον ζωῆς τους. Τελικά, δέν δύναμαι κύριε Ἀνδρίκκο μου, να ἀντιληφθῶ καλῶς, τούτα τά περιβόητα «ἀνθρώπινα δικαιώματα» εἶναι, ἀνώτερα ἤ κατώτερα, τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου;
Ἐν κατακλείδι: διά τά κάπως ἀσυνάρτητα καί εἰρωνικά πού ἐλέχθησαν ῥητορικῶς μετά τήν τηλεφωνική παρέμβασιν μας (ἡ ὁποῖα σαφῶς καί ἐδιεκόπην παρά τήν θέλησή μας, μετά ἀπό ἔντονη δυσανασχέτησιν τοῦ τηλεπαρουσιαστοῦ, ἄνανδρα, ὕπουλα, κουτοπόνηρα καί ἀνέντιμα) γιά δῆθεν «μετά θάνατον ἀφορισμόν» τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κυροῦ Χρυσοστόμου Α΄ διά τυχοῦσες ἐσφαλμένες ἐπιλογές καί ἀποφάσεις του ἦτο παντελῶς, ἄτοπα καί ἄστοχα, μιᾶς καί μεγάλοι ἄνδρες ὡς γνωστόν κάμνωσι καί μεγάλα σφάλματα. Τό γεγονός, ὅτι προσωπικῶς θεωροῦμεν, ὡς ἐσφαλμένη, τήν ποιμαντική ἀπόφασιν πού ἔλαβεν ἡ Διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου (κάτω ἀπό δραματικές βέβαια περιστάσεις, μέσα στό περιρρέον συγκεκριμένο ἱστορικό-πολεμικόν πλαίσιον τοῦ 1974) γιά τίς μαζικές ἐκτρώσεις, δέν συνιστά ἀπό μέρους μας ἑτεροχρονισμένη κατηγορία ἤ μομφή διά τινά αἵρεσιν. Εἶναι ἄκρως παράδοξον και χρήζει μελέτης βαθυτέρας, πού μία Τοπική Ἐκκλησία «οἰκονόμησε», περιστασιακῶς, τόν φόνον ἔμψυχων ἐμβρύων, ὡς μᾶλλον, ἐκδικητικήν ἀπάντηση γιά τούς βιασμούς ὑπό τῶν Τούρκων Μωαμεθανῶν, εἴτε ἀκόμη καί ἀπό ποιμαντική «συμπόνια» διά τίς βιασθεῖσες καί ἔπειτα (ἤ προκαταβολικῶς;) νά τίς ἐσυγχωροῦσε «με ἄφεση ἁμαρτιῶν» διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας!... Ὁ κ. Πιτσιλλίδης διά ποῖον λόγον κτίζει ἰδεοληπτικά παλάτια καί ἀχυρο-μέγαρα στήν ἄμμο, ὄταν πάσχει, ἀπό ἄκριτον καί ἀδιάκριτον ψευδο-κριτικήν σκέψη; Ἡ ἐκκλησιαστική ἐσφαλμένη ἀπόφασις, ἀνετράπηνβέβαια, ἔμμεσα καί σιωπηλῶς, ὅταν ἀρκετές Ἑλληνοκύπριες δέν ἔσπευσαν νά φονεύσωσι τό κυοφορούμενον, καί ἐν τέλει το ἐγέννησαν (!) τό ἀνέθρεψαν, τό ἐβάπτισαν καί τό ἀνάγιωσαν!! Ἄλλες δέ, τό ἐγγένησαν καί τό ἀπέστειλαν νά τό γνωρίσει ὁ πατέρας του (ὁ βιαστής)…!!! Ὑπάρχει μεγαλυτέρα καί ἔντιμη ἀγαπητική «ἐκδίκησις» διά τό ἔγκλημα τοῦ βιασμοῦ; Το ἐσφαλμένον (τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) μάλλιστα, ἐδράζει, καί σέ ταυτόσημη περίπτωση πού μία ἄλλη Τοπική Ἐκκλησία (τῆς Σερβίας) ἔπραξε τά ἀκριβῶς ἀντίθετα καί δέν εὐλόγησεν (πῶς ἐμποροῦσε ἄλλωστε νά κάνει ἔκπτωσιν στις Εὐαγγελικές Ἀρχές;) τις ἐκτρώσεις, ὅπως ἔπραξαν στήν Κύπρο. Ἡ ὀντολογική Μετάνοια ποῦ ἔγκειτε ἀκριβῶς, ὅταν ἐφαρμόσθην πρακτικῶς μέ συνοδικόν ἐκκλησιαστικόν φιρμάνι, το ἰησουϊτικόν δόγμα καί γενικῶς: ὁ καλός σκοπός (τῶν ἐκτρώσεων ἤ τῆς διακοπῆς τῆς κυήσεως) ἀγιάζει τά μέσα (τήν ἰδεολογική πολιτικάντικη προπαγάνδα, τίς ἀντιχριστιανικές Νομολογίες, τά χειρουργικά δολοφονικά ἐργαλεία καί τήν ἐμβρυοκτόνο ἱατρικήν) πού ἐπενεργῶσι τέτοια σιωπηλήν γενοκτονία εἰς βάρος δέ τῶν πολύτιμων ὄρκων τοῦ μεγάλου Ἱπποκράτους, εἴς βάρος τοῦ Εὐαγγελικοῦ Μηνύματος καί εἴς βάρος τῆς καθολικῆς ἀνθρωπότητος;
Ἐξάπαντος καί μία κατακέφαλη χαριστική βολή, προς τόν Ἀφορισθέντα θεολόγο Ἀνδρέα Πιτσιλλίδη, παραφράζωντας βέβαια μία διδακτικώτατην γνωστήν παροιμία: «στο σπίτι τοῦ ἀφορισμένου, δεν μιλάνε διά ἀφορισμούς». Καί ὁ νοῶν νοεῖτο…!
Τοῦ Παναγιώτου Π. Νούνη
(Ορθόδοξος Θεολογῶν)
* Δεῖτε ἐδῶ γιά να διαβάσετε τίς ἀκριβεῖς δημόσιες δηλώσεις τοῦ κ. Α.Π. στόν «ΦΙΛΕΥΛΕΥΘΕΡΟ» καί γιά τίς επιστημονικά καίριες ἐπισημάνσεις (μερικά σημαντικά σπαράγματα) τοῦ Λέκτορος καθηγητοῦ τῆς Βιοηθικής κ. Μιλτιάδη Βάντσου, στο εἰδικόν ἄρθρον μας: Ἔκθεσις ἀκριβῆς τῆς Ὀρθοδόξου Πατερικῆς Θεολογίας περί τῆς θανατηφόρου αἱρέσεως τοῦ Ἐμβρυοκτονισμοῦ (Μέρος Ε΄).
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΜΑΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΜΒΡΥΟΚΤΟΝΙΣΜΟ
1. [ΜΕΡΟΣ Α΄] ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΚΤΟΝΙΣΜΟΥ (ΒΙΟΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΒΙΟΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΧΡΕΟΣ Η ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ, ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΣΑ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΥ. ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΕΝ ΔΙΧΑΣΜῼ). [ΔεῖτεΕΔΩ]
2. [ΜΕΡΟΣ Β΄] ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΚΤΟΝΙΣΜΟΥ (ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ). [Δεῖτε ΕΔΩ]
3. [ΜΕΡΟΣ Γ΄] ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΚΤΟΝΙΣΜΟΥ (Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ, Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΒΡΕΦΟΚΤΟΝΟΥΣ, Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου «ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ»). [Δεῖτε ΕΔΩ]
4. [ΜΕΡΟΣ Δ΄] ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΚΤΟΝΙΣΜΟΥ (ΠΟΙΑ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ;). [Δεῖτε ΕΔΩ]
5. [ΜΕΡΟΣ Ε΄] ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΚΤΟΝΙΣΜΟΥ (ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΚΠΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΡΑΞΙΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ;). [Δεῖτε ΕΔΩ]
6. [ΜΕΡΟΣ ΣΤ΄] ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΚΤΟΝΙΣΜΟΥ(ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ CONSESUS PATRUM Α΄ ΜΕΡΟΣ). [Δεῖτε ΕΔΩ]
7. [ΜΕΡΟΣ Ζ΄ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ] ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΚΤΟΝΙΣΜΟΥ (ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ CONSESUS PATRUM Β΄ ΜΕΡΟΣ). [Δεῖτε ΕΔΩ]