Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ
Συντάκτης: Πασχαλία Τραυλού
 |
| Σώπα, σκέψου, τόλμα!... Κοιτάξου στον καθρέφτη της γνώσης που δείχνει ποιος πράγματι είσαι. Μάθε τον εαυτό σου.... |
Όχι, δεν πρόκειται για ένα παιδικό ή εφηβικό βιβλίο. Με αυτό του το κείμενο ο Φίσερ απευθύνεται περισσότερο σε ενήλικες παρά σε παιδιά, χρησιμοποιώντας, ως τεχνική την επιστροφή στην παιδική αθωότητα και στο χιούμορ για να υπογραμμίσει την τραγικότητα της ενηλικίωσης και την απλή συνταγή της ευτυχίας που οι περισσότεροι ξεχνάμε απορροφημένοι στη στυγνή μας καθημερινότητα.
Ο ήρωάς του, ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία, ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος μέσα στο ατσάλινο πολεμικό του περίβλημα, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένας μάνατζερ σε μια πολυεθνική εταιρεία υποχρεωμένος να φορά ατσαλάκωτα, πανάκριβα κοστούμια και γραβάτες που από μόνες τους κοστίζουν μια περιουσία, ο οποίος έχει χάσει την επαφή του με τον ενδότερο κόσμο της ψυχής του και με τους ανθρώπους που αγαπά και τον αγαπούν.
Η αλληγορία που επιλέγει ο Φίσερ προκειμένου να θίξει τα αίτια της ανθρώπινης αποξένωσης και της ελλιπούς αυτογνωσίας του σύγχρονου πολυάσχολου ανθρώπου, αποτελεί ίσως την πιο ενδεδειγμένη επιλογή για να καταφέρει να μιλήσει με απλότητα και συνάμα με δεινότητα για ένα σφάλμα που κατ’ επανάληψη διαπράττει ο σύγχρονος άνθρωπος. Θα πει χαρακτηριστικά στη σελίδα 65: «Στήνουμε φράγματα για να προστατέψουμε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Μετά, μια ωραία πρωία, κολλάμε πίσω απ’ αυτά τα φράγματα και δεν μπορούμε να βγούμε». Τόσο απλά χάνει ο άνθρωπος την επίγνωση του εαυτού του, τόσο απλά χάνει τα συναισθήματα που συντηρούν την ανθρωπιά του και καλλιεργούν τις ανθρώπινες σχέσεις του.
Τα τρία κάστρα που ο ιππότης πρέπει να κατακτήσει για να μπορέσει να απαλλαγεί από την ψευδοπροστασία της πανοπλίας του, να κατακτήσει την κορυφή της αλήθειας και να ανακτήσει τη γνήσια ανθρώπινη υπόσταση του εαυτού του, δηλαδή το Κάστρο της σιωπής, το Κάστρο της γνώσης και το Κάστρο της θέλησης και του θάρρους, αποτελούν τα τρία θεμελιώδη στάδια των ανατολικών φιλοσοφικών συστημάτων που ο Φίσερ πετυχαίνει με απίστευτη περιγραφικότητα, ενάργεια και χιούμορ να υποβάλει στη συνείδηση του αναγνώστη.
Σώπα, σκέψου, τόλμα! Αφουγκράσου επιτέλους τον εαυτό σου,
δίχως να παρασύρεσαι από τις σειρήνες μιας παραπλανητικής καθημερινότητας που σε αναγκάζει συνέχεια να αποδεικνύεις ότι είσαι κάτι στους άλλους, δίχως να ξέρεις ο ίδιος ποιος πράγματι είσαι. Κοιτάξου στον καθρέφτη της γνώσης που δείχνει ποιος πράγματι είσαι. Μάθε τον εαυτό σου.
Ο ιππότης επιτέλους αναγνωρίζει την αληθινή, όμορφη, ευγενική του όψη, αυτή την όψη που υπάρχει κάτω απ’ την πανοπλία, κάτω απ’ τις άμυνες που αναπτύσσει καθένας και τα προσωπεία που φιλοτεχνεί για να φαίνεται αρεστός και πετυχημένος σ’ έναν κόσμο που ευτυχισμένοι είναι μόνο εκείνοι που μπορούν να ανακαλύψουν την αλήθεια που κρύβουν μέσα τους.
Τόλμα να αφεθείς στις αναμνήσεις σου, να αναμετρηθείς με τα λάθη σου, να εντοπίσεις τα σφάλματα και να συμφιλιωθείς μαζί τους ώστε να μην τα επαναλάβεις. Αν χρειάζεται κόπος και χρόνος για να ατσαλωθείς και να υψώσεις τα τείχη σου σ’ έναν κόσμο μίζερο, σκληρό και αφιλόξενο, χρειάζεσαι μόνο να διανύσεις ετούτη τη μακρόσυρτη πορεία προς την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτήν. Δεν χρειάζεται να αποδεικνύεις τίποτε σε κανέναν για να βρεις την ευτυχία. Χρειάζεται μόνο να αγαπάς τον εαυτό σου και να ταυτίζεται με τον κραδασμό του σύμπαντος, με την ουσία της προαιώνιας, ενιαίας ανθρώπινης ψυχής για να μπορείς να είσαι ευτυχισμένος. Η φιλοδοξία συμβάλλει στην αυτογνωσία μόνο όταν πηγάζει από την καρδιά και συντείνει στο κοινό όφελος. Νιώσε τα δάκρυα των άλλων σαν να τρέχουν από τα μάτια σου και μάθε ν’ ακούς, γιατί αυτή είναι η σημαντικότερη πηγή γνώσης.
Η Ρεβέκκα και ο Κρίστοφερ, η γυναίκα και ο γιος του ιππότη, είναι οι δυο περιφερειακοί ήρωες του έργου που αποτελούν ωστόσο τον πυρήνα κάθε αναφοράς. Είναι «οι άλλοι» στον κόσμο του ιππότη, με τους οποίους, εξαιτίας της «πανοπλίας» του, έπαψε να επικοινωνεί, παρά τις δικές τους θυσίες και προσπάθειες. Είναι ο κόσμος και τα αισθήματα που ξέχασε, μαζί με τις αλήθειες του εαυτού του. Απ’ αυτό το αδιέξοδο τον ιππότη τον βγάζει ο Μέρλιν. Ο γνωστός μάγος-δάσκαλος του Αρθούρου απ’ τον αντίστοιχο εγγλέζικο μύθο, ιδωμένος από μια εύθυμη και ευφυή οπτική. Γιατί ο Φίσερ μεταμφιέζεται σε Μέρλιν μες στο βιβλίο του ώστε να μπορέσει να τα ψάλλει, να συνετίσει και να κατευθύνει τον ήρωά του στην ευτυχία.
Το βιβλίο, πέρα από αναγνωστική, ανάλαφρη απόλαυση, αποτελεί έναν εύκολο οδηγό αυτογνωσίας και ευτυχίας για όσους έχουν χάσει τον ψυχικό προσανατολισμό τους και για όσους έχουν στερηθεί τη φροντίδα, την αποδοχή και την αγάπη των άλλων. Δηλαδή, είναι ένα πολύτιμο βοήθημα τέχνης για όλους μας...
ΠΗΓΗ:http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1386_1525
Ο ήρωάς του, ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία, ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος μέσα στο ατσάλινο πολεμικό του περίβλημα, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένας μάνατζερ σε μια πολυεθνική εταιρεία υποχρεωμένος να φορά ατσαλάκωτα, πανάκριβα κοστούμια και γραβάτες που από μόνες τους κοστίζουν μια περιουσία, ο οποίος έχει χάσει την επαφή του με τον ενδότερο κόσμο της ψυχής του και με τους ανθρώπους που αγαπά και τον αγαπούν.
Η αλληγορία που επιλέγει ο Φίσερ προκειμένου να θίξει τα αίτια της ανθρώπινης αποξένωσης και της ελλιπούς αυτογνωσίας του σύγχρονου πολυάσχολου ανθρώπου, αποτελεί ίσως την πιο ενδεδειγμένη επιλογή για να καταφέρει να μιλήσει με απλότητα και συνάμα με δεινότητα για ένα σφάλμα που κατ’ επανάληψη διαπράττει ο σύγχρονος άνθρωπος. Θα πει χαρακτηριστικά στη σελίδα 65: «Στήνουμε φράγματα για να προστατέψουμε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Μετά, μια ωραία πρωία, κολλάμε πίσω απ’ αυτά τα φράγματα και δεν μπορούμε να βγούμε». Τόσο απλά χάνει ο άνθρωπος την επίγνωση του εαυτού του, τόσο απλά χάνει τα συναισθήματα που συντηρούν την ανθρωπιά του και καλλιεργούν τις ανθρώπινες σχέσεις του.
Τα τρία κάστρα που ο ιππότης πρέπει να κατακτήσει για να μπορέσει να απαλλαγεί από την ψευδοπροστασία της πανοπλίας του, να κατακτήσει την κορυφή της αλήθειας και να ανακτήσει τη γνήσια ανθρώπινη υπόσταση του εαυτού του, δηλαδή το Κάστρο της σιωπής, το Κάστρο της γνώσης και το Κάστρο της θέλησης και του θάρρους, αποτελούν τα τρία θεμελιώδη στάδια των ανατολικών φιλοσοφικών συστημάτων που ο Φίσερ πετυχαίνει με απίστευτη περιγραφικότητα, ενάργεια και χιούμορ να υποβάλει στη συνείδηση του αναγνώστη.
Σώπα, σκέψου, τόλμα! Αφουγκράσου επιτέλους τον εαυτό σου,
δίχως να παρασύρεσαι από τις σειρήνες μιας παραπλανητικής καθημερινότητας που σε αναγκάζει συνέχεια να αποδεικνύεις ότι είσαι κάτι στους άλλους, δίχως να ξέρεις ο ίδιος ποιος πράγματι είσαι. Κοιτάξου στον καθρέφτη της γνώσης που δείχνει ποιος πράγματι είσαι. Μάθε τον εαυτό σου.
Ο ιππότης επιτέλους αναγνωρίζει την αληθινή, όμορφη, ευγενική του όψη, αυτή την όψη που υπάρχει κάτω απ’ την πανοπλία, κάτω απ’ τις άμυνες που αναπτύσσει καθένας και τα προσωπεία που φιλοτεχνεί για να φαίνεται αρεστός και πετυχημένος σ’ έναν κόσμο που ευτυχισμένοι είναι μόνο εκείνοι που μπορούν να ανακαλύψουν την αλήθεια που κρύβουν μέσα τους.
Τόλμα να αφεθείς στις αναμνήσεις σου, να αναμετρηθείς με τα λάθη σου, να εντοπίσεις τα σφάλματα και να συμφιλιωθείς μαζί τους ώστε να μην τα επαναλάβεις. Αν χρειάζεται κόπος και χρόνος για να ατσαλωθείς και να υψώσεις τα τείχη σου σ’ έναν κόσμο μίζερο, σκληρό και αφιλόξενο, χρειάζεσαι μόνο να διανύσεις ετούτη τη μακρόσυρτη πορεία προς την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτήν. Δεν χρειάζεται να αποδεικνύεις τίποτε σε κανέναν για να βρεις την ευτυχία. Χρειάζεται μόνο να αγαπάς τον εαυτό σου και να ταυτίζεται με τον κραδασμό του σύμπαντος, με την ουσία της προαιώνιας, ενιαίας ανθρώπινης ψυχής για να μπορείς να είσαι ευτυχισμένος. Η φιλοδοξία συμβάλλει στην αυτογνωσία μόνο όταν πηγάζει από την καρδιά και συντείνει στο κοινό όφελος. Νιώσε τα δάκρυα των άλλων σαν να τρέχουν από τα μάτια σου και μάθε ν’ ακούς, γιατί αυτή είναι η σημαντικότερη πηγή γνώσης.
Η Ρεβέκκα και ο Κρίστοφερ, η γυναίκα και ο γιος του ιππότη, είναι οι δυο περιφερειακοί ήρωες του έργου που αποτελούν ωστόσο τον πυρήνα κάθε αναφοράς. Είναι «οι άλλοι» στον κόσμο του ιππότη, με τους οποίους, εξαιτίας της «πανοπλίας» του, έπαψε να επικοινωνεί, παρά τις δικές τους θυσίες και προσπάθειες. Είναι ο κόσμος και τα αισθήματα που ξέχασε, μαζί με τις αλήθειες του εαυτού του. Απ’ αυτό το αδιέξοδο τον ιππότη τον βγάζει ο Μέρλιν. Ο γνωστός μάγος-δάσκαλος του Αρθούρου απ’ τον αντίστοιχο εγγλέζικο μύθο, ιδωμένος από μια εύθυμη και ευφυή οπτική. Γιατί ο Φίσερ μεταμφιέζεται σε Μέρλιν μες στο βιβλίο του ώστε να μπορέσει να τα ψάλλει, να συνετίσει και να κατευθύνει τον ήρωά του στην ευτυχία.
Το βιβλίο, πέρα από αναγνωστική, ανάλαφρη απόλαυση, αποτελεί έναν εύκολο οδηγό αυτογνωσίας και ευτυχίας για όσους έχουν χάσει τον ψυχικό προσανατολισμό τους και για όσους έχουν στερηθεί τη φροντίδα, την αποδοχή και την αγάπη των άλλων. Δηλαδή, είναι ένα πολύτιμο βοήθημα τέχνης για όλους μας...
ΠΗΓΗ:http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1386_1525