ΠΟΙΑ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ;
Ο Ιερός Χρυσόστομος είπε:
«Για δύο λόγους ή μάλλον για τρεις δεν είναι ακριβής η κρίση μας’
ο πρώτος λόγος είναι ότι, κι αν ακόμη η συνείδησή μας δεν μας κατηγορεί για τίποτε, εν τούτοις έχουμε ανάγκη από κάποιον που θα ελέγχει με ακρίβεια τις αμαρτίες μας και θα μας τις υποδεικνύει
ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα περισσότερα από όσα συμβαίνουν μας διαφεύγουν και μένουν κρυφά’
και ο τρίτος λόγος επί πλέον (μαζί με τους προηγούμενους) ότι πολλές πράξεις των άλλων μας φαίνονται καλές δεν είναι όμως καλές, γιατί δεν έγιναν με καλή πρόθεση*…. Όταν λοιπόν, και όταν ακόμη η συνείδηση δεν μας ελέγχει για τίποτε κακό εν τούτοις δεν μπορούμε να είμαστε καθαροί από κάθε ενοχή, ακόμη κι’ όταν πράττουμε κάτι καλό, όχι όμως με αγαθή πρόθεση, και είμαστε επομένως άξιοι τιμωρίας, σκέψου, πόσο απατώνται οι άνθρωποι στις κρίσεις τους»'' [1]
Αδελφοί, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επιμένει ΚΑΙ μας συμβουλεύει: «Μη σχηματίζεις γνώμη από τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, αλλά από την προαίρεσή του, όχι από την εξωτερική όψη, αλλά από την διάθεσή του’ και όχι μόνον από την διάθεσή του, αλλά να εξετάζεις και τον τρόπο της ζωής του»[2]….
Αλήθεια, αυτήν την φωνή την ακούς μέσα στην καρδιά σου;
Και μην ξεχνάς ότι ''ΠΡΟΘΕΣΗ*'' θα πει: Έχω την πρόθεση να κάνω κάτι! [Π.χ., ''Να πάμε και στους άλλους. Αυτό ήταν τελικώς και αυτό είναι" ], αλλά θα πει ΚΑΙ "παρουσίαση των τιμίων δώρων στο ιερό για την Θεία Ευχαριστία (συνεκδοχικά) η Αγία Τράπεζα (στους βυζαντινούς ναούς), αλλά ΚΑΙ την καθαρή πρόθεσή τους να δώσουν τα "Άγια" τοις..... Και ποτέ μην παραδεχτείς μία τέτοια ''γνώμη'', αλλ' έχε στο νου και στην καρδιά σου τα λόγια τούτα:
«Προαίρεση-πάλι - θα πει, πρόθεση για κάτι. Θα πει, επιλέγω ελεύθερα, χωρίς καταναγκασμό, χωρίς καθοδήγηση, είναι αυτό που ο Ιερός Χρυσόστομος το ονομάζει "γνώμη". Η γνώμη αναφέρει, "αιτία γίνεται πάντων των αγαθών". Είναι δε τόσο μεγάλη η αξία της, κατά τον ίδιο, ώστε "Μάρτυρα, ουχί θάνατος ποιεί μόνον, αλλά και πρόθεσις", δηλαδή αυτός που έχει αγαθή πρόθεση και η αγάπη του στον Θεό ξεπερνάει κάθε όριο ώστε και την ζωή του να δώσει για Αυτόν, τότε είναι μάρτυρας εκ προθέσεως» [3]
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1](Σελ. 414) [ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ, ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ]
[2](Εις πτωχόν Λάζαρον, λόγος ΣΤ’, 5, ΕΠΕ 25, 596-MG 48,1034)