ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ
Β') Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ
ΚΟΙΝΗ Η ΠΙΣΤΗ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΗ ΤΩΝ ΤΩΡΙΝΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΜΑΣ
''Ας μη νομίζουμε, ότι όσα μας αφορούν περιορίζονται σ' αυτή τη ζωή, αλλά ας πιστεύουμε, ότι οπωσδήποτε θα γίνει κρίση και ανταπόδοση για όλα όσα κάνουμε εδώ. Γιατί αυτό είναι τόσο σαφές και ολοκάθαρο σε όλους, ώστε και οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες και οι αιρετικοί και οποιοσδήποτε άνθρωπος να έχουν την ίδια γνώμη γι' αυτό το θέμα. Αν και δεν έχουν δηλαδή τις ίδιες αντιλήψεις όλοι για την ανάσταση των νεκρών, όπως θα έπρεπε, εν τούτοις για την κρίση και την αιώνια τιμωρία και για τα εκεί δικαστήρια είναι όλοι σύμφωνοι... Γιατί, αν δεν συνέβαινε αυτό, για ποιο λόγο άπλωσε τόσο εκτεταμένο ουρανό, έστρωσε κάτω την γη, άπλωσε την θάλασσα, έχυσε παντού τον αέρα, έδειξε τόσο μεγάλη πρόνοια, εάν δεν επρόκειτο μέχρι τέλους να μας κατευθύνει; Δεν βλέπεις πόσοι από αυτούς που έζησαν ενάρετα, αν και πέρασαν άπειρες δοκιμασίες, έφυγαν χωρίς να απολαύσουν κανένα καλό; Άλλοι πάλι, αν και έδειξαν μεγάλη κακία άρπαξαν τις περιουσίες των άλλων, έγδυσαν χήρες και ορφανά και τους καταδυνάστευσαν, αφού απολαύσουν τον πλούτο και την καλοπέραση και άπειρα αγαθά, έφυγαν χωρίς να πάθουν το παραμικρό κακό;''[1]
[1] (Εις πτωχόν Λάζαρον, λόγος Δ', 3-4, ΕΠΕ 25, 530, 532-MG 48, 1011)