«Τὶ φλυαρεῖ ὁ μέγας παπᾶς;»
ΤΙ ΦΛΥΑΡΕΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΠΑΣ; ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙ ΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
185…
Μάλιστα αὐτοὶ (οἱ καλόγηροι καὶ οἱ ἡγούμενοι) ὀκνοῦν ἀκόμη καὶ νὰ μνημονεύσουν τὸ ὄνομα τοῦ ἀρχιερέα τους…
186. Ὅμως ἡ πραγματικότητα εἶναι διαφορετική, ἂν προσέξουμε, τὶ λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Καὶ νομίζω ὅτι ἀξίζει νὰ τὸ προσέξουνε αὐτό. Θὰ τὸ πῶ, λοιπόν, ἀπερίφραστα: Τὴν περιοχὴ ἐκείνη ποὺ δὲν ποιμαίνει ὁ κανονικὸς τοπικὸς ἐπίσκοπος, αὐτὸς ποὺ εἶναι κυριολεκτικὰ ἐγκάθετος τοῦ Θεοῦ, ὁ φυτεμένος ἐκεῖ μὲ τὴ διαδικασία ποὺ προβλέπουν οἱ ἀποστολικοὶ κανόνες, ὁ μόνος κατὰ τὴν παράδοσι αἰώνων τῆς ἐκκλησίας νόμιμος, ὅπως προαναφέραμε στὴν ἀρχή, τὸν τόπο λοιπὸν αὐτὸν οὔτε ὁ Θεὸς ἐπισκοπεῖ καὶ προστατεύει.
187. Τὰ βασικὰ ὅμως αἴτια αὐτοῦ τοῦ καλογηρικοῦ μίσους κατὰ τῶν ἐπισκόπων εἶναι ἀφενὸς ἡ σφοδρὴ ἐπιθυμία τους νὰ ζοῦν ἀνεξέλεγκτοι καὶ χωρὶς καμιὰ αὐστηρὴ ἐπιτήρησι κανόνων, ἀφετέρου ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ ἡ διαβολικὴ ἔπαρση ποὺ τοὺς διακρίνει. Κι ἂν δὲν ὑπῆρχαν οἱ ἐπίσκοποι, θὰ πίστευαν, πὼς εἶναι τὰ ἀνώτερα ἴσως πλάσματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, κι ὅτι καμιὰ ἐκκλησία δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπόκειται στὴ δικαιοδοσία ὅποιουδήποτε παρὰ μόνο σ’ αὐτοὺς τοὺς κατάμαυρους ἀπὸ τὴν κορυφὴ ὡς τὰ νύχια. Γι’ αὐτὸ λοιπόν, ἐπειδὴ εἶναι αὐτὸ ποὺ εἶναι καὶ ἐπειδὴ μισοῦν τόσο πολὺ κάθε ἐπίσκοπο γενικά, μὲ μίσος ὄχι συνηθισμένο ἀλλὰ μὲ αὐτὸ ποὺ λέει ὁ μεγάλος μας ψαλμωδός, δηλαδὴ μὲ μίσος ὁλοκληρωτικό, μὲ ἐμπάθεια τρομακτική, τόσο ποὺ τοὺς κάνει νὰ τρέμουν κυριολεκτικὰ καὶ νὰ ἀποφεύγουν ἀπὸ φόβο τοὺς δυστυχεῖς τοὺς ἐπισκόπους, γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς θεωροῦν μνησίκακους τοὺς ἐπισκόπους, ἐνῶ οἱ ἴδιοι εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ κακοῦ.
188. Γιὰ πές μου, ὅμως, ἅγιε καλόγηρε, ἂν ὁ ἐπίσκοπός σου ποὺ τὸν κυνηγᾶς καὶ τὸν διώχνεις, μνησικακεῖ ἐναντίον σου, ἐσύ, ποὺ χωρὶς λόγο πράγματι τὸν κυνηγᾶς καὶ - γιὰ νὰ τὸ ποῦμε μὲ μιὰ ἀνάλογη ἔκφραση τῆς ἁγίας Γραφῆς - τὸν τρομοκρατεῖς, πῶς θὰ πρέπει νὰ χαρακτηριστεῖς; Μήπως μνησίκαλος - γιὰ νὰ φτιάξουμε καὶ μιὰ νέα λέξη;
«Τὶ φλυαρεῖ ὁ μέγας παπᾶς;»
Ἐπίσκεψις βίου μοναχικοῦ.
Κείμενο ἀπὸ Fr. Tafel 1832 καὶ 1964
Εἰσαγωγή, Μετάφραση, Σχόλια
Φάνης Καλαϊτζάκης, Δρ Φιλοσοφίας
ἐκδόσεις ΣΑΒΒΑΛΑΣ 2003, σελίδες 263-267.
Μόνο ἀντιγραφὴ ἀρ.νι.μα. 31 Δεκ 2016.