Πλάσθηκε τέλειος ο Αδάμ;
Γιατί η Γένεση μιλάει για "κατ' εικόνα" και όχι για "εικόνα";
|
Ένα θέμα στο οποίο υπάρχει σύγχυση στα δόγματα πολλών θρησκειών, είναι το υπό εξέτασιν θέμα. Επειδή η διαστρέβλωση του θέματος αυτού δημιουργεί ένα από τα βασικά αξιώματα που "στηρίζουν" την δογματική τών λεγομένων "Μαρτύρων τού Ιεχωβά", θ' αναφερθούμε κυρίως στις δικές τους θέσεις, ως "παράδειγμα προς αποφυγήν", μια και η εν λόγω οργάνωση είναι κλασική περίπτωση συλλογής κακοδοξιών.
Με συντομία, η εταιρία Σκοπιά, ισχυρίζεται τα εξής:
"Ο Αδάμ και η Εύα, πλάσθηκαν από το Θεό τέλειοι, επειδή ό,τι φτιάχνει ο Θεός είναι τέλειο. Λόγω τής αμαρτίας τους όμως, έχασαν την τελειότητα, με αποτέλεσμα να εισέλθουν στη ζωή τής ανθρωπότητας η ασθένεια, το γήρας και ο θάνατος. Συνεπώς, ο σκοπός τού Θεού για τον άνθρωπο, ήταν να βρίσκεται αιωνίως στην τέλεια, αναμάρτητη και αθάνατη κατάσταση τών πρωτοπλάστων, σ' έναν επίγειο παράδεισο, χωρίς προοπτική για ουράνια ζωή. Αν ο Θεός ήθελε να πάει ο Αδάμ στον ουρανό, θα τον δημιουργούσε εκεί, και όχι στη γη".
Φυσικά, τα παραπάνω η εταιρία Σκοπιά τα ισχυρίζεται με σκοπό να στηρίξει το δόγμα της, ότι "σκοπός τού Θεού είναι, η πλειονότητα τών ανθρώπων να ζήσει ΜΟΝΟ στη γη, και ότι ελάχιστοι θα πάνε στον ουρανό, ως αναγκαία εξαίρεση στο σχέδιο τού Θεού".
Στη συνέχεια, θα αποδείξουμε ότι ο Αδάμ δεν πλάστηκε τέλειος, και συνεπώς, όλα όσα η Σκοπιά στηρίζει σε αυτό το αξίωμα, καταρρίπτονται.
Ας δούμε πρώτα, την άμεση διαβεβαίωση τής Αγίας Γραφής, πως ως και τη δημιουργία τής Εύας, ο Θεός δεν έπλασε κανένα του επίγειο δημιούργημα τέλειο, όπως περιγράφει ο Μωϋσής στη Γένεση 1/α΄ 31:
Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε. και ιδού, ήσαν ΚΑΛΑ ΛΙΑΝ.
Όποιος γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα, μπορεί εύκολα να καταλάβει, ότι το: "καλά λίαν", υπολείπεται τού "τελείου". Τέλειο δημιούργημα, είναι αυτό που δεν έχει καμία έλλειψη. Τόσο ο Αδάμ και η Εύα λοιπόν, όσο και η υπόλοιπη υλική κτίση που περιγράφει η Γένεση, ήταν ελλιπείς.
Μήπως αυτό σημαίνει, πως ο Θεός δεν ήξερε καλά τη δουλειά του; Φυσικά όχι!
Ο λόγος που δεν τα έπλασε εξ' αρχής τέλεια, ήταν ότι η δημιουργία δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα, ούτε με τη δημιουργία τών ανθρώπων. Υπήρχε κάτι ακόμα, που έπρεπε να επιτευχθεί, και σ' αυτό ήταν απαραίτητη η συνέργια τού ανθρώπου. Αυτό, γίνεται φανερό στο επόμενο χωρίο.
Γένεση 1/α΄ 26,27: "Και είπεν ο Θεός: Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών και καθ' ομοίωσιν ημών... Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ' εικόνα εαυτού. Κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν."
Εδώ, κατά τη διδασκαλία τών πατέρων, φαίνεται πως ο Θεός είχε σκοπό να πλάσει τον άνθρωπο: "κατ' εικόνα και ομοίωσίν" Του. Όταν λοιπόν τον έφτιαξε, τον έκανε κατ' εικόνα. Εδώ κρύβεται το μυστικό τής τελειότητας. Ο άνθρωπος ως πλασμένος "κατ' εικόνα", ήταν "καλός λίαν". Όταν όμως θα ήταν και καθ' ομοίωσιν τού Θεού, θα έμπαινε σε πορεία προς την ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ.
Ποια είναι όμως η σημασία τών φράσεων: "κατ' εικόνα" και "καθ' ομοίωσιν";
Επειδή ο Θεός είναι αυτό που είναι ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΕΙ και όχι αναγκαστικά, θα πρέπει και ο άνθρωπος ΝΑ ΘΕΛΕΙ, και να προσπαθήσει, χρησιμοποιώντας την κατ' εικόνα ελευθερία και νοημοσύνη του, ώσπου να φθάσει στην τελειότητα, δηλαδή στην πορεία ομοίωσης με το Θεό. Aυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που μόνο ο άνθρωπος το έχει μεταξύ τής κτίσεως.
Δεν ήταν δυνατόν o άνθρωπος να πλαστεί κατ' ευθείαν, (δηλαδή αναγκαστικά) τέλειος. Ο Σατανάς, πρότεινε στον άνθρωπο την ομοίωση με το Θεό, μέσω τής ανεξαρτησίας και τής αυτοδιαχείρισης, χωρίς τη συνέργια τού Αγίου Πνεύματος. Έτσι όμως, ο άνθρωπος αστόχησε, (=αμάρτησε), να πετύχει το στόχο τής τελειότητας, και αντί για την ομοίωση τού Θεού, "ομοιώθηκε προς τα κτήνη τα φθειρόμενα". Ο στόχος τής τελειότητας, είναι ο στόχος τού κάθε Χριστιανού, όπως φαίνεται στα παρακάτω εδάφια:
Ματθαίος 5/ε΄ 48: Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.
Εβραίους 6/ς΄ 1: ...αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν τού Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα.
Εφεσίους 4/δ΄ 13: Μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα τής πίστεως και τής επιγνώσεως τού Υιού τού Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας τού πληρώματος τού Χριστού.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε το εξής: Όταν η Αγία Γραφή μιλάει για τελειότητα, δεν εννοεί πουθενά την σωματική τελειότητα, όπως την κατανοούν οι "Μάρτυρες". Μιλάει όπως είδαμε, για ομοιότητα με τον Θεό, και αυτό δεν έχει καμία σχέση με το σώμα. Το ότι το σώμα τών τελείων αποκτά αφθαρσία και αθανασία, αυτό είναι φυσικό επακόλουθο τής τελειότητας, και όχι η ίδια η τελειότητα.
Πώς όμως θα μοιάσουμε με το Θεό εφ' όσον δεν τον είδαμε;
Και πάλι η απάντηση βρίσκεται στη φράση: "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν". Δεν λέει: "εικόνα και ομοίωσιν".
Τι σημαίνει η λέξη "κατά"; Σημαίνει: "εικόνα τής εικόνας" τού Θεού, και όχι άμεσα δική Του εικόνα.
Και ποιος είναι η άμεση εικόνα τού Θεού; Μα φυσικά ο Ιησούς Χριστός:
Κολοσσαείς α΄ 15: ...όστις είναι εικών τού Θεού τού αοράτου...
Ο Αδάμ λοιπόν, φτιάχτηκε "κατ' εικόνα Θεού", ή "εικόνα Χριστού". Το ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είχε γεννηθεί ακόμα ως άνθρωπος, δεν είναι πρόβλημα. Ο εκτός χρόνου Θεός, γνωρίζει καλά το μέλλον, ως Δημιουργός τού χρόνου.
Όλα αυτά, ταιριάζουν απόλυτα με το εδάφιο Εφεσίους 4/δ΄ 13, που παραθέσαμε προηγουμένως. Πρέπει να στοχεύουμε προς το παράδειγμα που άφησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, και αυτό θα μας οδηγήσει στην ομοίωση με τον Θεό, δηλαδή στην πορεία της τελειότητας.
Μήπως όμως δεν είναι εφικτή η τελειότητα, εφ' όσον πρόκειται για τον απείρως τέλειο Θεό;
Αυτό είναι εν μέρει σωστό. Το να τον φθάσουμε, είναι σίγουρα αδύνατον. Θα τον πλησιάζουμε όμως, από τώρα και για όλη την αιωνιότητα, γινόμενοι όλο και πιο όμοιοι μ' αυτόν, όπως φαίνεται και στο παρακάτω εδάφιο: Β΄ Κορινθίους 3/γ΄ 18: "πάντες, ανακεκαλυμμένω προσώπω την δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι την αυτήν εικόνα, μεταμορφούμεθα από δόξης εις δόξαν".
Η τελειότητα λοιπόν, είναι κάτι σχετικό, και ο καθένας βρίσκεται σε πορεία προς την ομοίωση είτε με το Θεό, είτε προς τον εχθρό του τον Διάβολο. Η ελεύθερη βούληση τού καθενός είναι καθοριστική για το σημείο προόδου στο οποίο βρίσκεται. Η τελειότητα δεν είναι στάση. Είναι διαρκής πορεία!
Ένα εδάφιο που δείχνει την σχετική έννοια τής λέξης: "τελειότητα", φαίνεται από πολύ νωρίς στην Αγία Γραφή:
Γένεσις 6/ς΄ 9: Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ τών συγχρόνων αυτού. Μετά τού Θεού περιεπάτησεν ο Νώε. Ο Νώε αποκαλείται τέλειος, συγκριτικά με τους συγχρόνους του, επειδή "περπάτησε με το Θεό". Βρισκόταν σε πορεία τελειότητος! Εξάντλησε τα μέσα που είχε την εποχή εκείνη, για την πορεία του προς την τελειότητα.
Στην πραγματικότητα όμως, η δημιουργία τού ανθρώπου ολοκληρώθηκε πολύ αργότερα. Μόνο με τη γέννηση τού Κυρίου Ιησού Χριστού, εμφανίστηκε (επιτέλους) ο άνθρωπος τέλειος. Ο Ιησούς Χριστός, υπήρξε ο μόνος άνθρωπος, που ήταν πραγματικά τέλειος. Στο πρόσωπό του, η ανθρωπότητα βρήκε την τελική εκπλήρωση τού σκοπού τού Θεού για τον άνθρωπο: "ποιήσωμεν άνθρωπον...καθ' ομοίωσιν ημών".
Ο Ιησούς άνοιξε το δρόμο προς την τελειότητα και προς τους άλλους, που βρίσκονταν στην πορεία τού "καθ' ομοίωσιν".
Ιάκωβος 3/γ΄ 9: ...τους ανθρώπους, τους καθ' ομοίωσιν Θεού γεγονότας.
Στη συνέχεια, θα παρατεθούν λίγα από τα εδάφια, που δείχνουν ότι οι Χριστιανοί βρίσκονται σε πορεία τελειότητος, ακολουθώντας τον μόνο απόλυτα τέλειο, τον Ιησού Χριστό:
Κολοσσαείς 1/α΄ 28: ...ίνα παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον... Κολοσσαείς 4/δ΄ 12: ...ίνα σταθήτε τέλειοι... Ιάκωβος 1/α΄ 4: ...ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι εν μηδενί λειπόμενοι. Ματθαίος 5/ε΄ 48: Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ως ο Πατήρ υμών ο ουράνιος τέλειός εστιν. Ρωμαίους 8/η΄ 29: ...ους προέγνω, και προώρισεν συμμόρφους τής εικόνος τού Υιού Αυτού... Εβραίους 5/ε΄ 14: Τελείων δε εστιν η στερεά τροφή, τών δια την έξιν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εχόντων προς διάκρισιν καλού τε και κακού. Το παραπάνω εδάφιο, αποδεικνύει επίσης, ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργείται τέλειος, αλλά γίνεται με προσπάθεια.
Εβραίους 6/ς΄ 1: ...επί την τελειότητα φερόμεθα... Εφεσίους 4/δ΄ 13: Μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα τής πίστεως και τής επιγνώσεως τού Υιού τού Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας τού πληρώματος τού Χριστού.
Τα αποτελέσματα τής τελειότητος τού ανθρώπου, θα έχουν αντίκτυπο και σε ολόκληρη την κτίση, η οποία θα υποστεί αλλαγή, για να ολοκληρωθεί ο σκοπός και η δημιουργία τού Θεού, όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για την υπόλοιπη υλική κτίση, στην οποία ο άνθρωπος ορίστηκε βασιλιάς και ιερέας.
Ρωμαίους 8/η΄ 19-21: η γαρ αποκαραδοκία τής κτίσεως, την αποκάλυψιν τών υιών τού Θεού απεκδέχεται...ότι και αυτή η κτίσις, ελευθερωθήσεται από τής δουλείας τής φθοράς εις την ελευθερίαν τής δόξης τών τέκνων τού Θεού.
Εφ' όσον και η κτίσις θα ελευθερωθεί μαζί με τον άνθρωπο από τη δουλεία τής φθοράς, σημαίνει πως θα γίνει και αυτή άφθαρτη. Εδώ όμως πρέπει να πούμε, ότι η εταιρία Σκοπιά ισχυρίζεται πως η λέξη:"κτίσις", εννοεί μία υποτιθέμενη επίγεια ομάδα ανθρώπων. (Βιβλίο Λατρεία σελ. 188).
Ο ισχυρισμός αυτός, είναι λάθος, όχι μόνο (επειδή κατά το δόγμα τής Σκοπιάς), η αφθαρσία δίνεται αποκλειστικά σε όσους πάνε στον ουρανό, αλλά επίσης, επειδή το αμέσως επόμενο εδάφιο, ξεκαθαρίζει πως γίνεται λόγος για όλη την κτίση, και όχι μόνο για μία ομάδα ανθρώπων: "Επειδή...ΠΑΣΑ Η ΚΤΙΣΙΣ συστενάζει και συναγωνιά..."
Κείμενο: Ν. Μ.
|
Δημιουργία αρχείου: 23-11-1998.
ΠΗΓΗ:http://oode.info/oode/genesis/adam1.htm