ΤΟ ΠΡΩΤΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ -
Ο Θεός, βέβαια, δεν έπαψε να αγαπά τον άνθρωπο και μετά την
αποξένωση του. Βλέπει το πλάσμα, που δημιούργησε με τόση φροντίδα και αγάπη, να
γυμνώνεται από την πρώτη του δόξα, να ταπεινώνεται και να παραδίνεται στη θλίψη
και στο θάνατο. Καταλαβαίνει ότι η ανάμνηση της παλιάς του ευτυχίας τον κάνει
να αισθάνεται ακόμα πιο αβάσταχτο τον τωρινό του ξεπεσμό. Ξέρει, και του
προλέγει, τη δυστυχία, τον πόνο και το μόχθο πού τον περιμένει. Άλλα δε
σταματάει εκεί. Μπορεί ο άνθρωπος να αρνήθηκε το Θεό, όμως ο Θεός δεν αρνιέται
το πλάσμα Του. Η αγάπη Του βρίσκει τρόπο να μην αφήσει τον άνθρωπο χωρίς
ελπίδα. Μέσα στα λόγια του Θεού αχνοφέγγει η μακρινή ελπίδα της λυτρώσεώς του.
Η υπόσχεση που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο μπορεί να τον στηρίξει στη δυσβάσταχτη
σκλαβιά του, ώσπου να έρθει ή ώρα να ελευθερωθεί από τα δεσμά της αμαρτίας.
ΠΗΓΗ:http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh_Biblio/H_ptwsh_tou_anthrwpou/To_Prwteuaggelio_o_Theos_tou_Eleous.htm