Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2013
Σιγήν ιχθύος ή δειλία
 | ||||
|
Γράφει ο Στέφανος Πολυγένης
Πρόεδρος Συλλόγου Αγίου Νέστωρα Τρικάλων
“οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελονψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός.οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸςοὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. ὅτιλέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸςχρείαν ἔχω, - καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός,- συμβουλεύωσοι ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸςἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴφανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριονἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς”. (Αποκ. 3,15-18)
Κατά την αρχαιότητα η πρώτη μεταξύ των αρετών ήταν για τους προγόνους μας η ανδρεία. Πολλοί Έλληνες φιλόσοφοι θεωρούσαν την ανδρεία ως σημαντικότερη ακόμα και της φρονήσεως ή της σύνεσης. Στο πεδίο του θάρρους και της αυτοπεποίθησης, η ανδρεία βρίσκεται στο μέσον, τόνιζε ο Αριστοτέλης και ολόκληρος ο αρχαίος κόσμος θαύμαζε πρώτα την ανδρεία ως αρετή που δεν έχει μέτρο, δηλαδή δεν υπάρχει λίγο ή πολύ ανδρείος. Αντιθέτως πολλοί συγχέουν το θράσος, που είναι η υπερβολή του θάρρους, με την ανδρεία και ενώ διακατέχονται από δειλία προσπαθούν να την σκεπάσουν προβάλλοντας απερίσκεπτα την οργή, τον θυμό, την αγανάκτησή τους, ως ανδρεία και τόλμη. Ο Πλάτων έλεγε ότι επειδή οι γενναίοι είναι θαρραλέοι, δεν σημαίνει και ότι όλοι οι θαρραλέοι είναι γενναίοι. Γιατί,
το θάρρος δημιουργείται στους ανθρώπους από επιτηδειότητα, από οργή κι από μανία, όπως κι η δύναμη, ενώ η γενναιότητα προέρχεται από τη φύση κι από τη σωστή διάπλαση της ψυχής.
το θάρρος δημιουργείται στους ανθρώπους από επιτηδειότητα, από οργή κι από μανία, όπως κι η δύναμη, ενώ η γενναιότητα προέρχεται από τη φύση κι από τη σωστή διάπλαση της ψυχής.
Με την παραπάνω εισαγωγή πραγματικά θέλω να αναζητήσω αυτή τη χαμένη αρετή που έχουμε απεμπολήσει ως λαός, αρετή που χαρακτήριζε τους αρχαίους μας προγόνους αλλά και το σύνολο των πρώτων Χριστιανών και ταυτόχρονα Αγίων, μαρτύρων και ομολογητών. Ομιλούμε για έλλειμμα ανδρείας στη σημερινή εποχή και αυτό διαπιστώνεται από τις τραγικές καταστάσεις που δέχεται και υφίσταται ο ελληνικός λαός, αν όχι σε κατάσταση απάθειας, τουλάχιστον σε κατάσταση ανεξήγητης αποδοχής. Εξοντωτικά μέτρα, εχθρικές επιβουλές, προσβολή της πίστεως και των παραδόσεων και η παράδοξη επιβεβαίωση αυτών είναι η σημερινή παγωμάρα, το σάστισμα, η πλήρης καταστολή του λαού, οι άδειες πλατείες (πχ Σύνταγμα) σήμερα, ενώ γέμιζαν πριν δυο χρόνια στην αρχή της επιβολής των οικονομικών μέτρων. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία; Τις πορείες και τα χημικά για το ΔΝΤ; Όμως ξαφνικά τι έγινε; Τα αποδεχθήκαμε όλα ή τελικά η αντίστασή μας δεν εμπεριείχε ανδρεία και ήταν κενή περιεχομένου και στόχου; Πρέπει να μας προβληματίσει γιατί η όποια μορφή διαμαρτυρίας ή αντίστασης “ξεφουσκώνει” μόλις κάνει λίγο θόρυβο. Θυμίζει τη λαϊκή ρήση που λέει ότι «τα άδεια βαρέλια κατρακυλώντας κάνουν θόρυβο». Η χλιαρότητα και ο λήθαργος που έχουμε περιπέσει και που εύστοχα στηλίτευσε και ο Γέρων Παΐσιος, φαίνεται να σταματά σε μια απότομη πτώση με πάταγο στο πολύ κοντινό μέλλον. Εκεί θα ξυπνήσουμε.
Το θέμα όμως είναι να δούμε πως θα ενεργοποιήσουμε την ανδρεία τώρα και όχι κατ’ ανάγκην στα δύσκολα. Να δούμε τελικά σε αυτό τον τόπο, ποιος είναι ανδρείος και ποιος δειλός, αλλά στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια. Ποιος θα μπορέσει να διαφυλάξει το κοπάδι από τους λύκους, ποιος θα εμπνεύσει την ανδρεία, την ενότητα, την ομοψυχία, την κοινή πορεία στον στόχο της απελευθέρωσης της σύγχρονης κατοχής από κάθε άποψη, κυρίως όμως της πνευματικής.
Είναι κρίμα για τους απογόνους του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου να μην μπορούν να ορθώσουν το ανάστημα μπρος στους οικονομικούς δολοφόνους του ΔΝΤ, μπρος στον Τούρκο Υπουργό κ.Μπαϊρακτάρ που βαφτίζει τον Χριστιανισμό κουλτούρα, μπρος σε πρωθυπουργούς και υπουργούς που θεωρούν την Ελλάδα σκλαβωμένη ή προσωρινά απελευθερωμένη (Νταβούτογλου), μπρος σε ψεύτες και δειλούς τύπου Μπερίσα και Γκρουέφσκι. Τι σημαίνει αυτή η αποδοχή και αν δεν το αποδεχόμαστε τι κάνουμε για αυτό;
Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν θα μας χαριστεί τίποτα, αντιθέτως επειδή μας έχει δοθεί η αλήθεια, οφείλουμε να παραδειγματιστούμε από την ιστορία αν είμαστε άξιοι να λεγόμαστε Ρωμιοί. Η πολύ «φιλοσοφία» και «φιλολογία»πρέπει να τελειώνει και κυρίως να μας ταρακουνήσει η προειδοποίηση στην Αποκάλυψη του Ιωάννου για το τι περιμένει τους χλιαρούς. Σε κάποιους αυτά μπορεί να φαίνονται ρομαντικά ή ουτοπικά. Η αλήθεια όμως επιτάσσει επαγρύπνηση.
Αναζητούνται Μακκαβαίοι. Αυτό ευχόταν κι ο Γέρων Παΐσιος. Να έρθουν άνθρωποι με ανδρεία, όχι δειλοί, που θα πορευθούν σύμφωνα με τη διαθήκη των πατέρων μας. «ἀλλ᾿ ἐγὼ καὶ οἱ υἱοί μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου πορευσόμεθα ἐν διαθήκῃ πατέρων ἡμῶν». (Α Μακ. 2,20)
Αυτοί δεν θα είναι απλά αγανακτισμένοι που θα κάνουν πίσω. Αυτοί θα θυμηθούν του ανδρείους προγόνους μας και θα πράξουν αναλόγως. «μνήσθητε τῶν πατέρων ἡμῶν τὰ ἔργα, ἃ ἐποίησαν ἐν ταῖς γενεαῖς αὐτῶν, καὶ δέξασθε δόξαν μεγάλην καὶ ὄνομα αἰώνιον». (Α Μακ. 2,51)
Αυτοί δεν θα φοβηθούν τους σύγχρονους τρομοκράτες των λαών. «καὶ ἀπὸ λόγων ἀνδρὸς ἁμαρτωλοῦ μὴ φοβηθῆτε, ὅτι ἡ δόξα αὐτοῦ εἰς κοπρίαν καὶ εἰς σκώληκα»· (Α Μακ. 2,62)
Αυτοί δεν θα φοβηθούν αν είναι λίγοι απέναντι στους πολλούς. «ὅτι οὐκ ἐν πλήθει δυνάμεως νίκη πολέμου ἐστίν, ἀλλ᾿ ἢ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἰσχύς».(Α Μακ. 3,19)
Με λίγα λόγια η κατάστασή μας δεν χωρά ημίμετρα και δειλίες, δεν χωρά οπισθοχώρηση και κενές θρασύτητες. Επιβάλλεται να αποτινάξουμε τον παλαιό εαυτό μας και να βγούμε από τη μέγγενη της σύνθλιψης. Ειδάλλως απλά αύριο δεν θα υπάρχουμε και θα είμαστε αναπολόγητοι ενώπιων του Θεού.
Καλώ όλους τους Έλληνες να ακολουθήσουν το δρόμο του Αγίου Νέστωρα που χωρίς να γνωρίζει καν τον Χριστό, πορεύθηκε με την ευλογία του Αγίου Δημητρίου και φανέρωσε ανυπέρβλητη ανδρεία κατά του παγκόσμιου συστήματος της εποχής του, κατά της αυτοκρατορίας της ειδωλολατρίας και της σαπίλας. Το σπαθί του καρφώθηκε στην καρδιά της παγκοσμιοποίησης της εποχής του. Άλλωστε ποια η διαφορά με το σήμερα;
Η επανάσταση του Έλληνα κάποτε προκαλούσε δέος στην Ευρώπη γιατί μπορεί να έγινε από φτωχούς και πεινασμένους, αλλά μονιασμένους φτωχούς και πεινασμένους. Από Έλληνες με ανδρεία, πίστη, ενότητα και ομοψυχία.
Ελπίζω η απραξία μας να είναι προσωρινή σιγήν ιχθύος και όχι δειλία.
Ελπίζω και στον τελευταίο Έλληνα που νιώθει την ψυχή του να σιγοβράζει και θυμάμαι τα λόγια του Γέροντα Παϊσίου για το γένος μας και την σημερινή κατάσταση: «Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὤρα ἀνάγκης».
Τώρα είναι η ώρα ανάγκης.