Όσοι αγωνίζονται κατά των αιρέσεων και υπέρ της
ενυπόστατης ειρήνης που είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πρέπει να τους τιμούμε.
Τα παλληκάρια του Χριστού τα οποία μας εμπνέουν και με τους οποίους
συντασσόμαστε για να πολεμήσουμε - ως
ανάξιοι δούλοι και στρατιώτες Του - είναι ντροπή να τα αποτρέπουμε από μία τέτοια
μάχη. Αποτελεί πράξη δειλίας ή καλύτερα προδοσίας! Ποιός στρατιώτης ντύνεται τον
λόγο των Πατέρων για να πολεμήσει τον εχθρό που βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας, ο
οποίος θερίζει λόγο άγνοιας χίλιους - χίλιους τους αδελφούς μας και ποίος είναι
αυτός που του αφαιρεί τον λόγο, τα όπλα του, παρουσιάζοντας αυτόν ως πονηρό;… Αλήθεια,
πώς να χαρακτηρίσουμε αυτόν που στερεί την τιμή όχι της νίκης αλλά της θυσίας
των παλικαριών αυτών υπέρ των προβάτων ων Χριστός απέθανε; Πώς; Σατανά[1]!
Και λέω τούτο διότι και ο Κύριός μας τον Πέτρο σατανά τον ονόμασε όταν ο
δεύτερος θέλησε να «φυγαδεύσει» κάθε είδος «Σταυρό» από τον Κύριο της Δόξης
μας!
Σεβασμιώτατε, είστε σατανάς[1];
.
[1]"Οι Πατέρες λένε ότι κατά
την πτώση του ανθρώπου εσκοτίσθηκε ο νους του ανθρώπου. Εσκοτίσθη ο νους του
Αδάμ. Δεν ασχολούνται οι Πατέρες με τον Αδάμ ως Αδάμ άλλα με τον νουν του Αδάμ,
ο οποίος Αδάμ αρρώστησε, επειδή εσκοτίσθηκε ο νους του. Οι Πατέρες μιλάνε για
ασύνετον νουν. Παντού στην Πατερική γραμματεία το θέμα της πτώσεως είναι ο
σκοτασμός του νοός του ανθρώπου" (ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ)