Άβατο "ιερών" ανομημάτων ή ιστορική λήθη;

Άβατο "ιερών" ανομημάτων ή ιστορική λήθη;

Βατοπαίδι

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ

                Άθως  10ου αιώνα μ.Χ. και Άθως 21ου αιώνα μ.Χ. Έντεκα αιώνες. Ελάχιστος χρόνος
 στην ανθρώπινη πορεία, τεράστιος στην ελληνική ιστορία. Αλλά και Άθως του 4ου π.Χ.
 αιώνα όταν τον κατέπλεε ο Μ. Αλέξανδρος, οργανώνοντας την ανεπανάληπτη πορεία 
του προς την Ανατολή, απορρίπτοντας πρόταση για το δαπανηρό εγχείρημα που θα 
σκάλιζε τη μορφή του στο επιβλητικό βουνό, για χάρη της εκστρατείας που άλλαξε
 εντελώς τον αρχαίο κόσμο. Από τότε, ίσως και παλαιότερα, μαγνήτιζε και προσέλκυε
 τα βλέμματα και τη ματαιοδοξία ηγεμόνων ως κάτι το εξαιρετικό που θα μπορούσε να 
γίνει πηγή γνωστών και άγνωστων δυνάμεων που κρύβονταν μέσα του.

      Πάνω από δύο χιλιόμετρα απότομου ύψους από το επίπεδο της θάλασσας και ένας 
γεωγραφικός διαμελισμός που το κάνει να ξεχωρίζει από πολύ μακριά. Τοπίο επιβλητικό,
 απρόσιτο και συνάμα ελκυστικό. Ιδανικό σκηνικό για τον χαρισματικό χολιγουντιανό
 σκηνοθέτη της περιπέτειας και της δράσης. Ιστορικά αναμφισβήτητα καταγεγραμμένα
 γεγονότα. Μήπως ξεχάστηκαν;

       Το να μην παρασυρθεί κανείς από την κατακραυγή των μέσων και τον "λιθοβολισμό" 
του πλήθους δεν είναι σήμερα και τόσο εύκολο. Βατοπέδι 2008. Βατοπαίδι 2017.

Φαρισαϊσμός και υποκρισία ελληνικής και μοναστικής πολιτείας αλλά και της εκκλησίας γενικότερα ή παρεξήγηση που σκανδαλίζει αναίτια τους πιστούς;

Διελκυστίνδα πολεμικής αντιπαράθεσης με πολλούς αντιμαχομένους για την αλήθεια ή μείζον σκάνδαλο που προσπαθεί να καλυφθεί;

Μαγικός τόπος κατοικίας αγίων και αγγέλων ή ιερό καταφύγιο ανθρώπινων αδυναμιών και άβατο κοινόβιο ανομημάτων;

Ρητορικά τα ερωτήματα που βρίσκουν εύκολα την απάντηση στο  στόμα του καθενός ή μήπως προβληματισμοί που έχουν την ανάγκη προσεκτικής και ουσιαστικής επεξεργασίας;

Δεν υπάρχει καμία πρόθεση από τον υπογράφοντα το παρόν άρθρο, για τη δικαιολόγηση και απαλλαγή παρανομιών και σκοτεινών οικονομικών πράξεων απ' όπου κι αν προέρχονται ούτε διερεύνησης του επίκαιρου θέματος επί της ουσίας. Γι' αυτό, αρμόδιοι είναι άλλοι φορείς.

Μήπως όμως το γεγονός ότι αν αποδειχθεί ότι μοναστηριακοί και πολιτειακοί παράγοντες εμπλέχθηκαν σε κτηματομεσιτικές ενέργειες έξω από το ύφος και τον σκοπό που υπηρετούν είναι τόσο ικανό ώστε να κλονίσει την πίστη και να σκανδαλίσει; Ουδείς ποτέ θα δικαιολογήσει την παρανομία και την παρακμή όταν μάλιστα αποδειχθεί ότι στρέφεται  εναντίον των συμφερόντων του κόσμου, του λαού, των πιστών.

Τόσο εύκολα όμως λησμονούνται όλα και ισοπεδώνονται θεσμοί αιώνων, από τις 19 υπόλοιπες μονές μέχρι τους εκατοντάδες απλούς μοναχούς και ησυχαστές της χερσονήσου;

Γιατί θα πρέπει να εμπλέκεται όλη η κοινότητα όπως αφήνεται συχνά να εννοηθεί; Για τα όποια λάθη υπάρχει πάντα η διόρθωση και η μετάνοια.

Όχλος αχάριστων Ιουδαίων στην έρημο του μάννα και των ορτυκιών κατάντησαν οι νεοέλληνες;

Τόσο κακό έχει γίνει από την εκκλησία σ' αυτόν τον τόπο;

Μήπως ο φθηνός λαϊκισμός και τα σλόγκαν πυροτεχνήματα είναι περισσότερα;

Η φιλανθρωπία της εκκλησίας και κατ' επέκταση και του Άθω και η στήριξη του γένους στα σκοτεινά χρόνια της σκλαβιάς είναι ένα καλοστημένο ψέμα;

Ξεχάστηκαν όλα;

Η φιλοξενία που προσφέρεται επί ημέρες χωρίς εξαίρεση, δωρεάν με ένα  συμβολικό παράβολο ακόμη και σεαυτούς που κάνουν απλή τουριστική περιήγηση χωρίς  πνευματικό ενδιαφέρον, είναι ψέμα;

Γη σε ακτήμονες δεν δόθηκε ποτέ ή μήπως εκατομμύρια πεδινά στρέμματα πέρασαν από τις μονές στον λαό; Ο χώρος δεν επιτρέπει εκτενή αναφορά σε αυτό το γεγονός και θα χρειάζονταν ειδικές επίτομες εκδόσεις. Κάποτε η διοίκηση της εκκλησίας θα πρέπει να πάρει την  πρωτοβουλία ώστε να εκδοθούν επίσημα όλα τα στοιχεία που δυστυχώς μάλλον τα θεωρεί και όχι πάντα άδικα, αυτονόητα στη συνείδηση του λαού. Να δοθεί η αλήθεια στους πιστούς τόσο για  τυχόν ύποπτες και σκανδαλώδεις συναλλαγές με την πολιτεία όσο όμως και της προσφοράς προς αυτήν.

Το 1821 δεν συνέβη τίποτα στον Άθω;

Ο Εμμανουήλ Παππάς πού κατέφευγε;

Τα κειμήλια που εκποιήθηκαν για τον αγώνα, το χαρτί που διατέθηκε από τις βιβλιοθήκες για επικάλυψη της πυρίτιδας και η προστασία σε αγωνιστές είναι μύθος;

Ξεχάστηκαν καί αυτά;

Η φύλαξη και συντήρηση θησαυρών ανυπολόγιστης αξίας και βυζαντινών εγγράφων αιώνων έστω και ως χαρακτήρα μουσειακού - παραδοσιακού πέραν του θεολογικού, για το ελληνικό κράτος και το υπουργείο πολιτισμού αμισθί, δεν υπολογίζεται καθόλου;

Είναι ικανή μια καλή ή κακή βατοπεδινή μπίζνα του 21ου αιώνα είτε έγινε με πρόθεση προς ίδιον όφελος είτε όχι, να αναιρέσει και να σβήσει αν μη τι άλλο ιστορικά καταγεγραμμένα γεγονότα;

Τα πνευματικά στο κάτω - κάτω είναι και προσωπική μαρτυρία του καθενός. Η ιστοριογραφία όμως ως επιστήμη καταργείται;

Όλα στον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης;

Ο πραγματικός  μοναχός δεν τη χρειάζεται και δεν τη θέλει την περιουσία. Η Μονή για να συντηρηθεί και να συντηρήσει τη χρειάζεται.

Αυτός που έχει ξεχάσει ισόβια τι είναι το κρέας ως τροφή και το ευρώ, γιατί θα πρέπει να ταυτιστεί με τη μειοψηφία εάν έχει ενεργήσει έτσι;

Τα Οθωμανικά ταπιά και τα βυζαντινά αυτοκρατορικά παραχωρητήρια και χρυσόβουλα γιατί ενοχλούν;

Μήπως δεν είναι αληθινά;

Αν όχι, ας πάρουν την ιστορική ευθύνη να μας το πουν. Ανεξάρτητα από τον σκοπό της παραχώρησης, τα συγκεκριμένα έγγραφα υπάρχουν και οι παραχωρήσεις έχουν γίνει. Να παύσουν τώρα να ισχύουν μήπως επειδή είναι παλαιά;

Και η συνθήκη της Λωζάννης τότε πάνω στην οποία στηρίζεται εν πολλοίς η εξωτερική πολιτική και ασφάλεια του κράτους μας προς ανατολάς, αν δεν υπογραφεί στο μέλλον κάτι άλλο που θα την καταργεί προς το καλύτερο ή το χειρότερο, να την καταργήσουμε γιατί θα είναι προγενέστερων αιώνων;

Είναι σοβαρά επιχειρήματα αυτά;

Για δε, την περίοδο της τουρκοκρατίας οι περισσότερες έγιναν για να περισωθούν κλήροι ως βακούφικα από την αρπαγή του κατακτητή και μετά από αλλεπάλληλες βίαιες  μετακινήσεις πληθυσμών, ελλείψει κληρονόμων όταν απελευθερώθηκαν παρέμειναν στις Μονές, τα περισσότερα πεδινά, παραθαλάσσια βαλτοτόπια και ακατάλληλα για καλλιέργεια που τα τελευταία 60 χρόνια η αξία τους λόγω του φαινομένου της τουριστικής ανάπτυξης που ήταν άγνωστη  σε όλη την προηγούμενη ιστορική περίοδο, εκτοξεύτηκε στα ύψη.

Να πούμε τώρα ότι δεν παραχωρήθηκαν, να αγνοήσουμε τη βούληση των προπάππων μας και να ξαναγράψουμε την ιστορία;

Ζούμε σε κράτος δικαίου αν επικρατήσει αυτό, τη στιγμή που καλώς ή κακώς έκπτωτοι πρώην μονάρχες δικαιώνονται από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια και έχουν πάρει από το δημόσιο τεράστια ποσά για κατά πολλούς αμφισβητήσιμες παραχωρήσεις;

Υπάρχει εθνικό κτηματολόγιο για να καταγραφούν οι αυθαιρεσίες;

Δεν θα πρέπει κάποτε ο φάκελος "εκκλησιαστική - μοναστηριακή περιουσία" να ανοίξει με ειλικρίνεια και οργανωμένα από την εκκλησία της Ελλάδος πρώτα, ώστε να σταματήσει ο σκανδαλισμός;

Και μέσα σ' όλα και το περίφημο άβατο και η κατάργηση ή η καταπάτησή του προς όφελος της ελεύθερης διακίνησης προσώπων και αγαθών επί ευρωπαϊκού εδάφους με τη φυσική αναμενόμενη μετά ανάπτυξη επιχειρηματικών τουριστικών και παρόμοιων αναπτυξιακών δραστηριοτήτων.

Το άβατο που σεβάστηκαν όλοι οι κατακτητές.

Ιδιοκτησιακά άβατα δεν υπάρχουν πουθενά;

Από τα τρία τετραγωνικά χιλιόμετρα του Βατικανού, τα χιλιάδες βασιλικά στρέμματα του Μπάκιγχαμ, τον Σκορπιό του Ωνάση μέχρι και την πιο μικρή ιδιοκτησία σε δημοκρατικά καθεστώτα που για να παραβιαστεί χρειάζεται εισαγγελική εντολή;

Το μέγεθος της ιδιοκτησίας έχει σημασία ή η ελεύθερη βούληση του ιδιοκτήτη ή των εξ αδιαιρέτου πολλών συνιδιοκτητών να επιλέγουν προς το συμφέρον τους που αυτοί θεωρούν υποκειμενικά το καλύτερο, τον επισκέπτη στο χώρο τους;

Δύο μέτρα και δύο σταθμά εν έτει 2008 και 2017 και ενωμένης δημοκρατικής Ευρώπης;

Πολλά τα ερωτήματα. Θα μπορούσαν να είναι και πολύ περισσότερα. Ας λέγονται όμως κάποια πράγματα με το όνομά τους.

Το Άγιο Όρος - και η Εκκλησία - μπορεί να ζήσει χωρίς περιουσία. Αν ισχυρίζονταν το αντίθετο θα αυτοκαταργούνταν, αφού η κοινοβιακή συμβίωση, πέρα από τον πνευματικό της χαρακτήρα που είτε τον αποδέχεται είτε τον απορρίπτει κανείς,  με τον καταμερισμό εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες του συνόλου σε προσωπικό επίπεδο και τον επιμερισμό της υλικής υπεραξίας που παράγεται σε ίσα μέρη σε όλους, αποτελεί το δομικό οργανωτικό του στοιχείο και αντικειμενικό παράδειγμα προς εφαρμογή. Ο ορθόδοξος κόσμος όμως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την Εκκλησία.

*Ο Α.Κ.Σαραντίδης είναι δάσκαλος στην Καβάλα και πολιτικός επιστήμων

               

Ακολουθήστε την Κατάνυξη στο twitter και μάθετε πρώτοι όλες τις εξελίξεις