Ταπεινή πρόταση προς Ορθοδόξους πατέρες και αδελφούς
..που αποστασιοποιούνται από την Ημερίδα για την καταδίκη του Οικουμενισμού και της "Συνόδου" της Κρήτης, της ερχομένης Τρίτης
Ἔχουμε τὴν πολυτέλεια νὰ πορευθοῦμε διεσπασμένοι σὲ αὐτὰ τὰ μαῦρα χρόνια; Ἔχουμε διαφωνίες, ναί. Μεγάλες; Δὲν νομίζω. Μᾶς κατατρώγει ὅλους αὐτὸς ὁ ὑπερήφανος λογισμὸς ὅτι εἴμεθα διακριτικώτεροι ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Γύρω μας, ὅμως, διαλύεται τὸ πᾶν. Ἡ ἀντίχριστη ἰδεολογία τῆς Νέας Ἐποχῆς, ὁ οἰκουμενισμός, ἡ ἀθεΐα καὶ ἡ ἐκκοσμίκευσι κυριαρχοῦν παντοῦ.
Ἐμεῖς οἱ πέντε-δέκα χριστιανοὶ διεσπασμένοι; Θέλουμε σώνει καὶ καλὰ νὰ ἐπιβεβαιώσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μὲ τὴν ὅλη στάσι μας ὅτι εἴμεθα στὰ ἔσχατα; Ἐξέλιπε ἀπὸ ἐμᾶς τὸ κύριο γνώρισμα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ ἀγάπη μεταξύ μας; Εἴμαστε στὴν μεγάλη ἀποστασία τῶν ἐσχάτων; Δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα ἀπὸ κοινοῦ ἀντιστάσεως-ἀντιδράσεως; Δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα, ἀδελφοί;
Πολλοὶ ἔχουνε νὰ λένε γιὰ τὴν πολυδιάσπασι τῶν «Παλαιοημερολογιτῶν». Τώρα, γίνεται ἐμφανέστερο ὅτι δὲν ὑπάρχει κλίμα ἑνότητος οὔτε στὸ νέο κύμα τῶν ἀποτειχισθέντων καὶ στοὺς ἀντιοικουμενιστές. Δὲν ὁμιλῶ χαιρεκάκως. Ἡ πολυδιάσπασι εἶναι ἀναπόφευκτος καρπὸς τῆς ἐπάρσεως, ποὺ μᾶς ταλανίζει, σὲ μικρὸ ἢ μεγάλο βαθμό, ὅλους ἀδιακρίτως (πλὴν τῶν πράγματι ἐναρέτων), ἀλλὰ καὶ τῆς ἐλλείψεως ἐπιγνώσεως τῆς κρισιμότητος τῆς καταστάσεως. Πότε θὰ ταπεινωθοῦμε; Πότε θὰ φιλοσοφήσουμε τὴν κατάστασι; Ναί, ἔχουμε διαφωνίες, ἀλλὰ μποροῦμε νὰ συναγωνισθοῦμε ἢ τοὐλάχιστον νὰ συζητήσουμε· μποροῦμε νὰ κάτσουμε ὅλοι μαζὶ χωρὶς νὰ νοιώθουμε ἄσχημα. Ἢ ὄχι;
Προτείνω, πατέρες καὶ ἀδελφοί - ποὺ σίγουρα κάπου ἔχετε πικραθῆ, ὅπως ὅλοι μας, καὶ εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴ βράζῃ ἡ συνείδησί σας μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν - νὰ πάτε στὴν Σύναξι τῆς Τρίτης στὸ Ὡραιόκαστρο. Τὸ μᾶλλον βέβαιο εἶναι ὅτι δὲν ἔχετε νὰ χάσετε τίποτε. Εἶναι δὲ πιθανὸ ὅτι θὰ βγῇ κάτι θετικὸ για ὅλους μας. Εἶναι, πάντως, βέβαιο ὅτι θὰ βρεθῆτε μὲ κάποιους ἀπὸ τοὺς λίγους ἐναπομείναντες ἀνθρώπους σὲ παγκόσμιο κλίμακα, ποὺ εἶναι καὶ θέλουν νὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καὶ νὰ ἀγωνίζωνται γιὰ τὴν Ἁγία μας Πίστι, παρὰ τὶς ἀδυναμίες τους καὶ τὶς ὅποιες ἀδιακρισίες τους.
Συγχωρέστε μου τὴν ἀναίδεια νὰ ἀπευθυνθῶ σὲ ἐσᾶς δημοσίως. Ὅλοι μας ἔχουμε τὶς διαφωνίες καὶ τὶς ἐπιφυλάξεις μας, ἀλλὰ τώρα ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε «Πέρσες» καὶ «Τούρκους»· ἐν προκειμένῳ αὐτὸν τὸν διάβολο καὶ τὴν τελική του, ἴσως, ἐπίθεσι κατὰ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Θὰ ἀντισταθοῦμε ἀτάκτως καὶ ἀλληλοσπαρασσόμενοι;
Ἂς μὴ δυσχεραίνουμε, λοιπόν, τὸ ἄναμμα καὶ τὸ φούντωμα αὐτῆς τῆς φωτιᾶς, ποὺ ἐνδεχομένως θὰ ἐνώσῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ τοὺς γνησίους ἀντιοικουμενιστὲς ὀρθοδόξους (ἐκ τοῦ «Πατρίου» καὶ τοῦ «Νέου»), γιὰ νὰ κατακαύσῃ μὲ μία ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Σύνοδο τὰ ψυχωλέθρια φρύγανα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς δεινῆς ἐκκοσμικεύσεως. Ἐὰν, ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἴμεθα στὰ ἔσχατα, αὐτὴ ἡ φωτιὰ θὰ μᾶς ἑνώσῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ στὶς κατακόμβες καὶ τὰ ὄρη...
Πιστεύω ὅτι ἡ Παναγία ποὺ μᾶς σκέπει καὶ ἑορτάζουμε ἰδιαιτέρως καὶ αὐτὲς τὶς ἡμέρες, καὶ ὁ Ἀναστὰς Κύριος θὰ γλυκάνουν τὶς ψυχές μας καὶ θὰ μᾶς ἐμψυχώσουν· καὶ σεῖς θὰ συγχωρέσετε τὴν ἀναίδειά μου.
Ν. Β