ΜΙΑ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ-ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:
''Μερικές αλήθειες για τον π.Αυγουστίνο Καντιώτηκαι την πραγματική σχέση του με τον μοναχισμό, την ιεραποστολή...''
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Πιστεύω ότι θα βρείτε ενδιαφέρον το παρακάτω κείμενο του π.
Αυγουστίνου Καντιώτη που μιλάει για μια «καλύβα», και για μια «Ιερά Μονή»! Ο
τίτλος του βιβλίου του επονομάζεται’ ΘΑΥΜΑΤΑ…
«(…) Η καλύβη, η οποία έχει την αγάπην, είνε εκκλησία
Χριστού.
Αφήνουμε την
καλύβην, όπου το ανδρόγυνον ζη το θαύμα της αγάπης του Χριστού, και
επισκεπτόμεθα μίαν ιεραποστολικήν ή
μοναστικήν αδελφότητα. Τι; Είνε
μικρόν κάτω από την ίδιαν στέγην να συζούν είκοσι και τριάντα πρόσωπα, τα οποία
προέρχονται από διάφορα μέρη και διαφόρους οικογένειας, και παρ’ όλας τας
διαφοράς των ως προς την καταγωγήν, την μόρφωσιν, τον χαρακτήρα, να διατηρούν
μίαν ενότητα θαυμαστήν; Ο ξένος, όστις επισκέπτεται την ι. μονήν και γνωρίζει
οποία έχθρα βασιλεύει σήμερον εις τον κόσμον και ότι και αυτοί οι κατά σάρκα
συγγενείς μισούνται μεταξύ των θανασίμως, και χάριν ενός τεμαχίου γης
διαπληκτίζονται εις τα δικαστήρια, όταν βλέπη την αγάπην και την δικαιοσύνην να
βασιλεύουν εις το ιερόν καθίδρυμα, δεν ημπορεί παρά να θαυμάση και να ειπή’ Ε δ ώ
κ α τα ο ι κ ε ί ο Χ ρ ι σ τα ό ς ! Η αγάπη, η οποία βασιλεύει
εις τους μοναχικάς αδελφότητας, είνε ένα θαύμα που επιτελεί η χάρις του Κυρίου.
Ας μη κάνουν θαύματα οι «καλόγεροι», όπως
έκαναν παλαιότερον οι όσιοι. Ας μη
παρουσιάζον καμμίαν άλλην αξιόλογον ιεραποστολικήν δράσιν εν τω κόσμω. Ας έχον όμως την αγάπην, όχι την ψευδή και την
υποκριτικήν, αλλά την γνησίαν, την ανυπόκριτον, την χριστιανικήν αγάπην, και η
αγάπη των αυτήν, εάν υπάρχη, λαλεί εις τον κόσμον ισχυρότερον παντός θαύματος
και ευγλωττότερον πάσης διδασκαλίας.
Η αγάπη
αυτή, η οποία ενώνει εις εν τους αδελφούς και δημιουργεί μίαν πνευματικήν
οικογένειαν, είνε θαύμα, θαύμα μεγαλύτερον από τας θεραπείας των νοσούντων. Δεν
το λέγομεν ημείς. Το κηρύττει ένας εκ των λαμπροτέρων εκπροσώπων της μοναχικής
ζωής και πολιτείας, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης. Ας τον ακούσουμεν τον ίδιον
πως χαρακτηρίζει την αγάπην' «Ίσως να σκέπτεταί τις, ότι τούτο είνε των μεγάλων
θαυμάτων και τερατουργημάτων, το να είνε τις άγιος και να έχη δύναμιν
θαυματουργικήν, να εκδιώκη δαίμονας, να θεραπεύη τυφλούς, ή να καθαρίζη
λεπρούς, ή να ανιστά νεκρούς, ή να μεταβάλλη στοιχεία, ή να μετακινή όρη, ή να
ξηραίνη θαλάσσας, ή να αναβλύζη ύδατα εκ γης ανύδρου, ή κάτι άλλο παρόμοιον να
κάμνη. Εγώ όμως νομίζω, ότι τούτο δεν είνε τόσον θαυμαστόν, όσον θαυμαστόν είνε
τούτο' εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να συναχθούν άνθρωποι εκ
διαφόρων τόπων και χωρών, διαφόρου γένους, γλώσσης και ηλικίας, και να γίνουν
ένα σύνταγμα, ένα συνάθροισμα, και να ενωθούν και να συναρμολογηθούν εις ένα
σώμα πολύψυχον και πολυκάρδιον, ομογνωμικών και ομοκάρδιων ουχί προς κακόν τι, αλλ' εις την βουλήν του
Θεού και προσκύνησιν και λατρείαν της Αγίας Τριάδος, όπερ ουδείς δύναται ν'
ανατρέψη, ούτε άνθρωπος, ούτε αρχαί και εξουσίαι, ούτε δυνάσται, ούτε βασιλείς,
ούτε αυτός ο προστάτης των δαιμόνων". Πράγματι!....»
''ΘΑΥΜΑΤΑ",
ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", ΑΘΗΝΑ 1968,
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΣΕΛ. 20,21