ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΟΥ 15ου ΙΕΡΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΑΒ, ΚΑΙ Ο ΚΥΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ (1970-1973)

 

ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΟΥ 15^ου ΙΕΡΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΑΒ, ΚΑΙ Ο ΚΥΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ (1970-1973)

ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ

«ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ,

ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου

ἕως ἂν πάντα γένηται» (Ματθ. ε΄ 18).

Χριστός Ανέστη αδελφοί.

Με κάθε επισημότητα ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, μας διαβεβαιώνει «ὅτι ὅσο παραμένει καί δέν καταστρέφεται ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, οὔτε ἕνα γιῶτα ἤ ἕνα κόμμα, οὔτε δηλαδή ἡ πιό μικρή ἀπό τίς ἐντολές δέν θά παραπέσει ἀπό τό Νόμο καί δέν θά χάσει τό κύρος της, μέχρι νά ἐπαληθευθοῦν καί νά ἐκπληρωθοῦν ὅλα ὅσα διατάζει ὁ Νόμος». Και πως θα εκπληρωθούν; Λέγει πάλι ο Κύριος: «καί θά ἐκπληρωθοῦν μέ τά γεγονότα τῆς ζωῆς μου ὅσα λέχθηκαν προφητικῶς, ἀλλά καί μέ τή ζωή τῶν γνήσιων μαθητῶν μου, οἱ ὁποῖοι θά τηροῦν ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Νόμου μέ ἀκρίβεια»…

Αγαπητοί, όπως δεν θα ήταν δυνατόν από την ζωή της Εκκλησίας να λείπουν οι γνήσιοι δούλοι Του που «θά τηροῦν ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Νόμου μέ ἀκρίβεια», έτσι θα ήταν αδύνατον από τη ζωή και τη δράση του πατρός ημών Αυγουστίνου Καντιώτη να έλειπε η τήρηση της εντολής του Νόμου η σχετική με την αποτείχιση! Ας θαυμάσουμε λοιπόν την ουσία της ακρίβειας που ενισχύει την ενότητα της Εκκλησίας μέσα από τον αγώνα και τις αγωνίες του κυρού Αυγουστίνου.

  «Είθε νὰ μὴ διασπασθῇ ἡ ἑνότης…» (επίσκοπος Αυγουστίνος)

Η φωνή του Καντιώτη (Φλεβ. 1970) μας φανερώνει τον φοβερό επί των ημερών του κίνδυνο - που και οι καιροί μας ‘’εγκυμονούν’’ - και εύχεται ίνα μην διασπασθεί η ενότητα, εξαιτίας φυσικά ορισμένων οικουμενιστών επισκόπων και θεολόγων μας αλλά ευτυχώς σε ένα μόλις μήνα (Μάρτιο 1970) η παύση έγινε δίχως κανένα νέο σχίσμα! Και δεν είναι σχήμα λόγου αλλά λόγω του λόγου του αληθές, η ζωή των αγίων μας και οι πράξεις τους είναι προς σωτηρία μας από την οργή του Θεού λόγω των αγνοημάτων κυρίως του λαού Του που πείθεται και ακολουθεί αλλότριους ποιμένες.

Η φωνή του! «Ἐρευνῶ λοιπὸν καὶ βασανίζω τὸ πρᾶγμα βαθύτερα, καὶ περιμένω πληροφορία τῆς συνειδήσεώς μου, ἡ ὁποία ἰσχυρῶς νὰ μὲ πείθῃ ὅτι ἤγγικεν ἡ ὥρα. Παρακολουθῶ μὲ προσοχὴ καὶ ἀγωνία τὴν ἐξέλιξι τῆς καταστάσεως. Βλέπω, ὅτι καὶ ἄλλοι ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀνησυχοῦν καὶ διερωτῶνται· ποῦ πᾶμε; Κάτι φοβερὸ ἐγκυμονοῦν οἱ καιροί μας. Συνεχῶς προετοιμάζω τὴν ψυχή μου, τὸ ποίμνιό μου, καθὼς καὶ τὶς ψυχὲς τῶν φίλων ἀναγνωστῶν, γιὰ τὴν κρίσιμη ὥρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Είθε ὁ Κύριος ἀποτρέψῃ ἀπὸ μᾶς τὸ πικρὸ ποτήριο. Είθε νὰ μὴ διασπασθῇ ἡ ἑνότης διὰ τῆς πραγματοποιήσεως ἐνδομύχων πόθων ὡρισμένων οἰκουμενιστῶν ταγῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ἐν πάσῃ ὅμως περιπτώσει τὸ πότε καὶ πῶς θὰ ἐφαρμόσω τὸν ἀνωτέρω κανόνα, δὲν θὰ μοῦ τὸ ὑποδείξουν ἀνεύθυνα πρόσωπα, ἀλλὰ ἡ συνείδησί μου, ἀκούγοντας καὶ τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ ἐκείνου ποὺ ἀγωνίσθηκε μαζί μου σὲ ἡμέρες σκληρᾶς δοκιμασίας» (Ἡ κανονικότης τῆς ἐκλογῆς καὶ χειροτονίας μου, Ἀθῆναι 1990, σσ. 144-151).

«Κάτι φοβερό εγκυμονούν οι καιροί μας…» (επίσκοπος Αυγουστίνος).

 Τον Μάρτιο του 1970 ο επίσκοπος Αυγουστίνος προχωρεί στην πράξη της αποτείχισης καθώς ακολουθεί άλλους ιεράρχες! «Ἡ παῦσις ἔγινε πλέον (Μάρτιο 1970). Ἐπικροτῶ - λέγει - τὴν πρᾶξι τοῦ μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβροσίου ποὺ ἔπαυσε τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα ἐξ αἰτίας καὶ νεωτέρων δηλώσεών του περὶ κοινοῦ ποτηρίου, πρωτείου, ἀλαθήτου καὶ φιλιόκβε. Ἡ παῦσις ὁπωσδήποτε θὰ ἐπεκταθῇ. Καὶ ἄλλοι ἱεράρχαι ἑτοιμάζονται νὰ διαμαρτυρηθοῦν. Ἡ κατάστασι ἐκτραχύνεται. Τὸ σκάνδαλο παίρνει διαστάσεις. Τὸ γόητρο τοῦ Πατριαρχείου πέφτει. Πλησιάζει κάποια τρομακτικὴ διάσπασις τῆς ἑνότητος τοῦ ὀρθοδόξου κόσμου· θὰ ἐπακολουθήσῃ πνευματικὸς ὄλεθρος. Νά τ᾿ ἀποτελέσματα τοῦ διαλόγου ποὺ ἄρχισαν πάπας καὶ πατριάρχης. Ὁ διάλογος εἶνε πονηρὴ παγίδα τοῦ παπισμοῦ γιὰ νὰ διαλύσῃ τὴν Ὀρθοδοξία» [1].

«Η κρίσιμη ὥρα τῆς Ὀρθοδοξίας…»!

Την πρώτη ημέρα της εβδομάδος που πέρασε, Δευτέρα, 8 Μαΐου 2017, Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ θέτει μέγα ερώτημα: «Διερωτώμεθα και πάλιν, οδηγούμεθα σε νέο σχίσμα της ορθοδοξίας;»! Το φωτεινό μήνυμα κινδύνου  απορρέει  από την ανοιχτή επιστολή του ιδίου στις 25 Απριλίου 2017 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ. Με ΘΕΜΑ: ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ  ΚΑΙ  ΟΙ  «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ»!..., ο άγιος Καλαμβρύτων - για πρώτη φορά μετά την ονομαζομένη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» της Κρήτης τον Ιούνιο του 2016 - ερωτά ευθέως τον Πατριάρχη μας:  «Αναγνωρίζετε, λοιπόν, ως Αγίαν και Αποστολικήν Εκκλησίαν την Παπικήν και την Προτεσταντικήν;» [2]...

Αδελφοί στην εορτή της Μεσοπεντηκοστής που λίγες μέρες πριν εορτάσαμε ακούσαμε στο Ευαγγέλιο της ημέρας τον Κύριο να φωνάζει και να λέγει:  «ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω» (Ιωάν. 7, 37). Επτά ημέρες κρατούσε η εορτή της Σκηνοπηγίας και την «εσχάτη ημέρα», την εβδόμη, «ἔκραξε λέγων·»: «Αν κάποιος διψά, ας έρχεται προς εμένα και ας πίνει.  (38). Όποιος πιστεύει σ’ εμένα, καθώς είπε η Γραφή, “ποταμοί νερού ζωντανού θα ρεύσουν από την κοιλιά του”.  (39). Και αυτό το είπε για το Πνεύμα που έμελλαν να λαβαίνουν εκείνοι που πίστεψαν σ’ αυτόν». 

Η ώρα που ο Χριστός στάθηκε και πάλι στο μέσον του Ναού και φώναξε ήταν πολύ πολύ κρίσιμη! Οι άνθρωποι που τον άκουγαν δεν καταλάβαιναν το νόημα των λόγων Του! «Γιατί δεν ήταν δοσμένο ακόμα το Πνεύμα, επειδή ο Ιησούς δεν είχε ακόμα δοξαστεί» (Ιωάν. 7, 39)… αλλά ας αφήσουμε τον Ιωάννη, τον μαθητή της αγάπης, να μα πει για το ποιος ήταν ο κίνδυνος.

Σχίσμα ανάμεσα στο λαό

« (40) Μερικοί από το πλήθος λοιπόν, όταν άκουσαν αυτά τα λόγια («ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω»), έλεγαν: «Αυτός είναι αληθινά ο προφήτης».  (41) Άλλοι έλεγαν: «Αυτός είναι ο Χριστός». Άλλοι όμως έλεγαν: «Γιατί, μήπως ο Χριστός έρχεται από τη Γαλιλαία;  (42). Δεν είπε η Γραφή ότι θα είναι απόγονος του Δαβίδ και ότι ο Χριστός έρχεται από τη Βηθλεέμ, το χωριό όπου καταγόταν ο Δαβίδ;»  (43). Έγινε λοιπόν σχίσμα μέσα στο πλήθος γι’ αυτόν. [σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν] (44). Μερικοί μάλιστα από αυτούς ήθελαν να τον πιάσουν, αλλά κανείς δεν έβαλε πάνω του τα χέρια» (Ιωάν. 7, 40-44)….

Μετά από την ορθή ανάγνωση των όσων αναφέραμε, ας μείνουν στο νου μας ο λόγος της Αγίας Γραφής: «Μερικοί μάλιστα από αυτούς ήθελαν να τον πιάσουν αλλά κανείς δεν έβαλε πάνω του τα χέρια» (Ιωάν. 7, 44), μαζί με τον επίλογο του κυρού Αυγουστίνου όπου μετὰ τὴν διακοπή (Φεβρ. 1973) έλεγε: «Μᾶς κατηγοροῦν, ὅτι δὲν σεβόμεθα τὸ Πατριαρχεῖο, διότι ὅλως αὐθαιρέτως διεκόψαμε τὸ μνημόσυνο τοῦ ὀνόματος τοῦ πατριάρχου. Ὄχι, ἀδικοῦν τὴν ἀλήθεια ὅταν λένε «ὅλως αὐθαιρέτως». Τὸ ἀληθὲς εἶνε τὸ τελείως ἀντίθετο. Ἐὰν ἀνοίξετε τὸ Πηδάλιο καὶ μελετήσετε τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τότε θὰ δῆτε ὅτι ὄχι «ὅλως αὐθαιρέτως» ἀλλὰ «ὅλως κανονικῶς» διεκόψαμε τὴ μνημόνευσι τοῦ πατριάρχου. Τὴν διεκόψαμε μετὰ ἀπὸ φρικώδεις δηλώσεις του περὶ πρωτείου καὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα, περὶ φιλιόκβε κ.λπ.. «Γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» διεκηρύσσοντο, σὲ παγκόσμιο κλίμακα, ἀντορθόδοξες διδασκαλίες, ποὺ ἔχουν καταδικασθῆ ἀπὸ πλῆθος Συνόδους. Οἱ δὲ τρεῖς μητροπολῖται τῆς Βορείου Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μὲ πόνο ψυχῆς προχωρήσαμε στὴν διακοπὴ τοῦ πατριαρχικοῦ μνημοσύνου, μὲ ἔγγραφο πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο δηλώσαμε ὅτι, ἐὰν ὁ πατριάρχης διέψευδε τὶς σχετικὲς δηλώσεις, ἐμεῖς θὰ ἐπαναλαμβάναμε τὸ μνημόσυνο. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἐκεῖνος ἐπέμεινε στὶς πεπλανημένες ἀντιλήψεις του. Τὸ δὲ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἱ. Σύνοδος, παρ᾿ ὅλες τὶς πιέσεις ποὺ δέχθηκε, δὲν προχώρησε νὰ ἐπιβάλῃ κυρώσεις ἐναντίον μας, δείχνει ὅτι κατὰ βάθος ἀνεγνώριζε τὴν ὀρθότητα τῆς ἐνεργείας μας. [«Μερικοί μάλιστα από αυτούς ήθελαν να τον πιάσουν, αλλά κανείς δεν έβαλε πάνω του τα χέρια»] Προσέφερε δὲ, ἡ ἐνέργειά μας αὐτὴ ὑψίστη ὑπηρεσία στὸ Πατριαρχεῖο διότι ὑπῆρξε ἕνα φρένο στὸν πατριάρχη, ποὺ ἔσπευδε πυραυλοκινήτως πρὸς ἄκαιρον ἕνωσιν μὲ τοὺς παπικούς (Ἀπαντήσεις ἐπὶ ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, Ἀθῆναι 1973, σσ. 49-50)»…

 

Με τιμή

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης

  Υ.Γ.

Αδελφοί, τις γραμμές αυτές χάραξα στη μνήμη σας χάρη ενός άρθρου που έγραψε ο κ. Χαράλαμπος Βουρουτζίδης την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής, 10 Μαΐου 2017.

Νιώθοντας βαθιά ευγνωμοσύνη προς τον γέροντα Αυγουστίνο που με ό,τι έπραξε στη ζωή του αποδεικνύεται γνήσιος δούλος του Θεού, επαναδιατυπώνω δύο λόγια του αγαπητού Χαραλάμπους που γράφει ό,τι η συνείδησή του, του υπαγορεύει. Αφού τοποθετεί εξ αρχής τον λόγο του αποστόλου Παύλου ως επικεφαλίδα: «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ο ευηγγελισάμεθα υμίν ανάθεμα έστω. Γαλ.1,8» τονίζει: «Κάτι φοβερό εγκυμονούν οι καιροί μας. Συνεχώς προετοιμάζω τη ψυχή μου», έλεγε ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης, «προετοιμάζω το ποίμνιό μου, καθώς και τις ψυχές των φίλων για την κρίσιμη ώρα της Ορθοδοξίας. Είθε ο Κύριος να αποτρέψη από μας το πικρό ποτήριο. Είθε να μη διασπασθή η ενότης διά της πραγματοποιήσεως ενδομύχων πόθων ωρισμένων οικουμενιστών ταγών της Εκκλησίας. Όμως, δυστυχώς, το πρόβλημα του σκανδαλισμού των πιστών από τη διδαχή της αίρεσης του οικουμενισμού κάθε μέρα διογκώνεται, και δεν αποκλείεται ακόμη και η συντεταγμένη αποτείχιση. Μη γένοιτο! Τουλάχιστον έως ότου η υπουλώτερη από όλες τις αιρέσεις, ο Οικουμενισμός, «το κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης…», όπως έλεγε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, η έχουσα διά την Ορθόδοξη Εκκλησία «το κοινόν ευαγγελικόν άνομα παναίρεσις», αναθεματισθεί σε Σύνοδο….» [3] 

                                                                                             .

[1] http://aktines.blogspot.gr/2016/08/blog-post_51.html

[2] http://www.triklopodia.gr/kalavriton-amvrosios-pros-oikoumeniko-patriarxi-anagnorizete-loipon-agian-apostolikin-ekklisian-papikin-protestantikin/

[3] https://katanixis.blogspot.gr/2017/05/blog-post_39.html