και τον πιστό λαό…
«Αγωνίσθηκε λυσσωδώς να ξερριζώσει την πίστη από τον ορθόδοξο λαό
και να βγάλει την εικόνα του Χριστού από τις ψυχές της νέας γενιάς!»
και να βγάλει την εικόνα του Χριστού από τις ψυχές της νέας γενιάς!»
ΤΡΑΓΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
1917-1923
«Η ζωντανή Εκκλησία»
Αργότερα, τον Μάιο του 1992 δημιουργήθηκε
σχίσμα στην Εκκλησία. Οι νεωτερισταί που αυτοαποκαλούνταν «ζωντανή Εκκλησία»
προσπαθούσαν να συνδυάσουν την Ορθοδοξία με τον μαρξισμό. Μέλη αυτής της λεγομένης
«ζωντανής Εκκλησίας», που οι ορθόδοξοι την αποκαλούσαν «κόκκινη Εκκλησία», μαζί
με την Τσέ Κά (Μυστική Αστυνομία, ο πρόδρομος της Κά Γκέ Μπέ) καταδίωξαν και
πολέμησαν όσους ήταν ενάντιοι στην
επανάστασι. Κατέλαβαν εκκλησίες και κατέστρεψαν μοναστήρια.
Σχετικά με την λεγομένη «ζωντανή
Εκκλησία» ο στάρετς Νεκτάριος εξέφρασε την άποψή του με αποφασιστικότητα: «Δεν
υπάρχει η θεία χάρη εκεί. Επαναστατώντας εναντίον του νομίμου πατριάρχου
Τύχωνος, οι επίσκοποι και οι ιερείς της «ζωντανής Εκκλησίας» έχουν στερηθεί την
θεία χάρη κι έχουν χάσει σύμφωνα με τους κανόνες το ιερατικό τους αξίωμα. Γι’
αυτό η λειτουργία που κάνουν είναι βλαστημία». Απαγόρεψε λοιπόν στα πνευματικά
του παιδιά να εισέρχονται στις εκκλησίες των νεωτεριστών. Αν υπήρχαν θαυματουργές εικόνες σ’ αυτές τις εκκλησίες,
τους έλεγε πως μπαίνοντας μέσα πρέπει να πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στην εικόνα και
ούτε με την σκέψη ούτε με τις κινήσεις να συμμετέχουν στις εκεί τελούμενες
ακολουθίες. Ακόμη και τα κεριά που θ’ άναβαν στην θαυματουργό εικόνα, έπρεπε να
τα φέρουν από το σπίτι τους ή από κάποια κανονική εκκλησία. Συγχρόνως όμως έλεγε
πως, αν οι νεωτερισταί μετανοήσουν, μπορούν να έρθουν σε κοινωνία με την
Εκκλησία.
Κάποιοι τον ρώτησαν πως πρέπει να
προσεύχονται για το εκκλησιαστικό αυτό πρόβλημα και ανέπεμψε την ακόλουθη
δέηση: Υπέρ της πτώσεως των επαναστατών
καθ’ ημών και υπέρ απελευθερώσεως των αγίων του Θεού εκκλησιών, των εν δεινοίς
ευρισκομένων, μετά των προεστώτων και των πιστών, του Κυρίου δεηθώμεν.
«Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ», Β’ ΤΡΑΓΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ 1917-1923 (1. Η ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ), ΕΚΔΟΣΙΣ ‘’ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ Ι. ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ» ΚΑΛΑΜΟΣ 2006, ΣΕΛ. 156,157