ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΜΥΘΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
«Εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’
εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς»
(Γενεσ. α’ 27)
«Ανέβη ο Θεὸς εν αλαλαγμώ, Κύριος εν
φωνὴ σάλπιγγος»
( Κοινωνικό της Αναλήψεως)
Αγαπητοί φίλοι,
Με τον όρο διαφορετικότητα σήμερα εννοούμε με έναν
απλό εξηγητικό τρόπο τις διαφορές του ενός ανθρώπου από τον άλλον. - Εγώ και ο
άλλος είμαστε το ίδιο, είμαστε ίσοι! υποστηρίζουν σήμερα μικροί και μεγάλοι και
απαιτούν τον σεβασμό απ΄ όλη την ανθρωπότητα εν σχέσει με ό,τι σκέπτονται
και λένε και πράττουν!
Ο Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., ο αρχαίος αυτός τραγικός
έλεγε: «Αλλ’ άλλος άλλοις μάλλον ήδεται τρόποις», δηλαδή
‘’ο καθένας ευχαριστιέται με διαφορετικό τρόπο’’ και με τον λόγο του αυτό
βάζει σήμερα - εξ ημέρες μετά από την μεγάλη εορτή της Αναλήψεως του Σωτήρα
Χριστού - μία αρχή στη σκέψη μας αλλά και στη μικρή αυτή έρευνά μας για το
νόημα της διαφορετικότητας σήμερα…
Αν και σήμερα η λέξη της διαφορετικότητας
συνδέεται με ιδιαίτερο τρόπο με τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, ο
Ευριπίδης συνδέει άριστα την επίμαχη λέξη με την «ευχαρίστηση» αλλά πιο στενά
με τον ΤΡΟΠΟ! Τον «διαφορετικό τρόπο»…
Μία μικρή παρένθεση στον λόγο μας ανοίγει η λέξη
κλειδί ΤΡΟΠΟΣ. Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΑΣ, που έχει φυσικά σχέση με ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ
πρόκειται να δώσει μία διαφορετική προσέγγιση του ερωτήματος που θέσαμε ως
τίτλο του άρθρου, και που δεν είναι άλλο από την παναίρεση του
Οικουμενισμού που αναζητεί σε μηχανές χρόνου, ψηφιακής αναζήτησης, τον νέο
άνθρωπο, τον ΜΕΣΣΙΑ δηλαδή των ημερών τους, μιας και λέγουν πως «ήρθε ο καιρός»
τους τώρα που η εξουσία είναι στα χέρια τους, χάρη Θεού φυσικά!!!!
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Τρεμπέλας στο βιβλίο του με
τίτλο ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τονίζει πως η πρόθεση ΕΝ (ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ) σημαίνει τρία
πράγματα: χρόνο, χώρο και ΤΡΟΠΟ! Έτσι π.χ. η Εκκλησία μας η Ορθόδοξη έχει τον
δικό της «διαφορετικό τρόπο» εν σχέσει με τη λατρεία της, τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ
ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟ …
Βάζοντας τώρα ως θεμέλιο τα παραπάνω εισαγωγικά λόγια,
προσεγγίζουμε το θέμα μας με τον δικό μας τρόπο. Όπως γνωρίζετε
«Ρατσισμός (ή φυλετισμός) είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι
ίσοι μεταξύ τους αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι
είτε από το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο, είτε
από τον σεξουαλικό προσανατολισμό [!!!!] κλπ. Το πιο συνηθισμένο είδος
ρατσισμού και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στη λέξη, ιταλ. (ράτσα/
razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Οι φυλετικοί ρατσιστές
πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, βάσει των οποίων και
προσδιορίζουν αυτές σε ανώτερες και κατώτερες. Ως εκ τούτου, με τη θεωρία αυτή υποστηρίζουν
ότι η φυλή με συγκεκριμένα (ανώτερα) εξωτερικά ή ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά,
έχει το δικαίωμα να θεωρεί εαυτόν της ανώτερη από τις άλλες….» (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82). Από τον παραπάνω ορισμό της
έννοιας ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ κρατούμε σήμερα στη μνήμη μας τη φράση κλειδί: Βιολογικές
Διαφορές! Με το κλειδί αυτό ανοίγουμε τα μυστικά ενός άλλου βιβλίου, πάλι
του Π. Τρεμπέλα - έκδοσις δευτέρα- που ως τίτλο του φέρει την επιγραφή: «ΚΑΤ’
ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΟΥ ΕΠΟΙΗΣΕ ΑΥΤΟΝ» δηλαδή τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Ο συγγραφέας δικαιολογεί τη
συγγραφεί του βιβλίου με τα εξής λόγια: «Η περί εξελίξεως του φαινομένου της ζωής
διαπραγμάτευσις, η εν τω δευτέρω τόμω των Απολογητικών μας Μελετών γενομένη, θα
ήτο ουσιωδώς ελλιπής, εάν δεν συνεπληρούτο και δι’ ειδικωτέρας εξετάσεως εν
σχέσει και προς την εμφάνισιν του ανθρώπου» [ΘΕΜΑ: Εξέλιξη της ζωής και
ειδικά του ανθρώπου- Εμφάνιση της ζωής και ειδικά του ανθρώπου]. Φθάσαμε
λοιπόν από τη μικρή πορεία μας προς εξέταση του όρου ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ να
ομιλούμε και να εξετάζουμε τις «διαφορετικές θεωρίες» περί εξελίξεως του
φαινομένου της ζωής, κυρίως μέσα (χώρος). ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ
ΑΝΘΡΩΠΟΥ! ΑΝ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΟΜΟΙΑΖΕΙ Ο
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ (ΠΡΟΤΥΠΟ), Ή ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ
ΠΡΟΣΩΠΟ (ΑΡΧΕΤΥΠΟ)!...
Η ‘’εμφάνιση’’ του ανθρώπου, αλλά και η
‘’καταγωγή’’ του! ΑΔΑΜΙΤΑΙ
Ή ΠΡΟΑΔΑΜΙΤΑΙ;
«Ούτως - λέγει ο Τρεμπέλας - η εμφάνιση του ανθρώπου παρουσιάζει πλείονα του ενός προβλήματα»!
Και ποιά είναι αυτά; Ενδεικτικά τονίζουμε τα εξής:
ΠΡΩΤΟΝ: Ο
άνθρωπος συγγενεύει προς το κτήνος και κατάγεται εξ αυτού! Εν τέλει έχουν
κοινή καταγωγή ή ‘’διαφορετική καταγωγή’’;... «Δεν πρόκειται μόνον –λέγει ο Τρεμπέλας-
να εξετασθή, κατά πόσον ο άνθρωπος συγγενεύει προς το κτήνος και
κατάγεται εξ αυτού. Πρέπει δε να αντιμετωπίσωμεν και το πρόβλημα του πλήθους
των ανθρωπίνων φυλών, το οποίον κατ’ αριθμόν υπερβαίνει, ως θα ίδωμεν, κατά
πολύ τας τέσσαρας ή πέντε, εις τας οποίας οι πολλοί περιώριζον μέχρι τινός
ταύτας….».
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Οι διάφορες φυλές στις οποίες διακρίνεται η
όλη ανθρωπότητα, η οικουμένη, έχουν κοινούς προγόνους ή διαφορετικούς;
Ο Τρεμπέλας στο σημείο αυτό θέτει γερό θεμέλιο! Προτείνει να εξετασθεί το
πρόβλημα ΕΝ σχέσει «προς τους ομοίους» του ανθρώπου [έχε στο εξής κατά
νου τον Άνθρωπο με Α κεφαλαίο δηλ. τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τον
Θεάνθρωπο!). Τονίζει σχετικά: «Ούτως η
περί καταγωγής του ανθρώπου έρευνα δέον να χωρήση κατά την επόμενην πορείαν.
Ενδείκνυται: Α’ να εξετασθή ο άνθρωπος εν σχέσει προς τους ομοίους του,
ίνα διαπιστωθή, κατά πόσον αι διάφοραι φυλαί, εις τας οποίας διακρίνεται η όλη ανθρωπότης, έχουν κοινούς
τους προγόνους αυτών’ Β’ δέον να εξετασθή ο άνθρωπος εν σχέσει…» (σελ.
2).
ΤΡΙΤΟΝ: Οι πρώτοι άνθρωποι, Εν χρόνω, και ΕΝ τόπω;
«δέον να
εξετασθή ο άνθρωπος εν σχέσει και προς την λοιπήν των αλόγων ζώων, υπεράνω των
οποίων εύρηται ως ο έσχατος χρυσούς κρίκος, προς τον οποίον δεν δύνανται
κατ’ ουδένα λόγον να συγκριθούν ως ποιοτικώς διάφοροι (διαφορετικοί) οι λοιποί
κρίκοι της ζωϊκής σειράς’ Και αφού Γ’ υπολογίσωμεν εν γενικότητι τους
απωτάτους χρόνους, κατά τους οποίους έζησαν οι πρώτοι άνθρωποι να
μελετήσωμεν: Δ’ τον άνθρωπον και καθ’ εαυτόν …» (σελ.
3).
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Κατά πόσο άλλαξε ο άνθρωπος ή κατά πόσο
παρέμεινε ο ίδιος, ομοούσιος, όπως είναι και σήμερα!!!
«Δ’
τον άνθρωπον και καθ’ εαυτόν, ζητούντες να διακριβώσωμεν κατά πόσον ούτος
και κατά τους χρόνους εκείνους ήτο κατ’ ουσία ο αυτός προς τον της
παρούσης εποχής και κατά πόσον λοιπόν η εξέλιξις αυτού από της πρώτης
εμφανίσεως αυτού εχώρησε κατά π ο σ ό ν μόνον, ενώ κατά ποιόν και
κατά το πραγματικόν αυτού βάθος ο άνθρωπος παρέμεινεν εξ αρχής, όποιος είναι
και σήμερον» (Σελ. 3)…
Αδελφοί, εν τέλει η σύγχρονη προβληματική γύρω από την
έννοια της ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ έχει να κάνει με την ευλογημένη ΕΝΝΟΙΑ της
ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ή κρύβει κάποιο άλλο ‘’προσωπικό’’ μυστικό; Αν και
για τη δική μας έρευνα ο πήχης ανεβαίνει πολύ ψηλά, εκεί δηλαδή που ο
Θεάνθρωπος Ιησούς, ο υιός της Παναγίας μας, «Ανέβη
εν αλαλαγμώ…» (Ανέβη ο Θεὸς εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνὴ σάλπιγγος), καλό
είναι όλοι όσοι πείθονται από την αιρετική θεολογία την περί του προσώπου, να
λάβουν υπόψη τους τη φωνή του αγίου Συμεών του νέου θεολόγου: «Ὁρᾷς εἰς ὅσας ἀτοπίας, ἵνα μή λέγω βλασφημίας,
ἐκ τῶν τοιούτων ἐμπίπτομεν συζητήσεων» (ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ (13): (http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/symeon_vivlos_theologikon.html )
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Υ.Γ.
Αδελφοί, το ΕΝ έχει και αριθμητικό χαρακτήρα και
δηλώνει ότι η Εκκλησία ως σώμα Χριστού αριθμητικώς είναι ΜΙΑ (Μία, Αγία,
Καθολική και Αποστολική), γιατί ένας είναι ο Σωτήρας της, ο Μεσσίας Ιησούς
Χριστός, ο Θεάνθρωπος! Όσοι τώρα είναι αληθινά ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ζουν και
κινούνται έξω και μέσα στον χρόνο, μέσα και έξω από τα τείχη (χώρος;) και τέλος
με ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ, με ‘ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ, που όπως λένε ομοιάζει με τον ΕΝ μετανοία
τρόπο, τον τρόπο αυτόν που είναι τόσο διαφορετικός από τον δικό μου τρόπο…
Όμως αυτό που έχει αξία όταν το ‘’κινδυνευόμενο είναι
η πίστη’’, δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ή διαφορετικά ο πιστός
άνθρωπος ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Χριστού που παλεύει και προσεύχεται να
πετύχει το καθ’ ομοίωσιν μιας και «ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ»…
Δικό μας θέμα λοιπόν δεν είναι το πώς ‘’ο
καθένας θα ευχαριστείται με διαφορετικό τρόπο’’, αλλά πώς ‘’ο καθένας [ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ] θα
ευχαριστείται με διαφορετικό τρόπο’’ από τον παραδεδομένο της Ορθοδόξου
Εκκλησίας μας και επίσης πώς ο καθένας λαϊκός Ορθόδοξος Χριστιανός θα βοηθήσει
με τον ΤΡΟΠΟ του - όπως έλεγε και ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης - τον ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ, πώς δηλαδή θα φυλάξει την ψυχή του από την αμαρτία και
κυρίως από τη σύγχρονη αίρεση της διαφορετικότητας ή διαφορετικά του
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, της οποίας πρωταγωνιστής είναι ΚΑΙ ο οικουμενικός μας
πατριάρχης! ΔΥΣΤΥΧΩΣ… ΚΥΡΙΕ
ΕΛΕΑ ΜΑΣ