«Εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19: 40)...

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΛΙΘΟΙ ΚΑΙ Η ΛΗΘΗ

ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

«Εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19: 40).

Αγαπητοί,

Είναι γνωστή η Ευαγγελική φράση “οι λίθοι κεκράξονται”. Με τη βοήθεια του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς καταλαβαίνουμε ότι η φράση αυτή έχει σχέση με τη ζηλοφθονία. “ Όταν ο Κύριος έμπαινε για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα ο λαός βγήκε να Τον προϋπαντήσει. Αμέτρητα μάτια έκθαμβα Τον έβλεπαν και αμέτρητα στόματα χαρούμενα Του φώναζαν: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» (Μαρκ. 11:9). Ακούγοντας αυτό οι Φαρισαίοι, κινούμενοι από ζηλοφθονία Του ζήτησαν να μην επιτρέπει στον λαό να φωνάζει. Τους απαντά ο ταπεινός Κύριος: «Εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19: 40). Τώρα μετά από είκοσι αιώνες ερωτάται τι είδους λίθοι είναι αυτοί και αν μπορούν οι λίθοι να φωνάξουν;'' [1]!

Ο άγιος Νικόλαος απαντά στους αδελφούς Ράντοσλαβ και Μίλοσλαβ, που τον ρωτούν “για τους λίθους που θα φωνάξουν” και η ευκαιρία να εντρυφήσουμε στο θέμα των λίθων είναι μοναδική. Αλήθεια, τι είδους λίθοι είναι αυτοί; Μπορούν οι λίθοι να φωνάξουν αν το θελήσουν οι ίδιοι ή κάποιος άλλος; Η πρώτη απάντησή του χρονικά συνδέεται άμεσα με τη μαύρη δράση των Φαρισαίων. Γράφει: “ Δεν έχετε διαβάσει πως οι Εβραίοι μετά από πέντε ημέρες σιώπησαν και πως οι πέτρες φώναξαν ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού; Όταν εξέπνευσε τη Μεγάλη Παρασκευή πάνω στον Σταυρό «η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν» (Ματθ. 27:51). Οι πέτρες σχίσθηκαν και από τον σεισμό διαλύθηκαν. Αυτή είναι η γλώσσα των λίθων...”[1].

Ζηλοφθονία-ανοησία

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης διευκρινίζει ότι "Οι Πατέρες λένε ότι κατά την πτώση του ανθρώπου εσκοτίσθηκε ο νους του ανθρώπου”. Και συνεχίζει: “Εσκοτίσθη ο νους του Αδάμ. Δεν ασχολούνται οι Πατέρες με τον Αδάμ ως Αδάμ, άλλα με τον νουν του Αδάμ, ο οποίος Αδάμ αρρώστησε επειδή εσκοτίσθηκε ο νους του. Οι Πατέρες μιλάνε για ασύνετον νουν. Παντού στην Πατερική γραμματεία το θέμα της πτώσεως είναι ο σκοτασμός του νοός του ανθρώπου"... Συνεχίζει όμως και ο άγιος Νικόλαος: “Αυτή είναι η γλώσσα των λίθων. Μπορεί άραγε να υπάρξει δυνατότερη γλώσσα και φοβερότερη φωνή και πιο οφθαλμοφανής μαρτυρία του ευλογημένου Βασιλέα που κατέβηκε ανάμεσα στους ανθρώπους και οι ανόητοι Τον αρνήθηκαν και Τον θανάτωσαν;[1]”

Ζηλοφθονία-απιστία

Αδελφοί, στις αρχές του 21ο αιώνα ζήσαμε μια “Αγία και μεγάλη Σύνοδο” και το ερώτημα είναι τι είδους Σύνοδος ήταν αυτή και αν εμείς οι λαϊκοί, οι ασπούδαστοι από θεολογικής απόψεως, οι λίθινοι, μπορούμε να φωνάξουμε, να καταθέσουμε ορθή μαρτυρία και όχι απλά κάποιου είδους διαμαρτυρία που θα οδηγήσει τα πράγματα σε αμμώδεις ζώνες όπου θα κολλήσουμε λόγω “προτεσταντικής” δράσης! Αν οι σύγχρονοι χριστιανοί που ταξιδεύουν σ' όλο το κόσμο χάρη εργασίας ή διακοπών πάψουν να μιλούν για την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία τόσο με τον λόγο όσο και με τα έργα τους τότε οι άπιστοι θα κρίνουν εμάς για όντως άπιστους! Η σιωπή κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά είναι το τρίτο είδος Αθεΐας! Άθεος δεν μπορεί να γίνει αυτός που δεν γνώρισε τον αληθινό Θεό, αλλά αυτός που από πιστός έγινε Άπιστος (= Άθεος), αυτός που από πιστός έγινε διώκτης των πιστών ακολούθων του Ιησού...

Ο “δεύτερος λίθος” του αγίου Νικολάου μας διδάσκει: “ Όταν οι Εβραίοι σιώπησαν οι άπιστοι φώναζαν: «Ωσαννά»! Οι Εβραίοι έβλεπαν τους άπιστους ως λίθους. Με την πνευματική σημασία αυτοί ήταν όντως λίθοι, χωρίς τη γνώση για τον ένα ζώντα Θεό και προσκυνούσαν πέτρινα είδωλα.
Όταν λοιπόν οι Εβραίοι έπαψαν να μιλούν περί του Υιού του Θεού οι Απόστολοι βγήκαν στον κόσμο για να βαπτίσουν τους άπιστους λαούς. Και οι λαοί αυτοί έγιναν σαν ζωντανοί λίθοι κατά την έκφραση του αποστόλου Πέτρου: «Και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε οίκος πνευματικός» (Α΄ Πετρ. 2:5). Ως ζωντανοί λίθοι οι άπιστοι συνέχισαν να δοξάζουν τον Θεό ενώ οι Εβραίοι λιθοβόλησαν και σιώπησαν”.

Εφόσον φίλοι μου οι 10 Ορθόδοξες Εκκλησίες που υπέγραψαν στο Κολυμπάρι ότι οι αιρετικοί είναι “Εκκλησία”, ο λαός του Θεού ο πέτρινος δεν θα πρέπει να πάρει με τις πέτρες (ενν. με το μολύβι) όλους όσους ζήλεψαν τα αργύρια της προδοσίας;

Ζηλοφθονία- υπερηφάνεια (Και οι πέτρες των στεναγμών)

Αδελφοί, για να μην χτυπούμε τα κεφάλια μας στους τοίχους ας λάβουμε σοβαρά την λογική της Ορθής αποτείχισης! Η υπερηφάνεια και η δόξα του νέου Ισραήλ, όλων δηλαδή των σύγχρονων Φαρισαίων που παραδέχονται Χάρη και μυστήρια στους αιρετικούς Παπικούς, προτεστάντες, Μονοφυσίτες, κ.τ.λ. είναι άκρως επικίνδυνη για όλη την οικουμένη που αναζητούν τον Σωτήρα Χριστό και ελπίζουν να συναντήσουν έναν αληθινό Απόστολό Του. Οι σύγχρονοι φαρισαίοι επίσκοποι, από ζηλοφθονία αντί να τιμούν τα παλληκάρια του Χριστού τα διώκουν και αυτή τους η αμαρτία καταντά βλασφημία κατά του Πνεύματος αφού οι άνθρωποι αυτοί όσα λένε είναι σύμφωνα με τις διδαχές των αγίων Του. Τα παλληκάρια αυτά βγήκαν γυμνά έξω από τα τείχη για να παλέψουν με αθάνατους και ημίθεους (τους δαίμονες), και οι επίσκοποί μας μέσα και πάνω στο τοίχος μιλούν με τυχαίους λόγους, ανοίγουν το στόμα τους και ονομάζουν αυτούς σχισματικούς και παράνομους. Ω, της υποκρισίας των νυν Φαρισαίων που φέρνουν την οργή του Θεού πάνω στα κεφάλια των πνευματικών τους παιδιών οι ανόητοι... Σχετικά με τον “Τρίτο λίθο” του αγίου διαβάζουμε: “Όταν τα στόματα των Εβραίων έκλεισαν φώναξαν οι πέτρες του ναού του Σολομώντα. Ακόμα και σήμερα φωνάζουν. Αφού εκπληρώθηκε η προφητεία γι᾿ αυτόν τον ναό που έλεγε: «ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον» (Ματθ. 24:2). Η υπερηφάνεια και η δόξα του Ισραήλ, ο ναός του Σολομώντα σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο μερικές πέτρες σήμερα απ᾿ αυτόν τον ναό, τόσες ώστε οι γιοί και οι κόρες του Ισραήλ να κτυπούν τα κεφάλια τους σ᾿ αυτές τις πέτρες των στεναγμών οδυρόμενοι και θρηνώντας. Αυτά τα υπολείμματα λίθων με τη σιωπή τους φωνάζουν σαν τον αγγελιοφόρο από το πεδίο της μάχης που αναγγέλλει την ήττα”[1].

Ζηλοφθονία- δειλία

Δυστυχώς πενήντα χρόνια διαλόγων και συναγελασμού στο Π.Σ.Ε. οι Ορθόδοξοι εκπρόσωποί μας σταμάτησαν να ομιλούν για τον Θεό των αγίων Πατέρων χάρη μίας ανόητης ενότητος, για μία αγάπη που δεν είναι αγνή αλλά διεστραμμένη. Οι 14 πάλι Ορθόδοξες Εκκλησίες αποδέχονταν ό,τι μία μερίδα ανθρώπων υπέγραφε αντί αυτών από δειλία.

“Τέταρτος λίθος»: Οι Εβραίοι για μεγάλο χρονικό διάστημα σταμάτησαν να μιλούν για τον Χριστό. Ούτε χαίρονταν, ούτε δόξαζαν, ούτε φώναζαν «Ωσαννά». Γι᾿ αυτό και προσβεβλημένος ο Θεός κατέστρεψε τον μοναδικό ναό θυσιών τους σ᾿ Αυτόν. Τον παρέδωσε στον αφανισμό. Αλλά εκατοντάδες χιλιάδες ναοί από πέτρα ανεγέρθηκαν σ᾿ όλον τον κόσμο προς δόξα Χριστού. Και αυτές οι πέτρες φωνάζουν αυτό που οι Εβραίοι αποσιωπούν” (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς).

Ζηλοφθονία- η δική τους γλώσσα (Και ένας καυτός λίθος!)

Σήμερα που η αγάπη για τον ΆΝΘΡΩΠΟ, για τον αληθινό Θεό και τον πλησίον, έχει αντικατασταθεί από την αγάπη για τον άνθρωπο χάρη ειρήνης και ασφάλειας, θα πρέπει οι επίσκοποί μας να πάψουν να κρατούν ανά χείρας τη ζηλοφθονία, αν φυσικά θέλουν να κρατούν Ναούς, μαζί με τα τίμια δώρα που οι λαϊκοί εν πρώτοις προσφέρουν στο Ναό του Θεού για να αγιαστούν, να ευλογηθούν, να μετουσιωθούν... Οι πιστοί πάλι δεν θα πρέπει να αγνοούν την ευθύνη τους που βρίσκεται στην αξία της δικής του προσφοράς εν καιρώ αιρέσεως! Όμως αν και οι δύο σωπάσουν, πάλι οι πέτρες θα φωνάξουν, η κτίση θα μας καταδικάσει για την στάση μας απέναντι στους σύγχρονους Φαρισαίους οι οποίοι μισούν θανάσιμα τους χρηστούς Του. Η συνείδηση πάλι εν καιρώ κρίσης θα μας υποδείξει το μέγα λάθος της δειλίας της σιωπής ειδικά μετά από την ακάθαρτη σύναξη της Κρήτης και της ψευτιάς του γνωστού “ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ” κειμένου.

“Πέμπτος λίθος»: Είναι αυτός που ακόμα δεν φώναξε αλλά θα φωνάξει πριν από το τέλος του κόσμου, μπροστά από τον δεύτερο ερχομό του Κυρίου. Για το τέλος του κόσμου προείπε ο πλέον Προορατικός: «Ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από του ουρανού» (Ματθ. 24:29). Τι είναι η γη, ο ήλιος και η σελήνη παρά αστέρες με πέτρες; Με τη δική τους γλώσσα και τον δικό τους τρόπο λοιπόν αυτοί οι καυτοί λίθοι θα φωνάξουν τη συγκεκριμένη εποχή. Δηλαδή την εποχή που θα παρουσιαστούν πολλοί ψευδοπροφήτες και θα πληθύνουν οι παράνομοι και η αγάπη των περισσοτέρων για τον Θεό θα παγώσει. Με μια λέξη, όταν μετά τους Εβραίους και πολλοί χριστιανοί σωπάσουν. Τότε αυτό το ουράνιο σώμα, αυτός ο πύρινος λίθος του Θεού θα φωνάξει με τη γλώσσα του και τον τρόπο του. Και θα αναγγείλει τον ερχομό του Κριτή όπως το άστρο της ανατολής κάποτε ανήγγειλε τη γέννηση του Σωτήρα.
Ειρήνη και υγεία από τον Θεό. [1]

Μετά τιμής

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ

Ιεροψάλτης

Υ.Γ.

“ Υμεῖς γάρ ναός Θεοῦ ἐστε ζῶντος᾽, συνεπῶς αὐτό πού ὁ Θεός εἶχε ὑποσχεθεῖ ἀπαρχῆς τώρα βρίσκει τήν ἐκπλήρωσή του: ὁ ἴδιος θά κατοικήσει μέσα τους καί θά περπατήσει στήν ὕπαρξή τους. ῾᾽Ενοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω, καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός καί αὐτοί ἔσονταί μοι λαός᾽. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ χριστιανός κατανοεῖ τόν ἑαυτό του χαρισματικά: συνιστᾶ προέκταση τοῦ Χριστοῦ, νιώθει ὡς κλῆμα στήν ἄμπελο ᾽Εκείνου, λίθος στό οἰκοδόμημα τοῦ Χριστοῦ. Μπορεῖ καί αὐτός νά πεῖ, σάν τόν Απόστολο, ῾ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός᾽'' [2] (παπα Γιώργης Δορμπαράκης).

[1]Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…»
Ιεραποστολικές επιστολές Α΄

[2]ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Β´ ΛΟΥΚΑ