Ο ΙΕΡΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΤΑ
ΚΑΙ Η «ΟΓΔΟΗ ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ 2017, ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ
(ΜΕΡΟΣ Β')
(ΜΕΡΟΣ Β')
Αγαπητοί εν Χριστώ
αδελφοί,
Η Κυριακή που πέρασε,
Κυριακή των Αγίων Πατέρων, ήταν η έβδομη Κυριακή από του Πάσχα και η Εκκλησία
μας γιόρτασε τρανώς την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, «την εν Νίκαια Πρώτην
Οικουμενικήν Σύνοδον των τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων». Σήμερα Κυριακή
ογδόη από του Πάσχα, από την Ανάσταση, γιορτάζουμε την αγίαν Πεντηκοστήν, μία
ακόμη εορτή που έχει αναφορά στην εβραϊκή παράδοση.
Οι Εβραίοι, όπως διαβάζουμε,
«εορτάζουν τη δική τους Πεντηκοστή τιμώντας τον αριθμό επτά (7Χ7=49). Η επομένη
ημέρα μετά τις σαρανταεννιά είναι η Πεντηκοστή» [1]. Ο ίδιος συγγραφέας πάλι θα
μας πει: «Άλλοι πάλι θεωρούν ότι η Πεντηκοστή επινοήθηκε από τους Εβραίους για
να δείξουν την τιμή τους προς τον αριθμό επτά, ο οποίος θεωρείται ιερός (πρβλ.
Έξοδος κ’ 11). Πραγματικά ο αριθμός αυτός των ημερών, αν προστεθή στον εαυτό
του επτά φορές, μας κάνει τον αριθμό πενήντα. Μας λείπει, βέβαια, μία ημέρα
(που είναι η αρχή της επομένης επτάδας των ημερών). Οι Εβραίοι μάλιστα τιμούν
όχι μόνο με τις ημέρες τον αριθμό πενήντα, αλλά και με τα έτη. Έτσι το
πεντηκοστό έτος το έχουν σε τιμή και το ονομάζουν Ιωβηλαίο. Στο έτος αυτό
αφήνουν τη γη ακαλλιέργητη (για να ξεκουραστή), αφήνουν ελεύθερα τα ζώα κι
ελευθερώνουν τους δούλους που είχαν αγοράσει» [1]
Τότε λοιπόν οι
Εβραίοι, πενήντα ημέρες μετά την διάβαση (=Πάσχα) της Ερυθράς θάλασσας, πήραν εκεί
στην έρημο το νόμο του Μωϋσή, το Δεκάλογο. Σήμερα πάλι εμείς οι Χριστιανοί 49+1
ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου παίρνουμε το Άγιο Πνεύμα. «Και,
όπως παλιά ο Νόμος καθοδηγούσε τους Εβραίους, έτσι τώρα εμάς μας καθοδηγεί το
Άγιο Πνεύμα. Αυτό μας νουθετεί, μας οδηγεί σε κάθε αλήθεια. Αυτό μας διδάσκει
και μας δίνει εντολή να κάνουμε όλα όσα αρέσουν στο Θεό»[1].
Σήμερα, 4 Ιουνίου, Κυριακή της Πεντηκοστής
2017, κλείνουμε δυστυχώς ένα χρόνο (- 13 ημέρες) από την διεξαγωγή της
ονομαζομένης «Αγίας και Μεγάλης Σύνοδου» που έγινε στην Κρήτη στις 17 Ιουνίου
2016, της λεγομένης και «ογδόης Οικουμενικής Συνόδου», και κατ’ ουσίαν αιρετικής!
Αν ο αριθμός 7 έχει ξεχωριστή θέση
στην Παλαιά διαθήκη όπου το Πάσχα διαρκούσε 7 ημέρες, τι να συμβαίνει άραγε
στην Καινή Διαθήκη όπου η 7δωρος Χάρις του
Αγίου Πνεύματος, μας καθοδηγεί, νουθετεί, οδηγεί, διδάσκει και μας δίνει
εντολή να κάνουμε όλα όσα αρέσουν σε Εκείνον; Τι να λέγουν άραγε οι άγιοι του
Θεού και οι γεροντάδες του 20 αιώνα για τις επτά Αγίες και Οικουμενικές
Συνόδους και τι για την ογδόη που ως γνωστό ετοιμαζόταν εδώ και σαρανταεννιά-πενήντα
χρόνια και που έγινε πέρσι στην ΑΝ «Ορθόδοξη» Ακαδημία της Κρήτης;
Αδελφοί, πέρασαν
1230 χρόνια από την 7η Οικουμενική Σύνοδο και 365 ημέρες από τη σύναξη του
Κολυμβαρίου και επαναλαμβάνουμε στην αγάπη σας ό,τι έγραφε
ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς το 1971 προς την Ιερά σύνοδο της
Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σε «Υπόμνημα » με τίτλο: «Περί
την μελετωμένην “Μεγάλη Σύνοδο” της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Υπόμνημα προς την
Σύνοδο της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας»: «Προσωπικῶς
δὲν βλέπω, ὅτι κατὰ τὰς σημερινὰς περιστάσεις ὑπάρχει πράγματι ἀναπόφευκτος
ἀνάγκη διὰ τὴν σύγκλησιν τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἐὰν ὅμως ὑπάρχῃ, ἡ παροῦσα
στιγμὴ εἶναι ἡ πλέον ἀκατάλληλος εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας μας… Πᾶσα
νέα Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν θὰ εἶναι οὔτε Ἁγία, οὔτε Οἰκουμενική, οὔτε
Ὀγδόη, ἐὰν πρωτίστως δὲν δεχθῇ τὰς προγενεστέρας οἰκουμενικὰς καὶ
ἀσαλεύτους ἀποφάσεις των»[2].
Στο παρακάτω επίσης
απόσπασμα, από μία επιστολή την οποία έγραψε ο ίδιος ο π. Σεραφείμ Ρόουζ κατά
την εορτή της μετακομιδής των λειψάνων του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου – 27
Ιαν./9 Φεβ. το 1977, υπογραμμίζει προφητικά τη μεγάλη ανάγκη για ενότητα των
Ορθοδόξων, εν όψει της προκλήσεως της «Μεγάλης και Αγίας Συνόδου» ή αλλιώς της
τρομακτικής «Όγδοης Οικουμενικής Συνόδου»: «Προσευχόμαστε ο Θεός να
χαρίζει ειρήνη στο μικρό ποίμνιό Του και οι μικρές διαφορές απόψεων να μην
καταστρέψουν την ενότητα όλων, όσοι θα έπρεπε να αγωνίζονται εναντίον της
πραγματικής αποστασίας της εποχής μας – αυτήν που αντιπροσωπεύει η
τρομακτική «Όγδοη Οικουμενική Σύνοδος» * η οποία φαίνεται πως
πλησιάζει. Κατά κάποιον τρόπο υποδεχόμαστε αυτήν τη ληστρική σύνοδο διότι θα
είναι ίσως τόσο ολοφάνερα αντι-Ορθόδοξη ώστε κάποιοι θα τη δουν και θα
αποστραφούν την ολέθρια αυτή οδό. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τους
αληθινούς Ορθοδόξους χριστιανούς να μην είναι φανατικοί αλλά μετριοπαθείς,
παραμένοντας στην οδό της αληθινής Ορθοδοξίας και όχι του σεκταρισμού, εν όψει
τέτοιων πειρασμών». *[έτσι αναφέρονταν στη Σύνοδο, εκείνη την
εποχή, οι διοργανωτές και σχολιαστές αυτής]. [3]
Τέλος, Ο τελευταίος
Στάρετς της Όπτινα, ο όσιος Νεκτάριος με θέμα: « Η ένωση των Εκκλησιών»
απαντά σε απορίες μας!: «Κάποτε άλλοτε τον ρώτησε:
-
Είναι δυνατόν να ελπίζει κανείς στην «ένωση» των «Εκκλησιών»;
-
Όχι! Απάντησε εκείνος. Μόνο μια Οικουμενική Σύνοδος ίσως μπορούσε να την
πραγματοποιήσει αλλά δεν θα υπάρξουν άλλες Οικουμενικές Σύνοδοι. Έχουν γίνει
ήδη επτά, σαν τα επτά μυστήρια. Για την εποχή μας, ο αριθμός της πληρότητας
είναι ο αριθμός επτά. Το οκτώ είναι ο αριθμός του μέλλοντος αιώνος… Μόνο
μεμονωμένοι αιρετικοί της Δύσεως θα επιστρέψουν και θα ενωθούν με την Εκκλησία
μας»[4]…
Επειδή πάλι γεννάται
το ερώτημα: Από την Έβδομη Οικουμενική Σύνοδο μέχρι σήμερα πέρασαν 12 αιώνες
«συνοδικής απραξίας»; Ο π. Αυγουστίνος απαντά σε όσους ρωτούν για
να μάθουν και θέλουν φυσικά να τον υπ-ακούσουν: «Ἡ τελευταία Οἰκουμενικὴ
Σύνοδος, ἡ Ἑβδόμη (Ζ΄), συνῆλθε τὸ 787 μ.Χ.. Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα ἔχουν
περάσει 12 αἰῶνες. Κάποιος εἶπε, ὅτι αὐτοὶ ἦταν αἰῶνες συνοδικῆς
ἀπραξίας. Ἀλλὰ κάνει λάθος. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἦταν καὶ εἶνε
ἡ ἐμπροσθοφυλακὴ τῆς ἀγωνιζομένης χριστιανοσύνης. Ἂν ῥίξῃ κανεὶς ἕνα βλέμμα
στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τῶν 12 αὐτῶν αἰώνων, θὰ δῇ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἔπαψε
νὰ ὑπερασπίζεται τὴν πίστι της ἀπέναντι σὲ μικρὰ καὶ μεγάλα θηρία.... Κατὰ
τὸ μακρὸ αὐτὸ διάστημα στὸν Ὀρθόδοξο χῶρο ἔγιναν πάνω ἀπὸ 30 Σύνοδοι, μικρὲς
καὶ μεγάλες· τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο δὲν ἔπαψε νὰ λαλῇ μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς
ἔχουν ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἄκου το ἐσύ, ποὺ λὲς ὅτι ἡ
Ὀρθοδοξία βρισκόταν σὲ συνοδικὴ ἀπραξία…»[5]
Με τιμή
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Υ.Γ
«Μερικοὶ θὰ προβάλουν τὴν ἔνστασι· Ἀφοῦ μετὰ
τὸ σχίσμα ὁ χριστιανισμὸς διασπάθηκε, οἱ Σύνοδοι αὐτὲς δὲν μποροῦν νὰ
χαρακτηρισθοῦν Οἰκουμενικές, ἐφ᾽ ὅσον σ᾽ αὐτὲς δὲν μετεῖχαν οἱ παπικοὶ καὶ οἱ
διαμαρτυρόμενοι· πανορθόδοξες ναί, οἰκουμενικὲς ὄχι.
Ἀπαντώντας σ᾽ αὐτὸ λέμε ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε
ὁ κορυφαῖος θεολόγος Χρῆστος Ἀνδροῦτσος· Ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία ἀναγνωρίζουμε καὶ
ὁμολογοῦμε μόνο τὴν Ὀρθοδοξία· οἱ ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας λεγόμενες
Ἐκκλησίες δὲν εἶνε παρὰ σχίσματα καὶ αἱρέσεις. Συνεπῶς μία Σύνοδος, στὴν
ὁποία ἀντιπροσωπεύεται ὅλη ἡ Ὀρθοδοξία, μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ Οἰκουμενική» [5]
(Υπενθυμίζω ότι από την
Κρήτη απουσίαζαν οι Εκκλησίες Αντιοχείας, Ρωσίας, Γεωργίας και Βουλγαρίας).
‘Έχοντας υπόψη για την Σύνοδο του Μεγάλου Φωτίου ότι: «Η Σύνοδος του Φωτίου το 879/880 είναι όντως η Ογδόη
Οικουμενική, της καθολικής Εκκλησίας, Ανατολικής και Δυτικής και Ορθοδόξου.
Είναι μια Σύνοδος Ενότητος – η τελευταία πριν από το μεγάλο Σχίσμα – που
βασίστηκε στην κοινή Αγία Παράδοση και ιδιαιτέρως στην ανόθευτη πίστη του
Οικουμενικού Συμβόλου της Πίστεως» (π. Γεωργίου Διον. Δραγά) [6 ], τονίζω ότι,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΘΕΙ Η ΔΗΘΕΝ «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ,
ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΕΤΕΙΧΑΝ ΟΙ 4 ΑΠΟ ΤΙΣ 14 ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ (ΤΗΣ ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ,
ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ).
ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, ΟΤΙ
ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ «ΣΥΝΟΔΟΥ», ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΩΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ΠΑΠΙΚΟΙ
ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ !!! (ΔΕΣ ΦΩΤΟ)
.
.
[1] ΙΕΡΟΜ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΔΕΛΗΜΑΡΗ, «ΤΙ
ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ ΕΩΣ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ, ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ 2001, ΣΕΛ.216-218
[3]Πηγή: http://orthodoxaustralia.org/2016/10/10/243-jan-27feb-9-1977-st-john-chrysostom/ orthodoxethos.com
[4]«Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ
ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ», Β’ ΤΡΑΓΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ 1917-1923 (1. Η ΛΑΙΛΑΠΑ
ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ), ΕΚΔΟΣΙΣ ‘’ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ Ι. ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ
ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ» ΚΑΛΑΜΟΣ 2006, ΣΕΛ. 148-150)
[5] π. Αυγουστίνος Καντιώτης (+ επίσκοπος Φλωρίνης)