ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΤΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΜΑΝΑΔΗ, ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΑΔΩΝ ΤΟ 1996, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΕΣΠΟΤΗΣ Ο ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ & ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ ΛΟΓΩ ΓΗΡΑΤΟΣ Ο ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤ. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ! ΑΣ ΘΥΜΗΘΗ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟΣ, Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΤΟΥ & Ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΕ! ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΝΕΛΑΒΕ & ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΗ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΝΤΟΛΗΣ ΤΟΥ 85ΧΡΟΝΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΕΠΙ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΚΤΗΤΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ, ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ 82ΧΡΟΝΟ ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΑΞΙΜΟ ΚΑΡΑΒΑ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΜΑΝΑΔΗ, ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΑΠΑΔΩΝ!
ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΕΣΠΟΤΗΣ Ο ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ! Ο ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΚΡΥΦΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΟΥ & ΕΔΩΣΕ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ, ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙ᾽ ΑΥΤΟΥΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΗ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΠΩΣ ΦΕΥΓΕΙ Η ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΕΘΑ ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
Σεβόμαστε και αὐτὸν καὶ τὸν δεσπότη του, ἀλλὰ ἀφοῦ αὐτοὶ δὲν σέβονται τὸν ευατό τους καὶ προβαίνουν σὲ ἀπαράδεκτες ἐνέργειες συντασσόμενοι μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ τους οικουμενιστάς, πολεμῶντας τοὺς ἀγωνιστὰς ἱερεῖς ποὺ δὲν μεταλάχτηκαν, δὲν ἀποκαντιωποιήθηκαν, κρατῶντας τὴν παρακαταθήκη τῶν ἁγίων Πατέρων, ποὺ παρέλαβαν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἐπισκόπου τους π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, θὰ ἐνημερώνουμε τὸ ποίμνιο, για να συμπαραστέκονται στοὺς ἀγωνιζόμενους κληρικοὺς ποὺ διώκονται.
Διαβᾶστε τὴν ἐπιστολῆ ποὺ ἔδωσε ὁ π. Νικηφόρος Μανάδης στὸν π. Αὐγουστῖνο και τὴν δημοσίευσε κατόπιν ἐντολῆς του σὲ ἐφημερίδα τῆς Πτολεμαΐδος
“ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ” Τετάρτη 21 Μαϊου 1997 (ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ)
«Εν ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Φλωρίνης 21 Σεπτ. 1996.
Σεβασμιώτατε Γέροντα, ασπάζομαστε μετά σεβασμού το χέρι σας.
Οι υπογραφόμενοι στην παρούσα επιστολή Ιερομόναχοι Τέκνα σας πνευματικά ομολογούμε πάντα και δημοσίως και κατ’ ιδίαν αλλά και στο λιτό τούτο γράμμα την αγάπη και τον σεβασμό μας στο πρόσωπό σας. Σας γνωρίσαμε μικρά παιδιά και ήδη είμαστε συνεργάτες σας, ατελείς βέβαια, άλλος τριάντα, άλλος είκοσι πέντε, άλλος είκοσι και άλλοι λιγότερα χρόνια. Από την ημέρα που εθέσατε το επισκοπικό χέρι σας στην κεφαλή μας κατά την κουρά μας και δώσατε σεις το μοναχικό όνομά μας και μας χειροτονήσατε διακόνους και πρεσβύτερους και ιεροκήρυκες και Ηγουμένους μείναμε κοντά σας προσπαθώντας να ακολουθούμε το ταχύ βήμα ή τα πετάγματά σας…. Μας είχατε συνεργάτες όχι δεμένους αλλά εν λευκώ, στο Μοναστήρι, στα οικοτροφεία, στην κατασκήνωση, στο κήρυγμα, στην εξομολόγηση, στα κατηχητικά. Να εργαζόμαστε. Να οργώνουμε και να σπέρνουμε. Μόνον με φόβον Θεού και με χέρια μέτωπα καθαρά.
- Μπαίνουν στὸ θέμα, μετὰ ἀπὸ τεράστιο πρόλογο, που δὲν τὸν δημοσιεύουμε ὁλόκληρο!
Θέλουν να του πουνε φύγε, για να γίνη δεσπότης ὁ Θεόκλητος καὶ τὸ λένε μὲ κουτοπόνηρο τρόπο. Δέστε πῶς τοῦ τὸ λένε:
«Σήμερα, πατέρα μας, μετά από δεκαετίες προσφοράς στην Εκκλησία και στο Έθνος εφθάσατε και ξεπεράσατε τα όρια που θέτει ο Δαυίδ για την ζωή του ανθρώπου. Ποτέ βέβαια δεν θα μπορούσαμε να εισηγηθούμε μια παραίτησή σας. Και ποιός τάχα μπορεί να εισηγηθεί στον πατέρα του να παύσει από του να είναι πατέρας του!!! Ο επίσκοπος όμως της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως πάντα μας ελέγατε πρέπει να είναι αεικίνητος και να ευρίσκεται μπροστά από το ποίμνιό και δίπλα από το ποίμνιό και πίσω από το ποίμνιο με άγρυπνο και ακούραστο και ασταμάτητο ενδιαφέρον και αγωνία. Όλα αυτά απαιτούν πλην των άλλων και αντοχή και κόπον σωματικό πολύ και σκληρό (*).
«Ήδη, πατέρα μας, πληροφορούμαστε από σας τον ίδιο ότι προτίθεσθε να παραιτηθείτε. Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής. Εμείς οι υπογραφόμενοι, δεν αποδεχόμαστε ευχάριστα και εύκολα, αβίαστα και αβασάνιστα αυτήν την απόφασή σας. Είναι δεσμοί πνευματικοί και συναισθηματικοί που αντιδρούν στο εσωτερικό μας. Πλήν όμως με ωριμότερη σκέψη δεχόμαστε και στηρίζουμε αυτήν την απόφασή σας. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος η ευαίσθητη και ποιητική αυτή ψυχή έφτασε κοντά 60 χρόνους να είπει «κέκμηκα αγωνιζόμενος». Νομίζουμε πως δικαιούσθε και σεις να είπειτε ένα τέτοιον λόγον στην ηλικία των 90 χρόνων, ο δε όγκος των κόπων σας εν Κυρίω, έχει απέραντη πολυμορφία αλλά και ιδιάζουσες πίκρες. Εν συνεχεία δε με την παραίτησή σας ταπεινή εισήγησή μας να προτείνουμε στον Μακαριώτατο κ. Σεραφείμ και σε όλους τους αρχιερείς ως διάδοχο για τον επίζηλο και επίφθονο αρχιερατικό σας θρόνο τον επί 45 χρόνια πνευματικό σας τέκνο και συνεργάτη και πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως μας αρχιμ. π. Θεόκλητο Πασσαλή. Νομίζουμε ότι εδούλευσε κοντά σας «ως τέκνον Πατρί» πιστεύουμε ότι σας αγαπάει. Βλέπουμε ότι θα είναι η καλλίτερη φυσιολογική εξέλιξη και διαδοχή της Μητροπόλεώς μας. Αν βέβαια εξαιρέσουμε κάποιες ολίγον ταλαίπωρες εξαιρέσεις ο π. Θεόκλητος χαίρει εκτικήσεως μεταξύ όλων των ιερέων μας. Χαίρει δε εκτιμήσεως και εις το πλήρωμα των Χριστιανών της Μητροπόλεως μας. Σεις, πατέρα μας, και πάλιν θα μείνετε στην Μητρόπολη. Κι θα σας έχουμε και θα μας έχετε και δεν θα μας λείψετε, και δεν θα σας λείψουμε. Ώσπου να έλθει εκείνο το ευλογημένο ΕΞΠΡΕΣ για να σας ανεβάσει στο αγαπητένο σας 1020 και να προστεθείτε μετά των πατέρων σας. Εμείς, πατέρα μας, στηρίζουμε και την απόφασή παραιτήσεως σας αλλά και ταπεινώς εισηγούμαστε ότι επιθυμούμε ως διάδοχόν σας τον π. Θεόκλητο. Ουδείς δε εξ ημών διεκδικεί ψήφο για τον αρχιερατικό θρόνο της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας.
Εν Ι. Μητροπόλει Φλωρίνης 24 Σεπτ. 1996 Μετά σεβασμού ασπαζόμαστε το χέρι που μας εχειροτόνησε Αρχιμ. Νικηφόρος Μανάδης
Έπονται 10 υπογραφές.»
- (*) Τὸν ἐρωτοῦμε: Αὐτὰ γιατί δὲν τὰ λέει τώρα στὸν δεσπότη του Θεόκλητο καὶ τὸν στηρίζει στὶς ἀπαράδεκτες ἐνέργειές του καὶ ξεφτελίζεται καὶ αὐτὸς μαζί μὲ ἐκεῖνον;
Ἡ ἐπιστολὴ δώθηκε τὸ 1996 καὶ ὁ Γέροντας Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος παραιτήθηκε τὸ 2000.
Ποιό εἶναι τὸ ἔργο του Θεοκλήτου, 17 χρόνια μετά τὴν παραίτηση τοῦ π. Αὐγουστίνου; Ἡ ἀποκαντιωποίηση τῆς Φλώρινας; Καὶ τῶν εὐλαβῶν κληρικῶν, ποὺ ἀπὸ ἀγωνισταί τῆς Ὀρθοδοξίας ἔγιναν ὑποστηρηκταί τοῦ αἰρετικοῦ πατριάρχου.
ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΑΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΤΟΥ