ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΦΩΝΑΖΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ «ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ ΑΥΤΟΝ?»... ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΠΥΡΙΑΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Το τι έχουν μεταξύ τους οι πατέρες της εκκλησίας δεν με αφορά. Είναι θέματα που αφορούν και προβληματίζουν τους ίδιους ως θεσμικά όργανα της
εκκλησίας. Ευλαβούμαι τόσο τον π. Μάξιμο και τον π. Ιγνάτιο όσο και τον Μητροπολίτη μας και τον π. Αυγουστίνο. Δεν είμαι εγώ που θα κρίνει τις όποιες δράσεις και κινήσεις τους.
Δεν μπορώ όμως να μην σταθώ στο πλήθος που αλάλαζε και έσκουζε και έκρινε την πίστη των άλλων. Δεν γνωρίζω βαθειά θεολογικά νοήματα , ούτε έχω εντρυφήσει στις Άγιες Γραφές. Πιστεύω όμως ότι η Αγάπη και η ταπείνωση αποτελούν σημαντικά συστατικά της πίστης μας. O π. Αυγουστίνος έδειξε ότι «δουλεύει» πάνω σε αυτές τις αρετές και μακάρι να γίνει υπόδειγμα για όλους μας.
Ιδίως για όλους αυτούς που παρέστησαν στον πανηγυρικό εσπερινό της Αγίας παρασκευής στην Ι.Μ. Μηλοχωρίου και που φώναζαν για να ακουστούν (από ποιους άραγε?). Για αυτούς που έκραζαν και που έδιωχναν ιερείς και πιστούς από την εκκλησία υιοθετώντας αρμοδιότητες και ιδιότητες που δεν γνωρίζω από πού προήλθαν. Για αυτούς που αρέσκονται να συμπεριλαμβάνονται στο κοινό που αλαλάζει? Για το πλήθος που χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως «Δεν είστε επιθυμητός», «Να σηκωθείτε να φύγετε», «Ντροπή στην Κουρά σας…..» (τι ξεστόμισαν τα στόματα……. ), δεν σεβάστηκε ούτε τον γέροντα που υποτίθεται ότι στήριζαν και δεν του επέτρεψαν να κάνει διάλογο με τους ιερείς και παρέμβαιναν με ιαχές όταν αυτός προσπαθούσε να μιλήσει.
Κάπως έτσι δεν φώναζαν και οι Ιουδαίοι «Σταύρωσον Σταύρωσον Αυτόν?
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, για το που θα ήμουν όταν ο Κύριος υπέμενε την οργή του πλήθους. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα ήμουν κοντά στον Κύριο. Εικάζω ότι θα ήμουν κι εγώ στο πλήθος, που τρώει παραμύθι και υιοθετεί απόψεις και γνώμες για να αρέσκεται στο εγώ του. Γιατί όλα για το εγώ μας γίνονται.
Ξέρω θα υπάρξουν απαντήσεις και αντιρρήσεις, και ίσως μακροσκελείς επιστολές με παραπομπές και βιβλιογραφίες, οι οποίες ξαναλέω δεν με αφορούν. Απλά θλίβομαι, απογοητεύομαι και πληγώνομαι όταν βλέπω λαϊκούς να φέρονται άπρεπα σε ρασοφόρους.
Θεωρώ ότι δεν είναι ανθρωπίνως ορθό να ξεσπιτωθεί ο γέροντας μετά από 40 χρόνια. Όπως δεν μπορεί να διώκονται και οι ιερείς μας από την Ιερά Μονή ως υποτιθέμενοι προσκυνητές του Οικουμενισμού και να μπαίνουν στην διαδικασία να υποστηρίξουν την αυτονόητη παρουσία τους στον συγκεκριμένο χώρο
Αν δεν έγιναν επεισόδια οφείλεται στην διακριτική στάση των ιερέων και μόνο. Γιατί φαντάζομαι δεν επέτρεψαν στον εαυτό τους να συμπεριφερθούν με μικροπρέπεια. Βέβαια αυτή η στάση τους μπορεί να εκληφθεί από το φανατισμένο κοινό ως αδυναμία. Εγώ το ονομάζω ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΟΝΤΙΑ.
Εύχομαι το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει τους πατέρες της εκκλησίας μας, και να βρουν μια χρυσή τομή ώστε να μπορέσουν να συμπορευτούν στο έργο τους που δεν είναι άλλο από την υμνολογία για την Δόξα Του.
Κι εμείς οι κοινοί θνητοί ας αρκεστούμε στο έργο της επιβίωσης μας, στην καθημερινότητά μας, και στην βέλτιστη εξέλιξη της ψυχής μας ώστε να μπορέσουμε να πλησιάσουμε τον Θεό.
Όλους ο Θεός μας κρίνει. Και μας Αγαπάει.
Σπυριάδου Κατερίνα