π.Νεκτάριος Μοναχὸς
(μέλλουσα καὶ εἴθε νὰ γίνει μὲ τὶς εὐχές σας)
Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς Μάνδρας
Τ.Κ. : 300 08 Θέρμο Αἰτωλοακαρνανίας
……. . τηλ.κιν. : 6975607150
‘Εν Ἱερᾶ
Μονῆ τῆ 1η ‘Ιουλίου 2017
Πρὸς :
τὸν Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην
Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας
π.Κοσμᾶ. Εἰς Ἱερὰν πόλιν Μεσολογγίου
Σεβασμιώτατε
μὲ ἀγάπη Χριστοῦ καὶ βαθὺ πόνο ψυχῆς, ἀπευθύνω υἱκῶς αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴν εἰς τὴν πατρικήν σας καρ-δίαν. Γνωρίζω Σεβασμιώτατε ὅτι προέρχεσθε ἀπὸ εὐσεβῆ καὶ μαρτυρικὴ οἰκογένεια. Ἐπίσης γνωρίζω τὰ ὀρθόδοξα φρονήματά σας, ἀπὸ λόγους ἢ πράξεις ὁμολογίας σας, ποὺ κατὰ καιροὺς ἐκάνατε, καὶ ἔχουν δημοσιευθεῖ. Ἐσχάτως ὅμως συνέβησαν πολὺ δυσάρεστα γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν τὴν Ὀρθόδοξον πίστη μας. 1) Ἡ ψευδοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου ἔχει γίνει ἐδῶ καὶ ἕνα ἀκριβῶς ἔτος καὶ οὐδεὶς Ἐπίσκοπος τὴν καταδίκασε δημοσίως ὡς ληστρική, οὔτε καὶ σεῖς παρ’ὅλο ὅτι ἰδιωτικῶς ὁμολογεῖτε ὅτι ἦταν τέτοια. Μάλιστα καὶ ἐπιτρέψατε νὰ διανεμηθεῖ αὐτὴ ἡ ψευδέστατη ‘‘ἀνακοίνωση πρὸς τὸν λαὸ’’ τῆς Ι.Σ.Ε.Ε. σὲ πολλοὺς Ἱ.Ναοὺς τῆς Ἱ.Μητροπόλεως, ἡ ὁποία ἀποδέχεται τὴν ψευδοσύνοδο αὐτὴν καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ κηρύξατε αἵρεση γυμνῆ τῆ κεφαλῆ στὴν Μητρόπολή μας.
2) Ἐφαρμόζονται στὴν πράξη οἱ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου (ἀλλὰ καὶ ὑπερβαίνονται) ἀφοῦ οἱ οἰκουμενισταὶ ψευδεπίσκοποι, βάζουν στοὺς Ὀρθοδόξους Ἱ.Ναοὺς ὄχι μόνον τοὺς αἱρετικοὺς σὲ συμπρο-σευχή, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀλλοθρήσκους (βλέπε ἐπισυναπτόμενες φωτογραφίες). Τὸ ποίμνιο δὲν μολύνεται Σὲβ/τατε; Ἀφορισμὸς λέγουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι στὸν 45ον Κανόνα γιὰ ὅποιον συμπροσευχηθεῖ μὲ αἱρετικόν, ἀκόμα καὶ μέσα σὲ σπίτι (βλ.Πηδάλιον σέλ.51). Μόνον ἕνας Ἀρχιμανδρίτης τόλμησε, ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μονῆς Λογγοβάρδας Πάρου καὶ ὑπέβαλλε κανονικὴ μήνυση κατὰ τοῦ αἱρεσιάρχου Βαρθολομαίου πρὶν λίγους μῆνες [σέβομαι τὸν θεσμό, ὄχι ὅμως καὶ τὶς παναιρετικὲς δοξασίες καὶ βλασφημίες τοῦ Πατριάρχη, κατὰ τοῦ Ἄγ.Πνεύματος, τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων της Ἐκκλησίας μας (παραθέττω ὑπόμνημα μὲ φωτογραφίες καὶ κείμενο ὅπου ἀπαριθμοῦνται οἱ αἱρετικὲς δοξασίες καὶ πράξεις του)].
3) Ἐσεῖς Σὲβ/τατε δὲν μοῦ εἴπατε πρὶν λίγους μῆνες ὅτι: ‘‘ποτὲ δὲν θὰ συμπροσευχηθῶ μὲ τοὺς παπικοὺς, οὔτε θὰ ἐπιτρέψω νὰ μποῦν στοὺς Ἱ.Ναοὺς τῆς Μητροπόλεως’’; Καὶ πῶς δώσατε εὐλογία στὸν Ἀρχιερατ.Ἐπίτροπον Θέρμου Ἀρχιμ.π.Θεοκλητὸ Ράπτη νὰ μεταβεῖ στὸ Φανὰρι, (μετὰ ἀπὸ προσ-κληση Ἱερομονάχου, ὁ ὁποῖος ἔμελλε νὰ χειροτονηθεῖ ἐπίσκοπος ἐκεῖ), τὴν Κυριακὴν μάλιστα τῆς Ὀρθο-δοξίας καὶ νὰ ἀσπασθεῖ τὸν αἱρεσιάρχη Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος ἔχει ὅλα τὰ ἀναθέματα τῆς Ζ’ Οἰκουμ. Συνόδου ἐπάνω του, ἡ ὁποία ἀπεφάνθη: ‘‘εἰς πάντας τοὺς αἱρετικοὺς ἀνάθεμα.’’; καὶ ‘‘τοῖς κοινω-νοῦσιν ἐν γνώσει (τοῖς αἱρετικοῖς) ἀνάθεμα’’; Ἐκεῖ, συμπροσευχήθηκε ὁ π.Θεόκλητος ἐντός του Ἱ. Ναοῦ, μὲ τρεῖς αἱρετικοὺς καρδινάλιους κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θ.Λειτουργίας. Ἀνέφερα προηγουμένως τὸν 45ον Κανόνα τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων ποὺ ἐπιτάσσει ἀφορισμό. Σᾶς ὑπενθυμίζω ἐπίσης ὅτι ὁ Β’ Κανὼν τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Τοπικῆς Συνόδου (ἐχούσης οἰκουμενικὸν κύρος), διατάσσει ὅπως: ‘‘...ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ, ἀκοινώνητος ἔσται’’ (Πηδάλιον σελ.407). Ἡ ἀπάντηση στὴν ἐρώτησή μου ὅταν ἐπέστρεψε ὁ ἐν λόγῳ ἀπὸ τὸ Φανάρι ἦταν (τοῦ ἀμέσου περιβάλλοντός του, χωρὶς ὅμως νὰ τὸ διαψεύσει ὁ παρών π.Θεόκλητος), ὅτι ‘‘τὸ Πηδάλιο σήμερα δὲν ἐφαρμόζεται’’. Ἄραγε ἀσπάζεσθε καὶ σεῖς αὐτὴν τὴν βλασφημία καὶ αἵρεση; Καὶ πῶς τὸν δικαιολογήσατε τὸν π.Θεόκλητο λεγοντάς μου ἐσεῖς ὁ ἴδιος, ὅτι ‘‘δὲν μποροῦσε νὰ φύγει ἀπὸ τὸν Ἱ.Ναὸ γιατί ἦταν ἐκεῖ ὁ Πατριάρχης!!!’’; Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο δὲν τὸν καταδικάζετε σὲ αἰώνια ἀμετανοησία; Καὶ μένα μὲ παρακινήσατε νὰ ἀθετήσω τοὺς Ἱ.Κανόνες ποὺ προστάζουν νὰ τὸν ἔχω ἀκοινώνητο, ‘‘νὰ τὸν ἔχεις μοῦ εἴπατε πνευματικό πατέρα ὅπως πρῶτα, καὶ νὰ κοινωνεῖς μαζί του, νὰ παίρνεις εὐλογία !!!’’. Δηλαδὴ, προτιμᾶτε σεῖς και οἱ Ἱερεῖς τῆς Ἱ.Μητροπόλεως,
2
νὰ ὑπακούετε στὸν αἱρετικὸ καὶ βλάσφημο Πατριάρχη Κων/πόλεως, ἀπὸ φόβο ἢ σεβασμό, καὶ δὲν φοβεῖσθε καὶ δὲν τρέμετε τὸν Θεὸ ὁ ὁποῖος ὑβρίζεται καὶ καταλύεται κάθε Ἱερὸς Κανόνας μὲ τὴν παρου-σία τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων τῶν ἀναθεματισμένων μέσα στὴν Θ.Λειτουργία καὶ μάλιστα τὴν Κυριακή της Ὀρθοδοξίας; Μοῦ εἴπατε ὅτι ὁ π.Θεόκλητος δὲν εἶναι αἱρετικός. Ὅμως Σὲβ/τατε ὁ κανὼν τῶν Ἄγ. Ἀποστόλῶν δὲν ἐξετάζει τὸ φρόνημα τοῦ συμπροσευχομένου, ἀλλὰ ἐὰν συμπροσευχήθηκε καὶ μόνον, τὸν ἀφορίζει. Σεβ/τατε, ‘‘ὁ Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται’’ καὶ τὸ θέλημά του τὸ διατρανώνει μέσῳ τῶν Θεοπνεύστων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν Ἁγίων του.
4) Ὅταν σᾶς ζήτησα ἄδεια γιὰ τρεῖς ἡμέρες νὰ ἐπισκευθῶ τοὺς ἀγωνιστὲς πατέρες τῆς Ἱ.Μονῆς Ἁγ. Παρασκευῆς Μηλοχωρίου Πτολεμαῖδος, ἀρνηθήκατε, ‘‘γιατί αὐτοὶ ἔχουν κάνει ἀποτείχιση’’ ὅπως εἴπατε. Ἀλήθεια πιστεύετε στοὺς κανόνες τῶν Ἱ.Συνόδων ποὺ ἀναφέρονται στὸ Πηδάλιον; Νὰ σᾶς θυμή-σω τὸν 15ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Οἰκουμεν.Συνόδου, (σέλ.358 Πηδαλίου-Ἑρμηνεία Ἄγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου): ‘‘…ἐὰν δὲ οἱ ρηθέντες πρόεδροι ἦναι αἱρετικοί, καὶ τὴν αἵρεσιν αὐτῶν κηρύττουσι παρρησία, καὶ διὰ τοῦτο χωρίζονται οἱ εἰς αὐτοὺς ὑποκείμενοι, καὶ προτοῦ νὰ γένη ἀκόμη συνοδικὴ κρίσις περὶ τῆς αἱρέσεως ταύτης, οἱ χωριζόμενοι αὐτοὶ ὄχι μόνον διὰ τὸν χωρισμὸν δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδὴ ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τὸν χωρισμὸν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον ἠλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ψευδοεπισκόπων αὐτῶν (Ὅρα καὶ τὸν λὰ’ Ἀποστολικόν)’’.
Βέβαια βγάζετε λόγους καὶ ἐγκυκλίους κατὰ τοῦ παπισμοῦ καὶ κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ συγχρόνως καλεῖτε τοὺς παναιρετικοὺς οἰκουμενιστάς (τοὺς ἀναθεματισμένους ἀπὸ ὅλες τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους) στὴν Ἱ.Μητρόπολη ἢ πηγαίνετε ἐσεῖς ὅταν σᾶς καλοῦν αὐτοί, καὶ συλλειτουργεῖτε μαζί τους, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν ἔχετε τὴν ἴδια πίστη. Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (ὅπως συμφωνοῦν ἀρκετοὶ λόγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας) δὲν σᾶς ἐγκαταλείπει ὅταν ἀνταλλάσετε τὸν Λειτουργικὸν Ἀσπασμὸν μὲ τοὺς οἰκου-μενιστάς; Κηρύξατε προσφάτως σὲ Κυριακάτικο Λειτουργικό Κήρυγμά σας, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου μας, ὅτι δὲν μπορεῖ ὁ Χριστιανὸς νὰ δουλεύει σὲ δύο Κυρίους (Μάτθ.ΣΤ’24).
Ἡ κάθε μία αἵρεση καὶ οἱ θρησκεῖες εἶναι καταδικασμένες ἀπὸ Οἰκουμεν.Συνόδους μὲ ἀφορισμούς, καθαιρέσεις καὶ ἀναθέματα (καὶ γιὰ ὅσους συντάσονται μὲ τὶς αἱρέσεις αὐτές), ἄρα καὶ ἡ παναὶρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία περιέχει καὶ ἀποδέχεται ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς θρησκεῖες, ὡς ὁδοὺς σωτηρίας, (ἡ ὁποία ἔχει καταδικασθεῖ καὶ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῶν Ρώσων τῆς διασπορᾶς ὡς αἱρετική). Οἱ Ἃγ. Ἀπόστο-λοι στὶς διαταγές τους, δὲν διατάσουν νὰ φεύγουμε μακριὰ ἀπὸ φθοροποιούς ποιμένες; Καὶ ὁ Ἀπόστο-λος:‘‘Μὴ γίνεσθε ἐτεροζυγοῦντες ἀπίστοις. Τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνη καὶ ἀνομία;…..Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἃπτεσθε, κἀγῶ εἰσδέξομαι ὑμᾶς.…’’(Β’Κόρ.ΣΤ’14-18).
Ἐσεῖς ὁ ἴδιος μου εἴπατε ὅτι τὸ φρόνημα τῆς πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων τῆς ἐποχῆς μας ἔχει ἀμβλυν-θεῖ. Εὐτυχῶς ὄχι ὅλων Σὲβ/τατε. Ὑπάρχει τὸ μικρὸν λεῖμμα, τὸ μικρὸν ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ, Κληρικοί, Μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, πού εἶναι ἕτοιμοι ὄχι μόνο νὰ χάσουν τὸν μισθό τους, τὰ Μοναστήρια τους, καὶ ὅτι ἄλλο θὰ τοὺς στοιχήσει, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ νὰ χύσουν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν ὀρθὴ πίστη τους.
Συντάσσεσθε λοιπὸν Σὲβ/τατε μὲ τοὺς ἐχθρούς της Παναγίας καὶ τοῦ Υἱοῦ της (1) μὲ τοὺς παναιρε-τικοὺς οἰκουμενιστάς καὶ ἀποκηρύσσετε τοὺς Ὀρθοδόξους ἀδελφοὺς καὶ ἀγωνιστές; Ἄραγε θὰ δοῦμε καὶ διωγμοὺς ἀπὸ σᾶς Σὲβ/τατε κατὰ τῶν Ὀρθοδόξων; Ἀλλὰ ‘‘σκληρὸν πρὸς κέντρα λακτίζειν’’. Μὴν γίνεσθε Θεομάχος Σεβ/τατε. Ἀνακρούσατε πρύμναν. Μὴν πλανᾶσθε στὰ δύσβατα μονοπάτια τῆς φυγομαχίας, τῆς ἐνόχου σιωπῆς (ἡ ὁποία εἶναι τὸ τρίτον εἶδος τῆς ἀθείας κατὰ τὸν Ἃγ.Γρηγόριο Παλαμᾶ) καὶ τῆς συγκαταθέσεως στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Οἱ βαρεῖς λύκοι (οἱ αἱρετικοὶ) ἔχουν μπεῖ πάνω ἀπὸ ἓναν αἰῶνα μέσα στὴν Μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας καὶ καταβροχθίζουν τὰ πρόβατα (ἀλλοιώνοντας τὸ φρόνημα τῆς πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων). Ἀγωνισθεῖτε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ σταμα-τῆσθε τὴν διγλωσία, τῆς τάχα διακρίσεως (ὅπως ὀνομάζουν τὴν προδοσία τῆς πίστεως μερικοὶ σήμερα
πλανεμένοι πνευματικοὶ μὲ φήμη ἁγίου καὶ παρασύρρουν πολλούς, ἀκόμα καὶ ἐπισκόπους) καὶ τῆς πολιτικῆς (ὅπως μου εἴπατε κατ’ ἰδίαν). Κάνουμε πολιτικὴ στὰ θέματα τῆς πίστεως Σὲβ/τατε; Καὶ μάλισ- τα τώρα πού ἡ αἵρεση ψηφίσθηκε Συνοδικῶς; Λέγει ὁ Ἃγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: ‘‘Ἀφοῦ ὅμως ἐκδηλώ-
3
θηκε φανερὰ ἡ αἱρετικὴ ἀσέβεια μὲ τὴ σύνοδο, πρέπει τώρα καὶ ἡ εὐλάβειά σου, μαζὶ μὲ ὅλους τους ὀρθοδόξους, οὔτε νὰ μνημονεύει κανένα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔλαβαν μέρος στὴ μοιχοσύνοδο (ψευδοσύνοδο θὰ λέγαμε σήμερα), ἢ συμφωνοῦν μὲ αὐτήν….Γιατί ὁ Χρυσόστομος μὲ μεγάλη φωνή, ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ χαρακτήρισε ὄχι μόνο τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ ἐκείνους ποὺ κοινωνοῦν μαζὶ μὲ αὐτούς…’’(2). Καὶ ὁ Μ.Βασίλειος ὁμοίως: (3). Καὶ ὁ Ἄγ.Μ.Ἀθανάσιος: ‘‘….Γιατί αὐτῶν ποὺ τὸ φρόνημα ἀρνούμαστε, πρέπει καὶ τῆς κοινωνίας νὰ ἀπέχουμε. Καὶ ἐὰν κάποιος ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστη, ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ αὐτούς, νὰ τὸν προτρέπετε νὰ σταματήσει νὰ τὸ κάνει` κι ἂν δεχθεῖ τὴν σύστασή σας νὰ τὸν ἔχετε σὰν ἀδελφό. Ἂν δὲ ἐπιμένει νὰ τὸν ἐγκαταλείπετε. Ἔτσι θὰ διατηρήσετε τὴν καθαρὴ πίστη καὶ ἐκεῖνοι βλέποντάς σας θὰ ὠφεληθοῦν’’. (4) Καὶ τί θὰ ποῦμε, μὰ εἶναι ὁ Πατριάρχης ἢ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἢ ὁ Μητροπολίτης; Ἡ Ὀρθο-δοξία κελεύει: ‘‘καὶ ἐὰν ἠμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζῃται ὑμὶν παρ’ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω’’. (Γαλ.Α’8) Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέγει: ‘‘…καὶ ἔργο τοῦ μοναχοῦ εἶναι τὸ νὰ μὴν ἀνέχεται νὰ ἀλλάξει τὸ παραμικρὸ στὸ Εὐαγγέλιο, ὥστε νὰ μὴν συμβεῖ, δίνοντας στοὺς λαϊκοὺς παράδειγμα αἱρέσεως καὶ ἐπικοινωνίας μὲ αἱρετικούς, νὰ δώσει λόγο γιὰ τὴν ἀπώλειά τους.’’ (5)
Κλείνω τὴν ἐπιστολή μου αὐτήν Σεβ/τατε, μὲ μία ἀκόμη υἱκὴ θερμὴ παράκληση: Σταθεῖτε ὀρθὸς στὴν ἱστορικὴ ἀποστολή σας καὶ διατρανῶστε μὲ πυγμὴ καὶ ἀλήθεια τὴν ἀπόρριψη τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Μὴν παρασύρεσθε οὔτε ἀπὸ τὶς ἀπειλές, οὔτε ἀπὸ τὴν ἀριθμητικὴ ὑπεροχὴ τῶν οἰκουμενιστῶν ἱεραρχῶν. Ἄλλωστε ὁ Ὀρθόδοξος θεωρεῖ τιμή του καὶ μεγάλο στέφανο, νὰ διωχθεῖ, νὰ καθαιρεθεῖ ἢ καὶ νὰ πάθει για την πίστη του. Ὁ Ἅγ.Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς ἦταν μόνος, καθὼς καὶ ὁ Ἄγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Ἡ ἀλήθεια ἀπὸ μόνη της εἶναι πλειοψηφική καὶ δὲν ἰσχύει πάντοτε τὸ ἀντίθετο.
Μὴν φοβᾶσθε Σὲβ/τατε. Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας τοὺς ὁποίους ἐορτάζωμε πανηγυρικῶς, δὲν φοβήθηκαν αὐτοὺς ποὺ ἀποκτείνουν τὸ σῶμα, ἀλλὰ τὸν Παντοδύναμο Θεό. Ἄλλωστε ὁ ἀληθινὸς Ἐπίσκοπος δὲν φοβᾶται. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία στοὺς θρόνους τῶν Ἐπισκόπων ἐπάνω ἀπεικονίζει ἀετοὺς ὑψιπέτας, καὶ κάτω λεοντάρια. Καὶ ὁ Ἀπόστολος λέγει: ‘‘Ἀλλ’ ἡμεῖς δὲν εἴμεθα ἄνθρωποι δειλί-ας καὶ ὑποχωρήσεως γιὰ νὰ χαθοῦμε, ἀλλὰ πίστεως γιὰ νὰ σωθοῦμε.’’(Ἑβρ.Ι’39)(βλ.και Ρωμ.Η’15).
Δὲν δύναμαι πλέον Σὲβ/τατε νὰ ἀκούω νὰ μνημονεύεται ἀπὸ σᾶς ἡ Ι.Σ.Ε.Ε ὡς ‘‘…τῆς ὀρθοτομούσης τὸν λόγον τῆς Σῆς Ἀληθείας’’, μετὰ τὸ Κολυμβάρι, ἡ ὁποία μνημονεύει τὸν μεγαλύτερο αἱρετικό ὃλων τῶν ἐποχῶν (ὃπως χαρακτήρισε τον Βαρθολομαῖο ὁ μακαριστός Νικ.Σωτηρόπουλος) ὡς ‘‘…ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγο τῆς Σῆς ἀληθείας’’. Τοῦτο θεωρῶ ὡς τὸν μεγαλύτερον ἐμπαιγμὸ κατὰ τοῦ Θεοῦ.
ΔΗΜΟΣΙΩΣ λοιπόν ΝΑ ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΤΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΣΑΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ καὶ ΝΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΙΤΕ (βάσει τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Οἰκουμεν.Συνόδου), ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΩ-ΝΥΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΝ ΣΥΝΟΔΟ, (οἱ ὁποῖοι ψήφισαν αἱρέσεις στὴν Κρήτη καὶ ἄλλοι εἴτε τὶς ἀποδέχθηκαν με δηλώσεις των, εἴτε δια τῆς σιωπῆς). Μὲ μία τέτοια ἡρωϊκὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ ἐνέργεια, θὰ ὁμοιάσετε τοῦ Ἁγ.Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καὶ τῶν ἄλλων μεγάλων Ὁμολογητῶν. Κάντε το ἅγιε Δέσποτα καὶ θὰ προστρέξει ὅλος ὁ Ὀρθόδοξος κλῆρος καὶ λαὸς νὰ ἀσπαστεῖ τὰ ἁγιασμένα ποδαράκια σας. Τότε θὰ ἰδοῦμε τοὺς πολυέλαιους τῶν Ἱ.Ναῶν μας νὰ σειοῦνται πανηγυρικὰ καὶ θὰ ἀκούσωμε τοὺς Ἁγ.Ἀγγέλους ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ νὰ ψάλλουν: ‘‘τὸν δεσπότη καὶ ἀρχιερέα ἠμῶν’’.
Στὴν ἀντίθετη ὅμως περίπτωση ἐσεῖς προσωπικὰ καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἱεράρχες θὰ εἶστε ἡ αἰτία τῶν ἐπερχομένων δεινῶν (ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἱστορία (6) και οἱ Προφήτες) καὶ τῆς βαριᾶς ἁλυσίδας ποὺ θὰ δέσει τὴν Ὀρθοδοξία.Τότε θὰ σκοτεινιάσει ὁ οὐρανός. Οἱ καμπάνες τῶν Ἱ.Ναῶν θὰ κτυποῦν λυπητερὰ καὶ ἡ ‘‘ὀργὴ τοῦ Θεοῦ’’ θὰ πέσει πάνω σ’ὅλους μας. Τότε γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς στὴν Πατερικὴ Παράδοση, δὲν θὰ μένει παρὰ ἡ μόνη δυνατότης εὐλογημένης ἀντίδρασης, Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ἀπὸ ὅσους Ἱεράρχες ἔχουν ἤδη δεχθεῖ ἢ θὰ δεχθοῦν τὶς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Σᾶς ἱκετεύω, μὴν ἐπιτρέψετε τὸ μεγάλο κακὸ στὸν τόπο μας.
Μετ’ ὰγάπης Χριστοῦ και
τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ
π.Νεκτάριος Μοναχὸς
Ὑ/γρ.: 1) Σχίσμα στὴν Ἐκκλησία ἔχουν ἤδη
κάνει οἱ παναιρετικοὶ οἰκουμενιστὲς καὶ ὄχι
4
οἱ ἀποτειχιζόμενοι ἀπὸ αὐτοὺς (βλ. ὡς ἄνω
15ον Κανόνα Πρωτοδευτέρας Οἰκ.Συνόδου).
--------------
(1) ἐμφάνιση τῆς Παναγίας στὸν ἀσκητὴ τῆς Ἱ.Μονῆς Ζωγράφου Ἁγ.Ὅρους Γέροντα Γαβριήλ, ποὺ τοῦ εἶπε: ‘‘ Ἂπελθε ταχέως εἰς την Μονήν, ἀνάγγειλον εἰς τους Μοναχούς και τον Καθηγούμενον ὃτι οἱ ἐχθροί ἐμοῦ και τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν. Ὃστις ἀσθενεῖ τῶ πνεύματι και φοβηθῆ ἂς κρυφθῆ ἒως ἂν παρέλθῃ ὁ πειρασμός. Οἱ δε ἐπιθυ-μοῦντες τους μαρτυρικούς στεφάνους ἂς παραμείνουν ἐν τῆ Ἱ.Μονῆ’’. Οἱ ἐχθροὶ ἤσαν οἱ στρατιῶτες τῶν λατινοφρό-νων αὐτοκράτορος Κων/πόλεως καὶ τοῦ αἱρετικοῦ ψευδοπατριάρχου Ἰ.Βέκκου, (ὁ ὁποῖος ἐμπρὸς στοὺς σημερινοὺς οἰκουμενιστάς εἶναι μαθητούδι).
(2) Φιλοκαλία, Ἄγ. Θεοδώρου Στουδίτου Βιβλ.Α’Ἐπιστολὴ 39η .
(3) ‘‘Αὐτοὺς ποὺ προσποιοῦνται ὅτι κρατοῦν καὶ ὁμολογοῦν τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ὅμως γίνονται συγκοινωνοὶ μὲ τοὺς ἐτερόφρονες αἱρετικούς, ἐὰν δεχθοῦν παραγγελία νὰ ἀπομακρυνθοῦν καὶ δὲν τὸ κάνουν, (αὐτούς), ὄχι μόνο νὰ μὴ τοὺς δεχόμαστε στὴ Θεία Κοινωνία, ἀλλὰ οὔτε ἀδελφοὺς νὰ τοὺς ὀνομά-ζουμε’’ Ν.Βασιλειάδη, Ἄγ.Μάρκος Εὐγενικὸς καὶ ἡ ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν.Ἔκδ.«ὁ Σωτὴρ»Ἀθῆναι 1972 σέλ.95.
(4) Ἄγ.Ἀθανασίου, Τοῖς τὸν μονήρη βίον ἀσκούσι PG 26,1188 BC.
(5) Φιλοκαλία, Ἄγ.Θεοδώρου Στουδίτου Βιβλ.Α’ Ἐπιστολὴ 39η.
(6) π.χ. α) Ἡ ἄλλωση Κῶν/πόλεως, λόγω τοῦ συλλείτουργου μὲ τοὺς παπικοὺς στὴν Ἄγ.Σοφία στὶς 12/12/1452 ἤτοι 6 μῆνες πρὸ τῆς ἁλώσεως (ὅπως ὁμολογεῖ ὁ ἁγιασμένος μακαριστὸς Γέροντας π.Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης). β) Ἡ μικρασιατικὴ καταστροφή, λόγω τῆς παναιρετικῆς οἰκουμενιστικῆς Πατριαρχικῆς ἐγκυκλίου τοῦ 1920 (εἶχαν ἤδη προηγηθεῖ ἄλλες δύο παρόμοιες αἱρετικὲς ἐγκύκλιοι τοῦ 1902 καὶ 1904) καὶ τῆς ἁλώσεως τοῦ Πατριαρχείου ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστάς (ἀπὸ τὶς ἀρχὲς ἤδη τοῦ 20οῦ αἰώνα). Τότε μὲ τὸν πόλεμο, ὁ Κύριος ἔβγαλε ἀπὸ τὴν δικαιοδοσία τῶν αἱρετικῶν Πατριαρχικῶν, ὅλον τὸν λαὸ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μὲ τὸν θάνατο καὶ τὴν προσφυγιά, σώζοντάς τους ἀπὸ τὴν αἵρεση. γ) Τὰ λεγόμενα Σεπτεμβριανά: εἶχαν μείνει 150.000 Ἑλληνορθόδοξοι στὴν Κῶν/πόλη, ὅταν ὁ μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας τὸ 1955, ἄρχισε τοὺς ἐναγγαλισμοὺς μὲ τὸν αἱρεσιάρχη πάπα Ρώμης καὶ Κοινωνοῦσε τοὺς παπικοὺς στὴν Κων/πολη καὶ προέτρεπε τοὺς Ὀρθοδόξους τῆς Ἰταλίας, νὰ πηγαίνουν νὰ Κοινωνοῦν στὸν ‘‘καλὸ’’ (λύκο) πάπα. Τότε, ἐπὶ Μεντερὲς πρωθυπουργοῦ τῆς Τουρκίας, οἱ ἡμιάγριοι Λαζοὶ φανατικοὶ μωαμεθανοὶ (ἀφοῦ τοὺς μετέφεραν μὲ πούλμαν μισθωμένα ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῶν Τούρκων) ἔσπασαν καὶ κατέστρεψαν τὰ πάντα τῶν Ἑλλήνων, καταστήματα, σπίτια, Ἐκκλησίες, ἐφόνευσαν τοὺς περισσοτέρους Ἱερεῖς καὶ πολὺ λαὸ καὶ ἐβίασαν τὶς γυναῖκες τῶν Ὀρθοδόξων, ἀναγκάζοντάς τους νὰ φύγουν πρόσφυγες καὶ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν Πόλη. Ἔτσι ἐσώθηκαν καὶ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν αἵρεση τῶν λατινοφρόνων καὶ τόν οἰκουμενισμό πού ἄρχισε νὰ καλπάζει στὴν Κων/πολη. Καὶ δ) Ὁ σημερινὸς πόλεμος στὴν Συρία, λόγω τῆς ἑνώσεως ποὺ ὑπέγραψε ὁ τότε «ὀρθόδοξος» οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης Ἀντιοχείας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς μονοφυσίτες τῆς Συρίας, πρὸ ὀλίγων ἐτῶν. Τὰ 2 ἑκατομμύρια Ἑλληνορθοδόξων τῆς Συρίας ἐκδιώχθηκαν, μαρτύρησαν ἢ ἔφυγαν πρόσφυγες στὴν Ἑλλάδα, καὶ ἀλλοῦ, σωζόμενοι ἀπὸ τὴν ψευδένωση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς μονοφυσίτες.
[Βλέπουμε λοιπόν, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει στὶς περιπτώσεις ποὺ κινδυνεύει ἡ πίστη τῶν Ὀρθοδόξων, ἐπιτρέ- ποντας ἕναν πόλεμο, καὶ τοὺς μετατοπίζει μὲ τὴν προσφυγιά, γιὰ νὰ μὴν πέσουν οἱ Ὀρθόδ. Χριστιανοὶ στὴν ὀλέθρια αἵρεση καὶ χαθοῦν. Καὶ τότε ἤσαν στὸ προσκήνιο οἱ αἱρέσεις καὶ εἴδαμε τί μεγάλες καταστροφὲς ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ γίνουν. Τώρα πού ἀναπτὺσσεται καὶ ἐπεκτείνεται ἡ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ἡ ὁποία ψηφίσθηκε μάλιστα μὲ σύνοδο, καταλαβαὶνουμε (ὅπως προφητεύουν καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, παλαιοὶ καὶ νεώτεροι), τί καταστροφὴ θὰ ἔρθη; Καὶ αὐτὴ ἡ πολὺ μεγάλη καταστροφὴ θὰ προέλθει ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΟΒΕΡΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, τῶν ἀρχιερέων, τοῦ Ἱερατείου καὶ τῶν Μοναχῶν κατὰ πρῶτο λόγο, πού δὲν ἀντιδροῦν ὅπως πρέπει γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τὴν πνευματικὴ ἀλλοίωση τῶν πιστῶν καὶ νὰ ἀντισταθοῦν στὴν παναίρεση, ἀλλὰ ΣΑΝ ΜΙΣΘΩΤΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ, καθὼς καὶ τῆς ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑΣ κλήρου καὶ λαοῦ].
[Σήμερα, ὅποιος δὲν εἶναι ἀποτειχισμένος, ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές, εἶναι ἀποτυχημένος στὴν πίστη].