Ταλαίπωρο πατριαρχείο, πώς σε κατάντησαν από την εποχή του Αθηναγόρα και εντεύθεν!
Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Η απολυταρχική-μονοκρατορική-
Οι δύο αυτοί επίσκοποι του Βοσπόρου, χωρίς φόβο Θεού, άνευ αιδούς και συστολής, υπό την ανοχή, κάλυψη και υπόθαλψη, πιθανότατα και την προτροπή και ενθάρρυνση, του κρίμασιν οις οίδε Κύριος κατέχοντος την καθέδρα της εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας αλλά και την ένοχη ανοχή των λοιπών προκαθημένων των άλλων τοπικών Εκκλησιών (αλήθεια, ούτε προσωπικά δεν θίγονται οι λεγάμενοι από την υιοθέτηση και θεσμοποίηση μίας τέτοιας στρεβλής περί πρωτείου εκκλησιολογίας;) οι διατυπώσαντες τη συγκεκριμένη φρικώδη και άκρως βλάσφημη κακοδοξία, υπόδικοι έναντι της πανορθοδόξου και αδιαφθόρου εκκλησιαστικής συνειδήσεως όντες, αντί να καταστούν αντικείμενα πανορθοδόξου συνοδικής αντιμετωπίσεως επί τη βάσει των υπό των Θείων και Ιερών κανόνων διαλαμβανομένων σχετικώς, έχουν καταληφθεί ασύδοτοι να μολύνουν την πνευματική ατμόσφαιρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας δια των προαναφερθέντων ανηκούστων αιρετικών τους ρημάτων. Πρωτοστάτησαν, μάλιστα, και στην προετοιμασία, σύγκληση και διαμόρφωση των αποφάσεων της απαισίας μνήμης, ανεκδιήγητης "συνόδου" της Κρήτης, της υπονομευσάσης την περιλάλητη "πανορθόδοξη ενότητα", για την οποία, κατά τα άλλα, εκόπτετο προ της συγκλήσεώς της! Αντί για κατηγορούμενοι ενώπιον αυτής πρωτοστάτες της... Ω ΚΑΙΡΟΙ, Ω ΗΘΗ!
Εξ όσων γνωρίζω, ουδέποτε μέχρι τώρα ορθόδοξος επίσκοπος επεχείρησε να θεμελιώσει το παπικού τύπου και προδιαγραφής πρωτείο στην Ανατολή θεολογικά και εκκλησιολογικά συντελώντας, κατ αυτόν τον τρόπο, στη θεσμοποίησή του.
Ακόμη μία πρωτοτυπία των Φαναριωτών "ποιμένων" και δη του "δεξιού βραχίονος" και του "ελπιδοφόρου" συνεπισκόπου του! Το μόνο που γνωρίζουμε είναι η θλιβερή απόφαση της λεγόμενης "μείζονος"
Η απολυταρχική νοοτροπία των διοικούντων το εν Φαναρίω Πατριαρχείο έχει λάβει στο παρελθόν σάρκα και οστά στις περιπτώσεις των εκπαραθυρώσεων του μακαριστού αρχιεπισκόπου Θυατείρων Μεθοδίου (Φούγια) και του πρώην Βορείου και Νοτίου Αμερικής Σπυρίδωνος (Παπαγεωργίου) αλλά και στην περίπτωση των κατά καιρούς αντικανονικών, ανεπιτρέπτων και ανοικείων επεμβάσεων και παρεμβάσεων του εσβεσμένου Φαναρίου στα εσωτερικά πράγματα και ζητήματα της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος (όρα περίπτωση εκλογής μητροπολίτου Ιωαννίνων κ.ά.).
Αλλά όταν στην περίπτωση της ελλαδικής επικρατείας υφίστανται τέσσερις εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες (ως "κανονικόν αίσχος" χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη πραγματικότητα αείμνηστος καθηγητής του ΕΚΠΑ)κάθε άλλο παρά θα παύσουν οι εν θέματι παρεμβάσεις και επεμβάσεις που δίδουν τροφή και γιγαντώνουν τη μονοκρατορική νοοτροπία του Βοσπόρου στο οποίο η ιεροκανονική παρακαταθήκη αναγνωρίζει μονάχα προβάδισμα τιμής και όχι εξουσίας και η σχετική διάταξη διαθέτει περιπτωτικό και ιστορικό χαρακτήρα και δεν αναγορεύει καμία τοπική ορθόδοξη Εκκλησία σε πανορθόδοξο χωροφύλακα.
Θα πρέπει το ταχύτερο δυνατόν, κατά τη γνώμη μου, να διαγραφεί από το εκκλησιαστικό, πολιτικό και δημοσιογραφικό λεξιλόγιο η εθνικώς επικινδυνωδέστατη ονομασία "Νέες Χώρες" όπως και η ταυτόχρονη μνημόνευση από την πλευρά των μητροπολιτών τους της Ιεράς συνόδου της ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ Εκκλησίας της Ελλάδος και του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Είναι αδιανόητο οι εν λόγω ιεράρχες να μετέχουν των διοικητικών οργάνων (ΔΙΣ και ΙΣΙ) της ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ Εκκλησίας της Ελλάδος, την οποία και εκπροσωπούν και να "ανήκουν πνευματικώς" στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ευτελίζοντας κάθε έννοια και πραγματικότητα της αυτοκεφαλίας και διακυβεύοντας και υπονομεύοντας την πανορθόδοξη ενότητα. Στέκει κάτι τέτοιο ιεροκανονικά;
Επιπροσθέτως, ως πότε το πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως θα προσφωνείται, μονάχα αυτό, ως "οικουμενικό"; Από πότε η οικουμενικότητα αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό και ουσιώδες γνώρισμα μιας μονάχα τοπικής Εκκλησίας; Δεν είναι από τη φύση της οικουμενική σύμπασα η Ορθόδοξος Εκκλησία και κατ ακολουθίαν και κάθε τοπική τοιαύτη;
Αντί οι εν Βοσπόρω κατοικοεδρεύοντες να συλλογισθούν τα άχρι τούδε διαπραχθέντα υπ΄ αυτών εγκλήματα, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, στον τομέα των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών σχέσεων που τόσο μα τόσο έβλαψαν και σκανδάλισαν και τορπίλισαν την πανορθόδοξη ενότητα, να μετανοήσουν γι αυτά, να εκζητήσουν τη συγγνώμη του πληρώματος της Εκκλησίας και να ανακρούσουν πρύμνα, μεταβάλλοντας άρδην γραμμή πλεύσεως, εκείνοι αλληθωρίζουν σε… πρωτεία και δικαιοδοσίες επικαλούμενοι, μάλιστα, προς ενίσχυση και εδραίωση της στρεβλής συλλογιστικής και πρακτικής τους, τους Θείους και Ιερούς κανόνες! Αντί για αναστροφή πορείας εμμονή στον ηγεμονισμό και την απολυταρχία!
Ταλαίπωρο πατριαρχείο, πώς σε κατάντησαν κάποιοι από την εποχή του Αθηναγόρα και εντεύθεν!