Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ
Πλήθος πιστών αδελφών κάθε χρόνο προστρέχουν στον Ιερό Ναό των Νεομαρτύρων για να τιμήσουν τους σύγχρονους αγίους της Εκκλησίας μας, τους Νεομάρτυρες. Θυμάμαι το λόγο του πρωτοσύγκελου π. Νικηφόρου Μανάδη «επιτέλους έφυγε αυτή η λέρα», φράση παλαιά που επανέλαβε πέρσι στον Ιερό Ναό του Αγίου Στεφάνου και της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής λόγω της απελευθέρωσης της πόλεως Πτολεμαΐδας από τον τουρκικό ζυγό.
Ο ιερός ναός των Νεομαρτύρων Πτολεμαΐδας λειτούργησε για πρώτη φορά στις 13 Δεκεμβρίου το 1981 επί του μητροπολίτη Αυγουστίνου Καντιώτη και τα εγκαίνιά του τέλεσε ο ίδιος την 1 Σεπτεμβρίου του 1985. Ένα χρόνο μετά, στις 7 Σεπτεμβρίου 1986 στην Πτολεμαΐδα ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος, θα πει: «Το σημερινό μνημόσυνο – της Μικρασιατικής καταστροφής αλλά και των Νεομαρτύρων της Μικράς Ασίας και του Πόντου - δεν είναι ένα κοινό μνημόσυνο. Δεν γίνεται και δεν ενδιαφέρει μόνο πέντε, δέκα οικογένειες με τους συγγενείς και τους φίλους τους αλλά ενδιαφέρει όλον τον Ελληνικό λαό. Όπου υπάρχει αίσθημα και ένστικτο πατριωτικό. Εκτός αν γίνουμε χαϊβάνια και κτήνη, ανάξιοι να λεγόμαστε Έλληνες και Χριστιανοί»[1].
Πτολεμαΐδα 2017, 31 χρόνια μετά, πλήθος πιστών αδελφών μας δεν θα προστρέξουν όπως κάθε χρόνο στον τόσο αγαπητό Ιερό Ναό των Νεομαρτύρων λόγω της διακοπής του Μνημοσύνου του Ψευδεπισκόπου Θεόκλητου τον οποίο στηρίζει χάρη αγάπης ο αρχιερατικός Εορδαίας και εφημέριος του Ναού ιερομόναχος Αυγουστίνος Αυξωνίδης.
Αν η Μικρασιατική καταστροφή είναι «μια μεγάλη συμφορά του Ελληνισμού για την οποία πρέπει να την θρηνήσουμε», η καταστροφική «Σύνοδος» του Κολυμβαρίου θα γίνει η μεγάλη συμφορά του 21ου αιώνα και η αιτία πτώσης πολλών αδελφών μας μιας και ζούμε στην εποχή όπου πρόκειται να σωθούν από τους εκλεκτούς οι εκλεκτοί!
Ο Σεβάσμιος Μητροπολίτης Αυγουστίνος τον καιρό εκείνο μετά δακρύων έλεγε, «H Μικρασιατική καταστροφή είναι μια μεγάλη συμφορά του Ελληνισμού για την οποία πρέπει να την θρηνήσουμε. Tι πρώτο, τι δεύτερο, τι τρίτο να θυμηθώμεν την ημέρα αυτή. Xιλιάδες, εκατομμύρια είναι οι σφαγιασθέντες ως αρνία από την μάχαιρα των υιόν της Άγαρ. Eπικεφαλής δε, όλων αυτών των μαρτύρων της φυλής μας είναι ο Aμβρόσιος Kυδωνιών, που τον έθαψαν ζωντανό μέσα στον τάφο»[1]…
Αδελφοί, το σημερινό μνημόσυνο της εορτής των Αγίων Νεομαρτύρων (αλλά και μνήμης των Εθνομαρτύρων) ας γίνει αφορμή ώστε να μπει η διαχωριστική γραμμή μεταξύ Ορθοδοξίας και αίρεσης, μεταξύ όλων αυτών που τιμούν τους αγίους εν τω ουρανώ και αυτών που τιμούν τους «αγίους» εν τη γη, δηλαδή τους δήθεν πρώτους της Εκκλησίας μας, τους επισκόπους μας, που αξιώνουν για τον εαυτό τους τον τίτλο εξουσίας «Πατέρας επί της γης»!
Διαβάζοντας για τους Νεομάρτυρες εν σχέσει με τους παλαιούς μάρτυρες βλέπουμε ότι τότε ως διαχωριστική γραμμή μεταξύ των τέθηκε η άλωση της Βασιλεύουσας από των υιόν της Άγαρ. Από τότε και μέχρι σήμερα όσοι υπογράφουν με το αίμα τους τη μαρτυρία της πίστεως και της αγάπης τους προς τον Χριστό ονομάζονται Νεομάρτυρες. Όμως, «Στην εποχή της Τουρκοκρατίας οι Νεομάρτυρες εκτός από τη Χάρη και ευλογία προς τους πιστούς αναπτέρωναν και στήριζαν τις ελπίδες τους. Ήταν η περίτρανη απόδειξη πως όσο δυνατός και αδυσώπητος να ήταν ο κατακτητής δεν μπορούσε με καμία δύναμη να υποδουλώσει τις ψυχές των Ορθοδόξων Ρωμιών!»[2].
Στην εποχή μας τώρα, εποχή της επικράτησης των υιών του Οικουμενισμού, οι αποτειχισμένοι πατέρες μας εκτός από τη Χάρη και ευλογία, προς τους πιστούς που τους συμπαραστέκονται, αναπτερώνουν και στηρίζουν την αγία και μεγάλη ελπίδα που υπαγορεύει ο αψευδής λόγος του Θεού (εν σχέσει με τον Υιό του τον Μονογενή) στον Απόστολο Παύλο! Γράφει προς τους Φιλιππησίους: «ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων [Φιλιπισ. 2,10]. Όταν λοιπόν ο Υιός θα νικήσει και θα υποτάξει τα πάντα κάτω από τους πόδας του (όταν θα νικήσει και την παναίρεση του Οικουμενισμού), τότε και ο ίδιος θα υποταγεί εις τον Πατέρα!... Τότε μόνο και εμείς οι αποτειχισμένοι θα «υποταχτούμε» στον επίσκοπο που – ο Θεός γνωρίζει- υπηρετεί τον Οικουμενισμό με ποικίλους ανέντιμους τρόπους και θέλει να ονομάζεται «πατέρας» με πονηρή έννοια, όπως δηλαδή καλείτε «πατέρας επί της γης» ο Πάπας!
Δυστυχώς, οι επίσκοποί μας πλανώνται και αυτοί όπως και ο Πάπας ως προς την «Υποταγή του Υιού στον Πατέρα» και γίνονται άθελά τους υπέρμαχοι της γνωστής νεοεποχίτικης ιδέας ότι ο Ι.Χ.Θ.Υ.Σ, ο Ιησούς Χριστός , στις μέρες μας «παύει να βασιλεύει»! Για το λόγο αυτό είναι αδύνατο να πείσεις ένα ψευδεπίσκοπο - ψευδοδιδάσκαλο ότι «παύει να βασιλεύει» ο ίδιος όταν αποδέχεται αιρετικές «Συνόδους»! Και είναι πάλι ανόητο το να θέλεις να πείσεις τον επίσκοπό σου να διακόψει το μνημόσυνο του αρχιαιρετικού πατριάρχη Βαρθολομαίου όταν αυτός ο ίδιος δεν είναι πεπεισμένος ότι η καθαίρεση από πατριάρχη που κηρύττει αίρεση είναι το αληθινό ‘’πρωτείο’’ τιμής που τον συγκαταλέγει με τους Νεομάρτυρες…
«Μέχρις ότου» λοιπόν ο επίσκοπος αναγνωρίζει και επικαιροποιεί την ψευδοσύνοδο της Κρήτης - ευτυχώς γι’ αυτόν - ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ, παύει δηλαδή να ακούγεται το όνομά του την ιερότερη στιγμή της Θείας Λειτουργίας, αμήν. Και για να μην θεωρηθεί ότι οι κληρικοί και οι λαϊκοί που ξεσηκωθήκαν εναντίον του πατέρα τους - επισκόπου, ξεσηκώθηκαν με σκοπό να πάρουν την βασιλεία του! ας λάβουμε σοβαρά υπόψη τα παρακάτω που σχετίζονται με την «υποταγή του Υιού στον Πατέρα».
«Ας σημειώσουμε κάτι εδώ που είναι άγνωστο στους πολλούς, επειδή είναι άλλη η αντίληψη η δική μας των συγχρόνων ανθρώπων του 21ου αιώνα και άλλη των ανθρώπων του 1ου μ.Χ. αι. γύρω από τα θέματα του Θεού και της θρησκείας, ας δούμε με περισσότερη προσοχή τα ακόλουθα: «επειδή δε πάλιν έγραφε προς Έλληνας, οι οποίοι είχαν την δοξασία ότι ο Ζευς εσηκώθη εναντίον του πατρός του Κρόνου και επήρεν από αυτόν την βασιλεία, εφοβήθη μήπως υποπτευθούν οι Κορίνθιοι και για τον Υιό ένα τοιούτο, ότι δηλαδή εσηκώθη εναντίον του Πατρός Του, δια τούτο ακολούθως λέγει ότι όλα υπετάχθησαν εις τον Υιό έξω μόνον από τον Πατέρα, διότι ο Πατήρ μάλλον υπέταξε εις τον Υιό όλα τα άλλα». (…)Έτσι, έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους ότι, όταν ο Υιός θα νικήσει και θα υποτάξει τα πάντα κάτω από τους πόδας του, τότε και ο ίδιος θα υποταγεί εις τον Πατέρα, για να αφαιρέσει έτσι οποιαδήποτε υπόνοια είχαν οι Κορίνθιοι ότι θα μπορούσε ο Υιός να είναι διαφορετικής φύσεως, διαφορετικής ουσίας, αλλά και βουλήσεως από τον Πατέρα. Βλέπουμε να χρησιμοποιεί αυτόν τον έντονο τρόπο εκφράσεως, να χρησιμοποιεί τη λέξη «υποταγή». Ας σημειώσουμε όμως ότι, η υποταγή αυτή είναι σωτηριώδης προς τους υποτασσομένους κατά τον Νύσσης Γρηγόριο που λέγει: «σαφώς επ’ αυτών η σωτηρία τω ονόματι της υποταγής ερμηνεύεται» «Μιχάλης Μαυροφοράκης» [3]
Αδελφοί, η υποταγή στην προσταγή του επονομαζόμενου 15ου Ιερού κανόνα της ΑΒ επί Μ. Φωτίου είναι επί των ημερών μας σωτηριώδης και τα όσα αναφέραμε ενδιαφέρουν όλον τον Ελληνικό λαό, όλες τις ψυχές των Ορθοδόξων Ρωμιών, αμήν.
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης, Εκπαιδευτικός
Πτολεμαΐδα 10 Σεπτεμβρίου 2017