«Κβαντική Ορθοδοξία»
10/10/2017
Ιωάννης Μακαρούνης
Εμπνευσμένος από ένα πολύ ωραίο ντοκιμαντέρ με τίτλο «The Illusion of Time» (η ψευδαίσθηση του χρόνου), μοιράζομαι μαζί σας κάποιες σκέψεις που ελπίζω να βρείτε πολύ ενδιαφέρουσες.
Με τις πολύ περιορισμένες υλικές μας αισθήσεις και την πολύ περιορισμένη μας διανόηση, οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο γραμμικά, σαν ένα ποτάμι που πάει από το ένα σημείο (στιγμή) στο επόμενο, με σταθερή και όχι αυξομειούμενη ταχύτητα (δευτερόλεπτα), χωρίς δυνατότητα παύσης ή επιστροφής προς τα πίσω, και με μόνο μια κατεύθυνση, προς τα εμπρός (μέλλον).
Σύμφωνα με την κβαντική φυσική όμως, αυτή η αντίληψη του χρόνου περιγράφει πώς εμείς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο, και όχι πώς πραγματικά είναι ο χρόνος....
[ΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΕΔΩ:http://www.katanixis.gr/2017/10/blog-post_602.html#more]
Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΔΩ: (...) Είναι λοιπόν εκπληκτικό το πόσα μεταφυσικά πράγματα μπορούν να ερμηνευθούν από την θετική επιστήμη της κβαντικής φυσικής. Άλλωστε, τόσο οι φυσικοί νόμοι της «φρατζόλας» μας, όσο και η άγνωστη διάσταση της Βασιλείας του Θεού, είναι και τα δυο δημιουργήματα του ενός και μοναδικού Ζώντος Αγίου Τριαδικού Θεού. Δεν θα έπρεπε ούτε να μας εκπλήσσει, ούτε να μας φοβίζει η μεταξύ των σχέση. Αρκεί να μην γινόμαστε ολιγόπιστοι σε όσα δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε, και να μην κάνουμε σκοπό της ζωής την επιστημονική ερμηνεία της Πίστεως. Σκοπός της ζωής είναι η ευλάβεια στην ακρίβεια της Πίστεως, η μετάνοια και η ταπεινότητα.
Και για να το κάνουμε λίγο επίκαιρο, θα περίμενε κανείς ότι οι «Ορθόδοξοι» «Επίσκοποί» μας έχουν πλήρη επίγνωση ότι ζουν μέσα σε ένα προσωρινό κουτάκι. Θα περίμενε κανείς να έχουν απόλυτη πίστη στην ύπαρξη της ζωής έξω από το κουτάκι. Θα περίμενε κανείς να έχουν απόλυτη πίστη στην Ημέρα της Κρίσεως. Θα περίμενε κανείς να έχουν υποδειγματική ευλάβεια απέναντι στον Θεό, ώστε να μην τους αγγίζει η κενοδοξία, και να είναι ανένδοτοι φύλακες της Πίστεως. Όλα αυτά όμως έχουν ως προϋπόθεση την ακλόνητη πίστη. Όταν παύεις να πιστεύεις ότι ζεις σε κουτάκι, τότε πιστεύεις μόνο στον κόσμο που βλέπεις μέσα σε αυτό. Τότε δίνεις αξία στην ανούσια δόξα, στην εξουσία, στους θρόνους, στις ράβδους, στους επαίνους των ανθρώπων και στις φοβέρες τους...
Και επειδή κάποιοι αδελφοί μας θα σκανδαλισθούν επειδή επανειλημμένως «χρεώνω» την απιστία σε όλους τους αδελφούς μας «Επισκόπους», ας θυμηθούν ότι κανείς αδελφός μας «Επίσκοπος» εδώ και 115 χρόνια Οικουμενισμού και αιρετικών βλασφημιών, δεν έχει καταδικάσει ή και αφορίσει θεραπευτικά άλλον «Επίσκοπο» για τις βλασφημίες του. Και αν έχουν ειπωθεί ανήκουστες βλασφημίες από τους «Επισκόπους» μας...
Κανείς δεν έχει αρνηθεί να διανείμει το «Πρός τον Λαό», κανείς δεν έχει βγάλει εγκύκλιο να καταδικάσει την Σύνοδο του Κολυμπαρίου ως ληστρική και αιρετική ψευδο-σύνοδο, κανείς δεν αγωνίζεται για σύγκλιση νέας Συνόδου, και κανείς δεν έχει αντιδράσει δυναμικά και έμπρακτα στους άδικους διωγμούς ομολογητών ιερέων και μοναχών. Ανταυτού, πλην του μακαριστού Μητ. Καντιώτου, σιώπησαν όλοι στον άδικο αφορισμό του Ομολογητού Νικολάου Σωτηρόπουλου. Και ενώ με τον άδικο αφορισμό τον στόλισαν με χρυσαδαμάντινα στεφάνια, οι ίδιοι που σιωπούν μπροστά στην αίρεση είναι χειρότεροι από τον αιρετικό. Αυτή την Αγιοπνευματική αλήθεια παραλάβαμε από τους Αγίους Πατέρες. Δεν είναι έτσι;
Όταν λοιπόν βάζω όλους τους «Επισκόπους» στο ίδιο «τσουβάλι» της απιστίας, το κάνω με τα αδιάσειστα στοιχεία που οι ίδιοι μας παρέχουν. Ας βρεθεί ένας αδελφός μας Επίσκοπος με το ακλόνητο της Πίστεως να καταδικάσει τις βλάσφημες αιρέσεις των Οικουμενιστών «θεολόγων» και «Επισκόπων» και να καλέσει για σύγκλιση νέας Συνόδου, όπου θα καταδικαστεί ο αιρετικός αδελφός μας κ. Βαρθολομαίος και η ψευδοσύνοδος, και εγώ θα γίνω δημοσίως η μεγαλύτερη φωνή υποστήριξής του. Ας μας εξηγήσουν οι αδελφοί μας «Επίσκοποι» γιατί ο μακαριστός Ομολογητής Νικόλαος Σωτηρόπουλος ήταν πιο ασεβής από τον Μητ. Αυστραλίας Στυλιανό, και αντί να αφορίσουν τον Στυλιανό αφόρισαν τον Σωτηρόπουλο. Και όπως αφόρισαν θεραπευτικά τον Σωτηρόπουλο, ας τολμήσουν να αφορίσουν θεραπευτικά τον Μητ. Ζηζιούλα που μιλά για Πρωτεία στην Αγία Τριάδα ή τον Μητ. Μεσσηνίας Χρυσόστομο που παραχωρεί καθαγιασμένο Ιερό Ναό σε αιρετικό, για να τον κάνει πνευματικό αποχωρητήριο με τις αιρετικές ακαθαρσίες του.
Ας βγει ένας Επίσκοπος να κάνει έστω το ελάχιστο αυτονόητο. Να στηρίξει δηλαδή το δίκιο και να πάρει δυναμικά το μέρος όσων είχαν το μέγεθος της ευλαβείας να αποτειχιστούν από την αίρεση. Μόλις βγει ένας τέτοιος Επίσκοπος, τότε με μεγάλη μου χαρά θα αναγνωρίσω πόσο ορθοτομεί με την ομολογία του. Δεν μπορώ όμως να αξιολογήσω κάποιον από το τι θα έκανε, αλλά από το τι κάνει, διότι «ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» (Ματθ. ζ΄ 20).
Και όσοι αδελφοί σκανδαλισθούν ενθυμούμενοι το «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε», ας φέρουν στην θύμισή τους την διευκρίνηση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ότι «Τὸ,¨Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε¨, περὶ βίου ἐστὶν, οὐ περὶ πίστεως». Όπως επίσης και ότι δεν είναι θέμα επιλογής, αλλά εντολή του Θεού το «μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης πίστεως», όπως μας εφιστά ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης. Και ακριβώς επειδή ο αντι-αιρετικός έλεγχος είναι εντολή του Θεού και δεν έχει σχέση με το «Μὴ κρίνετε», ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας εφιστά την προσοχή ότι είναι άθεος εκείνος που σιωπά, και όχι απλώς ασεβής. Γι΄ αυτό και ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας θεωρεί την σιωπή ως άρνηση του Χριστού.
Ας καταλάβουμε όλοι μας ότι σιωπώντας μπροστά στις βλάσφημες αιρεσιολογίες και αιρεσιοπραξίες των αδελφών μας «Επισκόπων» αποτασσόμαστε τον Χριστό. Και όσοι αδελφοί μας επηρεάζονται από τις φοβέρες των «Επισκόπων», ας αναθαρήσουν αναλογιζόμενοι ότι μέσα στο προσωρινό κουτάκι «οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς» (Ρωμ. η΄ 18) και ότι «μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ» (Ματθ. ι΄ 28).
Μετά φόβου Θεού,
ο αμαρτωλός
Ιωάννης Μακαρούνης