«ΠΑΝΤΕΣ ΧΡΗΖΟΜΕΝ ΑΛΛΗΛΩΝ»
Αγαπητοί,
Οι πατέρες υποστηρίζουν πως η λήθη είναι ο δεύτερος κατά σειρά από τους τρεις γίγαντες. Πρώτος και καλύτερος, ο γίγαντας της άγνοιας και τελευταίος αυτός της ραθυμίας.
Α’ Η ΡΑΘΥΜΙΑ
1. Ο Αγ. Μάρκος ο Ασκητής για την ραθυμία λέγει ότι «Αποτελεί μία από τις πολύ μεγάλες παθολογικές καταστάσεις του νου και συγγενεύει πολύ με τις δύο προηγούμενες καταστάσεις, την άγνοια και τη λήθη. Είναι θα λέγαμε, μία τεμπελιά, οκνηρία, αδιαφορία, δυσκινησία… Και αυτής η ρίζα βρίσκεται στην υποδούλωση της ψυχής στις αισθήσεις του σώματος και στον κόσμο των αισθητών. Η ρίζα της βρίσκεται μέσα στην ψυχή, μέσα στον σκοτισμένο μας νου, που χάνει τη θέση της υπεροχής του με την υποδούλωσή του στα υλικά…» (Φιλοκαλία Τόμος Α’ Σελ. 175-176).
2. ΑΝ ο ορισμός της ραθυμίας «Είναι… μία τεμπελιά, οκνηρία, αδιαφορία, δυσκινησία», ο Ιερός Χρυσόστομος μας δίνει τον ορισμό της ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ και μία απάντηση στο ερώτημα «Γιατί λοιπόν οφείλω εγώ να σκέπτομαι…;»!
Λέγει αρχικά πως «Κοινή γνώμη είναι ό,τι γίνεται από όλους αποδεκτό» και δικαιολογεί την γνώμη του βάζοντας για αρχή το όνομα του μεγάλου νομοθέτη. «Ούτε έπαθε ο Μωϋσής κάτι τέτοιο, το οποίον ήταν φυσικό να πάθουν οι αμελείς και αδιάφοροι, οι οποίοι, όταν ιδούν πολλούς να επιδεικνύουν συμφωνία στο ίδιο πράγμα, προβάλλοντας αυτήν σαν αφορμή και πρόσχημα της δικής τους αδιαφορίας, λένε: Γιατί λοιπόν οφείλω εγώ να σκέπτομαι, αντίθετα προς όλους αυτούς, κάτι το παράξενο και νέο και να εναντιώνομαι σε τόσο πλήθος και εναντίον τόσου λαού να αναλαμβάνω πόλεμο; Μήπως εγώ είμαι δικαιότερος και περισσότερο ενάρετος από αυτούς; Ποιά ανάγκη έχω για μια τόσο μεγάλη αποστροφή; Ποιά η ωφέλειά μου από τόσο μεγάλο μίσος; Τίποτε από τα ανώφελα αυτά δεν σκέφτηκε, ούτε διανοήθηκε ο ενάρετος (Μωϋσής). Αλλά πάλιν εξεπλήρωνε εκ των προτέρων εκείνο που είπε ο προφήτης, ότι δηλαδή «είναι ανώτερος ο ένας που εκτελεί το θέλημα του Θεού, παρά αμέτρητοι παράνομοι» (Σοφ. Σειρ. 16,3 /Εις Γεν., ομιλ. ΚΒ’, 1, ΕΠΕ 2, 646-648- MG 53, 186)…
3. Ένα χρόνο μετά την ψευδοσύνοδο της Κρήτης ο λαός του Θεού λόγω «υποδούλωσης» της ψυχής στις αισθήσεις του σώματος και στον κόσμο των αισθητών γίνεται αυτός ο ίδιος γίγαντας που πάνω στους ώμους του σηκώνει τους παράνομους νόμους και τα ψηφίσματα της Κρήτης και υποστηρίζει τους ψευδοποιμένες μας και τον Οικουμενισμό, που ορίζεται ως ο πρόδρομος του αντιχρίστου (αν και το «σφράγισμα» με το 666 είναι τόσο κοντά μας)!
Β΄ Η ΑΓΝΟΙΑ
1.Η άγνοια, είναι «η μητέρα όλων των κακών» και το πρώτο από τα «υποστυλώματα των δαιμόνων, μέσω των οποίων επιστρέφουν τα λοιπά πάθη της κακίας και ενεργούν και ζουν και δυναμώνουν στις ψυχές των αμαθών και φιλήδονων». Ο Αγ. Μάρκος ο Ασκητής τονίζει πως η «άγνοια είναι η αρχηγικοτάτη των παθών» και μας κάνει γνωστό ότι «Από στενή θρησκευτική έννοια (άγνοια) σημαίνει την μη γνώσι των θρησκευτικών αληθειών, των καθηκόντων του ανθρώπου προς τον Θεό και γενικά σημαίνει την μη γνώση των βασικών αληθειών της πίστεως. Έτσι η άγνοια είναι συνώνυμη με την αγνωσία. Στους νηπτικούς πατέρες συναντάμε τις δύο λέξεις εναλλάξ. Ακόμη σημαίνει μία ζωή που δεν έχει ως βάση τη χριστιανική διδασκαλία αλλά είναι αντίθετη με τον Ευαγγελικό νόμο» (Φιλοκαλία Τόμος Α’ Σελ. 175-176).Ο λόγος τέλος του Αγ. Μάρκου του Ασκητή είναι πολύ παρήγορος. Λέγει:«Στην Καινή Διαθήκη η άγνοια δεν θεωρείται ως βασική αμαρτία. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος τονίζει στους Αθηναίους, ότι ο Θεός παραβλέπει τους χρόνους της αγνοίας»,
2. Ο Αρχιμ. Γεώργιος Ι. Δημόπουλος προς τους αναγνώστες του βιβλίου του με τίτλο ‘’Ο ΦΩΣΤΗΡ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ’’ γράφει: «Δια να εννοήσωμεν καλύτερα τον κίνδυνον, που διέτρεχεν η Εκκλησία εκ των αιρετικών αυτών δοξασιών, πρέπει να ενθυμηθώμεν, ότι αι αιρεσιάρχαι και οι οπαδοί των δεν παρουσιάζοντο ως εχθροί της πίστεως αλλά ως ενδιαφερόμενοι να επικρατήση η ορθή πίστις, την οποίαν όμως τόσον οικτρώς παρεμόρφωναν, και ότι ανέπτυσσαν επιχειρήματα υπέρ των θέσεών των, το σφαλερόν των οποίων δεν ήσαν όλοι εις θέσιν να αντιληφθούν, και δι' αυτό πλείστοι παρεσύροντο εις αυτάς … Από αυτά εννοούμεν πόσον η πίστις είχεν ανάγκην γενναίων υπερμάχων και υπερασπιστών και πόσον μεγάλη θα είναι η συμβολή του Βασιλείου εις την επικράτησιν της ορθής πίστεως».
3.Ο Ιερός Χρυσόστομος πάλι θα μας πει ότι «Για δύο λόγους ή μάλλον για τρεις δεν είναι ακριβής η κρίση μας». «Ο δεύτερος λόγος – λέγει - είναι ότι τα περισσότερα από όσα συμβαίνουν, μας διαφεύγουν και μένουν κρυφά» (ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ, ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ Σελ. 414).
4. «Έλεγαν μερικοί για τον αββά Αντώνιον, ότι έχει γίνει Πνευματοφόρος, αλλά δεν ήθελε να μιλή στους ανθρώπους (γιατί τους λυπόταν). Δεν διεκήρυττε τα γινόμενα στον κόσμο και όσα έμελλαν να επέλθουν…>> (ΒΙΒΛΙΟΝ: Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008 σελ. 172).
Γ’ Η ΛΗΘΗ
1.Το δεύτερο πάθος κατά σειρά, ο δεύτερος γίγαντας και αντίπαλος της πνευματικής μας ζωής, είναι η λήθη.«Η λήθη είναι στενά συνδεδεμένη με τη μνήμη. Ο άνθρωπος κινείται ανάμεσα στη μνήμη και τη λήθη. Θα ήταν τρομερό βάρος στον άνθρωπο αν θυμόταν τα όσα έζησε και όλα όσα έχουν συμβεί μέσα του. Η λήθη, η λησμοσύνη δηλαδή, αλαφρώνει τον ψυχικό οργανισμό από το πιεστικό βάρος της μνήμης πραγμάτων που δεν χρειάζεται τώρα να τα θυμάται κάποιος. Από την άλλη άποψη, η λησμοσύνη αποτελεί αδυναμία που μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες για τον άνθρωπο, ιδιαίτερα όμως για την πνευματική του ζωή και τη σχέση του με τον Θεό….Δυναμώνει ανάλογα με την αμέλειά μας. «Μη λες, τι να κάνω; Έρχεται η λήθη χωρίς να το θέλω. Έρχεται, διότι όταν είχες στη μνήμη σου το χρέος σου, το παραμέλησες και δεν το λογάριασες», τονίζει ο όσιος Μάρκος ο Ασκητής».
2. «Η λήθη είναι πιο ισχυρή από όλους τους λογισμούς και από αυτήν προέρχονται όλα τα πονηρά και ό,τι κάνει ο άνθρωπος το γκρεμίζει αυτή αμέσως» λέγει ο Αββάς Ησαΐας ο αναχωρητής, και ένας σύγχρονος θεολόγος θα πει: «Λησμοσύνη σημαίνει όχι απλώς να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε τον Θεό αλλά να ξεκολλήσουμε από Αυτόν σαν ζωή, να πάψουμε να ζούμε με Αυτόν και μέσα σε Αυτόν…».
3. Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Θεόκλητος οχτώ χρόνια πριν την ονομαζομένη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» είπε: «Τρεις φοβερές αιρέσεις λυµαίνονται στην εποχή µας την Ορθόδοξο Εκκλησία του Χριστού: Ο Παπισµός, ο Προτεσταντισµός, και η παναίρεσις του Οικουµενισµού » (Από την Εγκύκλιο της Κυριακής της Ὀρθοδοξίας του 2008)…
Αδελφοί,
Επειδή «ο άνθρωπος κινείται ανάμεσα στη μνήμη και τη λήθη», θα επαναλάβουμε ολίγα ρητά του Οικουμενικού Πατριάρχη μας και ένα μόνο του Ελπιδοφόρου επισκόπου Προύσης, μιας και οι οπαδοί του Οικουμενισμού πείθουν τον λαό του Θεού ότι τόσο η «Σύνοδος» της Κρήτης είναι "Αγία και Μεγάλη" όσο και οι ολίγοι πανεπιστημιακοί διοργανωτές αυτής ότι είναι αθώες περιστερές που τιμούν και δεν προσβάλλουν το Πνεύμα της Αληθείας! Εφόσον αυτοί που υποστηρίζουν τον Οικουμενισμό επιλέγουν σταθερά να ομιλούν περί "αγάπης" εμείς αναγκαστικά θα προσλάβουμε και την αληθινή αγάπη και την αλήθεια! Όπως διαβάσαμε: ΑΝΤΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ «ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»
Α’. ‘’Ο κ. Βαρθολομαίος έχει επισκεφθεί δύο φορές το σπίτι - μουσείο του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, υπογράφοντας με θερμά λόγια το βιβλίο επισκεπτών! Την τελευταία φορά, μάλιστα, έγραψε: «Ευχόμενοι, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του[!;], ικετεύουμε τον Μεγαλοδύναμο, οι μεταρρυθμίσεις του να ζουν για πάντα και ο λόγος του, όσο περνάει ο χρόνος, να γίνεται πραγματικότητα. Με τις ευλογίες μας»’’[1].
Β’. ‘’Το 1991, επισκεπτόμενος μια περιοχή της Τουρκίας, δήλωσε ότι «οι δύο λαοί ― ελληνικός και τουρκικός ― ζούσαν αρμονικά για 400 χρόνια, μέχρι τη στιγμή που κάτι ξυπόλυτοι ξεσηκώθηκαν το 1821»’’.Επίσης ‘’τo 2008, ο κ. Βαρθολομαίος είχε δηλώσει, μετά τη συνάντησή του με αμερικανό πρεσβευτή, ότι «το Πατριαρχείο και οι Η.Π.Α. υπηρετούν τις ίδιες αξίες και ιδανικά!», ΚΑΙ ‘’Στην πρόσφατη, δήθεν, «Μεγάλη και Αγία Σύνοδο», που έγινε στην Κρήτη, ο Πατριάρχης είχε ως σύμβουλο μια…πράκτορα της CIA, κάποια κυρία Ελισάβετ Προδρόμου!’’[1]…
ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
Α’. ‘’Τον περασμένο μήνα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε Ορθόδοξη Ακολουθία σε… Ευαγγελικό Ναό[ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗΜΟ!] στη Στουτγάρδη της Γερμανίας! (Υπ’ όψιν, ότι η Στουτγάρδη διαθέτει και ορθόδοξους Ναούς!) Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ: «Ο Πατριάρχης παραιτήθηκε του δικαιώματος να αναρτηθούν εικόνες στον ναό, για να μην …προσβάλλει τους αιρετικούς, (οι οποίοι, ως γνωστόν, είναι Εικονομάχοι. Στο βίντεο φαίνεται ότι δεν υπάρχουν εικόνες) και δεύτερον το Ευαγγέλιο το τοποθέτησαν πάνω σε μια μη καθαγιασμένη τράπεζα!»(15). Μάλιστα στην ομιλία του αποκάλεσε τους Προτεστάντες «Χριστιανικές Εκκλησίες» και τόνισε ότι θα πρέπει να συνεργαστούμε μαζί τους για να δώσουμε στον κόσμο «κοινή χριστιανική Ομολογία»! Τέλος, εγκωμίασε τον αιρεσιάρχη του Προτεσταντισμού Μαρτίνο Λούθηρο! Βαρύτατες προσβολές προς την 7ηΟικουμενική Σύνοδο που καταδίκασε τους εικονομάχους!’’,
Β’. ‘’ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν αναγνωρίζει την 4η Οικουμενική Σύνοδο που καταδίκασε τον Μονοφυσιτισμό! Υπ’ όψιν, ότι την καταδίκη κατά της αίρεσης αυτής την ανανέωσαν και την επιβεβαίωσαν και οι δύο επόμενες Οικουμενικές Σύνοδοι, η 5η και η 6η! Ωστόσο, τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι Οικουμενιστές, θεωρούν ότι οι Άγιοι Πατέρες «παρεξήγησαν»…, δήθεν, τους Μονοφυσίτες και τους θεωρούν πλέον καθ’ όλα «Ορθοδόξους»! Συμπροσεύχονται κανονικά μαζί τους, συνυπογράφουν κοινά κείμενα, κ.λ.π. Μάλιστα δεν τους ονομάζουν πλέον«αιρετικούς Μονοφυσίτες» ή «Αντιχαλκηδονίους» (Επειδή δεν αποδέχονται την Δ΄ Οικουμενική που έγινε στη Χαλκηδόνα) αλλά τους αποκαλούν «Ορθόδοξες αρχαίες Ανατολικές Εκκλησίες»!... Εκτός όμως από το θαύμα της Αγίας Ευφημίας[11 Ιουλίου], αποστομωτική απάντηση κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη και των άλλων Οικουμενιστών που αποδέχονται τους Μονοφυσίτες, δίδει ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο οποίος είπε: «Τούς αἱρεσιάρχες τῶν Ἀντιχαλκηδονίων - Μονοφυσιτών τόσοι ἅγιοι Πατέρες πού εἶχαν θεῖο φωτισμό καί ἦταν σύγχρονοί τους “δέν τούς κατάλαβαν καί τούς παρεξήγησαν”, καί ἐρχόμαστε ἐμεῖς μετά ἀπό τόσους αἰῶνες νά διορθώσουμε τούς ἁγίους Πατέρες; Ἀλλά καί τό θαῦμα τῆς ἁγίας Εὐφημίας δέν τό ὑπολογίζουν; Καί αὐτή “παρεξήγησε” τόν τόμο τῶν αἱρετικῶν; Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι καράβι τοῦ κάθε ἐπισκόπου νά κάνει ὅ,τι θέλει»…’’.
Γ΄. Σε μήνυμα που έστειλε το 2001 ο κ. Βαρθολομαίος σε μια Παγκόσμια Διάσκεψη που έγινε στη Νότια Αφρική, «ακύρωσε» την εντολή της Ιεραποστολής που έδωσε στους Αποστόλους ο Χριστός! Υποστήριξε ότι: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν επιδιώκει να πείσει τους άλλους για μια συγκεκριμένη αντίληψη της αλήθειας ή της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει να τους μεταστρέψει προς ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψεως»!...’’
Δ’. ‘’Τα ίδια είπε και σε μία διαθρησκειακή συνάντηση που έγινε το ίδιο έτος, το 2001, στις Βρυξέλλες. Υποστήριξε ότι πρέπει να αφήσουμε ελεύθερους τους ανθρώπους να διαλέξουν με ποιά θρησκεία θα συναντήσουν τον Θεό: Με τον Χριστιανισμό, με τον Μουσουλμανισμό ή με τον Ιουδαϊσμό! Παλαιότερα, το 1994, σε ομιλία του στην Ιταλία είχε πει ότι θα πρέπει «και με τους Ινδουιστές, τους Βουδιστές και τους Κομφουκιανιστές να είμαστε ενωμένοι στο πνεύμα του ενός Θεού»!...’’
Ε΄. ‘’ το 1998, στη θρονική εορτή του Πατριαρχείου (εορτή του Αγίου Ανδρέα). Προσφωνώντας την Ρωμαιοκαθολική αντιπροσωπεία, είπε ότι οι Άγιοι που αντιτάχθηκαν στον Παπισμό πλανήθηκαν από τον Σατανά και πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό γι’ αυτούς για να…τους ελεήσει!(http://anti-
ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΥΣΗΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ
‘’ Ο Μητροπολίτης Προύσης είναι ο εισηγητής μιας νέας αίρεσης στην Εκκλησία μας: Σε ομιλία του στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Αμερικής, το 2009, υποστήριξε ότι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε Πρωτείο και στην Ορθόδοξη Εκκλησία και μάλιστα, με περισσή θρασύτητα, άφησε να εννοηθεί, ότι όποιος δεν το δέχεται αυτό είναι αιρετικός (4)! H πλάνη αυτή έχει αποδοκιμασθεί από πολλούς Αγίους (5) αλλά και από τον ίδιο το Μητροπολίτη μας (τον Φλωρίνης Θεόκλητο), ο οποίος τόνισε κατηγορηματικά ότι: «Ουδέποτε η Εκκλησία του Χριστού δέχθηκε έναν επίσκοπο ανώτερο των άλλων. Κατά τη διάρκεια των οκτώ πρώτων αιώνων [πριν από το Σχίσμα] ο Πάπας ήταν πρώτος μεταξύ ίσων. Είχε πρωτείο τιµής, δεν είχε κανένα πρωτείο εξουσίας» [2]
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Υ.Γ.
Επειδή «Η άγνοια είναι η αρχηγικοτάτη των παθών» (Αγ. Μάρκος ο Ασκητής), ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ (ΛΟΙΠΟΝ) ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ ΑΛΛΑ ΤΩΝ ΕΝΑΡΕΤΩΝ «Το πλήθος – λέγει ο ιερός Χρυσόστομος – ποτέ δεν είναι άξιο εμπιστοσύνης»! «Εκείνο που έχει αξία δεν είναι το μεγάλο πλήθος των ανθρώπων αλλά η γνησιότητα της αρετής τους. Ο κόσμος αποτελείται από μυριάδες ανθρώπους αλλά δεν είναι μυριάδες όταν δεν μπορούν να εξισωθούν ως προς την αρετή ούτε με τον ένα ενάρετο. «Είναι προτιμότερος ένας, που εκτελεί το θέλημα του Κυρίου, παρά αμέτρητοι παράνομοι» (Σοφ. Σειρ. 16,3)… Αυτοί, όχι μόνον δεν προσφέρουν καμιά υπηρεσία αλλά εμποδίζουν και εκείνους που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Το ίδιο θα μπορούσε να ιδεί κανείς και σε πλοίο. Είναι προτιμότεροι δύο έμπειροι ναύτες, παρά αμέτρητοι ναύτες χωρίς πείρα, γιατί αυτοί είναι δυνατόν και να βυθίσουν το πλοίο…» (Εις Πράξ., ομιλ. ΚΔ’, 3, ΕΠΕ 16Α 30-32- MG 60, 189).
Εν τέλει «Πάντες χρήζομεν αλλήλων» (Ιερός Χρυσόστομος),
"«Πάντες χρήζομεν αλλήλων», λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Όλοι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Προπάντων στην πνευματική ζωή….. «Αλλήλους συνδιασώσατε», σαλπίζει ο κήρυκας της οικουμένης και του άμβωνα το χρυσό στόμα. Ένα υπέροχο σύνθημα για όλους τους συναγωνιστές, που αλύγιστοι, «εδραίοι και αμετακίνητοι», στέκονται στην ασάλευτη πέτρα της πίστεως. Βοηθάει ο ένας τον άλλο στη σωτηρία. Μακάριοι όσοι απ’ τη ματαιότητα και τη γοητεία του «νυν αιώνος» δεν παρασύρονται… "(ΜΙΧΑΗΛ Ε. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, «ΑΙΔΩΣ»)