Πέντε σημεία πλάνης στον λόγο του Χρήστου Γιανναρά
ΠΗΓΗ:https://katihisis.blogspot.gr/2017/10/blog-post_41.html
Χρήστος Γιανναράς
Δυστυχώς ή ευτυχώς μου είναι αδύνατο να δω εντελώς αρνητικά τον Χρήστο Γιανναρά, τον έναν εκ των πέντε δασκάλων μου, που σημάδεψαν τον επιστημονικό μου βίο. Τον εκτιμώ βαθύτατα για την προσφορά του στον ακαδημαϊκό χώρο και στενοχωριέμαι πολύ για τον τρόπο της πλάνης του σε πολλά - σε άλλα είναι εξαιρετικός - και προσεύχομαι για να δει εκεί που τώρα παρά τη διανοητική του ευκολία κοιτάζει.
Η συγκεκριμένη του αναφορά στην οντολογία (στο βίντεο που ακολουθεί) θα ήταν υπέροχη αν απουσίαζαν ή δίδονταν διαφορετικά πέντε (5) σημεία, τα οποία ο ίδιος μέσα στον λόγο του αφελώς τα περνά:
1. Η γνώμη - πίστη του ότι οι πρώτοι (Καππαδόκες Πατέρες) είναι φιλόσοφοι - θεολόγοι - άντε και Πατέρες, που έδωσαν νέα διάσταση στον σπερματικό ελληνικό λόγο. ΛΑΘΟΣ. Ήσαν θεοφόροι μέτοχοι των ακτίστων Θείων ενεργειών.
2. Συγχέει την Θεία ουσία με τη Θεία ενέργεια, πέφτει δηλαδή και πάλι χωρίς να καταλαβαίνει στη λακούβα των σχολαστικών της Δύσης, τους οποίους ο ίδιος κατακρίνει στον χαρακτηριστικό αντιδυτικό πολύ εμπεριστατωμένο λόγο του. Μεταξύ κτιστού και ακτίστου ουδεμία αναλογία και ομοιότης υπάρχει. Η μπανανόφλουδα εδώ, είναι κυρίως, το "ο Θεός αγάπη εστί", άρα βρήκαμε την ουσία, καταλάβαμε τον Θεό. ΛΑΘΟΣ. Είναι μετοχή στην άκτιστη Θεία ενέργεια, στη Θεία Χάρη.
3. Η δυτική εμμονή στη σωτηριολογία του Σταυρού. ΛΑΘΟΣ. Ο Σταυρός είναι το μέσον. Χωρίς Χριστό επάνω, είναι σκέτο ξύλο.
4. Η εμμονή στη σχέση των προσώπων, ακόμη και στην Αγία Τριάδα. ΛΑΘΟΣ. Κατ’ εικόνα άνθρωποι, στο καθ’ ομοίωση πρόσωπα αλλά με αναφορά στην προσωπική υπόσταση του Υιού και Λόγου, ως ακοινώνητη ουσία με τις άλλες δύο υποστάσεις του ενός και αυτού, όντος άκτιστου υπαρκτού, για το οποίο ουδεμία διανοητική αντίληψη έχουμε. Ο Περγάμου έχει κάνει μεγάλη ζημιά. Στο τέλος προσπαθεί βέβαια να το σώσει ή καλύτερα να ερμηνεύσει, πάλι όμως διανοητικά, στο επίπεδο των σχέσεων και της εμπιστοσύνης.
5. Η Εκκλησία είναι άθλημα σχέσεων εμπιστοσύνης. ΛΑΘΟΣ. Η Εκκλησία είναι το θεραπευτήριο από την κατάρα της πτώσης.
Όσο για τις σε άλλες διαλέξεις του - αναφορές του στον έρωτα, αν και είναι εκτός ορθοδόξου πνεύματος δεν φθάνει ευτυχώς στις αθλιότητες του Φάρου.