Το «ΕΝ ΣΤΟΜΑ» της Εκκλησίας και το φαινόμενο της ΔΙΓΛΩΣΣΙΑΣ των Οικουμενιστών [ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΝ]
![Το «ΕΝ ΣΤΟΜΑ» της Εκκλησίας και το φαινόμενο της ΔΙΓΛΩΣΣΙΑΣ των Οικουμενιστών [ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΝ]](https://ptolemaidanews.gr/images/news/a/oktomvris/enstoma.jpg)
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ «Κοινή Ομάδα Εργασίας για Πολιτιστική Συνεργασία μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας και της Αγίας Έδρας»
Α΄. ΟΙ «ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΜΙΑ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ"
Β΄. Η ΟΜΑΔΟΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Αγαπητοί,
Στον μακρύ κατάλογο των ημερών μας με τις ΚΟΙΝΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ, τις κοινές προσευχές, τους καινούς διαλόγους, τις κοινές Λιτανείες Ορθοδόξων με Λατίνους και με εικονοκλάστες Προτεστάντες, τους κοινούς ναούς και τα κοινά θυσιαστήρια, προστέθηκαν οι ονομαζόμενες ΚΟΙΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Μία τέτοια ομάδα που καλείται ως «Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών» έχει ως ΣΚΟΠΟ της την επίτευξη της «ενότητας»!, θαρρείς και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν είναι ΟΛΟΚΛΗΡΗ, δεν είναι η ΜΙΑ ακέραιη ΕΚΚΛΗΣΙΑ αλλά αποδεκατισμένη!, εξαιτίας μάλιστα κάποιων μαθητών και μαθητριών του Κυρίου και Διδασκάλου Χριστού που δεν κατάλαβαν Ορθά τη διδασκαλία Του, 20 αιώνες τώρα! Ποιοί όμως αποτελούν την ομάδα αυτή, ποιά η θέση και ποιός ο ρόλος τού κάθε μέλους ή μέρους της ομάδας; Ποιοί οι «μαθητές» και ποιοί οι «καθηγητές»; Ποιοί είναι οι ΣΤΟΧΟΙ και τα ΜΕΣΑ της και πώς φθάνει στα ασφαλή και ειρηνικά συμπεράσματά της αλλά και στις επίσημες - δημόσιες (και «γυμνή τη κεφαλή») Κοινές Δηλώσεις – Ανακοινώσεις - Παρουσιάσεις της, κ.ο.κ.;
Όπως πληροφορούμαστε από το ιστολόγιο katanixis.gr: «Σε τακτική της συνεδρίαση συνήλθε στις 26 Σεπτεμβρίου 2017 στις εγκαταστάσεις του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών η Κοινή Ομάδα Εργασίας για Πολιτιστική Συνεργασία μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας και της Αγίας Έδρας. Την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας στη συνεδρίαση εκπροσώπησε ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, ο Επίσκοπος Αιγκόργιεφσκ Τύχων, Πρόεδρος του Πατριαρχικού Συμβουλίου Πολιτισμού, ο Επίσκοπος Μπογκορόντσκ Ματθαίος, Υπεύθυνος παροικιών του Πατριαρχείου Μόσχας στην Ιταλία κ.α. Την Αγία Έδρα εκπροσώπησαν ο Καρδινάλιος Κούρτ Κοχ, Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών, ο μονσενιόρ Pasquale Iacobone, στέλεχος του Ποντιφικού Συμβουλίου Πολιτισμού κα.»[1].
Αν και έχει δίκιο ο Ιερός Χρυσόστομος που λέγει ότι Ο ΛΑΟΣ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ, το ερώτημα είναι: Αυτοί που διαμορφώνουν την «Κοινή Γνώμη» και συντρέχουν έτσι στην εκλογή των αναξίων σε ηγετικές θέσεις, πολιτικές και θρησκευτικές, δεν ευθύνονται διπλά;
ΟΜΑΔΟΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ
Μία από τις νέες μεθόδους διδασκαλίας είναι η ονομαζόμενη «Ομαδοσυνεργατική μέθοδος». Οι μαθητές μιας τάξης ενωμένοι αλλά και χωρισμένοι σε μικρές ομάδες μέσα στην τάξη ή έξω από την τάξη, σε συνεργασία με ένα ή περισσότερα τμήματα και σχολεία του εσωτερικού ή του εξωτερικού και με υλικό που συλλέγουν (ενν. οι μαθητές μόνοι τους) από πηγές αποκλειστικά ΚΟΙΝΕΣ και ΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΑΠΟ ΌΛΟΥΣ (αποτέλεσμα σίγουρα κοπιαστικών ΔΙΑΛΟΓΩΝ, ΠΟΙΚΙΛΩΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ, ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ, ΚΟΙΝΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ, και τα όμοια), προχωρούν στην αξιολόγηση των στοιχείων και στην παρουσίαση των συμπερασμάτων τους ενώπιων πρώτα των διδασκάλων τους κι έπειτα σε ευρύτερο αλλά ιδιαίτερο ΚΟΙΝΟ. [Δεν ξεχνώ τον ίδιο πάντα ΣΚΟΠΟ που υπακούει στον κανόνα: ΜΗΝ ΕΞΕΤΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ! ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ , ΝΑ ΧΤΙΖΕΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΖΕΙΣ ΤΕΙΧΗ! ΓΙΝΕ Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ ΤΩΝ «ΔΙΑΦΟΡΩΝ», κ.τ.ο.]… Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ομαδοσυνεργατικής Μεθόδου είναι η διπλή ταυτότητα και ιδιότητα του «μαθητή». Βλέπεις, κέντρο της εκπαίδευσης σήμερα είναι ο «μαθητής» και όχι ο «δάσκαλος»! Η μέθοδος αυτή που ομοιάζει με τη γνωστή μας αλληλοδιδακτική μέθοδο προσδίδει - όπως διαβάζουμε - στον μαθητή δύο ιδιότητες, του μαθητή και του δασκάλου! Ο μαθητής συνδυάζει την ιδιότητα του μαθητή όταν μαθαίνει και την ιδιότητα του δασκάλου όταν διδάσκει κάποιον άλλον συμμαθητή του με ΣΚΟΠΟ τη μεγιστοποίηση της απόδοσης.
Αν και η αλληλοδιδακτική μέθοδος, μας θυμίζει ΚΑΤΟΧΗ - ΕΜΦΥΛΙΟ (δηλ. την μετά της γερμανικής κατοχής περίοδο όπου η έλλειψη δασκάλων στα ελληνικά σχολεία αναπληρώνονταν από «αναπληρωτές» μαθητές όπου οι των μεγαλυτέρων τάξεων δίδασκαν σε μικρότερες τάξεις), το ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολεί σήμερα τους Ορθοδόξους Χριστιανούς είναι: πώς γίνεται ένα σχολείο π.χ Ελληνικό να είναι ταυτόχρονα Ελληνικό και Πολυπολιτισμικό, δηλαδή ο μαθητής να διδάσκεται ότι Θεός είναι «Ο Ένας Τριαδικός Θεός» κ.τ.ο., και όταν έρθει (πιθανόν) η ώρα να διδάξει αυτός ως καθηγητής, να μεταφέρει ΚΑΤ’ ΕΠΙΛΟΓΗΝ του την ΚΟΙΝΗ και επίσημα αποδεκτή θεωρία «ότι όλοι μαζί οι άνθρωποι πιστεύουμε στον Ένα Θεό», κάτι που σύμφωνα με τη διδαχή του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου αποτελεί και πίστη των δαιμονίων; «Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός. καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν» (Επ. Ιακ. 2, 19).
Η Ομαδοσυνεργατική μέθοδος αποτελεί ως γνωστό απάντηση στο παγκόσμιο ερώτημα: «πώς μπορώ να κάνω αυτή τη μεταβίβαση της γνώσης πιο αποτελεσματική στον χώρο του σχολείου;» [2]. Το ερώτημα αυτό απασχολεί βέβαια την παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα η οποία αναζητεί τρόπους «μεταβίβασης» της νέας οικουμενιστικής γνώσης που παράγει καθημερινά ο θρησκευτικός κυρίως Συγκρητισμός, λόγω των αναγκών του νέου πολυπολιτισμικού σχολείου ζωής που δήθεν προέκυψε από τους οικονομικούς μετανάστες και μαζί από τη δραματική μείωση του αριθμού των παιδιών -μαθητών μας.
Το δικό μας πάλι ερώτημα: «Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός;» βρίσκει την ορθή απάντησή του στον παρακάτω λόγο του αγίου Ιακώβου του Δικαίου: «Ας μη γίνεστε πολλοί δάσκαλοι, αδελφοί μου, γιατί ξέρετε ότι μεγαλύτερη καταδίκη θα λάβουμε» (Επ. Ιακ. 3, 1)… Ο Δίκαιος Ιάκωβος μας διδάσκει τα σχετικά με την «αχαλίνωτη γλώσσα» και εν σχέσει με το «ΕΝ ΣΤΟΜΑ» και το φαινόμενο της ΔΙΓΛΩΣΣΙΑΣ σημειώνει: «…. η γλώσσα είναι μικρό μέλος, αλλά καυχιέται μεγάλα πράγματα. Ιδού, πόσο μικρή φωτιά ανάβει και κατακαίει πόσο μεγάλο δάσος! Και η γλώσσα είναι φωτιά. Η γλώσσα καθίσταται ο κόσμος της αδικίας ανάμεσα στα μέλη μας, αυτή που σπιλώνει όλο το σώμα και φλογίζει τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής και φλογίζεται από τη γέεννα. Γιατί κάθε άγρια φύση θηρίων και πτηνών, ερπετών και θαλάσσιων ζώων δαμάζεται και έχει δαμαστεί από τη φύση την ανθρώπινη αλλά τη γλώσσα κανείς από τους ανθρώπους δεν δύναται να τη δαμάσει. Είναι ακατάστατο κακό, γεμάτη από δηλητήριο θανατηφόρο. Με αυτήν ευλογούμε τον Κύριο και Πατέρα και με αυτήν καταριόμαστε τους ανθρώπους που έχουν γίνει καθ’ ομοίωση του Θεού. Από το ίδιο στόμα εξέρχεται ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, αυτά έτσι να γίνονται. Μήπως η πηγή από το ίδιο άνοιγμα αναβρύζει το γλυκό και το πικρό νερό; Μήπως δύναται, αδελφοί μου, η συκιά να κάνει ελιές ή η άμπελος σύκα; Ούτε το αλμυρό δύναται να κάνει γλυκό νερό» (Επ. Ιακ. 3, 5-12). Δεν πρέπει, αδελφοί μου, αυτά έτσι να γίνονται….
Εν τέλει, το συμπέρασμα είναι ότι στους ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ του Π.Σ.Ε και στις «ΚΟΙΝΕΣ» ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, όλοι μαζί οι συμμετέχοντες είναι καλούμενοι ΜΑΘΗΤΕΣ (είτε μαθητές - μαθητές είτε μαθητές - διδάσκαλοι ) και κατ’ ουσίαν ψευδεπίσκοποι και ψευδοδιδάσκαλοι.
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Εκπαιδευτικός, Ιεροψάλτης
Υ.Γ
[ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ:Το «ΕΝ ΣΤΟΜΑ» της Εκκλησίας και το φαινόμενο της ΔΙΓΛΩΣΣΙΑΣ των Οικουμενιστών]