Ένα «ΟΧΙ» ακόμα… Ένα «ΟΧΙ» για τη λευτεριά!
Περίεργος λαός είμαστε οι Έλληνες… Ζούμε για να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Να διαφωνούμε. Να διχαζόμαστε.
Του Νίκου Συρίγου
Κάποιες φορές χωρίς αφορμή. Έτσι από συνήθεια. Για το γαμώτο, που λένε. Για να ξυπνάνε τα αίματα. Όλα αυτά μέχρι να μας πειράξεις… Μέχρι να νιώσουμε ότι απειλείς, τα ιερά και τα όσια μας. Την πατρίδα, την οικογένεια, τη θρησκεία μας. Όσα μας ένωσαν τόσα χρόνια… Όσα θα μας κάνουν ξανά μια γροθιά, όταν χρειαστεί. Όσα πολεμούν οι εχθροί. Αυτοί που βρίσκονται εντός και εκτός των τειχών. Αυτοί που τους ξέρουμε και άλλους που ούτε καν τους φανταζόμαστε.
Αυτούς που περίπου 80 χρόνια μετά το έπος του ’40, ήρθαν να ξαναπάρουν την πατρίδα. Με άλλο τρόπο. Κάποτε ήταν τα όπλα. Τώρα είναι τα μνημόνια. Κάποτε θρηνούσαμε νεκρούς από τις σφαίρες, τώρα από τις τράπεζες…
Όπως αντέξαμε όμως και τότε, θα αντέξουμε και τώρα. Όπως νικήσαμε τότε, θα νικήσουμε και τώρα. Ένα «ΟΧΙ» χρειαζόμαστε. Ένα «ΟΧΙ» είναι αυτό που θα φέρει τη λευτεριά. Και πριν, πρώτα από όλους πρέπει να το πούμε εμείς: Οι Έλληνες. Να το φωνάξει ο καθένας από εμάς, πρώτα στον καθρέφτη του και μετά κάπου εκεί έξω. Στους δρόμους, στις πλατείες, στα σχολειά… Παντού!
Να νιώσει ο καθένας στην ψυχή του πως είναι ξανά έτοιμος να πολεμήσει για την πατρίδα… Να νιώσει ξανά έτοιμος να κρατήσει ψηλά τη σημαία! Τη γαλανόλευκη. Αυτή που κάποιοι, επιμένουν να αποκαλούν «απλά ένα πανί», που θέλουν να καταργήσουν την έπαρση της στα σχολεία, που θέλουν να την εξαφανίσουν…
Να νιώσει ξανά έτοιμος να πει δυνατά το «Πάτερ Ημών», να κάνει τον Σταυρό του χωρίς να κρύβεται, να ντρέπεται μην τον πουν… χριστιανοταλιμπάν!
Να νιώσει ξανά έτοιμος να φωνάξει ότι είναι περήφανος, που έχει φτιάξει μια οικογένεια κανονική… Ένας πατέρας, μια μάνα και τα παιδιά τους… Όπως θέλησε ο Θεός, όπως προστάζει η φύση…
Να νιώσει πανέτοιμος να πει ένα «ΟΧΙ», ένα βροντερό «ΟΧΙ» σε όλα αυτά που βαφτίζονται «πρόοδος» με στόχο να κάνουν την Ελλάδα, όχι απλά Ελλαδιστάν, αλλά… οικόπεδο. Ένα οικόπεδο που θα χωριστεί σε τεμάχια και θα πουληθεί…
Αυτός ο τόπος έβγαζε πάντα πολεμιστές. Ίσως γιατί οι Έλληνες ζουν το άδικο από την κούνια τους! Μαθαίνουν να πολεμούν, να διεκδικούν από την κοιλιά της μάνας τους…
Ελάτε πατριώτες… Ψηλά το κεφάλι! Ένα «ΟΧΙ» απέχει η λευτεριά… Μεγαλώστε τα παιδιά σας με περηφάνια και δύναμη να λένε, να πουν, να φωνάξουν «ΟΧΙ»! Όπως το είπαν οι πρόγονοι μας πριν από χρόνια, εκείνο το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου…