Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΔΙΩΓΜΩΝ
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ. ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ!
ΘΕΜΑ: «ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΑΛΟΝ Η ΟΜΟΝΟΙΑ»
Αγαπητοί,
Με τον όρο «οχυρό» νοείται ένα οχυρωμένο φρούριο ή θέση, απ’ όπου αμύνονται οι αμυνόμενοι. Πριν αναφερθούμε στη σχέση διωγμού και οχυρού καλό είναι με τη δεύτερη λέξη κλειδί (ενν. φρούριο ή θέση) να τονίσουμε τη θέση και τον ρόλο των λαϊκών εν τη Εκκλησία με μία μόνο φράση: «ο υπερασπιστὴς της θρησκείας εστιν αυτὸ το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτὸς ο λαός» (ενν. κλήρος και λαϊκοί).
Για την υπεράσπιση της πατρίδας με ό,τι αυτή συνεπάγεται, οι πρόγονοί μας όρθωσαν και άρμοσαν σε μία γραμμή, γνωστή ως «Γραμμή Μεταξά», 21 οχυρά με σκοπό «να εμποδίσουν τη διέλευση από εχθρικών τμημάτων από σημαντικές οδεύσεις για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα». Μπορεί η «ΓΡΑΜΜΗ ΜΕΤΑΞΑ» να ήταν το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο που έλαβε χώρα στην Ελλάδα τον 20ο αιώνα, μία γραμμή καθαρά«αμυντικού χαρακτήρα που υπάγεται γενικότερα στη στρατιωτική τακτική» αλλά και μία «τέχνη οργάνωσης μιας τοποθεσίας κατά την οποία οι αμυνόμενοι σ΄ αυτή να μπορούν ν΄ ανθίστανται κατά εχθρού συνήθως πολυαριθμότερου», όμως σημαντικό ήταν ότι η ελληνική οχύρωση συναρμολογήθηκε με «την αδάμαστη ψυχή του Έλληνα στρατιώτη» που σε καιρό ιερού πολέμου (αμυντικού πάντα χαρακτήρα), δεν ξεχνά ότι «Πανταχού καλόν η ομόνοια», δηλ. σ’ όλες τις περιπτώσεις η ομόνοια είναι χρήσιμο αγαθό, όπως λέγει και ο ιερός Χρυσόστομος..
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΚΑΙ ΟΧΥΡΑ
Μία μεταφορική ερμηνεία του όρου «οχυρό» σημαίνει «οποιοσδήποτε ή ο,τιδήποτε αντιστέκεται σθεναρά σε κάτι». Παλαιότροπος λοιπόν και λαϊκότροπος ο ελληνικός λαός «όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδὲς τω των Πατέρων αυτού» διά των αποτειχισμένων Πατέρων, έδειξε πανταχού ότι ο Οικουμενισμός και κάθε επιθετικό θηρίο δεν είναι ανίκητο. Οι Έλληνες διεμήνυσαν τον 20ο αιώνα με τα 21 οχυρά για άλλη μια φορά ότι υπάρχει ελπίδα, ότι το Γ΄Ράιχ δεν είναι ανίκητο … αλλά και οι 21 και πλέον ιερείς του Θεού συν τους λαϊκούς που έπαυσαν το μνημόσυνο των επισκόπων τους διακήρυξαν μαζί με την ελπίδα το «ομοειδές» (τον ίδιο δηλαδή τύπο, την ίδια μορφή ή κατασκευή με τους αγίους Πατέρες) με σκοπό να εμποδίσουν την παρέλαση αξιοπρέπειας των οικουμενιστών επισκόπων μας που είναι έτοιμοι να συμπληρώσουν τη δήλωση «αλλαγής φύλου» και «παραλλαγής της θρησκευτικής ταυτότητας» παραδίνοντας τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας στον εχθρό. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος βλέπει ως οχυρά της Εκκλησίας τις ορθόδοξες Μητροπόλεις που μία - μία έπεφταν τω καιρώ εκείνο στην αίρεση του Αρειανισμού αφού φρόντιζαν τόσο οι αιρετικοί όσο και το Παλάτι να αντικαθιστούν τους αληθινούς ποιμένες με τυπολάτρες και σκιερούς δήθεν επισκόπους…
Ο ιερός Χρυσόστομος πάλι βλέπει τις επιστολές του αποστόλου Παύλου ως οχυρά και ονομάζει αυτές ως τα «τείχη των Εκκλησιών» κατασκευασμένα με θεία υλικά ώστε να χρησιμεύσουν αμυντικά ακόμη και σ’ αυτούς που θα ζήσουν τα έσχατα για να πολεμήσουν πάνω από αυτά τον ονομαζόμενο Αντίχριστο επιτυχώς! Όμως, ποια η σχέση της οχυρωμένης πόλεως με τον "αδελφό";
ΟΧΥΡΑ ΚΑΙ ΔΙΩΓΜΟΣ
Όμως, αυτό που μένει είναι να εξετάσουμε αν σε περίοδο διωγμού (ενν. επίθεση εχθρού) οι ιερείς αυτοί κινούνται σε ΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ! Και ποια είναι η γραμμή αυτή; Η ΟΜΟΝΟΙΑ! Δεν αρκεί φίλοι μου να ομιλούμε ‘’για την ακρίβεια’’ των Πατερικών θέσεων αλλά θα πρέπει κυρίως να πράττουμε ‘’με ακρίβεια’’ γιατί ο αγώνας μας κοντεύει να μπει στην τελική ευθεία!… Αυτό λοιπόν που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι: α) «Στην πρώτη περίοδο (1913-1914) η οχύρωση είχε αμυντικό προσανατολισμό με κύριο σκοπό την απόκρουση αιφνιδιαστικής επίθεσης»! Και ακόμη ότι: «Στην πρώτη περίοδο ο αριθμός των οχυρών ήταν 15»… όπως λέμε: «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΑΠΟ 12 - 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017: Την Κυριακή, 15 Οκτωβρίου 2017, θα χοροστατήσει στο (Λουθηρανικό) ναό Hallgrímskirkja, θα παραστεί σε εκδήλωση που διοργανώνει το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών σε συνεργασία με τη Λουθηρανική Εκκλησία της Ισλανδίας και τους τοπικούς εκκλησιαστικούς και πολιτειακούς φορείς…» (http://fanarion.blogspot.gr/
Οχυρό ανέφερα ότι σημαίνει «οποιοσδήποτε ή ο,τιδήποτε αντιστέκεται σθεναρά σε κάτι» και ο Σολομών με την εν Χριστώ σοφία του βλέπει ως «οχυρωμένη πόλη» αλλά και σαν «βασίλειο που είναι ασφαλισμένο με σιδερένιους μοχλούς» τον ΑΔΕΛΦΟ… Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον «Κατά Ιουδαίων» λόγο του καθώς μας οδηγεί στην πηγή της ΔΥΝΑΜΕΩΣ, λέγει: «Τίποτε, όπως είναι φυσικό, δεν εξασθενίζει τόσο, όσο η φιλονικία και η διχόνοια, όπως επίσης τίποτε δεν φέρνει τόση ισχύ και δύναμη, όση η αγάπη και η ομόνοια. Αυτό λοιπόν ακριβώς γνωρίζοντας ο Σολομών έλεγε: : «αδελφός, που βοηθείται από αδελφό, μοιάζει με οχυρωμένη πόλη και με βασίλειο, που είναι ασφαλισμένο με σιδερένιους μοχλούς» (Παροιμ. 18, 19). [Κατά Ιουδαίων, λόγος Γ’ , 1, ΕΠΕ 34, 162- MG 48, 861-862]. Πράγματι, «Πανταχού καλόν η ομόνοια», δηλ. σ’ όλες τις περιπτώσεις η ομόνοια είναι χρήσιμο αγαθό…
Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνούμε ότι η εφαρμογή του 15ου ιερού Κανόνα της ΑΒ δεν σημαίνει είδος μάχης ή είδος νίκης, αλλά κανονική οχυρωματική πράξη και πρακτική που συνδέει το δίκτυο των αποτειχισμένων εν Ομονοία με αμυντικό πάντοτε (ενν. υπομονή) προσανατολισμό και με κύριο σκοπό την απόκρουση αιφνιδιαστικής επίθεσης...
Κλείνω την αναζήτησή μου με έναν τεχνικόν όρο, αυτόν που αφορά τα «ενεργητικά σκέπαστρα» του οχυρού. «Με τον όρο Οχυρό εννοούνταν ένα σύνολο από επιφανειακά και υπόγεια έργα… που συνδέονταν μεταξύ τους με υπόγειες στοές και αποτελούσαν ένα ενιαίο σύνολο. . Σκοπός των οχυρών ήταν να εμποδίσουν τη διέλευση των εχθρικών τμημάτων από σημαντικές οδεύσεις για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Τα επιφανειακά έργα, που ονομάζονται ενεργητικά σκέπαστρα, είχαν προορισμό την προστασία των οργάνων πυρός και μέσων παρατήρησης…» (http://www.roupel.gr/
Αλλά, άξιο απορίας δεν είναι τόσο οι φανερές - δημόσιες διαφωνίες στο αντιοικουμενιστικό χώρο, λόγω του ότι την ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ την διαφεντεύει ο Ιησούς Χριστός (πλέον ότι η ανακοινωτικότητα σε περίοδο πρωτοφανούς διωγμού επιβάλλεται σύμφωνα με το Πνεύμα της Αποκάλυψης και τον λόγο του Ιησού προς τον Ιωάννη "ο βλέπεις γράψον εις βιβλίον"), όσο το να βλέπει κάποιος την ΕΠΙΘΕΣΗ ως λύση την στιγμή που κατέφυγε ή καλύτερα που επέλεξε να μένει μαζί με άλλους αδελφούς οχυρωμένος και ταμπουρωμένος στο χώρο ελευθερίας, ειρήνης και ασφάλειας που μας παρέχει ο 15ος οχυρωματικός Κανόνας για να κρατήσουμε μαζί ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ο καθένας (ενν. την καθαρότητα του νου), μέχρι να έρθει ο καιρός της Ορθοδοξίας, ή ο ίδιος ο Κύριος… [ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ «ΑΔΕΛΦΟΥ» (ενν. αποτειχισμένου)!] ΚΡΑΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ (Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΥΠΟΜΟΝΗΣ) «Τότε θα έλθει ο έσχατος πειρασμός. Και εις αυτόν τον πειρασμόν αγαπητοί μου, απέβλεπε ο Κύριος όταν έλεγε εις τους μαθητάς του στον κήπο της Γεσθημανή, «γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν». Θέλετε να ιδείτε ότι περί αυτού πρόκειται; Τι λέγει προς τον άγγελον (επίσκοπο) της εν Φιλαδελφεία Εκκλησίας; Στην Αποκάλυψη 3,10 έως 11. Λέγει: «ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου, καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού της μελλούσης έρχεσθαι επὶ της οικουμένης όλης, πειράσαι τους κατοικούντας επὶ της γης. έρχομαι ταχύ· κράτει ο έχεις, ίνα μηδεὶς λάβη τον στέφανόν σου». Επειδή ετήρησες λέγει τον λόγον της υπομονής μου, εφύλαξες, γι’ αυτό κι εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει σε ολόκληρη την οικουμένη. Ποιός είναι αυτός ο πειρασμός; Ο πειρασμός του Αντιχρίστου. Κι εγώ λέγει θα σε φυλάξω. Έρχομαι ταχύ, έρχομαι γρήγορα, κράτα αυτό που έχεις. Είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός; ΚΡΑΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος) [http://aktines.blogspot.gr/
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Υ.Γ.
- "Ουχ οράς, ότι πάντες αλλήλων χρήζομεν, ο στρατιώτης του χειροτέχνου, ο χειροτέχνης του εμπόρου, ο έμπορος του γεωργού, ο δούλος του ελευθέρου"...
- "«Πάντες χρήζομεν αλλήλων», λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Όλοι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Προπάντων στην πνευματική ζωή….. «Αλλήλους συνδιασώσατε», σαλπίζει ο κήρυκας της οικουμένης και του άμβωνα το χρυσό στόμα. Ένα υπέροχο σύνθημα για όλους τους συναγωνιστές, που αλύγιστοι, «εδραίοι και αμετακίνητοι», στέκονται στην ασάλευτη πέτρα της πίστεως. Βοηθάει ο ένας τον άλλο στη σωτηρία. Μακάριοι όσοι απ’ τη ματαιότητα και τη γοητεία του «νυν αιώνος» δεν παρασύρονται… "(ΜΙΧΑΗΛ Ε. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, «ΑΙΔΩΣ»)
- Εδώ αξίζει να πούμε πως την περίοδο 1913-1914 «ως δεύτερη τοποθεσία άμυνας» οχυρώθηκε η Καβάλα!