Ανώφελοι λόγοι
«Αλήθεια σας λέω ότι και για ανώφελο λόγο θα απολογηθούν οι άνθρωποι τη μέρα της κρίσης» (Ματθ, 12:36)
Αγαπητοί,
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μιλάει για την απελευθέρωση του ανθρώπινου νου από τα πάθη ώστε να ανυψωθεί προς τον Θεό, να ζήσει μυστικά από εδώ τη μακάρια ζωή και να δεχθεί τον Αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος. Στη διαδρομή του λόγου του, συναντούμε το υψηλό όρος της αγάπης. Πριν να πάρουμε το μονοπάτι για την κατάκτηση της κορυφή αυτής που ακούει στο όνομα αγάπη ο άγιος μάς προειδοποιεί να αποθέσουμε στην άκρη του ανηφορικού δρόμου το βαρύ φορτίο της οργής ως ΑΝΩΦΕΛΟ.
Τονίζει ο άγιος πως «Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή» και με τη φράση του αυτή μας εισάγει στα αμαρτήματα του θυμικού μέρους της ψυχής. Η ψυχή μας, μας λέγει πως έχει τρία μέρη, που είναι ο λογισμός , ο θυμός και η επιθυμία. Συγκεκριμένα για τα αμαρτήματα του θυμικού θα μας πει πως είναι τα εξής: «Η ασπλαχνία, το μίσος, η ασυμπάθεια, η μνησικακία, ο φθόνος, ο φόνος και η συνεχής αυτών και των παρομοίων μελέτη. Η ίαση και η θεραπεία αυτών είναι η φιλανθρωπία, η αγάπη, η πραότητα, η φιλαδελφία, η συμπάθεια, η ανεξικακία και η καλοσύνη»[1].
Αδελφοί, όλον αυτόν τον καιρό (ενν. μετά την ψευδοσύνοδο), από όσα ακούμε να λένε ή να γράφουν οι εν Χριστώ αδελφοί μας εξ αιτίας αυτών που βλέπουν να πράττουν οι εχθροί μας, δηλαδή οι εχθροί του Σωτήρος μας, δηλαδή οι οικουμενιστές, ένα πράγμα μας ανησυχεί: Η οργή προς τον εν Χριστώ αδελφό μας που μάχεται στο πλευρό μας με τις όποιες ελλείψεις του! Ο κανόνας ορίζει ότι και οι πέτρες θα μιλήσουν και οι πρώτοι που σήκωσαν τις πέτρες για να λιθοβολήσουν ανθρώπους πλήρης χάριτος είναι οι θεολόγοι του άλλου καιρού και εννοώ αυτόν που ξέρει κάτι παραπάνω και με οργή ελέγχει τον ταπεινό αδελφό του λόγω του ότι τόλμησε να υπερασπιστεί την πίστη των πατέρων του. Οι αποφάσεις των Συνόδων όπως και οι αποφάσεις του Θεού θα πρέπει με κάθε ακρίβεια να εφαρμόζονται, ακριβώς όπως Εκείνος μας εδίδαξε!
Εκατόν είκοσι χρόνια χωρίζουν την απόφαση του Θεού (να καταστρέψει όλη την ανθρωπότητα πλην του Νώε) από την εκτέλεσή της, όπως και ο χρόνος της βροχής! Λόγω του ότι αυτή δεν γυρίζει πίσω στον ουρανό αλλά πέφτει στη γη, όχι αυτόματα αλλά εξαιτίας της απόστασης - ουρανού και γης - μετά από λίγο… Πού είναι αδελφοί μου η αγάπη μας, του ενός για τον άλλον; Αλλά καλύτερα να πω πως λόγω οργής, η όποια απόστασή μας από τον εν Χριστώ αδελφό μας (ενν. σεβασμός), εκμηδενίζεται και ομοιάζει με την αστραπιαία πτώση του Εωσφόρου από τον ουρανό στη γη. Έτσι λοιπόν από τη μια στιγμή στην άλλη ο αδελφός μου που αγωνιζόταν στο πλευρό μου ονομάζεται «πλανεμένος» και τα όμοια. Κρίμα! Θα ‘θελα να έγραφα τούτες τις γραμμές με λίγο βροχή στα μάτια μου μα δεν…
Με τιμή προς έναν μοναχό της Β. Ελλάδος
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Υ.Γ.
Ο ιερός Χρυσόστομος (κάπου) λέγει: «Ούτε και η Εκκλησία αναγνώριζε την υποχρεωτική και ακριβή τήρηση των καιρών. Άλλα επειδή από την αρχή φάνηκε καλό στους Πατέρες που ήταν διασκορπισμένοι παντού να συνέλθουν και να ορίσουν την ημέρα αυτή (εννοεί του Πάσχα ή αλλιώς της ομαδικής εξόδου μας από τον Οικουμενισμό), η Εκκλησία τιμώντας πάντοτε τη συμφωνία αποδέχθηκε την απόφαση… Διότι δεν αποτελεί έγκλημα να νηστεύουμε αυτή ή την άλλη περίοδο αλλά έγκλημα – και μάλιστα ασυγχώρητο και άξιο καταδίκης και προδοσία μεγάλης τιμωρίας – είναι η διαίρεση της Εκκλησίας, ο διαπληκτισμός, η διασπορά της διχόνοιας…»