Τα μυστήρια της εκκλησίας μας
ΘΕΜΑ: ΤΑ ΑΙΣΘΗΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΑ «ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ»
Αγαπητοί,
Όταν αναφερόμαστε στα άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας, εκείνο που θα πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ο μυστικός τρόπος τέλεσης Αυτών εν σχέσει με τον φανερό τρόπο τους. Η Θεία Χάρη - που μεταδίδουν οι θεοσύστατες αυτές τελετές - είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΑΟΡΑΤΗ. Με το άγιο Βάπτισμα π.χ. μεταδίδεται στο εμβαπτιζόμενο: "(1) Η άφεση όλων των αμαρτιών και (2) Η αναγέννηση, η δικαίωση, η υιοθεσία και η δυνατότητα σωτηρίας". Τα «αισθητά σημεία» πάλι που βλέπουμε ή ακούμε όλοι μας είναι: "(1) Το νερό, (2) Η τριπλή κατάδυση και ανάδυση του εμβαπτιζομένου και (3) Τα "ιερά λόγια" του ιερέα: «Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»..." (Του πρ. Γεωργ. Κουγιουμτζόγλου) [1].
Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ (ΑΛΛΑ ΑΟΡΑΤΗ!)
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει σχετικά πως «έτερα ορώμεν και έτερα πιστεύομεν». Ορισμένα τα βλέπουμε με τα μάτια του σώματος και «έτερα πιστεύομεν», τα βλέπουμε με το μάτι της πίστεως. «Το πάν πίστις εστίν - βροντοφωνάζει ο ιερός Πατήρ - αν αύτη βεβαιώση η καρδία εν ασφαλεία έστηκεν. Άρα πίστις βεβαιοί…»[2]. Δηλαδή, Η πίστη είναι το πάν αν αυτή μας διαβεβαιώσει για κάτι, η καρδιά έχει το αίσθημα της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ! Για την ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ θα πει: «Αυτό είναι πίστη, το να θεωρεί κανείς αυτά που ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ, έστω κι αν δεν είναι ορατά με τα μάτια του σώματος, περισσότερο ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ από εκείνα που φαίνονται και βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας» [2]. Και πάλι, «Πραγματικά αυτό είναι πίστη, το να μη δίνουμε δηλαδή προσοχή σ’ αυτά που βλέπουμε… αλλά να έχουμε ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στη δύναμη εκείνου που έδωσε την υπόσχεση» [2].
ΤΑ «ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ» ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ (ΑΛΛΑ ΟΡΑΤΑ!)
Πριν από πολλά χρόνια ο π. Νικηφόρος Μανάδης μας έλεγε πως η ουσία του Μυστηρίου του Βαπτίσματος βρίσκεται μέσα στα λόγια: «Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Πραγματικά! Διότι τα λόγια αυτά που ακούμε από τα χείλη του ιερέα δεν είναι λόγια δικά του αλλά «λόγια του Κυρίου», λόγια Εκείνου που είπε: «τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν» (Ιωάν.6, 63). Δηλαδή, τα λόγια που λέω εγώ, είναι πνεύμα και είναι ζωή! Εν σχέσει με το Μυστήριο του Βαπτίσματος συνομιλώντας ο Κύριος με τον Φαρισαίο (άγιο) Νικόδημο του είπε: «Εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. 3,5)… Μετά όμως από την Ανάστασή Του με τα λόγια Του αυτά: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». (Ματθ. 28,19), ιδρύει και παραδίδει το Μυστήριο στους Αποστόλους Του. Και αυτοί κάνουν τα λόγια του Κυρίου πράξη με την «κατήχηση» και το «βάπτισμα». Κάνουν πράξη α) την «άφεση όλων των αμαρτιών» και β) «την αναγέννηση, τη δικαίωση, την υιοθεσία και τη δυνατότητα σωτηρίας»!
Αδελφοί, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει πως πρέπει ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ. Δανείζεται εξ αρχής τα λόγια του Προφήτη «Αν δεν πιστέψετε τα λόγια του Κυρίου, δεν θα κατανοήσετε» (Ησ. 7,9) και εξηγεί: « Μη ζητάς, λέγει, πώς και με ποιό τρόπο θα γίνουν αυτά διότι ο Θεός είναι εκείνος που τα πραγματοποιεί και χρειάζεται μόνον η πίστη σου και τότε θα κατανοήσεις τη δύναμη Εκείνου που τα κάνει αυτά» [2].
Εν τέλει θα πιστέψουμε στα ιερά λόγια του ιερέα: «Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» και μαζί στη δύναμη Εκείνου του Παντοδύναμου Θεού που κάνει τα «λόγια του Κυρίου» πράξη ή θα εμπιστευτούμε τα άλλα λόγια του ιερέα: «Εν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, του αρχιεπισκόπου ημών...» που είναι "αισθητά λόγια" και φανερώνουν τον ιστορικά αισθητό και ήδη ορατό κίνδυνο: «του να εκπέση (ενν. ο επίσκοπος) και μετά την χειροτονίαν της αληθείας και να απομακρυνθή εν τη διοικήσει της βασιλικής οδού, την οποίαν προδιαγράφουν οι ιεροί κανόνες»; «Άλλως τε - συνεχίζει ο Π. Τρεμπέλας- αι τόσαι καθαιρέσεις επισκόπων και πρεσβυτέρων επί αιρέσει ή σχίσματι ή άλλαις βαρυτάταις περί την διοίκησιν παρεκτροπαίς, εκ των οποίων βρίθουν τα εκκλησιαστικά χρονικά, επιβεβαιώνουν τούτο κατά τρόπον αποκλείοντα πάσαν αντίρρησιν. Κατ' ατυχή συγκυρίαν πάσαι αι οικουμενικαί σύνοδοι συνήλθον προς κατάκρισιν είτε πρεσβυτέρων (Αρείου, Μακεδονίου, Ευτύχους), είτε επισκόπων και δη πατριαρχών (Νεστορίου, Διοσκόρου, Σεργίου, Ονωρίου, και πλήθους επισκόπων εικονοκλαστών... » [3].
Αδελφοί, αν δεν πιστέψουμε τα λόγια του Κυρίου, ότι δηλαδή ο Θεός είναι εκείνος που πραγματοποιεί τα Μυστήρια εν τη Εκκλησία και όχι ο οικείος επίσκοπος ή ο εικονοκλάστης Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν θα κατανοήσουμε τον μέγα κίνδυνο της παναίρεσης των ημερών μας που είναι ο οικουμενισμός και η επισκοποκεντρική "Εκκλησία" η οποία επιδιώκει την αντικατάσταση των σωστικών λόγων του Κυρίου - κυρίως μέσα στη Θεία Λατρεία - με "λόγια ανθρώπου" που μοιάζουν για ορθόδοξα αλλά δεν...
(Συνεχίζεται)
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Υ.Γ.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ! «Δεν ωφελεί καθόλου το να βρίσκεται κανείς κοντά στον Θεό τυπικά, όταν δεν είναι κοντά Του και με την πίστη» (Εις Ματθ., ομιλ. Ν’, 2, ΕΠΕ 11, 52- MG 58, 506).
[2] «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ» (ΤΟΜΟΣ Γ’ , ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ), Β.Δ. ΧΑΡΩΝΗ- ΟΥΡ. Α. ΛΑΝΑΡΑ, ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΕΡΕΜΕΤΑΚΗ «ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ», ΑΘΗΝΑ 1995, Σελ. 678 -681.
[3]"ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ", Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ, ΕΚΔΟΣΙΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ) "Ο ΣΩΤΗΡ", ΑΘΗΝΑΙ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1976, Σελ. 178.