Άγιοι, ενέχεσθε έναντι των επιγόνων σας, διότι εργαστήκατε πλημμελώς κατά των αιρετικών, επιδοθέντες μετ` αυτών εις αγόνους αντιπαραθέσεις!
Ο Πατριάρχης, απευθυνόμενος στους ανόμως παρευρισκομένους εντός του ορθοδόξου ναού αιρετικούς παπικούς, κατά την εορτή του Αγίου Ανδρέα, είπε: «Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών, όχι διά να επιστρέψωμεν εις τας αγόνους αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, αλλά διά να αναλύσωμεν ομού τα ζητήματα αυτά και να οδηγηθώμεν εις λύσεις, αποδεκτάς εκατέρωθεν». Ο λόγος αυτός, συνδυαζόμενος με παλιότερες δηλώσεις του, προκαλούν το ορθόδοξο αίσθημα και δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία στους πιστούς.
Ο Πατριάρχης είναι ποιμένας, ο οποίος διαχειρίζεται σοβαρά θέματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και, όταν μιλάει γι` αυτά που έχουν σχέση με την πίστη, και τις σχέσεις με τους εκτός της Εκκλησίας, εμείς τα πρόβατά του, τον κοιτάμε στο στόμα με αγωνία, ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό, που το οικουμενιστικό ρεύμα σαρώνει τα πάντα. Δεν μας επιτρέπεται δε να σιωπήσουμε, έστω και με τις ελάχιστες γνώσεις που διαθέτουμε. Διότι, χάριτι Θεού, διαθέτουμε συγχρόνως και ελάχιστο ορθόδοξο κριτήριο, για να εκφράσουμε την αγωνία και την άρνησή μας να συμφωνήσουμε και να δεχτούμε και να εγκολπωθούμε τέτοιους λόγους και με τέτοιες προοπτικές, για το μέλλον της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Δηλαδή, κατά το λόγο του Πατριάρχη, οι άγιοι, οι οποίοι αγωνίστηκαν για την Αλήθεια, με το φωτισμό και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, φεύγοντας από την παρούσα ζωή, άφησαν πίσω τους «εμπόδια»! Άφησαν ως κωλύματα, στην επικοινωνία με τους αιρετικούς, καταφανώς, τους όρους των Αγίων Συνόδων και τις διδασκαλίες τους! Και αυτά τα «εμπόδια» τα άφησαν πίσω τους, διότι δεν ασχολήθηκαν επιμελώς και αγαπητικώς με τα θέματα των αιρέσεων! Έδειξαν αμέλεια ή και άγνοια στο αντιαιρετικό τους έργο και έφυγαν από τη ζωή ως χρεωφειλέτες απέναντι στις επερχόμενες γενεές! Άφησαν πίσω τους ελλείμματα θεολογικά και τώρα ταλαιπωρούν τους «αγίους επιγόνους τους» που, δυστυχώς, πέφτει επάνω τους η μεγάλη ευθύνη, για να δώσουν τις ορθές και ορθόδοξες λύσεις! Τους διέφυγαν πολλές από τις διαφορές με τους αιρετικούς και χρειάζεται τώρα επιμελέστερη ενασχόληση, ανάλυση (sic), για τη λύση τους και την ορθοτόμηση της Αλήθειας! Ήρθε λοιπόν η ώρα!
Τι να πει κανείς; Η Ορθόδοξη Εκκλησία, στην δισχιλιόχρονη πορεία της, δεν είχε κανένα «εμπόδιο», όταν επρόκειτο να συζητήσει με οποιονδήποτε. Ήταν πάντα διάφανη, φωτεινότατη, καθώς η ίδια της είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες. «Εμπόδια» είχαν οι έξωθεν της Εκκλησίας παντός είδους αιρέσεις, την υπερηφάνειά τους και τις κακοδοξίες τους. Γι` αυτό παρέμειναν στην πλάνη τους και μισούσαν και συνεχίζουν να μισούν την Αλήθεια. Είναι δικά τους λοιπόν τα «εμπόδια» και όχι της Εκκλησίας.
Είπε ο Πατριάρχης, πως «θα ασχοληθούν επιμελώς» και δεν θα επιστρέψουν, όπως έκαναν, προφανώς, οι άγιοι, «σε άγονες αντιπαραθέσεις». Δεν θα κάνουν ό,τι έκαναν ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς! Όχι! Αναγνωρίζοντας εκ των προτέρων (de facto) την εκκλησιαστικότητα των αιρετικών, θα αναλύσουν μαζί και «στα ίσα» τα ζητήματα, για να οδηγηθούν σε λύσεις «αποδεκτές εκατέρωθεν». Διότι, προανήγγειλε ο Πατριάρχης: «την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών». Θα γίνει δηλαδή παζάρεμα της Αλήθειας επί ίσοις όροις. Λίγο εσείς, λίγο εμείς και θα τα βρούμε. Δηλαδή, δεν υπάρχει μια Αλήθεια, αποκεκαλυμμένη, πεπιστευμένη, βεβιωμένη, πεπολιτευμένη και άπαξ παραδεδομένη από τις Αγίες Συνόδους και από τους αγίους της Εκκλησίας μας και θα «μαγειρευτεί» μια «μεσοβέζικης» μορφής αλήθεια, μια αλήθεια από στόματα διπλωματών, για να τελειώνουμε.
Δηλαδή, το θέμα είναι να γίνει η ένωση και δεν έχει σημασία πώς θα γίνει. Άρα, δεν μας ενδιαφέρει η Αλήθεια, ο Χριστός ο ίδιος, αλλά αυτός, που οι οικουμενιστές φαντάζονται και κατασκευάζουν με τους πολυμαθείς και πολυσπούδαστους κληρικούς και καθηγητάδες και τον οποίον προπαγανδίζουν, περιερχόμενοι ανά τον κόσμο.
Όταν στην Εκκλησία, υπάρχουν «εμπόδια» για τα θέματα πίστεως, διότι εδώ πρόκειται για τέτοια θέματα και σ` αυτά αναφέρεται ο λόγος του Πατριάρχη, αυτό σημαίνει πως η Εκκλησία μέχρι τώρα είχε έλλειμμα στο σωτηριολογικό της έργο. Πώς μπορούν να σωθούν ψυχές, όταν υπάρχουν «εμπόδια», όταν δεν τους παρέχεται η πλήρης Αλήθεια; Όταν η Κιβωτός, στην οποία βαπτιζόμενοι οι πιστοί, μπαίνουν για να σωθούν, δεν κατέχει όλη την καθαρή Αλήθεια; Ελλιπής και εκκλησιολογικά η Ορθόδοξη Εκκλησία, κατά τα λεγόμενα του Πατριάρχη.
«Εις λύσεις αποδεκτάς εκατέρωθεν», είπε. Φοβερός λόγος! Δηλαδή, θα δοθούν λύσεις με διπλωματικές συναντήσεις για την Αλήθεια. Διότι, οι διπλωμάτες συναντώνται με αυτές τις προϋποθέσεις. Για να ενδώσουν προμελετημένα κατά την διαδικασία και να βρουν λύσεις στα συζητούμενα μεταξύ τους «αποδεκτάς εκατέρωθεν». Η Ορθοδοξία σε τι να ενδώσει, αφού έχει στην αγκαλιά της όλη την αποκαλυφθείσα Αλήθεια; Αυτό που χρειάζεται είναι η μετάνοια και η επιστροφή των αιρετικών. Τίποτε περισσότερο.
Σαφώς την γνωρίζουν την Αλήθεια οι παπικοί και δεν χρειάζονται και πολλή συζήτηση. Αλλά δεν την θέλουν, δεν την αποδέχονται. Και αυτή η μέθοδος των συζητήσεων τους βολεύει, διότι δεν έχουν να χάσουν τίποτε, αλλά μάλλον θα υπερισχύσει το δικό τους θέλημα. Δηλαδή, είναι σαν να τους λέει: και σεις έχετε να μας δώσετε και από μας έχετε να πάρετε και θα τα ταιριάξουμε! Τέτοια ένωση θα είναι, μετά πάσης βεβαιότητος, ό,τι χειρότερο έχει γίνει από αιώνων στην εκκλησιαστική ιστορία. Η, με κάθε σκοπιμότητα και επίγνωση, προδοσία του ποιμνίου από τους ποιμένες του.
Το τέλος εγγύς. Δεν έχουμε να δούμε και να ακούσουμε πολλά ακόμη. Και ποιο θα είναι το τέλος; Αυτό, μόνο Θεός το γνωρίζει! Εμείς οι απλοί Χριστιανοί, προσευχόμαστε με αληθινή αγάπη και αγωνία, για να αλλάξει ο Θεός τα σχέδιά τους.