Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης, Η παγκοσμιοποίηση
Μὴν ἐπιρρίπτουμε εὐθῦνες μόνον στὴν παλιοκατάσταση ποὺ ἦρθε σιγά-σιγὰ ἀπὸ τὸν κόσμο. Καὶ τὰ κακὰ ποὺ προῆλθαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ὀλίγα. Εἶναι ἴσως καὶ περισσότερα καὶ σοβαρότερα. Παρασύρθηκε ἡ Ἐκκλησία σὲ πολλοὺς τομεῖς ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου καὶ ἐγκαινίασε, ἂς πῶ ἄθελά της, πράγματα ποὺ ἀντίκεινται στὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων.
Μὴν ἐπιρρίπτουμε εὐθῦνες μόνον στὴν παλιοκατάσταση ποὺ ἦρθε σιγά-σιγὰ ἀπὸ τὸν κόσμο. Καὶ τὰ κακὰ ποὺ προῆλθαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ὀλίγα. Εἶναι ἴσως καὶ περισσότερα καὶ σοβαρότερα. Παρασύρθηκε ἡ Ἐκκλησία σὲ πολλοὺς τομεῖς ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου καὶ ἐγκαινίασε, ἂς πῶ ἄθελά της, πράγματα ποὺ ἀντίκεινται στὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων.
Οἱ συμπροσευχές, πότε δῶθε καὶ πότε κεῖθε στὸν κόσμο, βάζουν τοὺς ἀνθρώπους σὲ δύσβατους δρόμους καὶ διεστραμμένους. Πρώτη ἡ Ἐκκλησία ἄρχισε νὰ ὑποδεικνύη στὸν κόσμο τὶς συμπροσευχές. Εἶναι ἀλήθεια αὐτό. Ὀρθόδοξοι, βουδιστές, ζωροάστρες, μουσουλμάνοι, καθολικοί, προτεστάντες, ἑβραῖοι, ὁ ἕνας δίπλα στὸν ἄλλον στέκονται σὲ προσευχή! Δὲν τοὺς εἶδα, ἀλλὰ ἔχουμε ντοκουμέντα τὶς φωτογραφίες. Μὲ πόνο ψυχῆς θεωρεῖς καὶ λές: «Αὐτοὶ ἐκεῖ πέρα τί κάνουν; Παίζουν; Τὴν νηπιακὴ ἢ τὴν ἐφηβική τους ἡλικία περνᾶνε; Τί εἴδους λειτουργία εἶναι αὐτή; Τὰ πιστεύω τους διαφέρουν παρασάγγες. Ποῦ βρίσκεται ἑνότητα προσευχῆς; Στὸν πρῶτο ἢ στὸν ἕβδομο οὐρανό;»
Ἔλεγε ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταίους ἀσκητὲς τοῦ Ὄρους σὲ νεαροὺς μοναχούς: «Στὸν ἀέρα συναντῶ τὸν Γέροντά σας τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς». Αὐτῶν τῶν ἑτεροθρήσκων καὶ ἑτεροδόξων ἄραγε ποῦ συναντᾶται ἡ προσευχή τους; Ἀφηνόμαστε σὲ μιὰ προσευχὴ σὰν τοὺς σφουγγαράδες στὴν ἄβυσσο τῆς θαλάσσης. Καὶ ἐμεῖς οἱ μικροὶ καὶ ἐλάχιστοι διερωτώμεθα: «Ποῦ εἶναι τὸ κέντρο τῆς προσευχῆς αὐτῆς; Στὸν σταυρὸ ἢ στὴν ἀνάσταση;»
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπαρχὴ τῆς παγκοσμιοποίησης. Βάζω στὸν μύλο ἀπ᾽ ὅλα τὰ γενήματα, γιὰ νὰ πάρω ζύμη νὰ ζυμώσω ἄρτον ζωῆς! Ποιᾶς ζωῆς; Ἂς μοῦ τὸ ποῦνε, προτοῦ χάσω τὰ μυαλά μου. Ἐγὼ ψάχνω στὸν παράδεισο τὴν θέα τοῦ Θεοῦ. Ὁ μουσουλμάνος, ὁ ζωροάστρης, ὁ βουδιστὴς τί ζητᾶ; Πιλάφι; Ταιριάζει τὸ αἴτημα τοῦ ὀρθοδόξου μὲ τὰ αἰτήματα τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων;
Μύλε, ἀνεμόμυλε, σταμάτα νὰ γυρίζης τὰ πανιά σου. Μὴν ἀλέθης. Δεῖξε ἀγάπη στὸν κόσμο καὶ μὴ σιτίζης τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ ψωμὶ τῆς παγκοσμιοποίησης. Τὰ ἀγκάθια καὶ τὰ τριβόλια, ἂν τὰ ἀλέσης, δὲν θὰ δώσουνε τροφὴ ζωῆς ἀλλὰ θανάτου.
Κύριε, μὴ σταματᾶς νὰ μᾶς ἀγαπᾶς καὶ κατάστρεφε τῆς παγκοσμιοποίησης τὰ κέντρα, ὅπου καὶ νὰ λειτουργοῦνε αὐτά.
Μάννα Ἐκκλησία ὀρθόδοξη, ἡ τρέφουσα καὶ ἀνατρέφουσα καὶ διατηροῦσα τὰ σύμπαντα, μὴ βάζης στὸν μύλο σου τοῦ σατανᾶ τὶς καλλιέργειες. Δῶσε μας ψωμὶ καθάριο, σιταρένιο. Δεῖξε τὸ ἔλεός σου στὰ παιδιά σου καὶ φώτισε τοὺς ταγούς σου νὰ μὴν ἐπιχειροῦν αὐτὰ ποὺ ἐσὺ δὲν δίδαξες, αὐτὰ ποὺ ἐσὺ δὲν ἔδωσες στὸν κόσμο.
Ἂς γίνωνται συμπροσευχὲς στὴν Ἀσίζη καὶ σὲ ὁποιαδήποτε πλατεῖα τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὴν παρουσία ὀρθοδόξων ποιμένων. Ἐμεῖς θέλουμε καὶ ἐκζητοῦμε κάθε μέρα τὴν ἀληθινὴ προσευχή, τὴν ἀληθινὴ συμπροσευχή, κατὰ τὴν ὁποία παρακαλοῦμε ὅλοι μπροστὰ στὴν ἁγία τράπεζα νὰ κατέλθη τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ νὰ κάνη τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ, νὰ τὸ λάβουμε, νὰ τὸ φάγουμε, νὰ τὸ πίουμε, γιὰ νὰ ζωοποιηθοῦμε καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἀποθάνουμε. Οἱ συμπροσευχὲς εἶναι ὁ θάνατος τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Θέλουμε νὰ βλέπουμε συμπροσευχὲς καὶ κοινωνία τοῦ ἁγίου Πνεύματος μπροστὰ στὸ θυσιαστήριο καὶ μόνον μὲ αὐτοὺς ποὺ ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Οἱ ἄλλες συμπροσευχὲς δὲν θὰ μᾶς δώσουν τίποτα. Σύγχυση καὶ ταραχὴ θὰ φέρουν στὴν ψυχή μας. Βαβέλ, Βαβέλ, πάλι στήνεσαι μπροστά μας; Πάλι μᾶς βάζεις νὰ κτίσουμε πύργους;
Σὲ δυσωποῦμε, Κύριε, καὶ παρακαλοῦμε ρῦσαι μας ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς παγκοσμιοποίησης. Ὄχι πιὰ ἐμφανίσεις καὶ ἐπιδείξεις ἄκαρπων προσευχῶν καὶ δεήσεων σὲ θεοὺς ἀλλοτρίους. Ζώντας οἱ ἄνθρωποι μέσα σ᾽ αὐτὴν τὴν σύγχυση καὶ ταραχή, δὲν γνωρίζουν ποῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ποῦ εἶναι τὸ ψέμα. Στὴν Ἀσίζη συμπροσευχή, δῶθε-κεῖθε συμπροσευχές. Λὲς καὶ τὰ θυσιαστήρια μᾶς τὰ γκρέμισε ἡ ἀπιστία καὶ ψάχνουμε τόπους νὰ προσευχηθοῦμε.
Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ μᾶς διαλευκάνη τὶ εἶναι ἡ παγκοσμιοποίηση καὶ πόσα κακὰ φέρνει σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμο. Μὲ πόνο ψυχῆς ἀκοῦς νὰ λένε ὅλοι οἱ ἁπλοῖ καὶ ὅλοι οἱ διεστραμμένοι ἄνθρωποι «Τὸ ἴδιο εἴμαστε». Τὸ ἴδιο εἶναι τὸ κρυστάλλινο ποτήρι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὸ ἴδιο καὶ τὸ μπακιρένιο; Θόλωσε τὸ νερὸ τῆς Ἐκκλησίας, θόλωσαν καὶ τὰ νερὰ τοῦ Γένους. Ποῦ νὰ προστρέξουμε νὰ πιοῦμε καθάριο νερό; Ὅλα εἶναι ἀνάμεικτα, ὅλα εἶναι ταραγμένα. Ἐὰν δὲν τὰ ξεμπερδέψη ἡ Ἐκκλησία, ποιός θὰ τὰ φιλτράρη νὰ μᾶς τὰ δώση; Εἶναι φοβερὸ κακὸ ἡ παγκοσμιοποίηση. Κάποιος ποὺ ξέρει περισσότερα ἂς μᾶς δώση τὴν πραγματικὴ διάσταση τῶν πραγμάτων καὶ ἂς μᾶς βγάλη ἀπὸ τὴν δίνη τῆς φτερωτῆς τοῦ μύλου ποὺ πέσαμε. Μᾶς ἔβρεξε, μᾶς μούλιασε, μᾶς τάραξε.
Κύριε, ταχὺ προκατάλαβε, πρὶν δουλωθῆναι ἡμᾶς. Διῶξε ἀπὸ τοὺς δρόμους ποὺ βαδίζουμε τὸν πανσεξουαλισμό, τὸν παγχριστιανισμό, τὸν μηδενισμὸ καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση.
Μάννα Ἐκκλησία, ἀνασκουμπώσου καὶ ζύμωνε στὴν σκάφη τῆς ζωῆς μόνον καθάριο ἀλεύρι, γιὰ νὰ μᾶς δίνης καθαρὸ ψωμί. Βοήθησέ μας, γιατὶ μπερδεύτηκε τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι, ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, ὁ διάβολος μὲ τὰ ἔργα τοῦ φωτός. Ξόρκισέ τονε, νὰ μὴ ρίχνη στὴν σκάφη τῆς ζωῆς κακὰ θολώματα. Ρῦσαι ἡμᾶς καὶ σῶσον ἡμᾶς ἐν τῇ ἀγαθότητί σου, ἐν τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, ἐν τῇ συμπαθείᾳ σου. Ἀμήν.
Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης.
Ἔλεγε ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταίους ἀσκητὲς τοῦ Ὄρους σὲ νεαροὺς μοναχούς: «Στὸν ἀέρα συναντῶ τὸν Γέροντά σας τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς». Αὐτῶν τῶν ἑτεροθρήσκων καὶ ἑτεροδόξων ἄραγε ποῦ συναντᾶται ἡ προσευχή τους; Ἀφηνόμαστε σὲ μιὰ προσευχὴ σὰν τοὺς σφουγγαράδες στὴν ἄβυσσο τῆς θαλάσσης. Καὶ ἐμεῖς οἱ μικροὶ καὶ ἐλάχιστοι διερωτώμεθα: «Ποῦ εἶναι τὸ κέντρο τῆς προσευχῆς αὐτῆς; Στὸν σταυρὸ ἢ στὴν ἀνάσταση;»
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπαρχὴ τῆς παγκοσμιοποίησης. Βάζω στὸν μύλο ἀπ᾽ ὅλα τὰ γενήματα, γιὰ νὰ πάρω ζύμη νὰ ζυμώσω ἄρτον ζωῆς! Ποιᾶς ζωῆς; Ἂς μοῦ τὸ ποῦνε, προτοῦ χάσω τὰ μυαλά μου. Ἐγὼ ψάχνω στὸν παράδεισο τὴν θέα τοῦ Θεοῦ. Ὁ μουσουλμάνος, ὁ ζωροάστρης, ὁ βουδιστὴς τί ζητᾶ; Πιλάφι; Ταιριάζει τὸ αἴτημα τοῦ ὀρθοδόξου μὲ τὰ αἰτήματα τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων;
Μύλε, ἀνεμόμυλε, σταμάτα νὰ γυρίζης τὰ πανιά σου. Μὴν ἀλέθης. Δεῖξε ἀγάπη στὸν κόσμο καὶ μὴ σιτίζης τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ ψωμὶ τῆς παγκοσμιοποίησης. Τὰ ἀγκάθια καὶ τὰ τριβόλια, ἂν τὰ ἀλέσης, δὲν θὰ δώσουνε τροφὴ ζωῆς ἀλλὰ θανάτου.
Κύριε, μὴ σταματᾶς νὰ μᾶς ἀγαπᾶς καὶ κατάστρεφε τῆς παγκοσμιοποίησης τὰ κέντρα, ὅπου καὶ νὰ λειτουργοῦνε αὐτά.
Μάννα Ἐκκλησία ὀρθόδοξη, ἡ τρέφουσα καὶ ἀνατρέφουσα καὶ διατηροῦσα τὰ σύμπαντα, μὴ βάζης στὸν μύλο σου τοῦ σατανᾶ τὶς καλλιέργειες. Δῶσε μας ψωμὶ καθάριο, σιταρένιο. Δεῖξε τὸ ἔλεός σου στὰ παιδιά σου καὶ φώτισε τοὺς ταγούς σου νὰ μὴν ἐπιχειροῦν αὐτὰ ποὺ ἐσὺ δὲν δίδαξες, αὐτὰ ποὺ ἐσὺ δὲν ἔδωσες στὸν κόσμο.
Ἂς γίνωνται συμπροσευχὲς στὴν Ἀσίζη καὶ σὲ ὁποιαδήποτε πλατεῖα τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὴν παρουσία ὀρθοδόξων ποιμένων. Ἐμεῖς θέλουμε καὶ ἐκζητοῦμε κάθε μέρα τὴν ἀληθινὴ προσευχή, τὴν ἀληθινὴ συμπροσευχή, κατὰ τὴν ὁποία παρακαλοῦμε ὅλοι μπροστὰ στὴν ἁγία τράπεζα νὰ κατέλθη τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ νὰ κάνη τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ, νὰ τὸ λάβουμε, νὰ τὸ φάγουμε, νὰ τὸ πίουμε, γιὰ νὰ ζωοποιηθοῦμε καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἀποθάνουμε. Οἱ συμπροσευχὲς εἶναι ὁ θάνατος τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Θέλουμε νὰ βλέπουμε συμπροσευχὲς καὶ κοινωνία τοῦ ἁγίου Πνεύματος μπροστὰ στὸ θυσιαστήριο καὶ μόνον μὲ αὐτοὺς ποὺ ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Οἱ ἄλλες συμπροσευχὲς δὲν θὰ μᾶς δώσουν τίποτα. Σύγχυση καὶ ταραχὴ θὰ φέρουν στὴν ψυχή μας. Βαβέλ, Βαβέλ, πάλι στήνεσαι μπροστά μας; Πάλι μᾶς βάζεις νὰ κτίσουμε πύργους;
Σὲ δυσωποῦμε, Κύριε, καὶ παρακαλοῦμε ρῦσαι μας ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς παγκοσμιοποίησης. Ὄχι πιὰ ἐμφανίσεις καὶ ἐπιδείξεις ἄκαρπων προσευχῶν καὶ δεήσεων σὲ θεοὺς ἀλλοτρίους. Ζώντας οἱ ἄνθρωποι μέσα σ᾽ αὐτὴν τὴν σύγχυση καὶ ταραχή, δὲν γνωρίζουν ποῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ποῦ εἶναι τὸ ψέμα. Στὴν Ἀσίζη συμπροσευχή, δῶθε-κεῖθε συμπροσευχές. Λὲς καὶ τὰ θυσιαστήρια μᾶς τὰ γκρέμισε ἡ ἀπιστία καὶ ψάχνουμε τόπους νὰ προσευχηθοῦμε.
Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ μᾶς διαλευκάνη τὶ εἶναι ἡ παγκοσμιοποίηση καὶ πόσα κακὰ φέρνει σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμο. Μὲ πόνο ψυχῆς ἀκοῦς νὰ λένε ὅλοι οἱ ἁπλοῖ καὶ ὅλοι οἱ διεστραμμένοι ἄνθρωποι «Τὸ ἴδιο εἴμαστε». Τὸ ἴδιο εἶναι τὸ κρυστάλλινο ποτήρι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὸ ἴδιο καὶ τὸ μπακιρένιο; Θόλωσε τὸ νερὸ τῆς Ἐκκλησίας, θόλωσαν καὶ τὰ νερὰ τοῦ Γένους. Ποῦ νὰ προστρέξουμε νὰ πιοῦμε καθάριο νερό; Ὅλα εἶναι ἀνάμεικτα, ὅλα εἶναι ταραγμένα. Ἐὰν δὲν τὰ ξεμπερδέψη ἡ Ἐκκλησία, ποιός θὰ τὰ φιλτράρη νὰ μᾶς τὰ δώση; Εἶναι φοβερὸ κακὸ ἡ παγκοσμιοποίηση. Κάποιος ποὺ ξέρει περισσότερα ἂς μᾶς δώση τὴν πραγματικὴ διάσταση τῶν πραγμάτων καὶ ἂς μᾶς βγάλη ἀπὸ τὴν δίνη τῆς φτερωτῆς τοῦ μύλου ποὺ πέσαμε. Μᾶς ἔβρεξε, μᾶς μούλιασε, μᾶς τάραξε.
Κύριε, ταχὺ προκατάλαβε, πρὶν δουλωθῆναι ἡμᾶς. Διῶξε ἀπὸ τοὺς δρόμους ποὺ βαδίζουμε τὸν πανσεξουαλισμό, τὸν παγχριστιανισμό, τὸν μηδενισμὸ καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση.
Μάννα Ἐκκλησία, ἀνασκουμπώσου καὶ ζύμωνε στὴν σκάφη τῆς ζωῆς μόνον καθάριο ἀλεύρι, γιὰ νὰ μᾶς δίνης καθαρὸ ψωμί. Βοήθησέ μας, γιατὶ μπερδεύτηκε τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι, ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, ὁ διάβολος μὲ τὰ ἔργα τοῦ φωτός. Ξόρκισέ τονε, νὰ μὴ ρίχνη στὴν σκάφη τῆς ζωῆς κακὰ θολώματα. Ρῦσαι ἡμᾶς καὶ σῶσον ἡμᾶς ἐν τῇ ἀγαθότητί σου, ἐν τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, ἐν τῇ συμπαθείᾳ σου. Ἀμήν.
Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης.
Πηγή : http://www.katanixis.gr/2018/01/blog-post_365.html#more