Ορθοδοξία (Χριστός) και Οικουμενισμός (Αντίχριστος)
ΘΕΜΑ: ΟΙ ΔΥΟ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
(ΜΕΡΟΣ Α΄)
«Διότι βάση αυτής της σφραγίδος θα με αναγνωρίσει ο Κύριος για να μπω στη Βασιλεία Του» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ο αείμνηστος π. Αθανάσιος ολοκληρώνει την 102α ομιλία του πάνω στις κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου με την φράση «Τα τελευταία μνημεία της ιστορίας». «Θα είναι – λέγει - η τελευταία πράξη της ιστορίας, (α) το μνημείο της πίστεως, η σφραγίδα του Θεού, ο Τίμιος Σταυρός και η Πίστις στον Τριαδικόν Θεόν, και (β) η σφραγίδα του Σατανά στον Αντίχριστο Πίστης, που θα είναι τα τελευταία μνημεία πίστεως και πειστηρίων. Τα τελευταία μνημεία της ιστορίας» [1].
Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ο π. Αθανάσιος ξεκαθαρίζει ότι η σφραγίδα του Θεού (ενν. η «σφραγίς του Χριστού») είναι σφραγίς Πίστεως και είναι μαζί ο τίμιος Σταυρός και η Πίστις στον Τριαδικόν Θεόν. Ο Σταυρός, θα μας πει, είναι «η άλλη όψη της σφραγίδας» και φυσικά όταν μιλάμε για ΣΤΑΥΡΟ εννοούμε την Ενανθρώπηση! «Ήλθες Κύριε κραυγάζοντες» (‘’Τάφῳ τριημερεύσας, ἀνέστησας ζωαρχικῇ ἐγέρσει,θανόντας τοὺς ἀπ' αἰῶνος, καὶ καταδίκης λυόμενοι, χαρμονικῶς ἠγάλλοντο· ἰδοὺ ἡ λύτρωσις,ἦλθες Κύριε κραυγάζοντες’’)…
Για να κατανοήσει το ακροατήριό του ευκολότερα και ακριβέστερα την υπόθεση της σφραγίδος ο ίδιος τους θέτει το θεμελιώδες ερώτημα: «Το Βάπτισμα τι είναι;». Και απαντά:«Μία σφραγίδα. Πώς γίνεται αυτή η σφραγίδα; Βάζω τον άνθρωπο μέσα στην κολυμβήθρα τρεις (3) φορές, κατάδυσης, ανάδυσης, και λέγω· Εις το όνομα του Πατρός… ‘’Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος’’. Τί έκανα εδώ; Έκανα μία σφραγίδα! Ποιά είναι αυτή η σφραγίδα; Έχει τον διπλό χαρακτήρα, του ονόματος του Θεού, ότι είναι Τριαδικός ο Θεός, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, και η άλλη όψη της σφραγίδος, ο Σταυρός. Διότι, η τριπλή κατάδυσης και ανάδυσης, που πάλι εκφράζει το όνομα του Τριαδικού Θεού, ταυτόχρονα είναι και ο Σταυρός, διότι, όπως λέγει ο απόστολος Παύλος· Όσοι βαπτιστήκαμε εις τον θάνατο αυτού βαπτιστήκαμε… Τί είναι; Είναι ο τάφος, γι’ αυτό και η κατάδυσης κάτω από το νερό, και η ανάδυσης είναι η Ανάστασης. Τί ομολογούμε εδώ; Μπαίνουνε δύο σφραγίδες ή μία σφραγίδα με δύο χαρακτηριστικά. Η Πίστις εις το Δόγμα της Αγίας Τριάδος, το πρώτο μέγιστο της Πίστεώς μας και το ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ, διότι όταν μιλάμε για ΣΤΑΥΡΟ εννοούμε την Ενανθρώπηση. Αυτά αποτελούν τη σφραγίδα, αποτελούν τη Σφραγίδα του Πιστού που την παίρνει την ώρα του Βαπτίσματος… Είναι οντολογική αυτή η σφραγίδα. Δεν είναι σφραγίδα από εκείνες που βάζουμε και μπορούμε να τις σβήσουμε. Εμπήκε μέσα σ’ αυτήν την ύπαρξή μου, τόσο ανεξίτηλη ώστε αυτό το σώμα που θα το αφήσω στο τάφο δεν θα είναι ικανό - αφού θα γίνει χώμα το σώμα μου - να εξαλείψει τη σφραγίδα. Διότι βάση αυτής της σφραγίδος θα με αναγνωρίσει ο Κύριος για να μπω στη Βασιλεία Του» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος) [1].
Αδελφοί, πώς είναι δυνατόν να ομολογήσουμε εμείς οι πιστοί έναν άλλο Μεσσία , μάλιστα ΑΝΘΡΩΠΟ, ως «Χριστό»; Ή μία «άλλη Εκκλησία», δήθεν οικουμενική, ως Εκκλησία του Χριστού; Ή πώς είναι δυνατόν να μνημονεύουμε ονόματα αντίχριστων ανθρώπων εν ώρα Θείας Λειτουργίας; Ο νοών νοείτω… Ή μήπως δεν γνωρίζετε ότι ο Οικουμενισμός και η Πανθρησκεία του πράσινου Πατριάρχη ετοιμάζουν κάποιον άλλον για «Μεσσία»; Ή αν το γνωρίζετε, μήπως δεν το πιστεύετε;
Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΦΡΑΓΙΔΑ
Ο π. Αθανάσιος ξεκαθαρίζει ότι και η σφραγίδα του Αντιχρίστου είναι «σφραγίδα πίστεως». Λέγει:«Παράλληλη σφραγίδα είναι του Αντιχρίστου. Διότι η πρώτη σφραγίς του Χριστού είναι η σφραγίς Πίστεως, η δευτέρα σφραγίδα είναι η σφραγίδα του Αντιχρίστου, κι αυτή είναι σφραγίδα πίστεως. Ότι θα μας δώσει να φάμε, θα μας κάνει έναν καλύτερο κόσμον, και θα τον ομολογήσουν ότι αυτός είναι ο Μεσσίας. Συμπέρασμα: Όπως παίρνει την ενέργεια του Θεού ο βαπτιζόμενος, έτσι παίρνει την ενέργεια του Σατανά ο δεχόμενος του εξακόσια εξήντα έξι (666), και συνεπώς δεν μπορεί να μετανοήσει. Ένα είδος εμποδίου… Δεν θα μπορεί να μετανοήσει, πρώτον. Ή να είναι θα λέγαμε, ‘’αποσφράγισης’’ του αρχικού σφραγίσματος του Θεού και νέα σφράγισις δαιμονική που πλέον ο Θεός δεν την δέχεται, τίποτα πλέον, διότι είναι σημείον τέλους. Το τελευταίο σημείον της Πίστεως. Τί έγινε με τη γυναίκα του Λώτ που μας είπε ο Κύριος· «Μνημονεύετε της γυναικός Λώτ», τι έγινε; Γύρισε να ιδεί και έγινε αλάτι, στήλη αλατιού. Δεν πίστεψε, και έγινε στήλη αλατιού. Οι άλλοι πίστεψαν. Τί, γιατί; Να μην γύριζαν πίσω να κοιτάξουνε! Μα εκείνο το πραγματάκι; Εκείνο το πραγματάκι!» [1].
Αδελφοί, ο άγιος Κύριλλος στην 15η κατήχησή του, στην παράγραφο 3, λέγει ότι «θα έχουμε ένα καινούργιο κόσμο και αυτό θα συμβεί όταν τελειώσει η ιστορία». Ο π. Αθανάσιος στο τέλος της 102ας ομιλίας του αναφέρει πως αυτή «Θα είναι η τελευταία πράξη της ιστορίας, το μνημείο της πίστεως, η σφραγίδα του Θεού ο Τίμιος Σταυρός και η Πίστης στον Τριαδικόν Θεόν, και η σφραγίδα του Σατανά στον Αντίχριστο Πίστης, που θα είναι τα τελευταία μνημεία πίστεως και πειστηρίων. Τα τελευταία μνημεία της ιστορίας». Αλλ’ όλα όσα είπε ο αείμνηστος Πατήρ απαντούν σε ένα και μόνον ερώτημα. Ποιό; «Θα ‘θελα-λέγει - ακόμη να σας έλεγα πάνω σ’ αυτό, μια που έγινε αυτή η συζήτησης, γιατί κι αυτό ειπώθηκε: - Ότι επιτέλους και να ‘χω τον αριθμό, τη σφραγίδα, δεν μπορώ να κάνω τον Σταυρό μου; Ωραιότατα, δεν αρνούμαι τον Ιησού Χριστό»[1]... Ποιό όμως είναι το δικό μας συμπέρασμα; «Ως κληρικός της Ορθοδοξίας, ο οποίος κατά την φρικτήν στιγμήν της χειροτονίας μου άκουσα και ‘γω το «Λάβε την Παρακαταθήκη και φύλαξον ταύτην μέχρι της δευτέρας του Χριστού παρουσίας», θεωρώ βαρύ να σιωπήσω επί θεμάτων πίστεως. Δειλόν και άνανδρον και προδότην θα με κατηγορήση η συνείδησίς μου, εάν σιωπήσω και δεν υπερασπιστώ τα υψηλά δόγματα της Ορθοδόξου πίστεως. (π. Αυγουστίνος Καντιώτης ο Ακρίτας)[2].
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
[2] «ΚΟΡΑΚΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ», Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου (Επιμέλεια: Ανδρονίκη Π. Καπλάνογλου), Κοζάνη 2017, Σελ. 24