Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης
Λίγους μῆνες πρίν παρακολούθησα τήν κινηματογραφική ταινία στήν ὁποία παρουσιάστηκε ἡ ζωή τοῦ πολύ μεγάλου ἐπιστήμονα μέ τήν ἀνυπολόγιστη προσφορά του στήν ἐπιστημονική κοινότητα καί δηλωμένου ἄθεου καί ἀρνητή τῆς θείας Πρόνοιας, μακαρίτη πλέον Στίβεν Χόκινγκ. Μέ τήν ὑπαρξιακή δήλωσή του κατά τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ τελείωνε ἡ κινηματογραφική ταινία, ὅπως δηλαδή ἀκριβῶς ἡ ζωή του· μέσα ἀπό τήν πελώρια ἐπιστημονική του ἔρευνα στάθηκε ἀδύνατο δυστυχῶς νά ἀνακαλύψει τό Θεό. Κατέληξε λοιπόν σάν τό ἄφρονα τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς νά διατυπώνει τήν ἑωσφορική θέση, ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός (Λουκ. ιβ΄ 16-21). Αὐτό δέν ἔχει νά κάνει μέ τήν προσφορά του στήν ἀνθρωπότητα μέσῳ τῆς ἐπιστήμης. Δέν ἔχει νά κάνει μέ τίς ἐπιστημονικές του διαδρομές καί μέ τήν νέα πορεία στίς σκοτεινές τρύπες τοῦ σύμπαντος. Ἔχει νά κάνει μέ τήν ψυχή του καί τήν ἀθέατη σκιά, τή μαύρη τρύπα μέσα του. Τόν χῶρο τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ. Τό ἔλλειμα τοῦ Θείου φωτισμοῦ τῆς θεολογίας καί θεογνωσίας. Ἀπό αὐτό ὑστεροῦσε. Γιατί ὁ θεογνώστης θεολόγος δέν εἶναι ἀπαραιτήτως ὁ ἐξυπνότερος καί ἰκανότερος κατά τά μέτρα τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος. Τό μέτρο σύγκρισης γι αὐτόν εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα. Οὔτε σέ ὅλους ἡ παραλυσία ἤ οἱ ἕτερες παθήσεις ὁδηγοῦν στό Θεό, ἄν καί κυρίως γι αὐτό παραχωροῦνται. Σέ πολλούς ἡ δυστυχία τούς ἀπομακρύνει ἀπό τό Θεό. Οἱ λόγοι εἶναι διάφοροι καί δέ θά τούς ἀναλύσουμε ἐδῶ. Νά ποῦμε ἁπλά πώς σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ἄρνησης τοῦ Θεοῦ, ὑπάρχει μία κοινή συνισταμένη, τό ἄκρατον ΕΓΩ!
Ξαφνιάστηκα πραγματικά ἀπό μία δήλωση ἑνός ἐπισκόπου πού ἐφευρίσκει ἀσφαλῆ πορεία πρός τό Θεό τή διαδρομή τοῦ ἄθεου μακαρίτη ἐπιστήμονα. Δηλαδή μία ἀνυπόστατη ἀνακάλυψη πού ὄχι ἁπλά δέν ὑπῆρξε, ἀλλά οὔτε τήν ἐπιζητοῦσε. Δέν τήν πολέμησε, ἀλλά τήν ἀρνήθηκε. Μέ τή ζωή του καί τή διδασκαλία του ἀρνήθηκε τό Θεό. Καμιά ἀσφαλῆ ὁδό πρός τό Θεό δέν μᾶς κληροδότησε. Ὅμως ὁ μητροπολίτης Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ, εἶπε τά ἑξῆς ἀκατανόητα γιά ὅποιον γνωρίζει θεολογία: “Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τόν Χόκινκ τήν ἐπιμονή του καί τήν ἀγάπη του γιά τή ζωή καί τίς πολλές δυνατότητες πού προσφέρει μία σωματική ἀναπηρία, πού δέν βάζει ὅρια στό μυαλό καί δέν ἀποκλείει, ἀλλά ἀνοίγει νέους καί ἀνεξερεύνητους δρόμους πού μέ ἀσφάλεια ὁδηγοῦν στό Θεό”!
Προσωπικά ἀπό παλαιές δηλώσεις καί ἐνέργειες τοῦ συγκεκριμένου ἐπισκόπου εἶχα ἀμφιβολίες γιά τή θεολογική του κατάρτιση. Μέ τήν τελευταία του αὐτή δήλωση δέν ἔχω κανένα δισταγμό. Εἶναι θλιβερό ἕνας ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νά προβάλλει ἕναν ἄθεο ἐπιστήμονα καί τή στάση του στή ζωή, ὡς πρότυπο ἀσφαλοῦς πορείας πρός τόν Θεό! Δικαιολογώντας τήν ἀθεΐα καί ἀμφισβήτηση τοῦ Θεοῦ, θέλοντας νά τεκμηριώσει τήν στάση του ἀπέναντι στήν ἀθεΐα, λέγει ἐπίσης τό ἑξῆς τραγικό: “Ἡ Ἐκκλησία δέν τοποθετεῖται στό πώς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος καί ὁ ἄνθρωπος”. Βλέπουμε ἐδῶ μιά ἀνόητη θέση. Ἤ δέν γνωρίζει τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία περί τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καί τῶν πρωτοπλάστων ἤ δέν τήν πιστεύει. Μήπως πάλι δέχεται τήν ἄποψη τοῦ μακαρίτη ὅτι οἱ ἱστορίες γιά τόν Παράδεισο εἶναι παραμυθάκια γιά μικρά παιδιά; Πάντως ὅπως καί νά ἔχει, αὐτό ἀποτελεῖ βλασφημία ἀπέναντι στήν ἁγία Γραφή ἀπό ἕναν ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας!
Τό μυαλό μου ὅμως πηγαίνει καί κάπου ἀλλοῦ. Σκέφτομαι μήπως πρόκειται γιά μία δήλωση πονηρή. Μήπως ὁ σκοπός τοῦ συγκεκριμένου ἐπισκόπου εἶναι νά οἰκειοποιηθεῖ ὡς δῆθεν θρησκευτικό, ἐκκλησιαστικό πρόσωπο τό Στίβεν Χόκινκ. Μήπως μετά θάνατον ἡ Ἐκκλησία ζητήσει νά ἐγγράψει στούς καταλόγους της, ὡς δικό της παιδί αὐτόν τόν κατά πάντα σεβαστό καί κορυφαῖο ἐπιστήμονα, ἀλλά δηλωμένο ἄθεο. Τό’ χουμε δεῖ ἀρκετές φορές αὐτό νά γίνεται στήν παπική ὁμολογία. Ἐδῶ ἐξ’ ὅσων γνωρίζω θά εἶναι πρωτόγνωρο...
Δεῖτε στή συνέχεια τίς δηλώσεις περί ἀνυπαρξίας τοῦ Θεοῦ τοῦ Στίβεν Χόκινκ καί τίς δηλώσεις τοῦ κ. Γαβριήλ. Τελειώνοντας τό σχόλιό μου θά συνιστοῦσα τόν ἐπίσκοπο νά μελετήσει τίς θέσεις τοῦ συνεπισκόπου του καί βαθύ γνώστη τῆς θεολογίας μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πάνω στό ἴδιο θέμα.
Δηλώσεις και Βιντεο του Στίβεν Χόκινγκ
Δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού ο πολυβραβευμένος κορυφαίος φυσικός, Στίβεν Χόκινγκ που εξηγεί πως η επιστήμη πλέον δίνει σαφώς πιο πειστικές εξηγήσεις για το Σύμπαν, «απ’ότι τα θαύματα και τα παραμύθια των θρησκειών».
O Χόκινγκ δήλωσε στο φεστιβάλ Starmus στην Τενερίφη στα Κανάρια Νησιά πως: «Ήταν φυσικό να πιστεύουμε στο Θεό για όσον καιρό δεν είχαμε αναπτύξει τις επιστήμες. Όταν έγραφα στο Χρονικό του Χρόνου πως επιτυγχάνοντας μια ενοποιημένη θεωρία των φυσικών νόμων, οι επιστήμονες θα μπουν στο μυαλό του Θεού, εννοούσα πως θα γνωρίσουν όλα όσα θα γνώριζε και ο Θεός, αν υπήρχε. Όμως κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει. Είμαι άθεος».
Ο Χόκινγκ έχει διατυπώσει και στο παρελθόν παρόμοιες απόψεις για τον Θεό και τις θρησκείες, ενώ παλαιότερα είχε χαρακτηρίσει τις θεωρίες για τον παράδεισο και την μετά θάνατον ζωή ««παραμυθάκια για τους ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι».
Τι διδαχθήκαμε από τον Στ. Χόκινγκ
Η απώλεια του Στίβεν Χόκινγκ συνιστά ένα βαρύ πλήγμα για την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Υπήρξε ένας μεγάλος επιστήμονας, ο οποίος άνοιξε νέους δρόμους στην εξερεύνηση του διαστήματος.
Δίδαξε πολλά στην ανθρωπότητα. Πρόσφερε πολλές ψηφίδες γνώσης στα αχαρτογράφητα μέρη του σύμπαντος. Άνοιξε νέους δρόμους στην επιστήμη του.
Αμφισβήτησε τα πάντα. Ακόμη και τον Θεό και την ύπαρξή Του.
Με την ευφυΐα του κατάφερε να αγγίξει πολλά αχαρτογράφητα πεδία.
Έφτασε όμως μέχρι εκεί που συναντώνται η επιστήμη και η θεολογία.
Στο σημείο που η συνύπαρξή τους γίνεται απαραίτητη.
Αλληλοσυμπληρώνονται.
Προσφέρουν απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα της δημιουργίας του κόσμου.
Η Εκκλησία δεν τοποθετείται στο πως δημιουργήθηκε ο κόσμος και ο άνθρωπος.
Επικεντρώνεται με τη διδασκαλία Της στον σκοπό που επιφυλάσσει για τον άνθρωπο.
Στην πορεία του για τη θέωση, στη συνύπαρξή του με το διπλανό του με απώτερο στόχο την κατάκτηση της εσωτερικής πληρότητας.
Η επιστήμη δεν αναιρεί την θεολογία και η θεολογία δεν πολεμά την επιστήμη.
Ο Θεός δεν προσεγγίζεται μόνο με τη λογική, αλλά με το πραγματικό βίωμα.
Ας διδαχθούμε από τον Χόκινγκ την επιμονή του και την αγάπη του για τη ζωή και τις πολλές δυνατότητες που προσφέρει μια σωματική αναπηρία, που δεν βάζει όρια στο μυαλό και δεν αποκλείει, αλλά ανοίγει νέους και ανεξερεύνητους δρόμους που με ασφάλεια οδηγούν στο Θεό.