Τσουνάμι
«Ματαιότης ματαιοτήτων…»
Ι. Χρυσόστομος
του Απόστολου Σαραντίδη
Και η υδρόγειος δονήθηκε σαν πένθιμη καμπάνα σκορπώντας προς κάθε κατεύθυνση κύματα τρόμου, πανικού και απόγνωσης.
Και ο ωκεανός αναταράχθηκε δυνατά σηκώνοντας τεράστιες μάζες υγρού στοιχείου μαζί με ό,τι ζωντανό υπήρχε εκεί.
Και τα πέλαγα ξεχύθηκαν στις ακτές με ταχύτητα σε βάθος δεκάδων χιλιομέτρων καταπίνοντας σε ελάχιστο χρόνο κατοικίες, αγροκτήματα, αυτοκίνητα, δρόμους, εργοστάσια, πολιτείες, χωριά, ανθρώπινα σώματα, ανθρώπινα όνειρα.
Και όλα αυτά σε μια κοινωνία με οργάνωση ζηλευτή. Με μια εκπαίδευση σε θέματα φυσικών καταστροφών άριστη. Υπόδειγμα και παράδειγμα προς μίμηση.
Κι όμως, ούτε ο πιο ευφάνταστος χολυγουντιανός παραγωγός και σκηνοθέτης δεν θα ήταν σε θέση να συλλάβει και να μεταφέρει στο πανί το μέγεθος τέτοιου βιβλικού καταστροφικού φαινομένου. Μόνο παρήγορο σ’ αυτόν τον Αρμαγεδόνα η ελπίδα πως οι ανθρώπινες απώλειες τελικά λόγω του προαναφερόμενου υψηλού επιπέδου ετοιμότητας σε σχέση με την ένταση και την ασύλληπτη για τα ανθρώπινα ενέργεια που απελευθερώθηκε, περιορίστηκαν στις δεκάδες χιλιάδες και όχι σε εκατομμύρια όπως θα ήταν αναμενόμενο σε άλλη περιοχή.
Και τα ιταμώς αποκτηθέντα και συσσωρευθέντα πλούτη; Τα παροιμιώδους φαυλότητος οικονομικά αγαθά; Τα ελπιδοφόρα και κερδοφόρα αναπτυξιακά έργα; Όλες οι βάσεις και υποδομές του ανταγωνισμού και χρηματιστηριακού κύκλου εργασιών στην ακτίνα του ολέθρου; Οι ακριβές γεμάτες με ψηφιακές ανέσεις σύγχρονες οικίες με τον πλούσιο εξοπλισμό; Τα πολυτελή μεγάλης ιπποδύναμης τροχοφόρα τα φυλαγμένα με περίπλοκους συναγερμούς σε γκαράζ ασφαλείας; Τα τελευταίας τεχνολογίας τριαξονικά φορτηγά; Τα μεγάλα και άνετα πλοία στα λιμάνια; Τα ασφαλή αεροδρόμια και αεροπλάνα; Οι καλοβαλμένες τουαλέτες των μεγάλων οίκων στις γυαλιστερές ντουλάπες μαζί με τα φανταχτερά λουστρίνια και τις ολομέταξες γραβάτες δίπλα στα μπιζού και τα μυρωδάτα υποκάμισα;
Όλα ένας πολτός από σκοτεινή και κρύα λάσπη να ταξιδεύει με ταχύτητα και να καταπίνει και άλλα και άλλα, μέταλλα και ξύλα, δέρματα και υφάσματα, πέτρες και πετρώματα μεγάλα και μικρά, ένας σωρός από σκουπίδια και σκουπιδάκια, ένας μαύρος χυλός ματαιοδοξίας ζυμωμένος και με φρέσκο αίμα, δείγμα ότι παρασκευάστηκαν από ανθρώπινα χέρια και ευφυΐα εφήμερη, μκρονοϊκή, να υπερπηδά φράγματα και εμπόδια, να υπερφαλαγγίζει και να υπερκερά πρώτιστα τον νου, να μουδιάζει την αντίσταση, να ξεγελά το νόημα και τελικά να αποσύρεται πάνω στην ανάγκη για επιβίωση, τη διατήρηση και τον εφιάλτη.
Ποιό μνημονιακό και σταθεροποιητικό πρόγραμμα, ποιά σύνοδος κορυφής και ποιά τάχα Μεγάλη Σύνοδος και ποιές σημαντικές αποφάσεις μπορούν να σταματήσουν μια ανάλογη συντριπτική κατάρρευση; Ποιά ελβετική τράπεζα θα έδινε τη λύση, θα χρηματοδοτούσε ένα εγχείρημα που θα κατέσβηνε την κινούμενη λάβα μέσα στον μανδύα; Σιγή. Πόσα ανάλογα πνευματικά τσουνάμι δεν απειλούν σήμερα τον ανυποψίαστο ορθόδοξο πιστό; Οι δονήσεις ήδη είναι αισθητές. Είναι μωρία πλέον να λέει κάποιος ότι δεν υπάρχουν. Και αυτά οδηγούνε στον όλεθρο. Στην αιώνια απώλεια. Με την τεράστια ευθύνη όσων δεν προετοίμασαν και δεν ενημέρωσαν σωστά ή και καθόλου τους συνανθρώπους. Δυστυχώς, η κατάσταση είναι αυτή και θα πάει στο πολύ χειρότερο.
Ο πλανήτης ξέσπασε και θα ξεσπάσει και πάλι πολλές φορές και ασύγκριτα εντονότερα. Αυτό είναι βέβαιο και μαθηματικά προδιαγεγραμμένο. Μόνο ο χρόνος είναι ο σύμμαχος στα των θνητών. Στη γεωλογική ιστορία του αυτό που συμβαίνει δεν ήταν παρά ένα τρίξιμο, ένα απλό σπρώξιμο στο πτύχωμα του φλοιού. Μια ασήμαντη εξισορρόπηση. Έχοντας οι δεύτεροι την «ευτυχία» να ζουν τόσο λίγο με το φθαρτό σαρκίο τους που ιδιωτικά το θεωρούν αιώνιο απεμπολώντας ομοίως και εκούσια το Αιώνιο Νόημα, είναι φυσικό τέτοια γεγονότα να εκλαμβάνονται ως σπάνια και καθοριστικά προκαλώντας τη φρίκη. Τα φυσικά επακόλουθα όμως των πράξεών τους σήμερα δυστυχώς λίγοι είναι σε θέση να κατανοήσουν και να αντιληφθούν.