ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ(;) ΣΥΜΦΟΡΑ
Στη ζόφωση των αποκαλυπτικών ημερών μας και τη σκοτοδίνη των σύγχρονων γεγονότων που ταράσσουν τις ορθόδοξες ελληνικές συνειδήσεις, ψηφίζονται και επιβάλλονται σοδομικοί νόμοι, απεμπολούνται αδιαπραγμάτευτοι ιστορικοί Μακεδονικοί μας τόποι, θυσιάζονται παλληκάρια για τη λευτεριά, και επιχειρούνται δια μέσου της Παιδείας γενοκτονία των τρυφερών βλαστών της πατρίδος μας.
Δυστυχώς και στην σύγχρονη εκκλησιαστική επικαιρότητα έρχεται να προστεθεί μία ακόμη ανόσια αλλά και ανούσια επίσκεψη του αιρετικού μονοφυσίτου Συροϊακώβου Πατριάρχου Αντιοχείας Ιγνατίου- Εφραίμ μετά της συνοδείας του στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο αλλά και στα Μέλη της Ιεράς Συνόδου. Θεωρητικώς μπορεί να θεωρηθεί ως μία «Ειρηνική» συνάντηση, ανταλλαγή απόψεων, με προσφωνήσεις αντιφωνήσεις και ανταλλαγή δώρων, και επισκέψεις και σε άλλους κοινωνικούς χώρους! Όμως πίσω από μια τέτοια επίσκεψη-δεν μας ενδιαφέρει η συνάντησή τους με άλλα πολιτικά και πολιτειακά πρόσωπα, τιμητικές διακρίσεις-πρέπει να δούμε την ουσία των πραγμάτων από την ορθόδοξη εκκλησιαστική τους διάσταση. Και για την ιστορική αλήθεια να υπενθυμίσουμε πως ο αναφερόμενος μονοφυσίτης Πατριάρχης ακολουθεί την αμετακίνητη Αντιχαλκηδόνια παράδοσή του κατά την οποίαν ο Ιησούς Χριστός είναι ένα Πρόσωπο με δύο φύσεις οι οποίες έγιναν μία. Δηλαδή η θεία φύση απερρόφησε την ανθρώπινη. Φυσικά κατά τον τρόπο αυτό έχουν αποκοπεί από την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος (451) «αιρετικοί εισίν άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν».
Ημερομηνία επισκέψεως ωρίσθη η 13η Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποίαν σύμπας ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος εορτάζει την μνήμη του μεγαλυτέρου Πατρός της Εκκλησίας μας του Ιερού Χρυσοστόμου. Σ’ αυτόν τον ιερό Πατέρα θα δώσουμε το λόγο με αποδέκτας όλους τους υπευθύνους της συνάξεως: «Αποστρεφώμεθα των αιρετικών τους συλλόγους, εχώμεθα διηνεκώς της ορθής πίστεως, και βίον ακριβή και πολιτείαν τοις δόγμασιν ίσην επιδειξόμεθα»!
Για μας τους ορθοδόξους χριστιανούς, τα μέλη της Εκκλησίας, «η υποστατική ένωσις των δύο φύσεων του Κυρίου μας κάνει κατά χάριν κοινωνούς στην εν Αγία Τριάδι απρόσιτη ζωή. Η αίρεση αποτελεί ταυτόχρονα βλασφημία προς τον Θεό και κατάρα για τον άνθρωπο» (π. Βασ. Γοντικάκης). Ορθοδοξότατα σημειώνει ο καθηγητής Βασ. Γιούλτσης «…η ακίβδηλος πίστις αποτελεί έκφρασιν ορθοδόξου σκέψεως και ζωής,αποκλειομένης πάσης μετά των αιρετικών κοινωνίας δυνάμει της μεταλήψεως των εν τη εκκλησία θείων μυστηρίων». Σε επίρρωση δε των συλλογισμών του παραθέτει το σχετικό χωρίο από τον μέγα και ασυμβίβαστο αγωνιστή της Ορθοδοξίας μας τον Ιερό Φώτιο: «εν μόνη τη Εκκλησία των θείων μεταλαμβάνοντες μυστηρίων τας δε των αιρετικών συναγωγάς βδελυττόμενοι».
Το Χριστολογικό δόγμα της Χαλκηδόνος είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την Θεοτοκολογία μας. Οι λέξεις κλειδιά Θεάνθρωπος και Θεοτόκος οδηγούν με ασφάλεια στη σωτηρία, γι’αυτό και η υπουργός της σωτηρίας μας η Θεοτόκος γεννά τον Θεάνθρωπο Χριστό στο πρόσωπο του οποίου οι δύο φύσεις ενώνονται «ασυγχύτως, ατρέπτως, αναλλοιώτως». Κατά τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης «Όστις την αγίαν Θεοτόκον Μαρίαν την μητέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Θεοτόκον ουχ ομολογεί έχει το ανάθεμα, και εν τη σφοδροτέρα και επιπονοτέρα κολάσει καταδικασθείη»!
«Τα δόγματα είναι και μένουν για την Εκκλησία τα αιώνια, αμετακίνητα και ασφαλή όρια, τα οποία δεν πρέπει ποτέ να μετακινεί ο άνθρωπος» (Νικ. Βασιλειάδης). Και ο θεοφώτιστος των ημερών μας άγιος Παϊσιος: «εάν αφήσουμε την μόνη αγνή, αγία ορθόδοξη Παράδοση, στο τέλος θα μείνει μόνο η Παράβαση, δηλαδή η καταστροφή μας».
Άς έρθουμε στη ροή των γεγονότων. Τον αιρετικό μονοφυσίτη Πατριάρχη και την συνοδεία του θα υποδεχθεί στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος ο Μεσογαίας κ. Νικόλαος. Αυτή όμως η κατά τα άλλα εκκλησιαστική ιδιοφυϊα, πήρε «ευλογία» από την κατ’ εξοχήν αρμόδια την Αγία Ευφημία, την δόξα της Συνόδου της Χαλκηδόνος, ότι θα συναντήσει τους αντιπάλους και εχθρούς της σε κλίμα εγκαρδιότητος; αβράς φιλοφροσύνης; πιθανώς αμοιβαίων ασπασμών; και να τους κατευθύνει προς τον Αρχιεπίσκοπο και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου; Άς ευχηθούμε να είναι απλώς μία «κρύα και άναλη» υπηρεσιακή υποχρέωση και τυπική διεκπεραίωση. Τώρα όμως αρχίζουν και τα περίεργα αλλά και τα δύσκολα.
Βεβαίως δεν μπορούμε να προκαταλάβουμε το τι θα λεχθούν από τα επίσημα χείλη του Αρχιεπισκόπου, ή και πιθανόν από μέρους μελών της Ιεράς Συνόδου. Ούτε και οι ανταπαντήσεις των αιρετικών μονοφυσιτών. Εκείνο που πιστεύουμε απόλυτα είναι ότι δεν θα θιγούν θέματα των δογματικών μας διαφορών και ούτε θα ακουσθούν εν αγάπη και εμπόνω καρδία άρνηση των κακοδοξιών των μονοφυσιτών και ταυτόχρονη πρόσκληση-έκκληση επιστροφής στις σωτήριες αποφάσεις της Τετάρτης εν Χαλκηδόνι Συνόδου του 451.
Ανταπαντούμε και στην εύλογη αντίρρηση ότι δεν ήρθαμε να κάνουμε θεολογικό διάλογο και να λύσουμε έτσι τις διαφορές μας. Υπάρχει και ένα προηγούμενο δεδικασμένο γνώμης άλλου μονοφυσίτου Πατριάρχου, οποίος ενώπιον του Αρχιεπισκόπου και των μελών της Συνόδου είπε ότι «περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν και ολιγότερα αυτά που μας χωρίζουν»! Φοβούμαι σεβαστοί Πατέρες ότι την ίδια απάντηση θα ακούσουμε και πάλι, δηλαδή « μετάνοια ουδαμού». Οι φιλοφρονήσεις, οι αβρότητες οι πεποικιλμένοι λόγοι θα πάρουν και θα δώσουν, και τα πολύτιμα και πανάκριβα δώρα επάνω στις φτώχιες μας, θα συμπληρώσουν την όλη φιέστα. Καλόν είναι να θυμηθούμε και έναν «κανονικόν» λόγον που επιμένει ότι «δώρα παρά αιρετικών ου λαμβάνομεν».
Και μία «ασήμαντη» λεπτομέρεια. Θα παρατεθούν όχι ευκαταφρόνητες Τράπεζες για όλους τους δαιτυμόνες, ορθοδόξους και μονοφυσίτες, και οπωσδήποτε θα προηγηθεί προσευχή ευλογίας. Σε ποια «γλώσσα»; Των ορθοδόξων, των αιρετικών, χωριστά ή με συμπροσευχή;
Μάλλον και οι προθέσεις των μονοφυσιτών στην τρέχουσα συνάντηση δεν είναι ειλικρινείς. Ζητούν πάση θυσία την άμβλυνση ή και την ελαχιστοποίηση και σε έσχατη ανάλυση την απάλειψη των δογματικών μας διαφορών με τελικό στόχο την πλήρη Ευχαριστιακή τους ένταξη στους κόλπους της Ορθοδοξίας μας, χωρίς την παραμικρή τους υποχώρηση. Όταν όμως από τους αιρετικούς λείπει η μόνη σώζουσα Αλήθεια, τότε ασφαλώς λείπει και η Αγάπη. Επομένως τους ανθρώπους αυτούς δεν μπορούμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη. Τι χρείαν έχομε μαρτύρων όταν οι «συνάδελφοί τους» μονοφυσίτες ξυλοφορτώνουν και τραυματίζουν τους ορθοδόξους μοναχούς στο Ναό της Βηθλεέμ αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις και στο Ναό της Αναστάσεως; Φαίνεται ότι ακόμα για πολύ καιρό θα πληρώνουμε τις αμαρτίες του Κολυμπαρίου.
Η επίσκεψη του μονοφυσίτου και αιρετικού πατριάρχη Ιγνατίου-Εφραίμ γίνεται στις δυσκολότερες εκκλησιαστικές και πολιτικές συγκυρίες του τόπου μας. Και είναι το μόνο που δεν χρειαζόμασταν τούτες τις ημέρες αρχές μάλιστα της νηστείας των Χριστουγέννων!
Αυτό που προέχει αποκλειστικά και μόνο είναι ένα αφυπνιστικό, προφητικό Νινευϊτικό κήρυγμα από τους εκκλησιαστικούς υπευθύνους το οποίο τόσο πολύ μας λείπει, μήπως και μας λυπηθεί η δικαιοσύνη του Θεου :«έτι τρείς ημέραι και Νινευϊ καταστραφήσεται» και γιατί όλα αυτά; Την απάντηση θα μας την δώσει ο εκ δεξιών ευγνώμων ληστής διότι «άξια ων επράξαμεν απολαμβάνομεν». Και είναι τόσα πολλά όπου κλήρος και λαός δυστυχώς εξακολουθητικά και προκλητικά ποιούμε και παρανομούμε…
Ο καταληκτικός λόγος : «Είναι χρέος όλων μας (Κλήρου και λαού) να μείνουμε πιστοί στην πίστη των Θεοφόρων Πατέρων μας. Διότι τούτο το Δόγμα της Χαλκηδόνος το πύρινο δόγμα της Ορθοδοξίας μας, είναι η μόνη αλήθεια, είναι το φώς, η χαρά και η ζωή του κόσμου…». (Περιοδ. «Ο Σωτήρ»).