Ο π.Γεώργιος Μεταλληνός εξυμνεί την αίρεση του επισκοποκεντρισμού του μητροπολίτη Ιωάννη Ζηζιούλα
Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης
Εἶναι καιρός νά ἐγκαταλείψει ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός τίς παράξενες καί καινοφανεῖς διδασκαλίες του περί ἐπισκοποκεντρισμοῦ καί δῆθεν ἐξόδου ἀπό τή Ἐκκλησία ὅσων διακόπτουν τό μνημόσυνο τοῦ αἱρετίζοντος ἐπισκόπου. Εἶναι ντροπή νά ἐξυμνεῖ τήν αἱρετική θεωρία τοῦ μητροπολίτου Περγάμου περί ἐπισκοποκεντρισμοῦ ἰσχυριζόμενος πώς ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται στό ὄνομα τοῦ ἐπισκόπου ὁ ὁποῖος εἶναι τό κέντρο τῆς λατρείας! Γιά τήν αἵρεση αὐτή ἔχει πεῖ καί ἔχει γράψει πολλά ὁ πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης πού τονίζει πώς ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται στό ὄνομα τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ ὁ ὁποῖος εἶναι τό κέντρο τῆς Θείας Λατρείας.
Μετά ἀπό τό βίντεο μέ τίς ἀπαράδεκτες θέσεις του π. Μεταλληνοῦ, παραθέτουμε ἀπόσπασμα ἀπό ἄρθρο τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, πού δίνει ἀπάντηση στήν ἀνόητη θέση “ἐμεῖς μένουμε στήν Ἐκκλησία , δέν φεύγουμε” τοῦ π. Γεωργίου καί τῶν ὁμοίων του. Τουλάχιστον γιά τόν π. Γεώργιο ἔχω νά πῶ πώς μέ τή στάση του αὐτή ἀδικεῖ τήν ἡλικία του καί τή διαδρομή του. Τό βίντεο εἶναι ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ.
Ἀπόσπασμα ἄρθρου τοῦ π.Θεοδώρου Ζήση:
Προκαλεῖ ἐντύπωση ὅτι καὶ πρόσωπα, κατὰ τὰ ἄλλα ὀρθοδόξου φρονήματος, καὶ μάλιστα λόγιοι ἐπίσκοποι, πρεσβύτεροι καὶ καθηγηταὶ ἐκλαμβάνουν τὴν ἀπο-τείχιση κακῶς ὡς χωρισμὸ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς ψευδοεπισκόπους· ἰσχυρίζονται καὶ γράφουν καὶ κηρύσσουν ὅτι ἐμεῖς μένουμε μέσα στὴν ἐκκλησία, δὲν ἀποτειχιζόμαστε, δίνουμε τὸν ἀγώνα μέσα στὴν ἐκκλησία. Γίνονται ἔτσι καλοὶ συνεργάτες καὶ βοηθοὶ τῶν αἱρετικῶν ψευδεπισκόπων, διότι δὲν ἀφήνουν νὰ ὑψωθεῖ τὸ τεῖχος τῆς διακοπῆς τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ μνημοσύνου, μὲ συνέπεια ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐπὶ δεκαετίες τώρα νὰ προελαύνει ἀκάθεκτα, νὰ καταλαμβάνει πρόσωπα καὶ θεσμούς, συνόδους, ἱεραρχίες, ἱεράρχες, θεολογικὲς σχολές, καὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ὡς ἐλεύθεροι σκοπευτὲς νὰ ρίχνουμε μερικὲς τουφεκιὲς ἀπέναντι ἑνὸς ἐχθροῦ καὶ ἑνὸς κινδύνου μὲ ἀσύγκριτη ὑπεροπλία καὶ ἀσύμμετρη ἀπειλή. Αὐτὸ ὅμως δὲν κάνουμε τόσα χρόνια ἀναβάλλοντας τὴν κατασκευὴ τοῦ τείχους; Καὶ δὲν πρέπει τώρα βλέποντας ὅτι ὁ ἐχθρὸς κατέλαβε ἀκόμη καὶ τὸ τελευταῖο θεσμικὸ προπύργιο ποὺ διαθέτουμε, τὸ συνοδικὸ σύστημα μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, νὰ βελτιώσουμε τὴν στρατηγική μας, νὰ προσαρμόσουμε τὰ ἐπιτελικά μας σχέδια, νὰ χρησιμοποιήσουμε τὸν ὁπλισμὸ ποὺ μᾶς προμήθευσαν μὲ Ἁγιοπνευματικὲς ἀποφάσεις οἱ Ἅγιοι Πατέρες; Ἀπὸ τὸ κάστρο τῆς ψευδοσυν-όδου ἐξαπολύονται μύδροι καὶ ἀπειλές, ὑποδουλώνονται στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ στὴν Πανθρησκεία διαρκῶς περισσότεροι, αὐξάνουν οἱ συμπροσευχὲς καὶ οἱ οἰκουμενιστικὲς φιέστες, θρασύτατα ἐπισκοπίδια καὶ θεολογίσκοι διαστρεβλώ-νουν καὶ παραμορφώνουν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας καὶ ὡς ἄγρια θηρία τὸν κατασπαράσσουν, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος, καὶ ἐμεῖς προβλη-ματιζόμαστε ἀκόμη ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἂν εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία μένοντας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἢ ἂν φεύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία χωριζόμενοι ἀπὸ αὐτούς; Δὲν εἶναι κατασταλαγμένο ἐκκλησιολογικὸ ἀξίωμα ὅτι ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια, καὶ ὄχι ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχουν ἐπίσκοποι, καὶ πατριάρχες αἱρετικοί;