Τι λέει ο κορυφαίος καρδιοχειρουργος Ανδρέας Καραμπίνης για την επιτυχημένη μεταμόσχευση «αναστημένης» καρδιάς σε ομογενή.
[ΚΑΙ «για την προώθηση του πνεύματος των μεταμοσχεύσεων»,
ΚΑΙ ΓΙΑ την ιδέα των μεταμοσχεύσεων]
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΚΑΡΔΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΩΝΑΣΕΙΟΥ
Πρωτοποριακή εξέλιξη και μικρή επανάσταση στον τομέα τον μεταμοσχεύσεων, αποτελεί η επιτυχής έκβαση της μεταμόσχευσης καρδιάς από νεκρό δότη, σε 57χρονη ομογενή στο Σίδνεϊ, δηλώνει σε συνέντευξή του, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Ανδρέας Καραμπίνης, διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του Ωνασείου και μέλος ΔΣ του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.
Εξάλλου, το επίτευγμα με την «αναστημένη» καρδιά, χαιρέτισε η διεθνής ιατρική κοινότητα, αφού με την ανακάλυψη της μεθόδου ανάνηψης και θρέψης βασικών οργάνων, αυξάνεται ο αριθμός των διαθέσιμων μοσχευμάτων και σώζονται κατά 30% περισσότερες ζωές.
«Μ’ εμάς που ασχολούμαστε με τον επώδυνο τομέα των μεταμοσχεύσεων» σημειώνει ο κ Καραμπίνης «και όπου είμαστε η τελευταία χώρα στην Ευρώπης, που εφαρμόζει ένα μεταμοσχευτικό πρόγραμμα για τους πιο μικρούς λήπτες, ένα τέτοιο επίτευγμα μας γεμίζει χαρά και ελπίδα ότι θα βρούμε και εμείς τον τρόπο να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε όλα τα μοσχεύματα που μας παρέχονται για να σώσουμε συνανθρώπους μας».
Η εξέλιξη αυτή θεωρείται επανάσταση στο ζήτημα της δωρεάς οργάνων, διευκρινίζει ο κ. Καραμπίνης, γιατί λόγω του τεράστιου μεταμοσχευτικού χάσματος που υπάρχει παγκοσμίως, η προσπάθεια εστιαζόταν στην εξεύρεση νέων δοτών και νέων τεχνικών, στα πλαίσια της προσφοράς οργάνων.
Ασφαλώς, υπογραμμίζει, μιλάμε πάντα για εθελοντική προσφορά οργάνων και ποτέ για εμπόριο «ανταλλακτικών», γιατί η μεταμόσχευση είναι καταρχήν δώρο ζωής.
Μέχρι σήμερα, συνεχίζει,μεγάλο μέρος της προσπάθειας αφορούσε στη διεύρυνση των δοτών, ενώ τώρα έχουμε και δότες, όχι μόνο από εγκεφαλικά νεκρούς, αλλά και έπειτα από καρδιακή ανακοπή, μη ανατάξιμη. Το τεράστιο πρόβλημα που τίθεται σ΄ αυτή τη νέα κατηγορία είναι ότι η καρδιά δεν μπορούσε πάντα να είναι κατάλληλη προς μεταμόσχευση. Διότι, όπως είναι εύκολα αντιληπτό, μια καρδιά που έχει υποστεί ανακοπή δεν μπορεί πάντα να είναι χρήσιμη για τον μελλοντικό λήπτη.
Οι Αυστραλοί κατάφεραν και βρήκαν έναν μηχανικό-βιοχημικό τρόπο να συντηρήσουν καλύτερα αυτή την καρδιά, όταν βρεθεί ο δότης, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να την μεταμοσχεύσουν. Μιλάμε για προβληματικές καρδιές που μπαίνουν στα όρια να μεταμοσχευθούν και οι συνάδελφοι αυτοί βρήκαν τον βιοχημικό τρόπο να συντηρήσουν καλά το μόσχευμα, ώστε να μπορέσουν να το ανανήψουν και να το δώσουν με πιο κατάλληλο τρόπο στον λήπτη.
Σημειώνεται ότι, η καρδιά είναι το μόνο όργανο που δεν χρησιμοποιείται σε μεταμοσχεύσεις αφότου σταματήσει να πάλλεται. Η καινοτόμος τεχνική που εφαρμόστηκε στο Σίδνεϊ αφορούσε την «ανάσταση» καρδιάς, που είχε σταματήσει να πάλλεται, εντός ενός μηχανήματος που ονομάζεται «heart-in-a-box». Εκεί η καρδιά διατηρείται ζεστή, αποκαθίσταται ο καρδιακός παλμός και τρέφεται ώστε να μειωθούν οι βλάβες στον καρδιακό μυ.
Οπωσδήποτε είναι σταθμός αυτή η εξέλιξη και προσδίδει νέες ελπίδες και ώθηση στο ζήτημα, επισημαίνει ο καθηγητής, και προτείνει να περιμένουμε λίγο «να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα, να τα δούμε από κοντά, γιατί όπως είναι γνωστό η επιστήμη είναι τέχνη και γνώση . Η τέχνη μπορεί να είναι αυτή που μας παρουσίασαν, λέει, η επιστήμη όμως για να είναι πλήρως αποδεκτή απαιτεί εξακρίβωση των στοιχείων ώστε να γίνει δυνατή η εφαρμογή τους.
Ο κ. Καραμπίνης, ως μέλος του ΔΣ του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ο εθνικός φορέας που προωθεί και ουσιαστικά ελέγχει τις μεταμοσχεύσεις), εκφράζει τη λύπη του για τον περιορισμό κατά το ήμισυ των κονδυλίων «για την προώθηση του πνεύματος των μεταμοσχεύσεων» και κάνει λόγο για συνεχή προσπάθεια όλων των εντατικολόγων να προωθήσουν την ιδέα των μεταμοσχεύσεων.
«Τραγικό στατιστικό στοιχείο» χαρακτηρίζει το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα της Ευρώπης, όσον αφορά τη δωρεά οργάνων. Επισημαίνει ότι η Ισπανία είναι πρώτη, η Κροατία δεύτερη, η Πορτογαλία της κρίσεως τρίτη, και τονίζει ότι «δεν αποτελεί δικαιολογία να αποδίδουμε τη θέση αυτή στην οικονομική κρίση, γιατί και οι άλλες χώρες βρίσκονται σε παρόμοια οικονομική κατάσταση».
Δυστυχώς, καταλήγει, εδώ δεν έχει κατανοηθεί η σημασία της δωρεάς οργάνων όπως π.χ. στην Ισπανία όπου εκεί υπάρχει άλλη νοοτροπία και άλλη παιδεία, απέναντι σ΄αυτή την τεράστια προσφορά και άλμα αγάπης, που είναι η προσφορά οργάνων.
«Μ’ εμάς που ασχολούμαστε με τον επώδυνο τομέα των μεταμοσχεύσεων» σημειώνει ο κ Καραμπίνης «και όπου είμαστε η τελευταία χώρα στην Ευρώπης, που εφαρμόζει ένα μεταμοσχευτικό πρόγραμμα για τους πιο μικρούς λήπτες, ένα τέτοιο επίτευγμα μας γεμίζει χαρά και ελπίδα ότι θα βρούμε και εμείς τον τρόπο να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε όλα τα μοσχεύματα που μας παρέχονται για να σώσουμε συνανθρώπους μας».
Η εξέλιξη αυτή θεωρείται επανάσταση στο ζήτημα της δωρεάς οργάνων, διευκρινίζει ο κ. Καραμπίνης, γιατί λόγω του τεράστιου μεταμοσχευτικού χάσματος που υπάρχει παγκοσμίως, η προσπάθεια εστιαζόταν στην εξεύρεση νέων δοτών και νέων τεχνικών, στα πλαίσια της προσφοράς οργάνων.
Ασφαλώς, υπογραμμίζει, μιλάμε πάντα για εθελοντική προσφορά οργάνων και ποτέ για εμπόριο «ανταλλακτικών», γιατί η μεταμόσχευση είναι καταρχήν δώρο ζωής.
Μέχρι σήμερα, συνεχίζει,μεγάλο μέρος της προσπάθειας αφορούσε στη διεύρυνση των δοτών, ενώ τώρα έχουμε και δότες, όχι μόνο από εγκεφαλικά νεκρούς, αλλά και έπειτα από καρδιακή ανακοπή, μη ανατάξιμη. Το τεράστιο πρόβλημα που τίθεται σ΄ αυτή τη νέα κατηγορία είναι ότι η καρδιά δεν μπορούσε πάντα να είναι κατάλληλη προς μεταμόσχευση. Διότι, όπως είναι εύκολα αντιληπτό, μια καρδιά που έχει υποστεί ανακοπή δεν μπορεί πάντα να είναι χρήσιμη για τον μελλοντικό λήπτη.
Οι Αυστραλοί κατάφεραν και βρήκαν έναν μηχανικό-βιοχημικό τρόπο να συντηρήσουν καλύτερα αυτή την καρδιά, όταν βρεθεί ο δότης, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να την μεταμοσχεύσουν. Μιλάμε για προβληματικές καρδιές που μπαίνουν στα όρια να μεταμοσχευθούν και οι συνάδελφοι αυτοί βρήκαν τον βιοχημικό τρόπο να συντηρήσουν καλά το μόσχευμα, ώστε να μπορέσουν να το ανανήψουν και να το δώσουν με πιο κατάλληλο τρόπο στον λήπτη.
Σημειώνεται ότι, η καρδιά είναι το μόνο όργανο που δεν χρησιμοποιείται σε μεταμοσχεύσεις αφότου σταματήσει να πάλλεται. Η καινοτόμος τεχνική που εφαρμόστηκε στο Σίδνεϊ αφορούσε την «ανάσταση» καρδιάς, που είχε σταματήσει να πάλλεται, εντός ενός μηχανήματος που ονομάζεται «heart-in-a-box». Εκεί η καρδιά διατηρείται ζεστή, αποκαθίσταται ο καρδιακός παλμός και τρέφεται ώστε να μειωθούν οι βλάβες στον καρδιακό μυ.
Οπωσδήποτε είναι σταθμός αυτή η εξέλιξη και προσδίδει νέες ελπίδες και ώθηση στο ζήτημα, επισημαίνει ο καθηγητής, και προτείνει να περιμένουμε λίγο «να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα, να τα δούμε από κοντά, γιατί όπως είναι γνωστό η επιστήμη είναι τέχνη και γνώση . Η τέχνη μπορεί να είναι αυτή που μας παρουσίασαν, λέει, η επιστήμη όμως για να είναι πλήρως αποδεκτή απαιτεί εξακρίβωση των στοιχείων ώστε να γίνει δυνατή η εφαρμογή τους.
Ο κ. Καραμπίνης, ως μέλος του ΔΣ του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ο εθνικός φορέας που προωθεί και ουσιαστικά ελέγχει τις μεταμοσχεύσεις), εκφράζει τη λύπη του για τον περιορισμό κατά το ήμισυ των κονδυλίων «για την προώθηση του πνεύματος των μεταμοσχεύσεων» και κάνει λόγο για συνεχή προσπάθεια όλων των εντατικολόγων να προωθήσουν την ιδέα των μεταμοσχεύσεων.
«Τραγικό στατιστικό στοιχείο» χαρακτηρίζει το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα της Ευρώπης, όσον αφορά τη δωρεά οργάνων. Επισημαίνει ότι η Ισπανία είναι πρώτη, η Κροατία δεύτερη, η Πορτογαλία της κρίσεως τρίτη, και τονίζει ότι «δεν αποτελεί δικαιολογία να αποδίδουμε τη θέση αυτή στην οικονομική κρίση, γιατί και οι άλλες χώρες βρίσκονται σε παρόμοια οικονομική κατάσταση».
Δυστυχώς, καταλήγει, εδώ δεν έχει κατανοηθεί η σημασία της δωρεάς οργάνων όπως π.χ. στην Ισπανία όπου εκεί υπάρχει άλλη νοοτροπία και άλλη παιδεία, απέναντι σ΄αυτή την τεράστια προσφορά και άλμα αγάπης, που είναι η προσφορά οργάνων.