"- Στις μέρες μας πολλοί συνάνθρωποί μας κερδίζουν το δικαίωμα στη ζωή μέσω της δωρεάς οργάνων. Ποια είναι η προσωπική άποψή σας επί του θέματος και ποια… της Εκκλησία γενικότερα;"
- Μάλιστα. Η άποψή μου ταυτίζεται με την επίσημη άποψη της Εκκλησίας. Νομίζω αναφέρεστε και στο βιογραφικό μου, ότι εγώ είμαι και μέλος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.). Δεν αναφέρθηκε ότι εγώ έχω κάνει διατριβή στην ηθική των μεταμοσχεύσεων. Η διδακτορική μου διατριβή σε θεολογικό χώρο είναι στις μεταμοσχεύσεις και την έχω ονομάσει ως εξής: «Αλλήλων Μέλη». Τι ωραία πράγμα είναι ο ένας να δίνει «κομμάτια» στον άλλον! Είναι ωραίο πράγμα, να σας πω, την αγάπη μας να την εκφράσουμε με το να… με ένα φιλί, με μια χειραψία, με μια αγκαλιά. Τι μεγάλο πράγμα είναι να δίνεις όχι απ’ αυτό που έχεις, απ’ αυτό που είσαι, από το σώμα σου! Εγώ θα ‘θελα πάρα πολύ αντί να με κατεβάζουν ακέραιο στον τάφο, που θα έχει ήδη αρχίσει η αποσύνθεση, να μπορούσα να έδινα όργανα, να ζήσουν κι άλλο άνθρωποι πριν φύγω από τους «τροχούς», ακριβώς την τελευταία στιγμή, και να μην έχετε κανένα πρόβλημα στο μυαλουδάκι σας.
Υπάρχει ένα μεγάλο δώρο της τεχνολογίας και της επιστήμης που λέγεται... που είναι ο αναπνευστήρας. Θα μου δώσετε τέσσερα λεπτά, δεν θα ‘ναι παραπάνω. Θα σας περιγράψω τι συνέβη - κατ’ αρχάς τα αγόρια κυρίως προσέξτε τα μηχανάκια. Στην οδό Σπάτων - Λούτσας σε δυόμιση χρόνια, δεκαεπτά παιδιά ‘χάσαν τη ζωή τους, δεκαεπτά. Τι μπορεί να σημαίνει; Σημαίνει ότι τρέχει κάποιος, χτυπάει, δεν έχει σταματήσει ακόμη η αναπνοή του, έρχεται το ασθενοφόρο να τον πάρει και επειδή βλέπουν ότι έχει κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις του βάζουν ένα μηχάνημα που λέγεται αναπνευστήρας ώστε να συντηρείται η αναπνοή. Καθώς αναπνέει να μπορεί να συντηρείται η καρδιακή λειτουργία, να λειτουργεί η καρδιά, κι έτσι το αίμα να πηγαίνει σε όλα τα όργανα για να συντηρείται η λειτουργία των οργάνων. Σε αρκετές περιπτώσεις αυτό είναι σωτήριο. Αυτό ονομάζεται «Εντατικολογία», είναι η θεραπεία στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.
Μπορεί όμως σε κάποιες περιπτώσεις να δούμε ότι δεν προλάβαμε και νεκρώθηκε ο εγκέφαλος. Άρχισε ο εγκέφαλος να αυτολύεται, να αποσυντίθεται. Αυτός ο άνθρωπος που έχουμε μπροστά μας, πρώτον, δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεύτερον, αν πάρουμε ένα πριόνι και του κόψουμε το πόδι δεν πονάει, γιατί, πονάμε με τον εγκέφαλο, το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, τρίτον, δεν έχει καμία ελπίδα να επανέλθει, έχει τελειώσει. Είναι σαν έναν άνθρωπο που είναι αποκεφαλισμένος και με μηχανήματα συντηρούν το σώμα του. Αυτό θα μπορούσε να είναι, που πλέον σημαίνει, ότι τελείωσε ο άνθρωπος, λυτρωτικό για εννιά ανθρώπους, να πάρουν τα όργανά του.
Η Εκκλησία λοιπόν, που ρώτησες, νομίζω θα έπρεπε να αισθάνεται σαν μια μάνα. Στο ένα δωμάτιο έχει αυτό το παιδί, που έχεις αυτό το δράμα και στο άλλο έχει ένα άλλο παιδί ή εννιά παιδιά που ‘χουν ανάγκη να ζήσουν απ’ τα όργανά του πρώτου ενδεχομένως, αλλιώς δεν ζουν. Δεν θα μπορούσε να πει «όχι».
Συνοπτικά λοιπόν η θέση της Εκκλησίας είναι ότι δεν είναι «αποτρεπτική», να λέει ότι αυτό δεν είναι καλό πράγμα. Δεν μπορεί να είναι «προτρεπτική», να το κάνετε όλοι σας, διότι είναι τόσο λεπτό το θέμα του θανάτου και της ζωής. Μπορεί όμως να χρησιμοποιήσω τη λέξη… «επιτρεπτική». Δηλαδή όποιος το θέλει, είναι πολύ ωραίο πράγμα, να το κάνει. Η δωρεά των οργάνων είναι δωρεά ζωής, που είναι ένα από τα λίγα πολύ καλά ανθρώπινα πράγματα που μας έχει δώσει η σύγχρονη τεχνολογία. Άρα η θέση είναι θετική.
Η δική μου προσωπική, μόνο θετική, υπό όρους όμως.