Η ΑΛΟΓΙΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ INTERNET ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
Για το σοβαρό αυτό θέμα της αλόγιστης χρήσης του κινητού ενώ χρειάζεται να ομιλούμε μέρες και να γράψουμε τόμους βιβλία για να αναλύσουμε τα θετικά ή τα πλέον αρνητικά της επικοινωνίας με αυτό, εδώ θα περιοριστώ σε ορισμένες μόνο επισημάνσεις. Δεν είναι στις προθέσεις μου, βέβαια, και δεν είναι της παρούσης να κάνουμε εκτενείς αναλύσεις, αφού όλοι μας για διαφορετικούς ο καθένας λόγους δεν διαθέτουμε χρόνο αλλά απλώς πρέπει τελικά να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειάζεται πλέον να βάλουμε μια σειρά στην χρήση του, μάλιστα ως μέσου δυνατότητας πρόσβασης στο διαδίκτυο. Διότι, αν δεν το κάνουμε αυτό θα καταστρέψουμε οικογένειες, εργασία προσωπικό αγώνα και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται αληθινή προσωπική επικοινωνία καρδιάς και συνέπεια σε άσκηση, εργασία, μελέτη καθώς και προσευχή!
Κρίνεται λοιπόν βασικό όχι απλώς να αντιληφθούμε την σοβαρότητα του ζητήματος αλλά και να αναλογισθούμε που θα πάει αυτή η κατάσταση, αν συνεχίσουμε με αυτή την τακτική. Και, τουλάχιστον, όσοι είμαστε σε μία ηλικία που πρέπει να μας διακρίνει κάποια σύνεση και ισχυρή βούληση πρέπει να διαχειριστούμε διαφορετικά το θέμα και πιο δυναμικά. Εννοώ, να ενεργήσουμε με μια προσωπική στρατηγική. Δηλαδή, θα πρέπει να αποφασίσουμε ποιές ώρες θα είναι τελείως κλειστό, ποιές ώρες θα είναι σε σίγαση και θα το βλέπουμε απλώς μήπως μας αναζητά κάποιος που έχει ανάγκη να επικοινωνήσει μαζί μας, ποιές ώρες θα συνομιλούμε και ποιές ώρες θα μπαίνουμε στο διαδίκτυο για ενημέρωση, σχόλια ή να γράψουμε κάποιο κείμενο. Για να προκύψει κάτι θετικό όμως, χρειάζεται να σκεφτούμε πότε υπάρχει φόρτος εργασίας, τί είδος εργασίας και ποιά εργασία δεν πρέπει να έχει καθόλου περισπασμό, πότε είναι ανάγκη να επικοινωνούμε για να έχουμε υπό τον έλεγχό μας διάφορες καταστάσεις επαγγελματικές, οικογενειακές και λοιπά, και πότε έχουμε την διάθεση να επικοινωνούμε επειδή είναι ψυχική μας ανάγκη. Διαφέρουν οι απαιτήσεις, οι συνθήκες, οι καταστάσεις!
Την ώρα της εργασίας λοιπόν, που χρειάζεται να συγκεντρωθούμε, μάλιστα τις πρώτες ώρες, θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι το κινητό ανοιχτό μεν αλλά σε σίγαση και απλώς σε κάποια διαστήματα, κάπως αραιά να παρακολουθούμε ποιός μας κάλεσε. Σε κάποιες άλλες ώρες που η επαγγελματική μας απασχόληση ή οι οικογενειακές ανάγκες επιβάλλουν την επικοινωνία και δεν είναι αυτό πρόβλημα για το είδος της εργασίας που ασκούμε σαφώς δεν ενοχλεί αλλά μάλλον πρέπει να έχουμε συνεχή δυνατότητα ακρόασης και συνομιλίας, οπωσδήποτε τότε θα πρέπει να είναι ανοικτό. Και τις ώρες της προσωπικής επικοινωνίας, της προσευχής, της εξομολόγησης θα πρέπει να είναι κατά κανόνα κλειστό! Είναι πολύ άσχημη εμπειρία στην λειτουργία να χτυπούν τα κινητά, να εξομολογούμαστε και να σταματά ο πνευματικός να μας ακούει για να σηκώσει τηλέφωνο. Είναι πολύ κακό στην πολύ προσωπική επικοινωνία του ζευγαριού να χτυπούν τηλέφωνα ή να θέλει το παιδί μας να μας μιλήσει ή ένας άνθρωπος που χρειάζεται την βοήθειά μας, εμείς να διακόπτουμε και η διάνοιά μας να τρέχει αλλού.
Επειδή, όμως ο άνθρωπος ενώ θέλει συχνά δεν βρίσκει την δύναμη να οργανωθεί παίρνοντας πρωτοβουλίες και να εφαρμόσει με συνέπεια κάποιες αποφάσεις καλό είναι να προηγείται σκέψη, πώς θα γίνει κάτι εφικτό, και αφού αναλογιστούμε θετικά και αρνητικά να προκρίνεται κάτι ως επιτακτική ανάγκη για να μην μένουμε στα λόγια. Κυρίως όμως να ζητούμε ενίσχυση άνωθεν και να προχωρούμε στην εφαρμογή πρακτικά των όσων αποφασίζουμε.