ΘΥΜΗΣΟΥ!

Χαιρετισμός τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου πρὸς τοὺς Σεβ. Ἱεράρχας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῶν Λεγομένων "Νέων Χωρῶν" (Σιδηρόκαστρον, 23 Ὀκτωβρίου 2012).

Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς, οἱ ἀνήκοντες εἰς τό κλῖμα τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἐλθόντες σήμερον προφρόνως ἐνταῦθα πρός συνάντησιν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ἐπισκεπτομένης ἀδελφικῶς καί πατρικῶς τάς ἐκ τῶν Ἐπαρχιῶν αὐτοῦ ἐν Βορείῳ Ἑλλάδι Ἱεράς Μητροπόλεις Σιδηροκάστρου καί Σισανίου καί Σιατίστης, σᾶς ἐκφράζομεν ὁλοκαρδίως τήν ἐν Κυρίῳ χαράν καί εὐφροσύνην ἡμῶν προσωπικῶς διά τήν σημερινήν συνάντησιν, ἡ ὁποία πυκνώνει τούς συνδέοντας ἡμᾶς καί τό Ἱερόν ἡμῶν Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας μετά πάντων ὑμῶν, ἀδελφῶν καί συλλειτουργῶν προσφιλεστάτων, ἀδιαρρήκτους δεσμούς. “Ἰδού δή τί καλόν, ἤ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό”. Πράγματι, καλόν καί τερπνόν εἶναι ἡ συνάντησις ἀδελφῶν, εὑρισκομένων ἐν ἀγάπῃ καί εἰρήνῃ Χριστοῦ καί αἰνούντων τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἐδωρήσατο τήν εὐλογίαν τοῦ εἶναι ἡμᾶς ἐπί τό αὐτό, εὐχαριστοῦμεν δέ τόν ἀπευθύναντα χαιρετισμόν ἐκ μέρους πάντων ὑμῶν Ἱερώτατον καί φίλτατον ἐν Χριστῷ ἀδελφόν Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης κύριον Ἄνθιμον, ὑπέρτιμον καί ἔξαρχον πάσης Θετταλίας, διάδοχον εὐκλεῶν Ἱεραρχῶν τῆς τελευταίας ἑκατονταετίας, ἀπό Γενναδίου τοῦ Ἀλεξιάδου μέχρι καί Παντελεήμονος τοῦ Χρυσοφάκη. Ὡς εἶναι γνωστόν, τιμιώτατοι ἀδελφοί,  διά τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Πράξεως τῆς 4ης Σεπτεμβρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 1928, ὡρίσθη ὅπως αἱ Μητροπόλεις ὑμῶν, τῶν ὁποίων ἡ διοίκησις διά λόγους ἱστορικούς ἀνετέθη ἐπιτροπικῶς εἰς τήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, παραμένουν ὑπό τήν κανονικήν ἐξάρτησιν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.  Ἔκτοτε, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, παρά τάς ἐκ τῶν ἱστορικῶν συγκυριῶν καί τῶν ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν διακυμάνσεις, δέν ἔπαυσε νά παρακολουθῇ μετά στοργικῆς προαιρέσεως τήν δραστηριότητα καί τάς προόδους ἑκάστης Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καί νά προσεύχεται ὑπέρ εὐοδώσεως τῶν ποιμαντικῶν προσπαθειῶν ἑκάστου ἐξ ὑμῶν, ἀδελφοί προσφιλέστατοι, μετά τοῦ ὑφ᾿ ὑμᾶς ἱεροῦ κλήρου καί τοῦ πεφιλημένου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἐξ οὗ καί κατά καιρούς, τῇ ἀδελφικῇ προσκλήσει ἑκάστοτε ὡρισμένων ἐξ ὑμῶν, ἐπικεπτόμεθα τάς Ἐπαρχίας ταύτας καί ἀναθερμαίνομεν τούς συνδέοντας ἡμᾶς μετά πάντων ὑμῶν καί τῶν ἑλκόντων τήν καταγωγήν ἐκ τῶν εὐλογημένων χώρων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί Ἀνατολικῆς Θράκης ποιμνίων ὑμῶν, ἀκαταλύτους πνευματικούς καί ἱστορικούς δεσμούς. Ὑποβάλλεται κατά καιρούς καί ἐγκρίνεται ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὁ κατάλογος τῶν πρός ἀρχιερατείαν ἐκλογίμων διά τήν πλήρωσιν τῶν κενουμένων ἐξ αὐτῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, ὡς συνέβη προσφάτως μέ τάς περιπτώσεις τῶν χηρευσασῶν καί ἤδη πληρωθεισῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Νικοπόλεως καί Πρεβέζης καί Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου. Ἐνημεροῦται τακτικῶς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον διά τάς ἐπερχομένας διοικητικάς ἀλλαγάς ἐν ταῖς ἐν τῷ κλίματι τῶν Ἐπαρχιῶν τῶν Νέων Χωρῶν ὑφισταμέναις Ἱεραῖς Πατριαρχικαῖς καί Σταυροπηγιακαῖς Μοναῖς, εἰς τά ἔγγραφα τῶν ὁποίων δέον ὅπως ἀναγράφηται καί ὁ ὅρος "Πατριαρχική" καί οὐχί μόνον "Σταυροπηγιακή". Μείζονα ὅμως καύχησιν ἐν Κυρίῳ αἰσθανόμεθα ὁσάκις λαμβάνομεν τάς ὑμετέρας Ἀρχιερατικάς ἐκθέσεις πεπραγμένων, ἐκ τῶν ὁποίων πληροφορούμεθα ἐν πλάτει τό πολυσχιδές καί ἐπίπονον ὑμῶν ἔργον ὑπέρ τῆς κατά Θεόν εὐημερίας τοῦ ἐν ταλαιπωρίαις ἔτι εὑρισκομένου, λίαν ἡμῖν ἀγαπητοῦ καί περιποθήτου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.  Ἡ ἀγάπη καί τό ἐνδιαφέρον τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καί τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου δι᾿ ἕνα ἕκαστον ἐξ ὑμῶν καί δι᾿ ὅλον τό ποίμνιον τῶν ὑμετέρων Ἐπαρχιῶν εἶναι θερμοτάτη, διό καί τό προέχον κατά  τούς κρισίμους τούτους καιρούς εἶναι νά ἐνισχύωμεν παντί τρόπῳ τήν ἑνότητα ἡμῶν καί τήν μαρτυρίαν τῆς πίστεως εἰς τόν Σωτῆρα Κύριον ἡμῶν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του. Διό καί ἡ παρατηρουμένη ἀξιέπαινος προσπάθεια ὑμῶν, ἀδελφοί,  ὡς ὑπευθύνων ποιμένων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεών σας, πρός διανομήν καί ὑλικῶν ἀγαθῶν εἰς τούς ἀναξιοπαθοῦντας, ἡ διοργάνωσις συσσιτίων διά τούς ἀπόρους, ἡ σύστασις ἰατρείων καί φαρμακείων δι᾿ αὐτούς, καθώς καί διάφοροι ἕτεραι ἀνάλογοι φιλανθρωπικαί δραστηριότητες, συμβάλλουν τά μέγιστα τόσον εἰς τήν ἀνακούφισιν τοῦ πόνου, ὅσον καί εἰς τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν τῶν μελῶν τῶν κοινωνιῶν. Ἐπιτρέψατε ἡμῖν ὅπως ἐν τῷ σημείῳ τούτῳ ὑπομνήσωμεν τήν διαβιβασθεῖσαν εἰς τήν σεβασμίαν Ἱεραρχίαν τοῦ Θρόνου ἐν τῷ Ἐξωτερικῷ ρητήν ἐπιθυμίαν καί προτροπήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ὅπως αὕτη ἐνισχύῃ, κατά τό δυνατόν, ὑλικῶς τόν χειμαζόμενον ἐκ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως Ἑλληνικόν Λαόν. Ἡ σημερινή περίστασις βεβαίως ἀποτελεῖ τόν ἐξέχοντα "καιρόν" διά νά κάμωμεν ἕκαστος τόν ἰδικόν μας ἀγῶνα. Ἄς δίδωμεν καί τό αἷμα μας εἰς τήν καθημερινήν μας ζωήν, εἰς τήν ἀγάπην μας, εἰς τόν κόπον μας, εἰς τήν προσευχήν διά τήν εἰρήνην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅπως τό ἔδωκεν ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, τοῦ ὁποίου ἐντός ὀλίγων ἡμερῶν θά πανηγυρίσωμεν τήν πανέορτον μνήμην, καί μάλιστα ἡ ἁγιοτόκος πόλις τῆς Θεσσαλονίκης, ἐξαιρέτως εὐλογουμένη ἐφέτος ὑπό τῆς ἐφεστίου καί θαυματουργοῦ Ἀθωνικῆς Εἰκόνος τῆς Θεομήτορος "Ἄξιόν Ἐστι". Τοῦτο τό αἷμα τῶν μαρτύρων, τό ὁποῖον ἔγινε λύτρον καί τό προσκυνοῦμεν σήμερον, εἶναι αὐτό πού ἔσωσε καί σώζει τήν Ἐκκλησίαν. Αὐτό τό ἰδικόν μας πνευματικόν μαρτύριον διά τήν ἐπιδίωξιν τῆς εἰρήνης τοῦ λαοῦ, διά τήν βοήθειάν του, διά τήν ἐργασίαν μας πολλάκις ἄνευ οὐδεμιᾶς, ἔστω καί ἠθικῆς, ἀμοιβῆς, ἄς γίνῃ ὁ ἰδικός μας ἔπαινος καί τό κόσμημά μας, μέ τό ὁποῖον θά κοσμῆται ἡ Ἐκκλησία. Ἄς μή λησμονῶμεν, ἀδελφοί, ὅτι ἄλλο εἶναι τό ἰδικόν μας πνεῦμα καί ἡ ἰδική μας ἀποστολή, καί ἄλλο τό πνεῦμα ἐκείνων οἱ ὁποῖοι κατακυριεύουν τοῦ κόσμου τούτου. Ὡς χαρακτηριστικῶς εἶπεν ἐνώπιον τοῦ ἐρωτήσαντος καί φονεύσαντος αὐτόν βασιλέως, ὁ Ὁσιομάρτυς Ἰάκωβος ὁ νέος, τοῦ ὁποίου τήν μνήμην ἐπίσης θά ἑορτάσωμεν κατά τήν πρώτην τοῦ ἐπιόντος μηνός Νοεμβρίου: "ἐμοί ἄλλη κρίσις παρά Θεοῦ δέδοται. Τοῦ ἀναγγέλλειν τόν νόμον τοῦ Θεοῦ τοῖς χριστιανοῖς καί ὁμοφύλοις μου, καί διδάσκειν αὐτούς ἐπιτελεῖν τάς ἁγίας αὐτοῦ ἐντολάς, καί μηδέν φαῦλον ἤ ἐναντίον πράττειν" (Βίος καί πολιτεία Ἰακώβου τοῦ νέου Ὁσιομάρτυρος). Αὐτή εἶναι ἡ ἰδική μας ἀποστολή, καί αὐτήν ἄς ἐπιτελέσωμεν μέ συνέπειαν καί μέ προσήλωσιν. Παρά τάς δυσχερείας τάς ὁποίας διέρχεται σήμερον ὁ λαός καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί καί συλλειτουργοί ἐν Χριστῷ, ὀφείλομεν νά δοξάζωμεν τόν Θεόν, διότι, δυστυχῶς, ὑπάρχουν Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι, αἱ ὁποῖαι εὑρίσκονται εἰς δραματικωτέραν κατάστασιν. Ἔχομεν πρό ὀφθαλμῶν τήν περίπτωσιν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας, ἔνθα οἱ χριστιανοί κινδυνεύουν συνεχῶς ἐκ τοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου, καί ἤδη πολλοί ἐξ αὐτῶν ἔχουν εὕρει τόν θάνατον, καί μάλιστα εὐσυνείδητοι κληρικοί εὗρον μαρτυρικόν θάνατον κατά τήν ἐκτέλεσιν τοῦ ἱερατικοῦ των καθήκοντος, ὡς ὁ Ἱερομόναχος Βασίλειος ἐν τῇ Ἐπιφανείᾳ τῆς Συρίας. Διά τοῦτο, κατά τάς δυσχερεῖς ταύτας περιόδους, τάς ὁποίας διέρχεται ὁ λαός καί ὁ κόσμος γενικώτερον, ἄς μείνωμεν πλησίον αὐτοῦ, ἄς τόν στηρίξωμεν, ἄς τόν παραμυθήσωμεν, συγχρόνως δέ ἄς κηρύξωμεν μετάνοιαν καί ἐπιστροφήν, τονίζοντες ὅτι τά αἴτια τῆς κρίσεως εἶναι πνευματικά  καί μία μόνον λύσις ὑπάρχει, ἡ ἐπιστροφή εἰς τόν Χριστόν, Ὅστις ἐπιθυμεῖ νά εἶναι μετά πάντων ἡμῶν καί νά μεταδώσῃ εἰς ἡμᾶς τό πλήρωμα τῆς ἀμαράντου Αὐτοῦ ζωῆς. Καί ἡμεῖς, ὡς ποιμένες τοῦ λογικοῦ ποιμνίου Του, ὀφείλομεν νά ὁμοιωθῶμεν πρός τόν Χριστόν κατά πάντα, ὡς καί Οὗτος ὡμοιώθη πρός ἡμᾶς "κατά πάντα", παρεκτός ἁμαρτίας, καί νά σταυρώσωμεν ὁλόκληρον τήν ὕπαρξίν μας, διά νά ἑνωθῶμεν μετ' Αὐτοῦ καί νά γίνῃ ὁ Χριστός ἡ ζωή ἡμῶν. Πάντες ὅσοι πιστεύομεν εἰς τόν Υἱόν τοῦ  Θεοῦ ἐκλήθημεν νά δεχθῶμεν τήν δωρεάν ταύτην καί νά γίνωμεν "βασίλειον ἱεράτευμα", καί ἡ δωρεά αὕτη δέν ἀποκτᾶται εἰ μόνον διά τῶν παθημάτων.   Ὅθεν, συγχαίρομεν καί αὖθις ἑνί ἑκάστῳ ὑμῶν κεχωρισμένως διά τό ἐπιτελούμενον κατά τάς δυνατότητας ἑκάστης Ἱερᾶς Μητροπόλεως ποιμαντικόν, φιλανθρωπικόν, κοινωνικόν, καί ἰδίᾳ λειτουργικόν καί πνευματικόν ἔργον, καί ἐκφράζομεν, ἐπί τούτοις, τήν χαράν καί τήν συγκίνησιν καί τήν ἐν Κυρίῳ καύχησιν ἡμῶν προσωπικῶς καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἀσπαζόμενοι ἕνα ἕκαστον ἐξ ὑμῶν, ἀδελφοί, Ἱεράρχαι, ὄχι μόνον τῶν Νέων Χωρῶν, ἀλλά ἐξ ὅλης τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, φιλήματι ἀδελφικῷ ἐν τῷ εὐλογοῦντι καί ἁγιάζοντι ἡμᾶς Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, Ὅστις ἦν, ἐστι καί ἔσται ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν,  εὐχαριστοῦμεν διά τήν συνάντησιν, καί, ἅπαξ ἔτι, διά τούς ἀγαθούς λόγους τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρίου Ἀνθίμου, καί ἐπικαλούμεθα ἐπί τό ἔργον καί τήν εὐρυτέραν ἐκκλησιαστικήν καί κοινωνικήν προσφοράν σας καί ἐπί τά ποίμνια ἑκάστου ἐξ ὑμῶν τήν Χάριν, τό Ἔλεος καί τήν Εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ τῶν πατέρων ἡμῶν.