ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΦΑΝΟΥΣ ΟΡΟΥ «ΑΓΙΟΠΡΩΤΟΣ»
Συνεργάτου μας
Γή-Μήτηρ, Δή-Μήτηρ, Δήμητρα (εξ ού και Δημήτριος), Θεά της Γεωργίας. Καί πλάϊ ο Φοίβος (καθαρός, ιερός) Απόλλων, ο Φωτοφόρος Θεός του Ηλίου και της Μουσικής, ο ζωογόνος, η αιτία της ζωής, – όπως ο Οσιρις και η Ισις στήν Αίγυπτο – , εκεί στό Φανάρι, αυτά δέν σέ άγγιξαν ποτέ; Ισως, ως Ιμβριον εις την καταγωγήν, δέν σέ απησχόλησε το θέμα.
Επίσης, Αρχοντιά ωνησάμενος (αγοράσας), ή Αντωνησάμενος (πωλήσας) αυτήν, ως διατηρών το Αρχον(τ)ώνης ή Αρχων(τ)ώνης, δέν ενδιεφέρθης ποτέ περί τήν ελαστικότητα της ληξιαρχικής σου ταυτότητος; «Γιάννης-Γιαννάκης»… τό ίδιο; Οχι ασφαλώς.
Αλλης Ιθαγενείας! Αλλης Κατατάξεως και Στρατεύσεως! Ερμαφροδίτου, μεικτής Εθνότητος Γόνος! Και τόσων άλλων πτυχών του βίου σου παρατηρητής απαντώμενος, μετ’ εναργείας ψηλαφώ πάντα όσα εξονυχιστικώς σύ αυτός έχεις, ασφαλώς, διερευνήσει και δια πολλής βασάνου έχεις διαπεράσει, από επιγνώσεως της προσωπικότητός σου μέχρι της σήμερον, υπερηλίκου όντος σου πλέον.
Αρχον-τώνης! Μήπως δι’ αυτού υποδηλούται ανορθογράφως η λεξιπενία (σολοικιστικώς κατά Αριστοτέλην) του σωστού Αρχων-Τώνης … Μαρούδας(!) ή κάποιος άλλος;! …
Δέν αστειεύομαι! Δέν ασεβώ! Παράδειγμα προβάλλω και αφορμήν δίδω, γιά να προβληματίσω πάντας, να προκαλέσω ανησυχίαν, καί νά υποχρεώσω, ταπεινά, ώστε και η «Πανύψηλη Κορυφή» ακόμα, να εγκύψη υπεύθυνα, και, συναισθανομένη, μέ σοβαρότητα επιστρέφουσα και ανατρέχουσα όπισθεν εις την ιστορίαν, να επανεξετάση ενδελεχώς το ανακύψαν πρόβλημα και προκληθέν θέμα-ζήτημα, περί την καινοφανή πρόσρηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, ως «Αγιοπρώτου» ή καί «Πρωταγίας»!! ’Απαγε της βλασφημίας! Δασεινομένης τῆς λέξεως Ἁγία καὶ ἐν γνώσει ὅτι δὲν ἠχεῖ ὀρθά ἡ μετατροπή τοῦ «τ» εἰς «θ», ὁπότε θα ὑπεχρεούτω νὰ τὴν ἀποκαλέση Πρωθ-Ἁγίαν, κατέφυγε πρὸς λύσιν εἰς τὴν καινοφανή καὶ ἐξοβελιστέα πρόσρησιν Ἁγιόπρωτος.
Εξαντλήσας διεξοδικώς και εμβριθώς εξετάσας, εις προηγούμενο κείμενο, τήν ετυμολογίαν και το, τουλάχιστον, άστοχον της αξιολογήσεως, δια της ως άνω προσαγορεύσεως, του Πανσέπτου Προσώπου της Υπεραγίας και Πανυπερευλογημένης Θεοτόκου, επανέρχομαι γιά ν’ αποκαλύψω και υπογραμμίσω τήν, διά της αστοχίας και προχειρότητος ταύτης του Προκαθημένου της Ορθοδόξου Μητρός Εκκλησίας μας, δοθείσαν ευκαιρίαν, ήν, λαβόντες, οι μή σεβόμενοι την Υπεραξίαν, Της Μόνης, Τόν Θεόν Τεξάσης, τί έπραξαν. Εις τί προέβησαν.
Επαισχύντως, ακατονομάστως καί αχαρακτηρίστως, έσπευσαν νά προσυπογράψουν μετά τού Παναγιωτάτου τό Προσωνύμιον Τής – μέχρι τώρα –
Υπεραγίας, ως «Αγιοπρώτου» ή «Πρωταγίας»-Πρωθαγίας!!! Μόνον πού, … από «υπερβάλλον σέβας»!!Κακοβούλως, λυσωδώς καί θανασίμως μισούντες Τήν Κυρίαν Θεοτόκον, δέν παρέλειψαν – εν πλήρει επιγνώσει τού τί θέλουν νά επιτύχουν – νά παρεμβάλουν πρό τού στοιχείου «τ», ένα κακόγουστο «κ»!!, ίνα «χράνουν» Ποίαν; Τήν Πανάχραντον!!! Ινα «μολύνουν» Ποίαν; Τήν Αμόλυντον καί Ασπιλον Αειπάρθενον Θεοτόκον!!!!
Ναί. Δέν τολμώ! Επαναλαμβάνω. Δέν τολμώ, κάν να στοιχειοθετήσω, καταχωρών καί προθέτων τό (επαίσχυντο) στοιχείο «κ» πρό τού «τ»!! Καί νοερά έτι τό αποβάλλω καί τό απορρίπτω, ως σατανικωτάτην «προσβολήν της διανοίας» καί εφεύρεσιν τών οργάνων τού «αρχεκάκου εχθρού». Τήν οποίαν, εν τή αλαζονική «γλωσσοπλαστική» επάρσει του, διευκόλυνε – ως μή ώφελε – τούτο ο εις τήν Κορυφήν ιστάμενος, ο οποίος και οφείλει, τάχιστα, νά συμμαζέψη τά ασυμμάζευτα και νά διορθώση τά αδιόρθωτα!
Τί ἐνέκλειε ο αγών του Μεγάλου Αθανασίου πρός τόν Θεομάχον, Αιρεσιάρχην Αρειον; «Ομοούσιος – Ομο(ι)ούσιος»! Εικοσιδύο έτη, γιά ένα «ι» δέν αντεμάχοντω;
Γιατί δέν προύλαβες τό κακόν, Παναγιώτετε; Γιατί τόση προχειρότης, απερισκεψία καί έλλειψις επαγρυπνήσεως; Αν και πάς τις διαβλέπει μιά «σκόπιμη χαλάρωση» εκ μέρους σας, εν ταίς Συγκρητιστικαίς Υμών ανοχαίς(!)..και παραχωρήσεσιν(!), σπεύσατε τώρα, αν δυνηθήτε, νά μαζέψετε «τά πούπουλα»! Δική σας προσωπική ευθύνη καί πρώτιστο καθήκον. Διδαχή, συχνά εξερχομένη τού στόματός σάς εστιν τό … «Ο τρώσας καί ιάσας»!
Εάν τυχόν θελήσης νά «αντιγράψης» τον Μέγα Βασίλειον στήν ασυναγώνιστη, δεινή του γλωσσοπλαστική ικανότητα, δανείσθητι απ’ Αυτού αθορύβως την λέξιν «τιμιουλκώ»(τιμήν-έλκω.Τραβώ την τιμήν πρός τά πάνω). Οχι, όμως, μέ την απόδοσιν (δι’ αυτής της λέξεως), της εννοίας τού «μαυραγορίτου». Απαγε! Αλλά επεξηγών και κατ’ αξίαν αναβιβάζων τήν Τιμήν, Της Αξιοτίμου, Της Παντίμου, Της Πανεντίμου, Της Πανυπερτίμου Μητρός. Ητις τυγχάνει, ακαταπαύστως να Παρ-Ισταται Τιμωμένη, εν δεξιοίς Τού Υιού και Θεού Της! Ποία από Θεού Μεγαλειωδεστέρα Τιμή, από τήν, Τής πρός τήν Ζωήν μεταστάσης, και Μητρός της ζωής υπαρχούσης, Τής, διά των Πρεσβειών Αυτής, λυτρουμένης εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών!!;
Βυζάντιον, κάνε, έστω μιά μερική, «επί πολής» (επιφανειακήν, επιπόλαιη προσέγγιση), αν όχι βαθυτάτην, λεπτομερή ενδοσκόπησιν, τών όσων, δι’ εγκυκλίων, κατά καιρούς εξαπέλυσας.
Οι «ΝΗΠΑΒΟΥΓΑΔΗΚΕΖΩΝΗ δες»(!) … το βασάνισαν πάρα πολύ τό θέμα, ωστε, εν τή Βυζαντινή «παρασημαντική» και «παραλλαγή», νά μή συναπαντοτυγχάνουν, κακόηχες, ασεμνες, αισχρές, βωμολοχικές, αντιφάσκουσες, αλληλοκαταρριπτόμενες, αντιμολούσες κ.λ.π. συλλαβές-φθόγγοι-νότες.
Αλλο ΖΩ-ΝΗ καί άλλο Ζώνυμι (φορώ ζωστήρα).
Αλλο ΠΑ-ΝΗ καί άλλο πανί(υφασμάτινο) και άλλο πάνυ (πιό πολύ).
Αλλο ΚΕ-ΔΗ καί άλλο Καί δεί (καί πρέπει).
Αλλο ΠΑ-ΒΟΥ καί άλλο (παύου, παύε, πάψε ..νά μιλάς)
Αλλο ΚΕ-ΖΩ καί άλλο (καί ζώ,υπάρχω,ανασαίνω)
Αλλο ΓΑ-ΒΟΥ καί άλλο (γάβ-γάβ .. τό σκυλί)
Αλλο ΝΗ-ΔΗ καί άλλο (νηδύς=μήτρα,κοιλία)
Καί τώρα, κάτι σπάνιο, πού έχει μιά ιδιαιτερότητα, μιά ειδοποιό διαφορά, μιά αποκλειστικότητα, έναντι τών δισεκατομμυρίων λέξεων όλου τού λεξιλογίου τού κόσμου.
Υπάρχει ένα ζευγάρι λέξεων. Η λέξις ΠΟΛΥΚΕΡΔΗΣ καί η λέξις ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ. Αυτές οί δύο, δέν έχουν κανένα γράμμα όμοιο μεταξύ τους. Αντιπροσωπεύει κάθε μιά ξεχωριστά τό δεκάριθμον σύστημα από τό 1 έως τό 0.
Λαμβάνω τήν μία εκ τών δύο, γιά νά παρουσιάσω σέ τί χρησιμεύει αύτη, ΄προλέγοντας ότι τό αυτό εξυπηρετεί καί η άλλη, μέ τόν αυτό τρόπο πού θ’ αναλύσω μ’ αυτή πού διαλέγω.
Η λέξις Π Ο Λ Υ Κ Ε Ρ Δ Η Σ, αντικαθίσταται κάτωθεν μέ τά νούμερα
1 2 3 4 5 6 7 8 9 0
Επίσης, Αρχοντιά ωνησάμενος (αγοράσας), ή Αντωνησάμενος (πωλήσας) αυτήν, ως διατηρών το Αρχον(τ)ώνης ή Αρχων(τ)ώνης, δέν ενδιεφέρθης ποτέ περί τήν ελαστικότητα της ληξιαρχικής σου ταυτότητος; «Γιάννης-Γιαννάκης»… τό ίδιο; Οχι ασφαλώς.
Αλλης Ιθαγενείας! Αλλης Κατατάξεως και Στρατεύσεως! Ερμαφροδίτου, μεικτής Εθνότητος Γόνος! Και τόσων άλλων πτυχών του βίου σου παρατηρητής απαντώμενος, μετ’ εναργείας ψηλαφώ πάντα όσα εξονυχιστικώς σύ αυτός έχεις, ασφαλώς, διερευνήσει και δια πολλής βασάνου έχεις διαπεράσει, από επιγνώσεως της προσωπικότητός σου μέχρι της σήμερον, υπερηλίκου όντος σου πλέον.
Αρχον-τώνης! Μήπως δι’ αυτού υποδηλούται ανορθογράφως η λεξιπενία (σολοικιστικώς κατά Αριστοτέλην) του σωστού Αρχων-Τώνης … Μαρούδας(!) ή κάποιος άλλος;! …
Δέν αστειεύομαι! Δέν ασεβώ! Παράδειγμα προβάλλω και αφορμήν δίδω, γιά να προβληματίσω πάντας, να προκαλέσω ανησυχίαν, καί νά υποχρεώσω, ταπεινά, ώστε και η «Πανύψηλη Κορυφή» ακόμα, να εγκύψη υπεύθυνα, και, συναισθανομένη, μέ σοβαρότητα επιστρέφουσα και ανατρέχουσα όπισθεν εις την ιστορίαν, να επανεξετάση ενδελεχώς το ανακύψαν πρόβλημα και προκληθέν θέμα-ζήτημα, περί την καινοφανή πρόσρηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, ως «Αγιοπρώτου» ή καί «Πρωταγίας»!! ’Απαγε της βλασφημίας! Δασεινομένης τῆς λέξεως Ἁγία καὶ ἐν γνώσει ὅτι δὲν ἠχεῖ ὀρθά ἡ μετατροπή τοῦ «τ» εἰς «θ», ὁπότε θα ὑπεχρεούτω νὰ τὴν ἀποκαλέση Πρωθ-Ἁγίαν, κατέφυγε πρὸς λύσιν εἰς τὴν καινοφανή καὶ ἐξοβελιστέα πρόσρησιν Ἁγιόπρωτος.
Εξαντλήσας διεξοδικώς και εμβριθώς εξετάσας, εις προηγούμενο κείμενο, τήν ετυμολογίαν και το, τουλάχιστον, άστοχον της αξιολογήσεως, δια της ως άνω προσαγορεύσεως, του Πανσέπτου Προσώπου της Υπεραγίας και Πανυπερευλογημένης Θεοτόκου, επανέρχομαι γιά ν’ αποκαλύψω και υπογραμμίσω τήν, διά της αστοχίας και προχειρότητος ταύτης του Προκαθημένου της Ορθοδόξου Μητρός Εκκλησίας μας, δοθείσαν ευκαιρίαν, ήν, λαβόντες, οι μή σεβόμενοι την Υπεραξίαν, Της Μόνης, Τόν Θεόν Τεξάσης, τί έπραξαν. Εις τί προέβησαν.
Επαισχύντως, ακατονομάστως καί αχαρακτηρίστως, έσπευσαν νά προσυπογράψουν μετά τού Παναγιωτάτου τό Προσωνύμιον Τής – μέχρι τώρα –
Υπεραγίας, ως «Αγιοπρώτου» ή «Πρωταγίας»-Πρωθαγίας!!! Μόνον πού, … από «υπερβάλλον σέβας»!!Κακοβούλως, λυσωδώς καί θανασίμως μισούντες Τήν Κυρίαν Θεοτόκον, δέν παρέλειψαν – εν πλήρει επιγνώσει τού τί θέλουν νά επιτύχουν – νά παρεμβάλουν πρό τού στοιχείου «τ», ένα κακόγουστο «κ»!!, ίνα «χράνουν» Ποίαν; Τήν Πανάχραντον!!! Ινα «μολύνουν» Ποίαν; Τήν Αμόλυντον καί Ασπιλον Αειπάρθενον Θεοτόκον!!!!
Ναί. Δέν τολμώ! Επαναλαμβάνω. Δέν τολμώ, κάν να στοιχειοθετήσω, καταχωρών καί προθέτων τό (επαίσχυντο) στοιχείο «κ» πρό τού «τ»!! Καί νοερά έτι τό αποβάλλω καί τό απορρίπτω, ως σατανικωτάτην «προσβολήν της διανοίας» καί εφεύρεσιν τών οργάνων τού «αρχεκάκου εχθρού». Τήν οποίαν, εν τή αλαζονική «γλωσσοπλαστική» επάρσει του, διευκόλυνε – ως μή ώφελε – τούτο ο εις τήν Κορυφήν ιστάμενος, ο οποίος και οφείλει, τάχιστα, νά συμμαζέψη τά ασυμμάζευτα και νά διορθώση τά αδιόρθωτα!
Τί ἐνέκλειε ο αγών του Μεγάλου Αθανασίου πρός τόν Θεομάχον, Αιρεσιάρχην Αρειον; «Ομοούσιος – Ομο(ι)ούσιος»! Εικοσιδύο έτη, γιά ένα «ι» δέν αντεμάχοντω;
Γιατί δέν προύλαβες τό κακόν, Παναγιώτετε; Γιατί τόση προχειρότης, απερισκεψία καί έλλειψις επαγρυπνήσεως; Αν και πάς τις διαβλέπει μιά «σκόπιμη χαλάρωση» εκ μέρους σας, εν ταίς Συγκρητιστικαίς Υμών ανοχαίς(!)..και παραχωρήσεσιν(!), σπεύσατε τώρα, αν δυνηθήτε, νά μαζέψετε «τά πούπουλα»! Δική σας προσωπική ευθύνη καί πρώτιστο καθήκον. Διδαχή, συχνά εξερχομένη τού στόματός σάς εστιν τό … «Ο τρώσας καί ιάσας»!
Εάν τυχόν θελήσης νά «αντιγράψης» τον Μέγα Βασίλειον στήν ασυναγώνιστη, δεινή του γλωσσοπλαστική ικανότητα, δανείσθητι απ’ Αυτού αθορύβως την λέξιν «τιμιουλκώ»(τιμήν-έλκω.Τραβώ την τιμήν πρός τά πάνω). Οχι, όμως, μέ την απόδοσιν (δι’ αυτής της λέξεως), της εννοίας τού «μαυραγορίτου». Απαγε! Αλλά επεξηγών και κατ’ αξίαν αναβιβάζων τήν Τιμήν, Της Αξιοτίμου, Της Παντίμου, Της Πανεντίμου, Της Πανυπερτίμου Μητρός. Ητις τυγχάνει, ακαταπαύστως να Παρ-Ισταται Τιμωμένη, εν δεξιοίς Τού Υιού και Θεού Της! Ποία από Θεού Μεγαλειωδεστέρα Τιμή, από τήν, Τής πρός τήν Ζωήν μεταστάσης, και Μητρός της ζωής υπαρχούσης, Τής, διά των Πρεσβειών Αυτής, λυτρουμένης εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών!!;
Βυζάντιον, κάνε, έστω μιά μερική, «επί πολής» (επιφανειακήν, επιπόλαιη προσέγγιση), αν όχι βαθυτάτην, λεπτομερή ενδοσκόπησιν, τών όσων, δι’ εγκυκλίων, κατά καιρούς εξαπέλυσας.
Οι «ΝΗΠΑΒΟΥΓΑΔΗΚΕΖΩΝΗ δες»(!) … το βασάνισαν πάρα πολύ τό θέμα, ωστε, εν τή Βυζαντινή «παρασημαντική» και «παραλλαγή», νά μή συναπαντοτυγχάνουν, κακόηχες, ασεμνες, αισχρές, βωμολοχικές, αντιφάσκουσες, αλληλοκαταρριπτόμενες, αντιμολούσες κ.λ.π. συλλαβές-φθόγγοι-νότες.
Αλλο ΖΩ-ΝΗ καί άλλο Ζώνυμι (φορώ ζωστήρα).
Αλλο ΠΑ-ΝΗ καί άλλο πανί(υφασμάτινο) και άλλο πάνυ (πιό πολύ).
Αλλο ΚΕ-ΔΗ καί άλλο Καί δεί (καί πρέπει).
Αλλο ΠΑ-ΒΟΥ καί άλλο (παύου, παύε, πάψε ..νά μιλάς)
Αλλο ΚΕ-ΖΩ καί άλλο (καί ζώ,υπάρχω,ανασαίνω)
Αλλο ΓΑ-ΒΟΥ καί άλλο (γάβ-γάβ .. τό σκυλί)
Αλλο ΝΗ-ΔΗ καί άλλο (νηδύς=μήτρα,κοιλία)
Καί τώρα, κάτι σπάνιο, πού έχει μιά ιδιαιτερότητα, μιά ειδοποιό διαφορά, μιά αποκλειστικότητα, έναντι τών δισεκατομμυρίων λέξεων όλου τού λεξιλογίου τού κόσμου.
Υπάρχει ένα ζευγάρι λέξεων. Η λέξις ΠΟΛΥΚΕΡΔΗΣ καί η λέξις ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ. Αυτές οί δύο, δέν έχουν κανένα γράμμα όμοιο μεταξύ τους. Αντιπροσωπεύει κάθε μιά ξεχωριστά τό δεκάριθμον σύστημα από τό 1 έως τό 0.
Λαμβάνω τήν μία εκ τών δύο, γιά νά παρουσιάσω σέ τί χρησιμεύει αύτη, ΄προλέγοντας ότι τό αυτό εξυπηρετεί καί η άλλη, μέ τόν αυτό τρόπο πού θ’ αναλύσω μ’ αυτή πού διαλέγω.
Η λέξις Π Ο Λ Υ Κ Ε Ρ Δ Η Σ, αντικαθίσταται κάτωθεν μέ τά νούμερα
1 2 3 4 5 6 7 8 9 0
Διά της αλληλομεταχωρήσεως καί αντικαταστάσεως τών αριθμών διά τών γραμμάτων, εξυπηρετείται η αγοραπωλησία εις τό εμπόριον.
Επικολλάται η τιμή τού προϊόντος διά γραμμάτων (π.χ.ΠΛΡ), πού αντιστοιχεί στούς αριθμούς 1 3 7. Γνωρίζων ο πωλητής τήν αντιστοιχείαν τών γραμμάτων, ότι είναι τό 137 η τιμή τού προϊόντος, γνωρίζει (αυτός μόνος) τά περιθώρια κέρδους ή ζημίας, τά οποία αγνοεί ο αγοραστής, καί, κινούμενος μέσα στά περιθώρια αυτά, συγκατατίθεται ή όχι, έναντι τής αγοραστικής δύναμης τού πελάτου-αγοραστού.
Επανερχόμενος εις το θέμα, μετά τήν περιπλάνησιν αυτήν, τήν διά γραμμάτων καί αριθμών, συμφέρουσαν ή ασύμφορον, εξυπηρέτησιν παντός ενδιαφερομένου, παρακαλώ καί συμβουλεύω κάθε καλοπροαίρετον αναγνώστην τού κατωτέρω ἀποσπάσματος ἐγκυκλίου:
Επικολλάται η τιμή τού προϊόντος διά γραμμάτων (π.χ.ΠΛΡ), πού αντιστοιχεί στούς αριθμούς 1 3 7. Γνωρίζων ο πωλητής τήν αντιστοιχείαν τών γραμμάτων, ότι είναι τό 137 η τιμή τού προϊόντος, γνωρίζει (αυτός μόνος) τά περιθώρια κέρδους ή ζημίας, τά οποία αγνοεί ο αγοραστής, καί, κινούμενος μέσα στά περιθώρια αυτά, συγκατατίθεται ή όχι, έναντι τής αγοραστικής δύναμης τού πελάτου-αγοραστού.
Επανερχόμενος εις το θέμα, μετά τήν περιπλάνησιν αυτήν, τήν διά γραμμάτων καί αριθμών, συμφέρουσαν ή ασύμφορον, εξυπηρέτησιν παντός ενδιαφερομένου, παρακαλώ καί συμβουλεύω κάθε καλοπροαίρετον αναγνώστην τού κατωτέρω ἀποσπάσματος ἐγκυκλίου:
- «…Εὔχεσθε καί προσεύχεσθε, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, νά ἀξιωθῶμεν, ἄνωθεν ἐπινεύσει καί ἀρωγῇ, πρεσβείαις δέ τῆς Ἁγιοπρώτου Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, νά διατρέξωμεν χριστοπρεπῶς καί χριστοτερπνῶς τόν δόλιχον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς…»
νά προβή καί στά ακόλουθα:
Ας ανασύρη καί ας ίδη, τί σήμερον σημαίνεται διά της λέξεως «δόλιχος»(=μέ βαρεμάρα, αναγκαστικά, όταν αργοπορούμε νά φτάσουμε στόν προορισμό μας, κωλυσιεργώντας κ.λ.π.)(*). Ετσι νά διέλθωμεν τό στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής;;
Καί, τέλος, ας ανατρέξη και ας γνωρίση, οτι η λέξις «ευλογώ», σημαίνει και «βλασφημώ, καταρώμαι, αναθεματίζω»! (Παράβαλε: Ιώβ.1,11 καί Βασιλ. Γ’ 20,10. Και Μασ.21,10 αυτόθι). Καί, αν δέν υπάρχει δυνατότης «διά Κολυμπαρίων»(!) νά διορθώνωμεν «τά κακώς κείμενα», τουλάχιστον, ας μή θίγωμεν καί καταρρίπτωμεν, τά από χρόνων αιωνίων «καλώς κείμενα» καί «Ιερώς Παραδεδωμένα»!!
—-
(*)
(*)
- 1. Το ρήμα δολιχοδρομῶ, ἐξ ου δόλιχος, σήμερα έχει ἀντίθετη σημασία: «Δολιχοδρομούμε όταν αργοπορούμε να φτάσουμε στον στόχο μας, κωλυσιεργώντας» (https://www.liberal.gr).
- 2. δολιχοδρομία η : 1. (αθλ.) στην αρχαιότητα, αγώνισμα στο δρόμο αντοχής. 2.(μτφ., σπάν., συνήθ. πληθ.) ενέργειες που προκαλούν μια άσκοπη επιμήκυνση του χρόνου μιας διαδικασίας(nternetistas.actlogic.net).
- 3. Ειδικά το ρήμα δολιχοδρομώ έχει μεταφορική χρήση. Δολιχοδρομούμε όταν αργοπορούμε να φτάσουμε στον στόχο μας, κωλυσιεργώντας (https://www.thepresident.gr/)