Πονηρία θρασεία vs αφέλεια «ορθόδοξη»

Απόστολος Σαραντίδης, Πονηρία θρασεία vs αφέλεια «ορθόδοξη»

του Απόστολου Σαραντίδη 
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Πριν από έξι χρόνια γράφαμε σε τοπική εφημερίδα και στο διαδίκτυο για τον προικισμένο νοητικά έφηβο Γιώργο που ετοιμάζονταν για ανώτερες σπουδές στην Αγγλία.

Τότε ο γράφων, δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί τον οικουμενιστικό κατήφορο ούτε έψαξε σοβαρά να ασχοληθεί με την ιστορική διάσταση του Οικουμενισμού. Αφελώς και μέσα στη δίνη της επαγγελματικής του επιτυχίας, θεωρούσε πως ήταν αδύνατο ένας Πατριάρχης του γένους!, επίσκοποι με θεολογική κατάρτιση και πανεπιστημιακές περγαμηνές να μην γνωρίζουν. Βέβαιος, ότι υπερασπίζονται τα δίκαια της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Άλλωστε κάποιοι «μακεδονομάχοι» στον βορρά εξετόξευαν βέλη σε πύρινα κηρύγματα από άμβωνος. Δεν ήταν δυνατόν να… ήταν αλλιώς! Κάποιες ασθενικές φωνές, εξελαμβάνοντο από τον ίδιο ως υπερβολές. Παρένθεση: – Μικρός, μέχρι και τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια πίστευε ότι όλα τα προγράμματα της τηλεοράσεως αφού μεταδίδοντο, θα είχαν ασφαλώς ελεγχθεί από κάποια επιτροπή κρατική, άρα ό,τι μεταδίδεται είναι καλόν και ωφέλιμο και πρέπει να το βλέπουμε -. Οποία ελαφρότης!

Το τι γίνεται σήμερα και σε τι κατάντημα φθάνουμε και θα πάει χειρότερα, ο αναγνώστης που παρακολουθεί ανάλογα κείμενα, γνωρίζει πολύ καλά τι γίνεται. Η θρασύτης των αιρετικών τις περισσότερες φορές είναι και ανάλογη της αφέλειάς μας.

Ο Γιώργος είχε πάει από τα δεκάξι του με υποτροφία – πολύ δυνατό μυαλό, τώρα εργάζεται ως εξέχων μαθηματικό στέλεχος στην Ολλανδία – και διέμενε εσώκλειστος με τη θέλησή του στο κολέγιο της επιλογής του κοντά στο Λονδίνο. Τα πάντα προσφέρονταν εκεί μέσα. Φαγητό, συγγράμματα, σχολική ενδυμασία – στολή, μέχρι και αθλητικές δραστηριότητες. Το τοπίο ειδυλλιακό, μέσα στο πράσινο της αγγλικής υπαίθρου. Όλα όμως υποχρεωτικά. Όχι μόνο τα μαθήματα. Η ραθυμία άγνωστη λέξη στον χώρο. Ομοίως και η απειθαρχία. Επιμέλεια, οργάνωση, τάξη, ασφάλεια, σεβασμός στους καθηγητές και γνώσεις ανωτέρου επιπέδου.

Οι σπουδαστές, από όλον τον κόσμο. Ευρωπαίοι, Ασιάτες, κάποιοι Εγγλέζοι. Τα δίδακτρα τσουχτερά και η φοίτηση μετά από την εξονυχιστική επιλογή του δείκτη νοημοσύνης. Δεν μπορούσε να πάει οποιοσδήποτε, όσα χρήματα κι αν διέθετε. Το στάτους αυστηρό και συγκεκριμένο με εγγλέζικη ακρίβεια και απάθεια. Ο δικός μας, δεν πλήρωνε λόγω εξαιρετικών επιτυχιών στα τεστ. Υπότροφος. Γι’ αυτό και κατόπιν η είσοδός του από εκεί κατευθείαν στο πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ άνετη και η επαγγελματική του αποκατάσταση άμεση. Όνειρα θερινής νυκτός τα αξιολογικά τους συστήματα και ο επαγγελματικός προσανατολισμός,  για την Ελλάδα. Πονεμένη ιστορία!

Όλα θετικά; Ναι. Αλλά; Υπάρχει ένα σημείο το οποίο στις τότε συζητήσεις το εκλαμβάναμε ως θετικό. Ποιο; Ο υποχρεωτικός κυριακάτικος εκκλησιασμός! Μέσα στο κολέγιο. Σε ναό αγγλικανικό που υπήρχε εκεί. Άσχετα με την πανσπερμία των σπουδαστών 16- 18 ετών και τη διαφορά θρησκειών και ομολογιών και δογμάτων, αν δεν συμμετείχες στον εκκλησιασμό τον δικό τους, αποβαλλόσουν όσο καλός κι αν ήσουν, όσο κι αν ο μπαμπάς πλήρωνε. Όρος.

Αργότερα, κάτι που ψέλλισα περί Ορθοδοξίας έτυχε αποδοκιμασίας. «Χριστιανοί δεν είμαστε όλοι; Σταυρό δεν έχουν κι αυτοί;». Η συνεννόηση αδύνατη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, σε πλαίσιο ανθρώπινης επικοινωνίας είναι εύκολο να διολισθαίνει το υποκείμενο του λόγου σε σύγχυση στην προσπάθεια ανεύρεσης κοινού τόπου σε έναν τύπο ουσίας τον οποίον ο συνομιλητής του είτε τις περισσότερες φορές αγνοεί είτε για λόγους σκοπιμότητος αρνείται να μπει σε λειτουργία κατανόησης. Με άλλα λόγια, το μήνυμα αν και εκπέμπεται γλωσσικά με τους κανόνες και τη σύνταξη για τους οποίους ο κώδικας είναι κοινός, ο δέκτης αδυνατεί να αποκωδικοποιήσει τη φόρμα όχι επειδή κατ’ ανάγκη είναι κακοπροαίρετος αλλά διότι το υπαρξιακό πλαίσιο στο οποίο έχει βρεθεί ή έχει μάθει να κινείται είναι διαφορετικό. Η σύγχυση που παρατηρείται γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν βρισκόμαστε σε ανώτερο επίπεδο από το συνηθισμένο, με άτομα κατά γενικήν ομολογία εγκαταστημένα σε χώρους σημαντικούς είτε κοινωνικά είτε σε πλαίσιο επιστημονικής καθοδήγησης. Τότε, αν δεν υπάρχει η πρόνοια σε επίπεδο συντονισμού να γίνει μια μεταφορά δομής σε διαφορετικό πλαίσιο, το αποτέλεσμα δεν διαφέρει και πολύ από Βαβέλ. Τουτέστιν, χαμένη υπόθεσις. Αντίδραση; «Μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν, παραιτού».

Θα περίμενε κανείς από ένα εκπαιδευτικό και μάλιστα ιδιωτικό ίδρυμα επιπέδου και οικουμενιστικού χαρακτήρα, ο θρησκευτικός προσανατολισμός να είναι αδιάφορος. Τουναντίον. Απαραίτητη και συμπληρωματικά θρασεία επιβολή ενάντια σε οικουμενικούς εφήβους, υποψηφίους της παγκόσμιας αγοράς, οι οποίοι αφελώς αρχικά, ασυνείδητα μετά και σε διατεταγμένη υπηρεσία τελικά, καλούνται να υπηρετούν ενσυνείδητα τη Νέα Εποχή.

Αυτά σε ένα και μόνο σημείο της Μεγάλης Βρετανίας που έτυχε να γνωρίζουμε. Όσα αγνοούμε, είναι όχι μόνο περισσότερα αλλά και πολλαπλώς επικίνδυνα.