Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ:
«Η Κοινωνία της Ειρήνης»!!!
«Δεν είναι η Αγία Γραφή», δήλωνε η γαλλική εφημερίδα L’Homme Libre, «αλλά έχει τη δυνατότητα να γίνει κάτι περισσότερο, αφού ούτε η Αγία Γραφή ούτε κανένας Ευαγγελιστής δεν εμπόδισαν ποτέ τους ανθρώπους να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Ο ιδεαλισμός γίνεται πραγματικότητα».
«Γέμον Ονομάτων Βλασφημίας»
ΤΟ ΓΡΑΦΙΚΟ βιβλίο της Αποκάλυψης περιγράφει μια όραση σχετικά με ένα «θηρίον κόκκινον, γέμον ονομάτων βλασφημίας». Αυτό υπάρχει για ορισμένο χρονικό διάστημα και μετά πηγαίνει σε μια άβυσσο, από την οποία αργότερα βγαίνει. (Αποκάλυψις 17:3,8) Συχνά, μέσα από τις σελίδες του, το περιοδικό αυτό έχει ταυτίσει αυτό το κόκκινο θηρίο αρχικά με την Κοινωνία των Εθνών και στη συνέχεια με το διάδοχό της, τα Ηνωμένα Έθνη. Αλλά γιατί λέγεται ότι το κόκκινο θηρίο είναι «γέμον ονομάτων βλασφημίας»;
Το πρώτο σχέδιο της Συνθήκης της Κοινωνίας των Εθνών, το οποίο βασιζόταν σε συνδυασμένες εισηγήσεις Βρετανών και Αμερικανών, δόθηκε στη δημοσιότητα στις 14 Φεβρουαρίου 1919. Την επομένη, στο άρθρο ενός συντάκτη με τίτλο «Η Κοινωνία της Ειρήνης», η εφημερίδα The Times του Λονδίνου έλεγε: «Αποτελεί αιτία δικαιολογημένης περηφάνιας να αναγνωρίζει κανείς ότι αυτή η Συνθήκη αποτελεί κατά μεγάλο μέρος έργο Άγγλων. . . . Αποτολμούμε να πούμε ότι πρόκειται για το σπουδαιότερο διεθνές έγγραφο που εκδόθηκε ποτέ». Ο Τζορτζ Θάγιερ, διάκονος της Πρώτης Κογκρεγκασιοναλιστικής Εκκλησίας του Σινσινάτι στις Ηνωμένες Πολιτείες, την περιέγραψε ως «την πιο μεγαλειώδη διακήρυξη της θέλησης και της επιθυμίας των διαφωτισμένων λαών της γης, η οποία διατυπώθηκε ποτέ γραπτώς». Εγκώμια κατέφθασαν επίσης και από τον ξενόγλωσσο τύπο. «Δεν είναι η Αγία Γραφή», δήλωνε η γαλλική εφημερίδα L’Homme Libre, «αλλά έχει τη δυνατότητα να γίνει κάτι περισσότερο, αφού ούτε η Αγία Γραφή ούτε κανένας Ευαγγελιστής δεν εμπόδισαν ποτέ τους ανθρώπους να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Ο ιδεαλισμός γίνεται πραγματικότητα». Η γαλλική εφημερίδα Victoire την περιέγραψε ως «τη μεγαλύτερη συλλογική προσπάθεια που έγινε ποτέ από καταβολής κόσμου για την εδραίωση της λογικής και της ειρήνης στη γη».
Ύστερα από την ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών, ο στρατηγός Γιαν Σματς, ένας από τους εκπροσώπους της Βρετανίας σ’ εκείνη την επιτροπή, έγραψε: «Η συνθήκη είναι ένα από τα μεγάλα δημιουργικά έγγραφα της ανθρώπινης ιστορίας. . . . Πρέπει να πετύχει, επειδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος για το μέλλον του πολιτισμού. . . . Ο ένας μετά τον άλλον οι λαοί που βρίσκονται ακόμη εκτός συνθήκης θα ενωθούν πίσω απ’ αυτή τη σημαία, με την οποία η ανθρώπινη φυλή πρόκειται να προελάσει προς τους θριάμβους της ειρηνικής οργάνωσης και των επιτεύξεων».
Όλες αυτές οι προσδοκίες αποδείχτηκαν μάταιες όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, το 1939. Η Κοινωνία απέτυχε. Ήταν απλώς μια ανθρώπινη οργάνωση που αποτελούνταν από ατελείς ανθρώπους. Το ίδιο είναι και ο διάδοχός της, τα Ηνωμένα Έθνη. Κι όμως, την ημέρα που υπογράφτηκε ο Χάρτης του Ο.Η.Ε., το άρθρο ενός συντάκτη στην εφημερίδα The New York Times τον ονόμαζε «το δέντρο της ειρήνης» και έλεγε: «Μια μεγάλη ελπίδα γεννιέται . . . Μπορεί να συμβούν σπουδαία πράγματα». Παρόμοια, εκκλησιαστικοί ηγέτες έχουν ονομάσει τον Ο.Η.Ε. «τη μοναδική ελπίδα» για ειρήνη και «την τελευταία ελπίδα».
Το να αποδίδει κανείς σε ανθρώπινες οργανώσεις τα πράγματα που θα επιτελέσει μόνο η Βασιλεία του Θεού είναι βλασφημία. Έτσι, η Αγία Γραφή προλέγει ότι, ύστερα από μια ύπαρξη σύντομης διάρκειας, τα Ηνωμένα Έθνη θα πάνε «εις απώλειαν». Μόνο η τέλεια ουράνια κυβέρνηση του Θεού μπορεί να φέρει διαρκή ειρήνη στο ανθρώπινο γένος.—Αποκάλυψις 17:11, 12· Ησαΐας 9:6, 7· Δανιήλ 2:44.