Κατηγορία: ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΟΔΟΜΙΣΜΟΥ
Ἐξαιρετικό Ποιμαντικό κείμενο ἐκ τοῦ Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Συμεών, περί τοῦ ἀπάνθρωπου Σοδομισμοῦ
Πιθανόν διά μίαν σπάνιαν φορά, τίς τελευταίες μέρες, ἐντοπίζω προσωπικά, ἀπό παραδοσιακόν Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας, τόσον ξεκάθαρη θέση περί τοῦ Κιναιδισμοῦ! Ἐστιάζω προσωπικῶς, σέ συγκεκριμένο γραπτό σημεῖο τοῦ Σεβ. κ. Συμεῶν, ὅπως: “Σε καμιά περίπτωση δεν συναινεί η εκτροπή… να γίνει «ελεύθερη επιλογή» και «δικαίωμα» του ανθρώπου”.
Διαβάστε ὅμως παρακαλῶ, Χριστιανοί καί θλιβεροί συνήγοροι τῶν ΛΟΑΤ ἀτόμων, τό καταπληκτικό κείμενο, ἑνός ἐξαιρετικοῦ καί παραδοσιακοῦ Ποιμενάρχου τῆς Ἐκκλησίας, τά περί τῆς χιλιόχρονης στάσης, τῆς Φίλης Ὀρθοδοξίας, περί τῶν λεσβιο-ἀρσενοκοιτῶν· μᾶς ἀναφέρει ὁ Σεβ. ὅτι:
“Η Εκκλησία είναι μητέρα. Μακροθυμεί, ανέχεται και προσεύχεται για την επιστροφή στους κόλπους της και στην ευλογημένη κατά Χριστόν ζωη κάθε παιδιού της που απομακρύνθηκε απ᾽ αυτήν. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν αποδέχεται και δεν συμβιβάζεται με την αμαρτία. Σε καμιά περίπτωση δεν συναινεί η εκτροπή από τους νόμους της φύσεως που όρισε ο Θεός, να γίνει «ελεύθερη επιλογή» και «δικαίωμα» του ανθρώπου. Σε καμιά περίπτωση δεν συμφωνεί να τίθεται σε ισότιμη λίγο-πολύ θέση ο χριστιανικός γάμος ανδρός και γυναικός και η «ελεύθερη συμβίωση» είτε ετεροφύλων είτε ομοφυλοφίλων· η ευλογημένη χριστιανική οικογένεια και κάθε λογής «εναλλακτικές μορφές» οικογένειας, εισαγόμενα υποπροϊόντα αποχριστιανισμένων κοινωνιών.”
Ἡ ἐπιστήμη τώρα, τῆς σύγχρονης Ψυχιατρικῆς, μᾶς ἀναφέρει ξεκάθαρα, στό μόλις πρόσφατο, ἐξειδικευμένο ἐγχειρίδιο της, τά “ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ”, (τῶν JAMES L. καί ALAN M. JACOBSON, MD, ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΒΑΓΙΟΝάΚΗΣ, 2011, σελ.130), ὅτι: “Η ομοφυλοφιλία αφορά ένα σεξουαλικό προσανατολισμό πρός ανθρώπους του ιδίου φύλλου…Η σεξουαλικότητα περιλαμβάνει τήν σεξουαλική ταυτότητα, τους σεξουαλικούς ρόλους και τοσεξουαλικό προσανατολισμό ή επιλογή… Όταν τα άτομα έχουν διαφορετικές απόψεις των σεξουαλικών ρόλων ή διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, δε θεωρούνται ότι πάσχουν από κάποια παθολογία ή διαταραχή. Μόνο οι διαταραχές ταυτότητας φύλουθεωρούνται ψυχιατρική διαταραχή”.Γιά νά ἀντιληφθοῦμεν ὅμως, καλύτερα, τά περί τῆς “διαταραχῆς ταυτότητας φύλου” ἀντιγράφω καί πάλιν, ἀπ΄τό Ψυχιατρικόν ἐγχειρίδιον, πού μᾶς παραθέτει τόν ἐπιστημονικό ὁρισμό: “Η διαταραχή ταυτότητας φύλουείναι μία κατάσταση στην οποία ένα άτομο βιώνειμία ισχυρή, επίμονη επιθυμία να ανήκει στο αντίθετο φύλο ή επιμένει ότι ανήκει στο αντίθετο φύλο… Αυτή η διαταραχή είναι δύσκολο να διαγνωστεί ή να γίνει αντιληπτή στα παιδιά.”Τό κέντρο βάρους τῆς πρώτης παραγράφου, πέφτει στήν ἐπαναληπτική φράση: “σεξουαλικός προσανατολισμός”,γιά τήν ὁποία μάλιστα φράση, στό ἐν λόγῳ ἐγχειρίδιο, γίνεται ἐπαναληπτική ἀναφορά, ΤΡΕΙΣ(!) φορές, σέ μίαν μικρή παράγραφο τῶν ἕξι γραμμῶν! Γιατί ἄραγε; Ἄρα λογικά, πάμε νά διδαχθοῦμεν λεξικολογικά, τί ἐστί ὁ “προσανατολισμός”, ἐκ τοῦ Γλωσσολόγου Γ. Μπαμπινιώτη: “προσανατολισμός= η στροφή ή η τοποθέτηση προσώπου/πράγματος προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. προσανατολίζω= στρέφω κάποιον/κάτι προς συγκεκριμένη κατεύθυνση π.χ. την κεραία του βουνού”.
Ἄρα, ὁ «σεξουαλικός προσανατολισμός», μέ τήν σύγχρονο Νεοελληνική ἔννοια καί περιεχόμενο του καθῶς καί μέ τήν Ψυχιατρικήν ἐννοιολογική ὁριοθέτησην του, πρόκειται, περί μιᾶς θεληματικῆς καί ἐπιλεγόμενης κατεύθυνσης, πρός συγκεκριμένο πρόσωπο γιά συγκεκριμένο ρόλο καί λόγο. Διότι, λ.χ. τήν «κεραία τοῦ βουνοῦ», πρώτιστα, τήν ἐπιθυμῶ καί θέλω νά τήν ἀποκτήσω, γιά νά τήν τοποθετήσω, γιά νά λαμβάνω τό «καλό σῆμα» καί ἔπειτα συλλογίζομαι, στοχάζομαι καί προβληματίζομαι ἤ μᾶλλον στοχοποιῶ, πού δύναμαι καί ἄν δύναμαι νά τήν τοποθετήσω «πρός συγκεκριμένη κατεύθυνση» π.χ. στό βουνό ἤ καί στήν ταράτσα!
Ἐξάπαντος καί πάλιν, ἡ φράση «σεξουαλικῶν ρόλων» περιλαμβάνει σαφῶς, μίαν συγκεκριμένη, ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, στάση καί τρόπου ζωῆς, δηλ. μίαν θεληματικήν αὐτενέργειαν τοῦ ἀτόμου! Τόν ὅποιονδήποτε «ρόλο», στήν ἀνθρώπινη ζωή, (προ)ἐπιλέγει κάθε στιγμή ὅ ἄνθρωπος, νά τόν ὑποκριθεί ἤ καί ὑποδυθεί, καθότι τόν ἐπιθυμεί ἀβίαστα καί ἐλεύθερα, καί διότι μᾶλλον δέν ὑφίσταται, ἀπόλυτος εὐνουχισμός ἤ καί ὁ ἀπόλυτος περιορισμός, τοῦ αὐτεξουσίου καί τῆς σεξουαλικῆς «ἐλευθερίας» τοῦ σύγχρονου ἀτόμου ἐντός ἐλευθέρων πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν.
Ἆραγε, καλῶς λέγουσιν, οἱ σύγχρονοι Ψυχίατροι, ὅτι ὁ Σοδομισμός εἶναι ἐπιλογή; Μᾶλλον ἐκ μίας πρῶτης ὅψεως, ἔχουσιν σχεδόν, ἀπόλυτο δίκαιον, στήν συγκεκριμένη θέση τους. Τό ἐκπληκτικό βέβαια εἶναι, ὅτι ἡ ἐπιστήμη τῆς Ψυχιατρικῆς ἔρχεται, νά ἐπιβεβαιῶσει, τήν Ὀρθόδοξη Ψυχιατρική τῆς Ἐκκλησίας, πού τό διακηρύττει αἰῶνες, ὄτι πρόκειται περί τρεπτῶν, ἐμπαθῶν καί καρδιακῶν ψυχοσωματικῶν τάσεων, θελημάτων ἤ καί ἐπιθυμιῶν, συζήτησις καί συγκατάνευσις, περί τῶν ἄνομων φαντασιῶν καί λογισμῶν καί τέλος, τῆς ἔμπρακτης ἀμαρτητικῆς, ὁλοκλήρωσις, τῆς ἀστοχίας-ἀμαρτίας. Ἄρα καί στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας, περί ἀπάντων τῶν σεξουαλικῶν καί σαρκικῶν θεμάτων, διακηρύττεται, περί τῆς προσωπικῆς ἐπιλογῆς τοῦ ἀτόμου, διά τῶν ἐφάμαρτων καί ἐμπαθῶν ἐνεργειῶν του.
Τό λογικό ἐρώτημα, πού προκύπτει ὅμως, γιά τίς θεωρητικές Ψυχιατρικές θέσεις, εἶναι (μόλις πρόσφατα θεωρήθηκαν ἔτσι, διότι στό πρόσφατο παρελθόν, θεωρούνταν, ὥς ἄτομα, μέ ψυχοπαθολογικά προβλήματα, γιατί ἄραγε, ἄλαξε γραμμή ἡ Ψυχιατρική ἐπιστήμη;) μιᾶς καί οἱ ὀμοφυλόφυλοι συνανθρώποι μας, θεωρούνται πλέον, ὅτι δέν «πάσχουν από κάποια παθολογία ή διαταραχή» ἐνῶ «οι διαταραχές ταυτότητας φύλου θεωρούνται ψυχιατρική διαταραχή»:
Πῶς καί μέ ποῖον τρόπο, δύναται κάποιος εἰδικός, νά εἶναι ἀπόλυτα σίγουρος, πολλῶ δέ μᾶλλον ὅταν «αυτή η διαταραχή είναι δύσκολο να διαγνωστεί ή να γίνει αντιληπτή στα παιδιά», ὅτι ἀρκετά ΛΟΑΤ ἄτομα, δέν πάσχουσιν, ἀπό τήν λεγόμενη «διαταραχή ταυτότητας φύλου», ἀφοῦ στόν ἴδιο ἐπιστημονικό ὁρισμό αὑτῆς, συμπαρατάσσεται καί τό ὁμοφυλόφυλο ἄτομο, πού «βιώνει μία ισχυρή, επίμονη επιθυμία να ανήκει στο αντίθετο φύλο», πράγμα πού διεξάγεται καί ἐνεργεῖται, πρακτικῶς καί ὄχι θεωρητικῶς, κατά τήν στιγμή καί τήν διάρκεια τῶν «σεξουαλικών ρόλων»;
Μάλιστα οἱ ἀμφισβήτησεις μας γίνονται πιό ἰσχυρές, ὅταν ὁφθαλμοφανῶς πλέον, ἀνάμεσα στήν ΛΟΑΤ γκετοποιημένη κοινότητα τῶν λογιῶν ἀτόμων, εἶναι ἐγγεγραμμένα μέλη, τρανσέξουαλ ἄτομα, τά ὁποία, πάσχουν ἀναμφιβόλως ψυχιατρικῶς καί ἐμπίπτουσιν λογικῶς, στήν πιό πάνω διαταραχή ταυτότητας φύλου(;!).
Τί δουλειά ἔχουν νά συνασπίζονται, οἱ μή διαταραγμένοι ὁμοφυλόφιλοι μέ τούς διαταραγμένους κιναίδους καί τρανσέξουαλ;
Μήπως, θά πρέπει, Πολιτειακά, νά ἐρευνηθεί καλύτερον καί ἐπιστημονικότερον, τό συγκεκριμένο ζήτημα, τῆς ΛΟΑΤ κοινότητας, μιᾶς καί ἐξ ὅσων ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν πιό πάνω, πρόκειται δυστυχῶς, περί μιᾶς ἐπικίνδυνης διά τήν κοινωνία, σέκτας, διαταραγμένων ψυχιατρικά ἀτόμων;
Ὁ μέν, Θεόσδωτος καί ἱερός Νόμος τοῦ Θεοῦ, δηλ. τό ἱερόν Εὐαγγέλιον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, μᾶς διδάσκει μέ πάσαν σαφήνεια, ὅτι οἱ συνάνθρωποι μας, εἴτε εἶναι Χριστιανοί εἴτε ὄχι, πώς δέν εἶναι “δικαίωμα”, τοῦ κάθε ἀνθρώπου, νά διαχειρίζεται, ὅπως αὑτός ἐπιθυμεί καί θέλει, τό σῶμα του (βλεπ.τήν Θεοφόρο διδασκαλία περί τοῦ Μυστηριακοῦ Γάμου) καί κατά συνέπειαν, δέν εἶναι “δικαίωμα”, νά διαπράττουμεν, ὅτι μᾶς καπνίζει εἰς τήν ἰδιωτικήν ζωή τοῦ σπιτιοῦ μας.
Ὁ δέ, μή Θεόσδωτος καί ἀνίερος νόμος τῶν “ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων” τῆς Σοδομιτολέσβιας καί “προχριστιανικῆς” Νέας ἐποχής τοῦ 2015μ.Χ.(;), διδάσκει μέ σαφήνεια ἤ μᾶλλον καλύτερα, προπαγανδίζει μέ θρασύτητα, (ἀμφισβητῶ, ἄν διδάσκει τέτοιο πράγμα, ἡ χάρτα τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἐξάπαντος τό ἀγνοῶ καί ὡς ἐκ τοῦτου δέν δύναμαι νά ἐκφράσω γνῶμη περί τοῦτο), ὅτι δυνάμεθα νά πράττουμεν καί νά ἐνεργοῦμεν, ὅπως ἐπιθυμοῦμεν, στό σῶμα μας, δηλ. νά ἐνεργοῦμεν παρά φύσιν καί παρά τήν ἀνθρώπινη φυσιολογία τῶν σωματικῶν μας μελῶν!
Δηλαδή, ἡ ἀπόλυτη θεοποίησις, τῶν ἐπίπλαστων σαρκοβόρων ἐπιθυμιῶν, τῶν καθόλου σύγχρονων ψευδο-δικαιωμάτων (βλεπ. ἐπί ἐποχῆς Νῶε καί Λῶτ κ.ἄ.), τοῦ ἀτομικιστικοῦ εὐδαιμονισμοῦ, τῆς ἐγωπαθούς σαρκολατρείας κ.λπ.!
ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ:
Γιατί ἀρκετοί Χριστιανοί, ὡς μωρόπιστοι καί ἀφελείς, παπαγαλίζουν, τό ἐξάπαντος ἀνόητο καί χιλιοειπωμένο ἐπιχειρήμα τῆς Θεομαχείας, ὅτι δῆθεν εἶναι “δικαίωμα” τῶν συμπολιτῶν μας, νά διαπράττουσιν, ὅτι θέλουσιν στίς κρεβατοκάμαρές των; Προσοχή, καί ἐπαναλαβάνω ὅτι ἀπευθύνεται, τό παρόν ἐρώτημα, σέ “Χριστιανούς”, γιά τούς ὁποίους ὑφίσταται, μία συγκεκριμένη ἀπαρασάλευτη καί σταθερή, ὑπεραιωνόβια Θεαρχική καί Βιβλική διδασκαλία, διά τῆς νόρμαλ θέωσης, τοῦ Ἀνθρώπου.
Δέν ἀντιλαμβάνονται, ὄτι διαιωνίζουσιν σατανικά, τό ψευδώνυμο παιγνίδι καί τήν σατανική προπαγάνδα τῶν ΛΟΑΤ; Προσωπικά, τό συγκεκριμένο σημείο μέ προβληματίζει, κάθε φορά, πού ἀκούω ἤ διαβάζω, ἐκ τινῶν Χριστιανῶν, τέτοια ἀνόητη Θεομπαιξία! Δέν δύναμαι δηλαδή, νά ἀντιληφθῶ, ἀπό ποιᾶν Εὐαγγελικήν ἀρχῆ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐκπηγάζει τό “συμβεβλημένο δικαίωμα”, λ.χ. τοῦ παρά φύσιν “κρεβατώματος”, μεταξύ τῶν Κιναιδολέσβιων ἀτόμων;
Μήπως τά “ἀνθρώπινα δικαιώματα” εἶναι ὑπέρτερα τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου; Στούς Χριστιανούς ἀπευθύνομαι καί πάλιν. Ἄν ναί, τότε γιατί λαμβάνετε, τό ὅνομα τοῦ Χριστοῦ μας ,ματαίως ,εἰς τά στόματά σας; Ἄν ὄχι, ποίος ὁ λόγος τότε, νά παπαγαλίζετε, τραγελαφικά καί ἀποχριστιανισμένα ψευδο-ἐπιχειρήματα, κοσμικῶν καί ἀδαῶν ἀνθρώπων, πού θεοποίησαν τόν ἠδονισμόν;
Παναγιώτη Π. Νούνη
Διαφημίσεις